پاورپوینت کامل جای مدیریت زنان خالی است ۵۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل جای مدیریت زنان خالی است ۵۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل جای مدیریت زنان خالی است ۵۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل جای مدیریت زنان خالی است ۵۳ اسلاید در PowerPoint :

>

گزارشی از وضعیت و آرزومندی مدیریتی در زنان

اشاره:

با نگاهی به سرگذشت زنان در طول تاریخ، به این نتیجه خواهید رسید که زنان در رشد و توسعه ی جوامع، نقشی بی بدیل داشته و دارند. در جوامع ابتدایی، زنان را تنها برای فرزندآوری و تربیت نسل در نظر می گرفتند و به علت سادگی جامعه ی آن عصر، نیازی به حضور زنان در جامعه نبود؛ لذا کشف استعدادهای زنان، چندان ضروری به نظر نمی رسید. رفته رفته با توسعه ی جوامع، حضور زنان در اجتماع به یک الزام بدل شد. این در حالی بود که جوامع مردسالار گذشته، نمی توانستند باور کنند که زنان نیز بسان مردان، در کنار وظایف اصلی خود، استعداد و توانایی های لازم را برای پذیرفتن نقش های اجتماعی دارند.

حرکت و جنبش های فمنیستی زنان غرب، مردان را برآن داشت تا بخواهند به توانایی های زنان بهای بیش تری بدهند و در نتیجه ی این حرکت ها بود که برای ایجاد بسترهای یک سان و رشد و پرورش هوشی دختران و پسران، مدارس و دانشگاه های متعددی تأسیس شد و این دختران بودند که نشان دادند برخلاف باورهای غلط آن عصر، با جنس مخالف خود از نظر بهره ی هوشی هیچ تفاوتی ندارند. با وجود این، فمینیسم تنها بهانه ای برای غرب بود و تبعیض ها و نابرابری ها درباره ی زنان، هم چنان در غرب ادامه دارد.

هم اکنون در کشورهای توسعه یافته، شاهد حضور زنان در پست های «مدیریتی» در سطح عالی کشورها هستیم. سابقه ی حضور زنان ایران در پست ها و مقام های دولتی و به طور کلی اشتغال بیرون از خانه، به سال های پیش از انقلاب اسلامی و به کشف حجاب بازمی گردد؛ حضوری بی قید و افراط گونه که هیچ گونه تناسبی با یک جامعه ی اسلامی نداشت. پس از انقلاب اسلامی ایران و احیای حقوق واقعی زنان کشورمان، اوضاع و شرایط تغییر کرد و زنان با حفظ هویت اسلامی، حضور فعال و مؤثری در جامعه داشتند؛ اما در جامعه ی ما، زنان از نظر روند ارتقای شغلی، به نتایج مطلوبی دست نیافته اند؛ طوری که در سازمان ها و اداره های دولتی، تعداد زنانی که در سطوح عالی مدیریت فعالیت می کنند، از تعداد انگشتان دست فراتر نمی رود.

در بسیاری از کشورهای در حال توسعه، زنان به فور در اجتماع حضور دارند؛ حضوری که در حد و اندازه های آنان نیست و برای آنان جز فرسودگی و زحمت بیش تر، چیزی به دنبال نداشته و ندارد. در برنامه ریزی کلان کشور، برای حضور زنان در سطوح عالی مدیریت، برنامه ی نظام مندی تعریف نشده است. این در حالی است که در سطح منطقه و جهان، کشور ما یک جامعه ی اسلامیِ الگو و نمونه است. سؤال این است که چرا زنان ما با وجود برخوداری از استعدادها و توانایی های لازم، برای پذیرفتن پست های مدیریتی، هم چنان در سطوح نازل اداری فعالیت می کنند؟ چه عواملی بر این معضل دامن زده است؟ علت و چرایی را زنان پاسخ می دهند.

اگر وزیر بودم!

«مریم رمضانی» کارشناس ارشد کتاب داری با سابقه ی پنج سال مدیریت در اداره ی نهاد کتاب خانه های عمومی، وجدان کاری را مهم ترین عامل هر شغل و وظیفه ای می‎داند و می افزاید: «تفاوت جنسیتی، معیار درستی برای ارزیابی موفقیت مدیران نبوده و نیست. خیلی از زنان، لزوم توجه به وظایف همسری و مادری را در خانه از موانع پذیرش نقش مدیریتی این قشر در بیرون خانه می دانند؛ اما یک مادر و یک همسر موفق، بی تردید در جامعه هم می تواند در سطوح مدیریتی بالا به وظایف و نقش مدیریتی خود بپردازد، بی آن که بخواهد از وظایف اصلی خود بازبماند.»

او برنامه ریزی را یکی از لازمه های موفقیت در هر کاری می داند و می افزاید: «بیش تر افراد، چه زن و چه مرد، اگر در نقش مدیریتی خود موفق نیستند، به این نکته ی مهم بازمی گردد.» وی با بیان این که متأسفانه در هیچ یک از پایه های تحصیلی درباره ی استعدادها و توانایی دختران، برای پذیرش نقش های مدیریتی در جامعه آموزش داده نمی شود، تصریح می کند: «در دیدگاه سنتی که هم چنان دید غالب جامعه ی ماست، در خانواده ها پسران با فراغ بال بیش تری خود را برای پذیرش نقش های مدیریتی آماده می کنند و پس از پایان تحصیل های دانشگاهی، صرف ذکور بودن آنان، برای واگذاری نقش های مدیریتی کافی است؛ حتی اگر تجربه و استعداد لازم را نداشته باشند. این در حالی است که چه بسا در این اداره یا سازمان، زنانی بوده اند که سال ها در این مجموعه تجربه کسب کرده اند و آمادگی بیش تری برای مدیریت مجموعه دارند. متأسفانه با این رویه ی جاری جامعه ی ما، حق زنان به آسانی پایمال می شود!»

