پاورپوینت کامل امام خمینی و هنر ۱۱۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل امام خمینی و هنر ۱۱۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۱۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل امام خمینی و هنر ۱۱۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل امام خمینی و هنر ۱۱۳ اسلاید در PowerPoint :

>

شخصیت عظیم و افکار بلند حضرت امام از یک سو، گستردگی مباحث مربوط به هنر و شاخه های مختلف آن از سوی دیگر، و محدودیت صفحات خاص این موضوع از سوی سوم، پرداختن به موضوع ((پاورپوینت کامل امام خمینی و هنر ۱۱۳ اسلاید در PowerPoint)) را دشوار می سازد.

اما از آنجا که جامعیت شخصیت امام راحل و دیدگاههای نو و مترقی حضرت او نسبت به مسایل گوناگون از جمله هنر، پرداختن به این موضوع را ضروری می سازد، هر چند گذرا به موضوع یاد شده می پردازیم.

امید است که پرداختن به این ((مقوله)) در یک ((مقاله))، فتح بابی باشد برای کاوش بیشتر و عمیق تر، و گامی کوچک در راه ادای دین به ساحت والای آن پیشوای جاوید در ((سال امام)).

گستره بحث دامنه مباحث و شاخه های مربوط به ((هنر))، بسی گسترده است. از نویسندگی، شعر، قصه، طنز، نقاشی، موسیقی، خطابه و سخنوری گرفته، تا وادی فیلم و سینما و تأتر و برنامه های هنری رادیو و تلویزیون و کاریکاتور، نمایشنامه ها و فیلمهای عروسکی و کارتون کودکان و طراحی و گرافیک و خوشنویسی و آهنگ و آواز و.. . را شامل می شود.

در مقوله هنر، ((زیباشناسی)) و ((زیبایی آفرینی)) از عناصر مهم به شمار می رود. تخیل و ذهن خلاق هنرمند، به کمک احساس بالنده و قدرت تعبیر و ظرافت اندیشه و نکته شناسی و نکته سنجی و خیال انگیزی، جلوه های ماندگاری از ((هنر)) را پدید می آورد.

آنکه روحی لطیف و درکی زیبا و زبانی نافذ و بیانی رسا دارد، در شاخه های مختلف هنر، بهتر می تواند اندیشه و احساس و پیامی را بر ((بال هنر)) بنشاند و در آفاق اندیشه های بشری و در قلمرو دل و جان انسانها به پرواز آورد.

امام امت، با برخورداری از مایه های اصلی و عمده هنر، در حد بالایی این عناصر را در وجود خویش فراهم آورده بود. نیروی خطابه و سخنوری امام امت، زیبایی قلم و قدرت نگارش و تعبیری او، توان تأثیرگذاری عمیق بر دلهای مخاطبین، قدرت انگیزش نسبت به جوانان، ذوق لطیف شعری، خط پخته و زیبا، مایه های طنز و کنایه و استعاره و صناعات ادبی در گفتار و نوشتار، زیبایی روح و رفتار، جمال ظاهر و باطن و ((حسن صورت)) و ((حسن سیرت)) و ((حسن سریرت))، همه و همه در امام امت جمع بود. هنر رفتاری و جاذبه فوق العاده او و هنر ایجاد تغییر در رفتار و ساختار فرد و جامعه نیز از او چهره ای به عنوان ((معمار حکومت اسلامی)) ساخته است. هم او بود که هنر ((بسیج توده ها)) را علیه ستم در سطح جهان داشت و این کم هنری نیست. خدای متعال، که زیباییآفرین پهنه خلقت است، هنرهای متعددی را در وجود این انسان پیامبرگون، مسیح وار، ابراهیم آسا، علی وش یکجا گرد آورده است.

در بحث از ((امام و هنر))، هم می توان به جلوه های هنری که در وجود و فکر و بیان و قلم و شعر و ادبیات و ذوقیات امام راحل نهفته است پرداخت، هم می توان دیدگاههای او را در باره هنرهای مختلفی چون: قلم، شعر، موسیقی، فیلم و سینما، رادیو و تلویزیون، هنرهای نمایشی و تصویری و.. . بررسی کرد. دو مقوله جدا از هم، و دو بررسی که هر یک میدانی متفاوت از دیگری دارد.

هنر برتر

پیش از آنکه به مطالعه دیدگاههای امام درباره مقوله های هنری بپردازیم، گفتنی است که هنر، مبتنی بر((زیبایی)) است، چه در مرحله درک و شناخت، چه در مرتبه خلاقیت و آفرینش هنری.

