پاورپوینت کامل لباس زنان ترکمن، گلی از گلستان ایران است ۴۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل لباس زنان ترکمن، گلی از گلستان ایران است ۴۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل لباس زنان ترکمن، گلی از گلستان ایران است ۴۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل لباس زنان ترکمن، گلی از گلستان ایران است ۴۷ اسلاید در PowerPoint :

>

این شماره: زیورهای زنان و دختران ترکمن

زیوردوستی در نزد زنان، فقط ویژه ی مردم، منطقه و قومی خاص نیست؛ بلکه از سالیان دور، در پوشاک زنانِ اقوام ایرانی نمایان بوده و هم چنان طراوت و تازگی خود را حفظ کرده و ترانه ی قوم خویش را طنین انداز می ‎کند. بانوان ترکمن، نه تنها از این قاعده جدا نیستند، بلکه با اشتیاق و تبحر فراوانی، پوشاک را با زیورها می ‎ آرایند و جلوه گری می ‎کنند. این زیورها، هنگام جشن ‎ها و مراسم های خاص، سرتاپای زن ترکمن را می پوشاند، به طوری که استفاده از زیورها – به این اندازه و به این شکل – در هیچ یک از دوره ‎های پیشین و در میان هیچ یک از قوم های ایران دیده نمی شود. ساخت جواهر و زیور، با تنوع بسیار زیاد، همیشه جزئی از زندگی مردم ترکمن و جزئی از ذات پوشاک آن ‎ها بوده است که در این جا تنها به معرفی بخشی از آن ها می پردازیم. به طور کلی، زیورهای زنان ترکمن، سه گروه بزرگ هستند که هر یک را به طور جداگانه، شرح می دهیم.

زیورهایی که ویژه ی پوشاک هستند

تِنِه چیر/ تنه چور: زیوری است که اغلب مثلثی کوچک، در وسط آن دیده می شود و نقش های ریز هندسیِ دیگر، در اطراف آن هستند. از قاعده ‎ی مثلث، شرابه هایی با زنجیر آویزان است. روی تکه هایی که اشکال هندسی دارند، نگین هایی نشانده می شود. بر سر این زیور، حلقه ای کوچک نصب می شود که با آن به کت زنان – در دو طرف بالای سینه – دوخته می شود. «تنه چیر»، مثل گوشواره، جفت و هم شکل ساخته می شود که یکی در سمت راست و دیگری در سمت چپ کت نصب می شود.

چاپراز: نام این زیور، ترکیبی از دو کلمه ی چپ و راست است و دو تکه زیور متصل به یک دیگرند و شکل های مختلف دارند. این زیور در روپوش زنان ترکمن – به نام «دون»- استفاده می شود.

سکه: کت زنان و دختران ترکمن در دو طرف لباس، بین «تنه چیر» و «چاپراز» با سکه های قدیمی و قلاب دار (حلقه) که به لباس دوخته شده، تزئین می شوند و اغلب روی آستین های کت، ردیف هایی از سکه های قدیمی می دوزند.

گل یقه/ گل یاقا: گل یقه، زیوری قلاب مانند است که همان، گل یقه است با دو بخش. یکی، بخش اصلی که برای زینت زیر گلو و اتصال دو حلقه ی یقه ی پیراهن به کار می رود و دیگری، بخش افشان که در هنگام راه رفتن، از به هم خوردن آن ها، صدایی دل نشین تولید می شود. مجموعه ای از طلا و نقره، مرصع به نگین های عقیق و فیروزه؛ با زنگوله هایی از جنس نقره، که در انتهای بخش افشان آن است. گل یقه «زیر گردن، در محل بالای چاک پیراهن، قسمت چپ و راست را به هم متصل می کند و در اندازه های مختلف استفاده می ‎شود (امیدی، ۱۳۸۲، ۱۹۳).» این زیور به شکل دایره ای زرکوب که اغلب با نگین هایی از فیروزه، سنگ، عقیق و با شیشه های رنگی تزئین می شود. زنان ترکمن، از این زیور، به جای دکمه ی یقه ی پیراهن، برای بستن و به هم رساندن قسمت چپ و راست یقه، استفاده می کنند.

بِقو/ بیقا: بقو، حلقه ‎ی بزرگ طوق مانندی است که یک طرف آن با گیره یا لوله، باز و بسته می شود و در قسمت جلوی گردن استفاده می شود. روی آن طلاکاری و با نگین هایی تزئین می شود و به برخی از آن ها، شرابه هایی وصل شده است. طوق، گردن بند یا سینه ‎ ریزِ نقره ایِ درشتی است که دارای آویزها، زنگوله ‎ها و سنگ ‎های قیمتی زیبایی است. این وسیله در زبان فارسی، گَردنی نیز خوانده می شود و مرکب از دو بخش است. بخش اصلی که از گردن آویخته می شود و به نگین های عقیق مرصع است. بخش زنجیری که به صورت افشان و به انتهای بخش اصلی، وصل است. این بخش نیز مرصع به نگین هایی از جنس عقیق است؛ به علاوه، در انتهای هر یک از زنجیرها، زنگوله هایی از جنس نقره دیده می شود که هنگام راه رفتن، صدا ایجاد می کند.

