پاورپوینت کامل هُپ مدیریتی ۲۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل هُپ مدیریتی ۲۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل هُپ مدیریتی ۲۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل هُپ مدیریتی ۲۸ اسلاید در PowerPoint :

>

دور و زمانه عوض نشده، بلکه منهدم شده! تا پیش از این، همه دل شان می خواست بزرگ شوند و ریش درآورند و گیسوکمند باشند؛ اما بعد از فیلم سینمایی «آتش بس»، کودک درون و قضایای مربوط به آن افتاد سر زبان ها و برای ما که اصحاب گفت وشنود هستیم شد درد سر. خدا خیرت دهد خانم کارگردان!

ناگهانی همه کودک شدند و هر چه بیش تر کودکی می کردند، سالم تر به نظر می آمدند و دیگران مجبور می شدند برای شان بیش تر درِ نوشابه باز کنند. از «آتش بس» به بعد، آتش افتاد به جان ما و دنیا گلستان شد برای آن هایی که در کمین فرصت هستند تا دلیلی برای شیطنت های شان پیدا کنند. نه تنها این جا و نه تنها آن جا، بلکه همه جا سخن از رانت است.

سراغ هر سایتی که می رویم با سیلی از کودک بازی یا همان بچه بازی روبه رو می شویم. تا دلت بخواهد توی این آبادی، دید وجود دارد و هر کدام برگرفته از مغزی است که یا در خارج از کشور تحصیل کرده و پرباد است و یا در داخل تحصیل کرده و بوی قرمه سبزی می دهد؛ اما دریغ از یک زاویه ی دید مشترک که بیاید یک گوشه ی کار را بگیرد و جلوی این همه آسیب که سر راه دختران این کشور است، سینه سپر کند. فرقی نمی کند، دختران همه جا در خطر هستند؛ دختران پایتخت، دختران شهرستان، دختران روستا و حتی دختران پشت کوه. فکرش را نمی کردیم مشکلات شهر به پشت کوه هم سرایت کرده باشد. «زاویه ی دید» فقط حرف من نیست، «فهیمه فرهمندپور» مشاور وزیر کشور در امور بانوان و خانواده هم، همین چند ماه پیش این را گفت؛ اما کو گوش شنوا؟ اما باقی حرف ها، فقط حرف من بود و اعتبار دیگری هم ندارد.

تا می جنبی و دستت را بالامی بری و اعتراضی می کنی، فوری کارگروه تشکیل می دهند و دکترین به خوردت می دهند و به اصطلاح خودشان حل بحران می کنند؛ اما چه فایده که حکایت آفتابه لگن هفت دست، شام و ناهار هیچی است. تو می خواهی برای بانوان کاری کنی؛ اما غافلی که با اعتراضت فقط داری نان توی سفره ی برخی از نان داران اجتماع می گذاری.

بانوان عزیز، مادران مهربان، همسران فداکار، خواهران شیردل، فقط با «واژه» از این قوم مظلوم، قدردانی می شود و چه کسی است که نداند حرف باد هواست؟ بله؟ چه کسی است؟ هنگام دریافت پست و مقام و ریاست و این حرف ها، باید گشت یک پیر باتجربه، یک دنیاگشته ی سردوگرم چشیده پیدا کرد و میز بهش هدیه داد؛ میزی که برایش می شود منشأ خیروبرکت و پول وثروت، همان چیزی که برای ما بی میزها باید چرک کف دست باشد؛ اما تا دو روزی می گذرد و می رویم محضر میزشان، عرض نیاز می کنیم و یادآور می شویم فلان جاهای کار، ایراد دارد و تَرَک برداشته و اگر زود جوشش ندهند پشیمانی به بارمی آورد، فوری کودک درون همان پیر باتجربه، دنیاگشته ی سردوگرم چشیده، که اتفاقاً چند باری هم فیلم سینمایی «آتش بس» را دیده، فعال می شود و راه کار ارائه می دهد: «چاره اش تشکیل کارگروه است.»

بسیار شبیه پسربچه های هفت ساله، جستی می زند و هم قطارانش را خبر می کند که: «فلان روز و فلان ساعت کارگروه داریم برای حل فلان مشکلی که اگر دیر بجنبیم فاجعه به بارمی آورد. خلاصه ما را خدا برای این مردم فرستاده است دیگر، ما کارگروه برای شان تشکیل ندهیم چه کسی کارگروه تشکیل می دهد؟ زود باشید که ما احساس تکلیف می کنیم!»

حال یکی زان میان نمی پرسد مشکل بانوان محترم این مرزوبوم چیست که باید در کارگروه حل شود نه هیچ جای دیگر؟ اما این که مدیران و شرکت کنندگان در کارگروه، چی بازی کنند مهم است، اگر وسط زمستان باشد و کارگروه بیفتد به بعدازظهر، معلوم است که باید «شوت یه ضرب» بازی کرد و تا می شود تن و بدن را گرم نگه داشت و عرق ریخت؛ اما اگر چله ی تابستان باشد و کارگروه هم سر ظهر، اوضاع فرق می کند و باید یک بازی نشستنکی کرد؛ چون هرچه باشد باید کهولت سن و گرمای هوا را هم در نظر گرفت. پیشنهاد مدیران و مسئولانی که شکر خدا همگی کودک درون شان فعال است، بازیِ هُپ است. به این صورت: یک، دو، سه، چهار، هپ، شش، هفت، هشت، نه، هپ…

اولین کودک درون به صدا درمی آید: «تا بوده، بانوان هم بوده اند، نمی شود نادیده گرفت شان که!»‍ ‎

دومین کودک درون: «اما با یک قاقالی لی هم می شود سرشان را گرم کرد، ما خودمان دست مان توی کار است.»

سومین کودک درون: «انصافاً تاکنون هیچ برنامه ریزی کارآمدی برای رسیدگی به