همچنان که ((جمال و زیبایی)) تنها جمال صوری و ظاهری و حسی نیست و جمال برتری به نام ((جمال معنوی)) داریم، هنر نیز، غیر از شاخه ها و مقوله های محسوس و مادی و قالبهای عینی، ((نوع برتر)) هم دارد که به همان ((زیباییهای روح)) و ((زیباییهای عمل و رفتار)) باز می گردد. آراستگی به ((اخلاق حسنه)) هنری است دشوار، ارزشمند و مهم. به فرموده حضرت امیر(ع):

((زینه البواطن اجمل من زینه الظواهر))[۱] آراستگی درونها، زیباتر از آراستگی ظاهرهاست.

و در سخن دیگری فرموده است:

((حسن الصوره جمال ظاهر و حسن العمل جمال باطن))[۲] زیبایی چهره، جمال آشکار است، ولی زیبایی کار و عمل، جمال و زیبایی باطنی است.

در سخنان دیگری از آن امام بزرگوار و معصوم(ع)، خصلتهایی همچون حلم و بردباری، وقار، طاعت، پرهیز از ننگ و زشتی، عمل به علم، خردمندی و.. . به عنوان ((جمال)) برای یک فرد به شمار آمده است.[۳] اینها نشان دهنده آن است که زیبایی (و در نتیجه هنر مبتنی و متکی بر زیبایی) به زیبایی حسی خلاصه نمی شود. ((جمال برین)) و ((هنر برتر)) هم وجود دارد.

امام خمینی، با توجه به این دیدگاه و عنایت به هنر برتر، جلوه های ایثار و شهادت طلبی و جهاد حماسه آفرینان دفاع مقدس را برترین هنری می داند که حتی قابل ترسیم و تجسیم و ثبت و ضبط نیستند. در پیام سالگرد انقلاب، می فرماید:

((… گیرم که قلم فرسایان هنرمند، بتوانند میدانهای شجاعت و دلاوری آنان و قدرت و جسارت فوق العاده آنها را در زیر آتش مسلسلها و توپها و تانکها ترسیم نمایند و نقاشان و هنرپیشگان بتوانند پیروزیهای هنرمندانه آنان را در آن شبهای تار در مقابل موشکها و بمب افکنهای دشمن غدار و عبور از پیچ و خمهای سیمهای خاردار و کوههای سر به فلک کشیده و بیرون کشیدن دشمنان خدا از سنگرهای بتونی و مجهز به جهازهای پیشرفته را مجسم نمایند، لکن آن بعد الهی عرفانی و آن جلوه های معنوی ربانی که جانها را به سوی خود پرواز می دهد و آن قلبهای ذوب شده در تجلیات الهی را با چه قلم و چه هنر و چه بیانی می توان ترسیم کرد؟))[۴] در این سخن، هم برخی جلوه های ویژه مطرح شده که فراتر از قلمرو هنر معمولی است و نمی توان به بیان هنری آنها پرداخت، هم کار شگفت و زیبای حماسهآفرینان را ((هنرمندانه)) بیان کرده است.

پیام به هنرمندان

در راستای همان دیدگاه و ارج گذاری، پیامی که امام امت در تجلیل از ((هنرمندان متعهد)) دادند، آکنده از همین توجه و عنایت و دید ((فرا حسی)) است. در اینجا متن کامل آن پیام آورده می شود، تا هم تأکیدی بر مطالب یادشده باشد، هم زمینه ای برای مباحث بعدی و ((عنصر تعهد)) در کارهای هنری که از نظر امام، بسیار مهم و تعیین کننده است. جالب توجه است که این پیام را که ترسیم کننده خطوط هنر مکتبی و متعهد است، امام امت در آستانه سالگرد هفته دفاع مقدس (۶۷/۶/۳۰) در آخرین سال عمر پربرکت خویش و پس از خاتمه جنگ تحمیلی صادر کرده است:

بسم الله الرحمن الرحیم.

خون پاک صدها هنرمند فرزانه در جبهه های عشق و شهادت و شرف و عزت، سرمایه زوال ناپذیر آن گونه هنری است که باید به تناسب عظمت و زیبایی انقلاب اسلامی، همیشه مشام جان زیباپسند طالبان جمال حق را معطر کند.

