پاورپوینت کامل شاهراه رستگاری یا بیراهه ی گمراهی ۳۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شاهراه رستگاری یا بیراهه ی گمراهی ۳۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شاهراه رستگاری یا بیراهه ی گمراهی ۳۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل شاهراه رستگاری یا بیراهه ی گمراهی ۳۵ اسلاید در PowerPoint :

>

گزارشی از عرفان های نوظهور و علل گرایش زنان به آن

دنیا با همه ی پیش رفت هایش در عرصه های گوناگون، همواره به برنامه ی جامعی مشتمل بر باور و اعتقاد های فکری و قلبی نیاز دارد که باید در مرحله ی عمل پیاده شود تا در گرو آن، آرامش برقرار گردد. این برنامه باید بر همه ی عرصه های زندگی شخص، چه جنبه ی فردی، چه زندگی مشترک و خانوادگی و اجتماعی و چه کار و تفریح فرد، اِشراف داشته باشد. این جامعیت که در قالب برنامه ای تدوین شده، به شکل ساده و کاربردی برای همگان قابل دسترسی است، «دین» نامیده می شود. حکم فرد بدونِ دین، شبیه شاخه ی خشکی است که در دل آب یا خاک قرار می گیرد؛ ولی ریشه ای پیدا نمی کند. چگونه از چوبی که ریشه ای ندارد، انتظار داریم که منابع مغذی را جذب و رشد کند و سایه و ثمری داشته باشد؟ انسان بدون دین هم، ریشه ندارد و در پی آن، رشد و کمالی هم ندارد.

انسان های دین داری هم هستند که ریشه ی باور و اعتقادهای آنان با تیشه های متفاوتی در معرض خطر است. یکی از این تیشه ها که ممکن است ریشه ی فرد دین دار را به نابودی بکشاند، «جنبش های نوظهور یا ادیان جدید» است. ما با هجوم برنامه ریزی شده معنویت های وارداتی از سوی دشمنان مواجه هستیم. معنویت هایی که در قالب اقدام به تشکیل مؤسسه های آموزشی و فرهنگی، چاپ و نشر کتاب هایی با ظاهر ساده و زیبای عرفانی و ادبی به زبان فارسی، بهره گیری از اینترنت و شبکه های ماهواره ای، بروز نمادها و نشانه ها در نوع پیرایش مو، آرایش صورت، مد لباس و پوشش، فعالیت خود را گسترش می دهند. گستردگی رسوخ این اعتقاد های نوظهور، آن چنان در پهنه ی زندگی هر خانواده ی ایرانی به چشم می خورد که ما را بر آن داشت تا به تهیه ی گزارشی، از تیزی نوک پیکان تیری آگاه شویم که هر لحظه ممکن است در خفا و تاریکی غفلت، بر پیکره ی اعتقادهای مان فرودآید.

«طیبه جوادی» ۵۲ ساله، لیسانس اقتصاد، صاحب سه فرزند و خانه دار است. وی سه سال پیش در کلاسی به اسم «جذبه های رحمانی» در ساری شرکت کرد. پس از یک سال و اندی که از حضورش در کلاس گذشت، متوجه مسائلی شد که با اعتقادهای دینی وی در تناقض بود؛ از این رو، جلسه ها را ترک کرد. پس از چند ماه، مأموران نیروی انتظامی، کلاس را تعطیل کردند و استاد هم به جرم اشاعه ی عقاید باطل و ادعای دروغین محاکمه شد. خانم «جوادی» درباره ی نحوه ی آشنایی و علل ترغیب به حضور در چنین جلسه هایی گفت: «با راهنمایی یکی از دوستان قدیمی با این کلاس آشنا شدم. وی با ذوق و شوق فراوان از اثرهای این کلاس مثل: درمان بیماری از طریق افکار مثبت، شادی و آرامش تن و روان، دیدگاه نو به خدا و زندگی و حل بحران ها و چالش های زندگی صحبت می کرد. کلاس ها بدون هیچ شرایط سنی، تحصیلی و جنسی، به شکل کاملاً آزاد برگزار می شد. جلسه ی اول، رایگان و جلسه های بعدی هم با هزینه ی مناسب، ماهیانه قابل پرداخت بود. من هم با اصرار دوستم، یک جلسه در کلاس حضور پیداکردم. استقبال گرم و صمیمی استاد و معرفی دوستانه ی او به اعضای دیگر کلاس، باعنوان «انسان آزاداندیشی که دنبال راه جدیدی برای زندگی بهتر، سعادت را در آینده ی نزدیک در آغوش می کشد» اعتمادبه نفسی به من داد که تمایل پیداکردم تا پایان دوره در کلاس ها حضور داشته باشم. کلاس ها هفت مرحله داشت و هر مرحله، قریب به ده جلسه بود. مراحل کلاس، طبق کتابی به تألیف خود استاد بود که در اختیار همه ی اعضا قرار گرفته بود و با مثال ها و توضیح های حضوری او تکمیل می شد. جلسه های ابتدایی مربوط به تفهیم آن مرحله و جلسه های انتهایی، راه کارهای عملی برای پیاده شدن آن مرحله و از قوه به فعل رساندن آن دیدگاه بود.

از آن جا که عنوان این کلاس، مسیری برای هدایت، معرفت و کمال بیش تر بود، هیچ مخالفت علنی با اصول و فروع دین اسلام نمی کرد؛ بلکه نوع خاصی از افکار و اعمال را زیر سؤال می برد و کم کم شخص را از آن اعتقاد یا عمل منزجرمی کرد و باور به آن اعتقاد، یا انجام آن عمل را بی فایده جلوه می داد و ترک آن را بهتر از انجامش می دانست. به جای این که نوع صحیح و کارآمد آن را آموزش دهد، به نمونه ی مشابهی فرد را رهنمون می شد که مؤثرتر جلوه می کرد! برای مثال، درباره ی نماز می گفت: «قرار است نماز ذکر و یادآوری باشد که سبب ارتباط با خداوند باشد. شما در نماز به یاد همه چیز می افتید، غیر از خداوند. نماز به جای این که یک نیایش باشد که در آن با خدای خود صحبت کنید، یک کار تکراری شده که در آن نه آرامشی هست نه راه گشایی!» بعد به جای این که حضور قلب در نماز را بیان کند و راه کاری معرفی کند تا این شیوه ی عبادت، لذت بخش و اثرگذار شود، کلاً آن را ردمی کرد و می گفت: «نباید در زمانی که کسالت داشته و تمرکز و توجهی ندارید به نماز بپردازید؛ بلکه هرگاه حس و حال نمازخواندن داشتید، به آن روی بیاورید. اگر احساس می کنید به خاطر لغت های عربی و شیوه ی تکراری نمی توانید با آن ارتباط برقرار کنید، به جای آن هر موقع که دوست داشتید به زبان خودتان با خدا صحبت کنید؛ این طوری هم خودتان متوجه هستید که چه می گویید و هم، چون از تهِ دل با خدا صحبت می کنید، خداوند بیش تر از قبل به شما نظر لطف دارد.» با دلایل ساده و عام پسند، قدم به قدم اعتقادها را در ذهن شخص، کم رنگ و دیدگاه های خود را جای گزین می کرد.»

«شیما سلطانی»، ۲۴ساله و دانشجوی میکروبیولوژی از طریق فضای مجازی با سایت اینترنتی ارتباط برقرارمی کرد که در آن، شخصی که به ق