طومار: طومار، آویز گردن با زیوری استوانه ای و توخالی از جنس نقره است که مثلثی شکل، شرابه ها، زنگوله ها و گلوله های کوچک – به نام «دوومه» – در چند ردیف، از قسمت پایینی آن، با زنجیر آویزان است. «طومار با بندی پارچه ای یا نخی به نام «الجه یوپ» یا با بند مهره داری چون دانه های تسبیح به نام «هونجی» یا با تکه های هندسی کوچک به هم وصل شده یا با کمک زنجیر، بر گردن انداخته می شود. البته گاه نیز روی لباس در قسمت پهلوها دوخته شده و گاه با کمک بند از روی شانه ی دختران جوان آویخته می شود (معطوفی، ۱۳۸۳، ۲۳۳۹).» لازم به ذکر است که در بخش استوانه ای طومار که باز و بسته می شود و دارای درپوش است، انواع دعا و طلسم نیز گذاشته می شود. گویا پیک ها در گذشته نیز از طومارها، برای انتقال یادداشت های سِرّی خان ها و سلطان ها استفاده می کرده اند!

بازوبند یا قول باغ: این زیور به دو شکل است. یکی دایره ای شکل با تک نگینی در وسط، دیگری مربعی است که دو شاخ قوچِ نقره ای بر آن لحیم شده است. اغلب این زیور را با شرابه هایی تزئین می کنند. بازوبند به بازوی کت زنان و دختران دوخته می شود.

گُون جیک: «زنان ترکمن، هنگام شرکت در جشن ها و میهمانی ها، دو تکه پارچه ی مستطیل را – که روی آن زیوری بلند دوخته شده – به طرفین نیم تنه نصب می کنند. زنان کم درآمد از تکه های پول دوزی شده استفاده می کنند (امیدی، ۱۳۸۲، ۱۹۳).»

آچاربا: از آن جا که خانم ‎ها کلید را به حمایل خود می آویختند هر نوع گردن بند و حمایل را به این نام (آچاربا) می ‎گویند. اغلب از شانه ی چپ به پهلوی راست به شکل مایل بسته می ‎شد.

دُواجِق: دُواجق را از گذشته برای دفع چشم زخم، به لباس کودکان می ‎ آویختند. این زیور، متشکل از کیسه ای پارچه ‎ای یا چرمی است که به آن آویزهایی با مهره ‎ی فیروزه ای رنگ، صدف دریایی و ناخن حیوان شکاری ـ باز ـ متصل است. البته علاوه بر کودکان، زنان کهن سال نیز کیسه های پارچه ‎ای را ـ که ماهرانه دست دوزی شده و درون آن دعا برای سلامتی بود ـ با بند به گردن می ‎آویزند، یا با سنجاق به لباس وصل می ‎ کنند.

زیورهای مربوط به سر و گردن

قُبه/ قُپه: «زیوری است که روی کلاه را می پوشاند و در مرکز آن، نیم کره ای هشت قسمتی است که شرابه ‎هایی از اطراف به آن آویزان است. اغلب نگین ‎های عقیقی دارد که روی آن، با قلم نقش هایی زده شده است. در مرکز نیم کره، استوانه ‎ی کوچکی است که چند آویز از آن آویخته است. به قپه، زیورهایی به نام یِنگ سِه لِگ وصل است (امیدی، ۱۳۸۲، ۱۹۲).» در گذشته، هنگام نامزدی دختر، در نوک توخالی قبه، پر پرنده ای به نام «اوتاغه» قرار می دادند و از آن به بعد به آن دختر، «اوتاغه لی قیز» می گفتند.

قولاق حلقه: به معنی حلقه ی گوش و در واقع، زیور گوش ‎ یا گوشواره است که یکی از بهترین وسایل زینتی آنان است. برخی از این گوشواره ها، آن قدر بزرگ و سنگین هستند که علاوه بر قرارگرفتن در سوراخِ نرمه ی گوش، آن ها را با بندی از بالای گوش ها نیز می ‎آویزند. «این گوشواره، نیم دایره ی بزرگی است با مفتول نقره ای مطلا که از داخل سوراخ گوش می گذرد. روی آن را زرگران، با نقش های خاصی ملیله ‎کاری می کنند. در قسمت محیط نیم دایره شرابه ‎هایی به آن وصل شده است که برحسب شکل آن، به نام های «یلان حلقه»(سرمار)، «آیلی حلقه»(ماه و ستاره)، «قوش شونتی حلقه»(نوک پرنده) ساخته می ‎شود (امیدی، ۱۳۸۲، ۱۹۳).»

سن سوله: وسیله ای است برای زینت کلاه دختران که «از قطعه هایی به شکل