تنها هنری مورد قبول قرآن است که صیقل دهنده اسلام ناب محمدی(ص)، اسلام ائمه هدی(ع)، اسلام فقرأ دردمند، اسلام پابرهنگان، اسلام تازیانه خوردگان تاریخ تلخ و شرمآور محرومیتها باشد. هنری زیبا و پاک است که کوبنده سرمایه داری مدرن و کمونیسم خونآشام و نابود کننده اسلام رفاه و تجمل، اسلام التقاط، اسلام سازش و فرومایگی، اسلام مرفهین بی درد و در یک کلمه اسلام آمریکایی باشد. هنر در مدرسه عشق، نشان دهنده نقاط کور و مبهم معضلات اجتماعی، اقتصادی، سیاسی، نظامی است. هنر در عرفان اسلامی ترسیم روشن عدالت و شرافت و انصاف و تجسیم تلخکامی گرسنگان مغضوب قدرت و پول است. هنر در جایگاه واقعی خود، تصویر زالوصفتانی است که از مکیدن خون فرهنگ اصیل اسلامی، فرهنگ عدالت و صفا لذت می برند. تنها به هنری باید پرداخت که راه ستیز با جهانخواران شرق و غرب و در رأس آنان آمریکا و شوروی را بیاموزد.

هنرمندان ما تنها زمانی می توانند بی دغدغه کوله بار مسوولیت و امانتشان را زمین بگذارند که مطمئن باشند مردمشان بدون اتکأ به غیر، تنها و تنها در چارچوب مکتبشان به حیات جاویدان رسیده اند و هنرمندان ما در جبهه های دفاع مقدسمان این گونه بودند، تا به ملا اعلا شتافتند و برای خدا و عزت و سعادت مردمشان جنگیدند و در راه پیروزی اسلام عزیز، تمام مدعیان هنر بی درد را رسوا نمودند. خدایشان در جوار رحمت خویش محشورشان گرداند.

روح الله الموسوی الخمینی[۵]

هنر در خدمت تعهد

از دیدگاه امام امت، هنری ستوده و ارجمند و قابل دفاع است که از عنصر ((تعهد)) و جوهر ((پیام)) و بعد ((سازندگی و تربیت)) برخوردار باشد، هنری که ارزشهای مقدس را ترسیم کند، به انسانها ایده و امید و اعتماد بدهد، و از فساد و هرزگی و بدآموزی و تحریک غرایز حیوانی و شهوانی دور و منزه باشد.

هنری که وسیله ای در خدمت فساد و حکومت جور و برآوردن اهداف سیاسی بیگانگان باشد و مایه غفلت و بی خبری و بی دردی و بی تحرکی باشد، ناپسند است. این تأکید را در مورد همه شاخه های هنر، و مهمتر از همه در زمینه سینما و فیلم و رادیو و تلویزیون بیشتر فرموده اند.

در پیام هفته دفاع مقدس، در دعوت از نویسندگان و هنرمندان و نقاشان به ثبت حماسه های رزمندگان، می فرماید:

((امروز، همه از تصویر این صحنه های معنوی انسانی عاجزند و اینجانب که به نویسندگان و گویندگان و تحلیل گران و هنرمندان و نقاشان و همه و همه پیشنهاد می کنم تا همیشه و بخصوص در این هفته آنچه در توان دارند، در طبق اخلاص گذاشته و تقدیم این سلحشوران عظمت آفرین و ملت ایران و اسلام بزرگ نمایند، برای آن است که به گوشه ای از وظیفه اسلامی، انسانی، ملی، میهنی هرچند کوچک خود عمل نماید، و الا خداوند شکور است که نام این عظمت آفرینان را در جهان، بلند و مقامشان را در ملکوت اعلا به نمایش می گذارد.))[۶]

همه انتقادهایی که امام امت به شدت متوجه رادیو و تلویزیون و فیلمها و سینماها و تأترهای پیش از انقلاب داشت، به لحاظ محتوای فاسد و اغراضآلوده و آثار زیانبار اخلاقی و اجتماعی آنان بود. امام می کوشید تا این هنرها از ((ابتذال)) به ((تعهد)) و از ((غفلت آفرینی)) به ((بیدارگری)) تحول یابد و مکرر در مصاحبه های پیش از انقلاب، وقتی دیدگاه او را در باره سینما و هنر و.. . می پرسیدند، تأکید داشت که ما با هنر و سینما مخالف نیستیم، بلکه با فساد مخالفیم. این دقیقا ترسیم کننده خط تعهد در هنری است که امام از آن دم می زد. از سخنان اوست:

