پاورپوینت کامل فرصت فراغت، فرصتی برای با هم بودن ۶۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل فرصت فراغت، فرصتی برای با هم بودن ۶۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل فرصت فراغت، فرصتی برای با هم بودن ۶۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل فرصت فراغت، فرصتی برای با هم بودن ۶۲ اسلاید در PowerPoint :

>

گفت وگو با سمیه بلبلی قادیکلایی، نویسنده و دکترای جامعه شناسی

نسرین دمیرچی

کارشناس ارشد فلسفه

وقت های فراغت، به ویژه در تابستان، فرصت مناسبی برای خانواده هاست تا در کنار یک دیگر، بیش تر با مسائل و دغدغه های هم آشنا شوند و برای حل بحران های خود از یک دیگر مدد گیرند. داشتن تفریح سالم و هدف مند از مهم ترین نیازهای هر انسانی است که باید به آن پرداخته شود. در این باره با سرکار خانم «سمیه بلبلی قادیکلایی»، محقق، نویسنده و دکترای جامعه شناسی از دانشگاه تهران گفت وگویی داشتیم.

* درباره ی اهمیت تفریح و اختصاص فرصتی برای تفریح و لذت توضیح دهید.

تفریح از ریشه ی فرح به معنی شادی و خوشی است. بنا بر نظریه ی عقلانیت و معنویت، خوشی یکی از وجوه سه گانه (خوشی، خوبی و ارزش مندی) زندگی آرمانی است که بیان کننده ی حب ذات، صیانت نفس و دوست داشتن خود است. انسان اگر برای وجود، جسم و روح خود اهمیت قائل نشود و خویش را دوست نداشته باشد، چگونه می تواند عاشق دیگران باشد و به دگرخواهی – که همان وجه دیگر زندگی آرمانی یعنی «خوبی» است – بیندیشد؟ طبق این نظریه، برخورداری از زندگی مفرح و سرشار از خوشی، حق انسان و لازمه ی زندگی آرمانی است. این خوشی به دست نمی آید؛ مگر با اختصاص زمان هایی از زندگی به تفریح هایی که در نهایت، آرامش جسم و روح و سبک باری را همراه داشته باشد.

* تفریح های سالم و مفید چه ویژگی هایی دارند؟

تفریح باید به گونه ای باشد که فرد احساس خوشی، سرزندگی، سبکی، انرژی دوباره و ارزش مندی داشته باشد و از جسم و جان خود لذت ببرد، به وجود خود افتخار کند، خود را مهیای دوست داشته شدن و دوست داشتن و هم چنین کار و تلاش مضاعف بیابد. بسیاری از تفریح های ناسالم که برخی به آن ها گرایش دارند، مانند استفاده از مواد مخدر صنعتی برای لذت های آنی و شرکت در پارتی های شبانه، وب گردی و پرسه زدن دائمی در فضای مجازی، حرکت های نمایشی و کارناوالی برای مرئی شدن و…؛ اگرچه در زمان اقدام ممکن است فرح بخش باشند، حالتی در جسم و روح ایجاد می کنند که زودگذر بوده و در پایان، نه تنها اثری از انبساط خاطر در فرد یافت نمی شود؛ بلکه احساس سردرگمی، کسالت، پوچی و بیهودگی تقویت می گردد.

* برنامه ریزی روزانه، هفتگی، ماهانه و سالانه برای داشتن وقت های فراغت به چه شکلی باید باشد؟