رمضانی می گوید: «اگر وزیر فرهنگ و ارشاد می شدم یکی از کارهایی که در اولویت قرار می دادم، گسترش فرهنگ مطالعه بود؛ زیرا کتاب خوانی و مطالعه است که فقر فرهنگی را از بین می برد و باعث رشد هر جامعه ای می شود.»

نمی گذارم کاری روی زمین بماند

«مریم آقایی» مدیر مدرسه ی دخترانه ی درمان یاب، با شش سال سابقه ی مدیریت، با اشاره به این که زنان به دلایل مختلف از جمله ابتکار و خلاقیت، مدیران بهتری هستند می گوید: «متأسفانه در این زمینه فرهنگ سازی نشده به همین علت کم تر کسی پیدا می شود که بخواهد از این دیدگاه به توانایی و استعداد زنان در نقش های مدیریتی توجه داشته باشد! برای من این مهم نیست که مدیر هستم، اگر کاری باقی مانده باشد، خودم آن را انجام می دهم تا کاری زمین نماند.»

وی که از دید خانواده ی دانش آموزان این مدرسه مدیری موفق است، می گوید: «اگر وزیر آموزش و پرورش بودم، همه ی مدارس را تک شیفت می کردم و این که حقوق معلمان را به حساب مدیران مدارس واریز می کردم؛ چون همه ی معلمان، به یک اندازه وظایف خود را انجام نمی دهند و کوتاهی می کنند.»

زنان، غیرمستقیم مدیریت می کنند

«رباب جوابی رحمانی» کارشناس علوم سیاسی و خانه دار با بیان این که زنان را در مقام مدیر، قبول ندارم می گوید: «من معتقدم زنان به علت ویژگی های جسمی مانند قدرت بدنی، برای پذیرش نقش های مدیریتی در سطوح بالا و سازمانی توانایی لازم را ندارند. زنان باید در جامعه، مدیریت غیرمستقیم داشته باشند. خانه، یک جامعه ی کوچک برای زن است و اگر زن، مدیریت همین جامعه کوچک، یعنی نقش همسری و مادری را به خوبی انجام دهد، قادر خواهد بود به طور غیرمستقیم جامعه ی خود را مدیریت کند!»

اگر مدیر صداوسیما بودم!

«سمیه حاجی احمدی» گزارش گر واحد مرکزی خبر در شبکه ی نور، می گوید: «به نظر من، مدیریت مربوط به زن یا مرد نمی شود بلکه ذاتی است؛ اما از آن جایی که در جامعه ی ما نقش زنان در اداره ی امور اداری و مدیریتی بسیار کم رنگ است، کم تر هم این ظرفیت و پتانسیل در آنان دیده شده است.»

وی با اشاره به این که زنان در مدیریت بسیار موفق خواهند بود؛ چون اگر حتی از مدیریت عاطفی که در روزگار امروز یکی از شیوه های نوین مدیریتی است استفاده کنند، موفق خواهند بود، می افزاید: «ظرفیت زنان ما در اداره ی امور بسیار زیاد است؛ ظرفیتی که شاید مردان به خاطر نپذیرفتن جایگاه زن در جامعه آن را قبول ندارند! این در حالی است که زنانی مانند خانم ابتکار که در پست های مختلف مسئولیت داشته، بسیار در کار خود موفق بوده است.»

«حاجی احمدی» با بیان این که زنان، توانایی و تمایل به ایفای نقش در پست های مختلف دارند؛ اما جامعه، چنین عرصه ای را برای حضور آنان فراهم نکرده است، اظهار می دارد: «به باور من، متأسفانه در جامعه ی ما، کار بیرون را برای مردان می دانند و در این زمینه، هم چنان فرهنگ سازی نشده است که یک زن، علاوه بر نقش همسری و مادری خود، نیازمند به حضور در جامعه است و از طرفی، بیش ترِ پست ها در دست مردان است و همین مسئله، به جامعه القا می کند که زنان نمی توانند نقش های مدیریتی داشته باشند!»

وی می گوید: «اگر مدیریت صداوسیما را بر عهده داشتم، ابتدا یک آسیب شناسی اساسی از علت عدم انگیزه ی کارکنانم انجام می دادم؛ سپس به آنان اطمینان می دادم که وجود کارمندان از مدیران لازم تر است؛ چون بازوی اجرایی صداوسیما، کارکنان آن هستند تا کارها پیش برود؛ وگرنه مدیران آن چه روی کاغذ می آورند، برای شان حکم بلاعزل است.»

زنان بهتر از مردان مدیریت می کنند

«معصومه عبدالحسینی» کارشناس ارشد علوم اجتماعی، با بیان این که زنان از مدیریت خوبی برخودار هستند، تصریح می کند: «بارها به تجربه، اثبات شده ا