پاورپوینت کامل آزادی شاخصه ای الهی انسانی است ۳۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آزادی شاخصه ای الهی انسانی است ۳۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آزادی شاخصه ای الهی انسانی است ۳۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آزادی شاخصه ای الهی انسانی است ۳۰ اسلاید در PowerPoint :

>

قسمت هشتم: آزادی و اختیار

آزادی و اختیار یکی از بارزترین شاخصه های انسانی است. حرّیت به معنای آزادگی و آزادمنشی، بیرون شدن از بندگی مخلوق ها و بریدن از تعلّق ها است(معین، ۱۳۷۱) و «آزادی یعنی این که انسان، رها باشد از قید و بندهایی که جلوی رشد و تکامل و فعالیت های او به سوی کمال را می گیرد»(مطهری، ص۲۵). از آن جا که انسان دارای نیروی عقل، اراده و اختیار است، قطعاً در مقام انتخاب گری و التزام عملی در امر تربیت، نباید آزادی اش را سلب کرد و او را به اجبار و اکراه واداشت؛ در واقع، اکراه و اجبار با ویژگی حرّیت و آزادگی انسان در تضاد است.

دسته های متعددی از آیات قرآن کریم بر اختیار و آزادی انسان گواهی داده و او را موجودی آزاد، مختار، صاحب قدرت تصمیم­گیری و عمل بر مبنای اراده و تصمیم می دانند. در برخی از این آیات، انسان را در پذیرش دعوت انبیای الهی آزاد و مختار دانسته و می فرماید: «ما راه را به او نشان دادیم. خواه شاکر باشد [و بپذیرد] و خواه ناسپاس»(انسان/ ۳). در جای دیگر به صراحت از عدم اکراه در پذیرش دین یاد کرده و می فرماید: «در دین هیچ اجبار و اکراهی نیست»(بقره/ ۲۰۶). هم چنین می فرماید: «هر کس به راه آمد تنها به سود خود به راه آمد و هر کس به بی راهه رفت، تنها به زیان خود به بی راهه رفته»(اسراء/ ۷ )؛ یعنی آن چه موجب سودمندی یا زیان کاری آدمی است به اختیار خود او واگذار شده؛ یا راه راست را بر می گزیند و به سعادت می رسد و یا به بی راهه پای می نهد و به گمراهی و ضلالت دچار می شود.

باز هم با اشاره به سنّت آزمایش و امتحان انسان که ناشی و حاکی از اختیار و آزادی او در عرصه ی انتخاب و عمل است می فرماید: «اما آن چه را که بر زمین است، زیوری برای آن قرار دادیم تا آنان را بیازماییم که کدام یک از ایشان، نیکوکارترند»(کهف/ ۷ ).

خداوند – متعال- برای این که اختیار و آزادی انسان را به عنوان اصل و شاخصی اساسی، متبلور و روشن سازد، مسئولیت اخلاقی اعمال او را برعهده ی خود او نهاده است؛ چراکه این امر در صورتی معقول و پذیرفتنی است که فرد در انجام اعمال خود آزادی و اختیار داشته باشد: «هر کس در گرو دستاورد خویش است»(مدّثر/ ۳۸ ).

در سیره ی رفتاری و گفتاری رسول اکرم(ص) و اهل بیت ایشان(ع) نیز توجه به این ویژگی فراوان به چشم می خورد. به عنوان نمونه، علی(ع) می فرمایند: «من کسی را به چیزی که کراهت دارد، اجبار نمی کنم»(بلاذری، ج۲، ص۳۹۰).

آن حضرت برای فکر، اراده، استقلال و آزادی انسان در انتخاب مسیر خود احترام قائل بوده و پذیرش اجبار و تحمیل را خوش نمی داشت؛ چنان که ایشان در توصیه به فرزند خویش، امام حسن(ع)، او را آزاد می گذارد تا در خصوص راه پدران و نیاکان خود تحقیق کند و چنان چه آن را پسندید، برگزیند و در صورتی که نپسندید، با فکر و تحقیق، خود راه درست را انتخاب کند. «اگر نفس تو پذیرفتن چنین نتواند و خواهد چنان که آنان می دانستند بداند، پس بکوش تا جست وجوی تو از روی یافتن باشد، نه به شبهه ها در افتادن و جدال را بالا بردن و پیش از آن که این راه را بپویی باید از خدای خود یاری جویی…»(نهج البلاغه، نامه ی۲۱ و ۲۲).

آن چه از آیه ها و سیره ی پیشوایان دینی ذکر شد، همه نشان دهنده ی این واقعیت است که در امر تربیت دینی، باید به حفظ آزادی و تقویت روحیه ی آزاد اندیشی و آزادمنشی نونهالان توجه ویژه ای را مبذول داشت.

مربی باید به گونه ای حرکت کند تا هم در بیان تعالیم اعتقادی، عبادی و اخلاقی دین و هم در پذیرش آن ها از سوی دانش آموزان، رعایت آزادگی و حرّیت او بشود؛ به بیان دیگر، مرّبی به بهانه ی ترویج دین، نباید اعتقادها و اصول دین را با اکراه و اجبار به دانش آموزان تحمیل کرده و آن ها را از طرح هرگونه سؤال، شبهه و انتقادی منع کند؛ بلکه باید بداند طرح هر سؤالی چنان چه با پاسخی مناسب، همراه باشد، به منزله ی ورود به وادی یقین، اطمینان و ایمان قلبی است؛ چنان که حضرت موسی(ع) نیز با طرح تردید و سؤال در خصوص مسئله ی معاد، توانست با هدایت و روشن گری الهی به وادی یقین برسد و اطمینان قلبی حاصل کند.

مربّی نباید با اعمال نفوذ و قدرت و با تحکّم و زور، دانش آموزان را به پذیرش و انجام تعالیم دینی مجبور سازد.

مربی باید بداند که نقش او در این عرصه، نقش رهبری و هدایت گری است، نه نقش ریاست و سلطه؛ چنان که خداوند متعال نیز به مربی بزرگ بشریت، می فرماید: «پس، تذکر بده، همانا تو فقط تذکردهنده هستی، تو بر آنان سلطه گر نیستی»(غاشیه/ ۲۱ و ۲۲ ).

مربی هم چنین باید بداند که تربیت و به خصوص تربیت دینی، جز با میل، رغبیت و انگیزه و خواست دانش آموزان تحقق نمی یابد و هنر مهم تربیت، هم سوکردن دانش آموزان با مربی براساس خواست و میل او و نه