برنامه ریزی برای استفاده ی بهینه از وقت های فراغت، در سه سطح به هم تنیده، قابل انجام است. نخست سطح فرد، دوم سطح خانواده و سوم سطح نهادهای اجتماعی. سطح فردی، بیش تر افرادی را دربرمی گیرد که از لحاظ سنی، حداقل رشد عقلی و عاطفی را برای تصمیم گیری درست دارند. هر فردی که مشمول این ویژگی باشد، باید توانایی و مهارت برنامه ریزی کوتاه مدت، میان مدت و درازمدت را برای پُرکردن صحیح وقت های فراغت خود داشته باشد. از طرفی، این مهارت، نخستین بار از طریق فرآیند جامعه پذیری در محیط خانواده، قابل کسب است. هر خانواده ای باید بتواند به تناسب میزان برخورداری از سرمایه های فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی خود برای اعضای خانواده، تفریح های سالم، مفرح و حتی یک دور هم نشینی ساده و انرژی بخش فراهم کند، به گونه ای که فرزندان نیز به همین شیوه، جامعه پذیر شوند. در این بین، نباید از نقش بسیار مهم نهادهای اجتماعی در آموزش فرهنگِ استفاده ی درست از وقت های فراغت به خانواده ها و هم چنین فراهم کردن تسهیل های رفاهی، تفریحی، فراغتی مناسب و کم هزینه، برای تمامی سنین، در مکان هایی عاری از آلودگی های صوتی و البته با لحاظ روی کرد بوم محور و حتی محله محور و عاری از نابرابری جنسیتی غافل ماند.

اگر هر یک از این سه سطح، کارکرد مناسب خود را داشته باشند، آن گاه می توان امیدوار بود که افراد و خانواده ها قادر باشند متناسب با سن، جنسیت، سلیقه، سرمایه های اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و هم چنین موقعیت جغرافیایی و بومی زندگیِ خود، مناسب ترین راه را برای پُرکردن وقت های فراغت شان در کوتاه مدت، میان مدت و درازمدت انتخاب کنند.

* برای محصلان، تابستان فرصتی برای استراحت و فراغت است؛ این وقت ها باید چگونه سپری شود؟

یکی از مشکل های اصلی در مقوله ی غنی سازی وقت های فراغت دانش آموزان، این است که فکر می کنیم دانش آموز باید در وقت های فراغت، مشغول کاری باشد؛ در حالی که استراحت هم جزء وقت های فراغت است. بسیاری از هنجارگریزی های رسمی و غیررسمی جوانان و نوجوانان ما ناشی از عدم توانایی خانواده ها در اعمال نظارت و عدم حرف شنوی و تبعیت فرزندان از والدین است. از این رو، در کنار خانواده بودن را می توان به یک فرصت بدل کرد. آن چه که خانواده ها در ایام تابستان، اغلب از آن غفلت می ورزند، غنیمت دانستن فرصتی تقریباً سه ماهه برای بودن در کنار فرزندان است. خانواده ها می توانند با دورهم نشستن، صحبت های دوستانه و یافتن فضاهای تهی در زندگی فرزندان، موجب تقریب روابط خانوادگی شوند. اگر هم نقصانی در زمینه ی جامعه پذیری های مختلف و کسب مهارت های اجتماعی و اخلاق تعامل با هم نوع و شیوه ی حل مسئله را – که به لحاظ اهمیت، دست کمی از یادگیری دروسی مثل ریاضی و فیزیک و… ندارند – در فرزندان خود می یابند، ایام تابستان فرصت مناسبی برای جبران است. اگر خانواده ها این مهم را به خوبی پوشش دهند، آن گاه می توان به برنامه های فراغتی دیگر – که تأمین آن برعهده ی نهادهای اجتماعی است – اندیشید که باید ضمن اجتناب از برنامه ریزی های جزیره ای و ناهماهنگ، وقت های خوب، مفرح و انرژی بخشی را برای دانش آموزان رقم بزنند.

* والدین چگونه باید بر وقت های فرزندان نظارت داشته باشند و چه برنامه هایی را برای شان تدارک ببینند؟

نظارت والدین بر وقت های فراغت تابستان فرزندان، باید به دور از هرگونه افراط و تفریط و به دو شیوه ی مستقیم و غیرمستقیم باشد. برخی والدین، شروع تابستان را شروع یک ترم تحصیلی جدید می دانند و در یک فضای مسموم رقابتی با یک دیگر، فرزندان را مدام از یک کلاس آموزشی به کلاس دیگر هدایت می کنند. حال اگر در این فضای سخت رقابتی، عده ای از دانش آموزان جان سالم هم به در ببرند، از آن طرف بام نیفتند و روند آموزشی شان به دلیل فشارهای مضاعف دچار کژکارکردی نشود، می توان بروز و ظهور نابرابری های آموزشی را میان اقشار و طبقه های مختلف اجتماعی انتظار داشت. در این حالت، وظیفه ی آموزش و پرورش، از لحاظ تلاش برای یک سان سازی کیفیت آموزش در مدارس سنگین تر می شود، تا بتواند شکاف آموزشیِ میان فرزندان اقشار فقیر و غنی را تا حدودی پُر کند. از این رو، بهتر است شرایطی ایجاد شود تا والدین و خانواده ها با کمک نهادهای اجتماعی، برای وقت های فراغت فرزندان شان برنامه های آموزشی، ورزشی، تفریحی مناسب و متعادل فراهم کند.