((… ساختن تئاتری که مطابق با اخلاق انسانی اسلامی باشد، زحمت دارد و سینما هم اگر بخواهد چنین باشد، نیازمند به صرف مدتها وقت است و هرگز در متن سینما و تأتر، نوشته نشده است که باید مرکز فساد باشند و هنر آنها هم عبارت بود از چیزهای مبتذل، جز این نبود که افراد و جوانان ما را در دانشگاهها و خارج و داخل طوری تربیت کنند که همه را منحرف سازد.))[۷] حتی در مورد شعر، این زبان زیبا و نافذ هنری، هم از شاعران وابسته به دربار طاغوت و قلم بدستان مزدور انتقاد می کند و هم ((اهل قلم)) را تشویق می کند که هنر خویش را در خدمت ایمان و آرمان مردم انقلابی به کار گیرند. می فرماید:

((بدانید که بی انگیزه نبوده است که رژیم سابق از شاعران و نویسندگان و سخنگویان و شایعه سازان و روزنامه نگاران وابسته برای تفرقه بین این دو گروه (روحانیون و دانشآموزان و دانشجویان) استفاده می کردند.))[۸] و می فرماید: ((همه شماها که نویسنده هستید و خصوصا شعرا که لسان شعر بالاترین لسان است، باید مردم را آگاه کنید، نسلهای فعلی را، نسلهای آینده را.. .))[۹]

و نیز در عرصه هنر دفاع مقدس:

((لازم است ملت شریف ایران عموما و خصوصا دولتمردان و گویندگان و نویسندگان و شاعران و هنرمندان از این قشر فداکار، هر یک به سهم خود قدردانی نمایند و مراحل مختلف پیروزی این حماسهآفرینان را با گفتار و نوشتار و کردار خود در معرض نمایش بگذارند.))[۱۰] امام امت، نامه ای تقدیرآمیز از شعر یکی از شاعران متعهد آن روزگاران (که بعد از انقلاب منحرف شد و به دامن ضد انقلاب افتاد) نوشته و خطاب به استاد محمدرضا حکیمی می نویسد:

((اینک نیز ((پیام)) بلندپایه را دیده و از ایشان تقدیر می کنم.))[۱۱] و در همین نامه، اظهار امیدواری می کند که طبقه جوان با هر وسیله ای که بتوانند، ملتها را بیدار کنند، با شعر، نثر، خطابه، کتاب و آنچه موجب آگاهی جامعه است. شعر از دیدگاه امام، وقتی که نغز و حکمت آمیز باشد، مورد تمجید است. از این رو در پاسخ به همسر حاج احمدآقا که از امام امت شعر خواسته است، در نامه عارفانه اش خطاب به وی از جمله چنین آورده است:

شاعر اگر سعدی شیرازی است

بافته های من و تو بازی است

در وصیتنامه سیاسی الهی خویش نیز ضمن مهم دانستن اثرگذاری رسانه ها و مطبوعات و هنر، در ((جهت))دهی به این ابزار هنری و ترسیم آثار تخریبی هنرهای وابسته و در خدمت فساد، می نویسد: ((… رادیو تلویزیون و مطبوعات و سینماها و تأترها، از ابزارهای موثر تباهی و تخدیر ملتها خصوصا نسل جوان بوده است. در این صد سال اخیر، بویژه در نیمه دوم آن، چه نقشه های بزرگی از این ابزار، چه در تبلیغ ضد اسلام و ضد روحانیت خدمتگزار و چه در تبلیغ استعمارگران غرب و شرق کشیده شد.. .

فیلمهای تلویزیون از فراورده های غرب یا شرق بود که طبقه جوان زن و مرد را از مسیر عادی زندگی و کار و صنعت و تولید و دانش منحرف و به سوی بی خبری از خویش و شخصیت خود و یا بدبینی و بدگمانی به همه چیز کشور خود، حتی فرهنگ و ادب و مآثر پرارزش که بسیاری از آن با دست خیانتکار سودجویان به کتابخانه ها و موزه های غرب و شرق منتقل گردیده است.))[۱۲] پس تباهی و تخدیر و بی خبری، رهاورد هنرهای فاسد است، و جهت داشتن و تربیت و بیدارسازی، محصول هنرهای متعهد است.