باید توجه کرد شیوه ی نظارت بر عمل کرد و نحوه ی گذران وقت های فراغت فرزندان، باید با سن و توان مندی های آنان تنظیم شود. نوجوانان به دلیل قرارداشتن در مرحله ی گذار جسمی، جنسی و عاطفی، اغلب نظارت مستقیم را برنمی تابند و پاسخ معکوس می دهد؛ به ویژه این که این روزها، میانگین سنی استفاده از شبکه های ماهواره ای، اجتماعی و مجازی نیز بسیار پایین آمده است که خود یک دوره ی گذار تکنولوژیک در جامعه ی ماست. تصور کنید دوره ی گذار جسمی و عاطفی با دوره ی گذار تکنولوژیک با هم تداخل داشته باشند. چه پیش خواهد آمد؟ نه می توان جوانان و نوجوانان را از بمباران اطلاعاتی به طور کامل دور نگه داشت و نه می توان آن ها را در این موج سواری، تنها رها کرد. این جاست که پای افزایش آگاهی تکنولوژیک خانواده ها و نظارت های غیرمستقیم و نه تحریک آمیز، به میان می آید.

* برنامه هایی که از شبکه های ماهواره ای پخش می شود چه اثری بر خانواده ها و جامعه دارد؟

اگر بخواهیم با نگاهی آسیب شناسانه در حوزه ی جامعه شناسی اخلاق به بحث ماهواره و برنامه های ماهواره ای نگاه کنیم، یکی از آسیب های اخلاقی قابل تأمل ماهواره، ترویج نوعی اخلاق پنهان کاری، دروغ گویی، عدم شفافیت، اعتمادزدایی و قانون گریزی در جامعه است؛ چراکه استفاده از ماهواره، منع قانونی دارد. حال آن که طبق تحقیق ها، گرایش به استفاده از این تکنولوژی چه بخواهیم و چه نخواهیم در جامعه ی ما وجود دارد. پس نتیجه چه می شود؟ دور زدن قانون، پنهان کاری، دروغ گفتن به متولیان امر و نصب پنهانی ماهواره در خانه ها. دروغ گویی، فریب کاری، تخریب یک دیگر، عدم هم گرایی، قانون گریزی و به‎ طور کل زوال اخلاق در جامعه از هر نوع و جنس آن – که ریشه ی بسیاری از مسائل اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی ماست – از همین مسائل به ظاهر ساده شروع می شود؛ حتی متأسفانه شکل گیری شبکه های مافیایی قاچاق تجهیزهای ماهواره – که صدمه ی زیادی به بدنه ی اقتصاد ما وارد می کند – نیز از جمله آسیب هایی است که در این حوزه گریبان گیرمان شده است!

از سویی دیگر، در میان برنامه های ماهواره ای، حداقل در سطح شبکه های فارسی زبان – که طبق تحقیق های انجام شده از پُرمخاطب ترین شبکه های ماهواره ای در میان مردم ماست – شاهد برنامه ها و سریال هایی هستیم که تقریباً در همه ی زمینه ها، از سطح رفاه و امکان های زندگی گرفته تا تناسب اندام، زیبایی چهره و حتی روابط جنسی دست به اغراق و تک گزینی می زنند. برنامه هایی که نظام سرمایه داری به طور ویژه برای جوامع توسعه نیافته و در حال توسعه ای چون ما می سازد؛ از یک طرف، به شکل کاملاً هدف مند، ضمن نشانه گرفتن بنیان خانواده، سعی در تهی سازی فرهنگی ملت، به ویژه جوانان ما دارد و از سوی دیگر، با