هنر پیش از انقلاب

شاید برخی جوانترها به لحاظ فاصله زمانی، دقیقا در جریان آنچه که پیش از انقلاب اسلامی در کشور ما جاری و ساری بود و به نام هنر، ابتذال و فساد و گناه ترویج می شد، نباشند. امام راحل، با توجه دقیق و شناخت عمیق، در مصاحبه ها، پیامها و سخنرانیهایش انگشت روی مفسده های هنر پیش از انقلاب گذاشته و آنها را به نقد می کشد. اگر دستگاههای رادیو تلویزیون و مطبوعات و مجلات و سینماهای آن دوره ستم شاهی را ((مراکز فسادپرور)) می داند، بیراهه نیست. اینک به نمونه هایی از دیدگاههای حضرت امام به مقوله های هنری آن دوره، بویژه در زمینه فیلم و سینما اشاره می کنیم.

((ما با سینماهایی که برنامه های آنها فاسد کننده اخلاق جوانان ما و مخرب فرهنگ اسلامی ما باشد مخالفیم، اما با برنامه هایی که تربیت کننده و به نفع رشد سالم اخلاقی و عالی جامعه باشد، موافق هستیم.))[۱۳] ((این فسادهایی که در ایران هست، اینها را جزء فرهنگ حساب می کنند؟ سینماها جزء فرهنگ است؟ اینها از ثبات فرهنگ است؟ کدام سینماها؟ همینهایی که همه جوانها و نیروی جوان ما را از بین برده است؟ ))[۱۴] ((شاه، تمام آثار تمدن را به صورت فاسد کننده در آورد.

سینما به صورت ترویج فساد شد. اخلاق جوانها را فاسد کرد.))[۱۵] ((سینمای ما مرکز فحشاست. ما با سینما مخالف نیستیم، با مرکز فحشأ مخالفیم. ما با رادیو مخالف نیستیم، ما با فحشأ مخالفیم. ما با تلویزیون مخالف نیستیم، ما با آن چیزی که در خدمت اجانب برای عقب نگه داشتن جوانان ما و از دست دادن نیروی انسانی ماست، با آن مخالف هستیم.))[۱۶] ((رادیو و تلویزیون، اکثر اوقات جوانهای ما را به گوش کردن این طور چیزها وامی داشت. از طریق چشم، جوانهای ما را فاسد می کردند.. .))[۱۷] ((ممکن است که کسی در سینما، نمایشهایی که می دهد، نمایشهای اخلاقی باشد، نمایشهای آموزنده باشد، که آن را هیچ کس منع نکرده، و اما سینمایی که برای فساد اخلاق جوانهای ماست، و اگر چند روز جوانهای ما در این سینماهایی که در این عصر متعارف بود و در زمان شاه متعارف است، اگر چند وقت یک جوان برود در آنجا، فاسد بیرون میآید، دیگر به درد نمی خورد و اینها می خواهند همین بشود.. . می خواهند این جوانها به طرق مختلفه یا بیکاره و بیعار باشند که دیگر در مقابل این استفاده جوهای خارجی نتوانند کاری بکنند، یعنی بی تفاوت باشند.))[۱۸] روشن است که دیدگاه امام، بر نفی مطلق و کلی هنر و سینما نیست و جنبه اخلاقی و آموزنده سینمای متعهد را هم می پذیرد.

اما نقد او متوجه وضعیتی است که در سینمای پیش از انقلاب در کشورمان حاکم بود و نسل جوان را بی انگیزه، فاقد هویت، لاابالی و فاسد می ساخت. باز هم از زبان امام، این روایتگر صادق آن روزگار تاریک و شوم بشنویم:

((این سینماهایی که الان جوانهای ما را دارند به فساد می کشند و به فحشأ می کشند، اینها می گویند این فرم نباشد، می خواهند سینما باشد، سینمای آموزنده باشد، سینمای اخلاقی باشد، با فساد اسلام مخالف است، با فساد کشیدن جوانان، مسلمین را به فساد کشیدن مخالف است.))[۱۹]

((سینماها کارشان از بین بردن روحیه مقاومت در نسل جوان کشور بوده است. امروزه این امر مورد اقرارگردانندگان دستگاههای تبلیغاتی خود رژیم نیز هست.))[۲۰]

((در رژیم سابق، تمام چیزها خصوصا فرهنگ و هنر، محتوایش عوض شده بود، یعنی کسی که نام سینما را می شنید، خیال می کرد که آنجا باید مرکز فساد و سوء اخلاق و مرکز مخالفت با همه چیز باشد و یا کلمه تأتر، در ذهن انسان چیز مبتذلی بود که از آن بهره فساد برده می شد.))[۲۱] این نیز گویای ((تغییر ماهیت)) و ((مسخ هویت)) هنر است، اگر در خدمت انسانهای فاسد یا اندیشه های خراب و حکومتهای تباهیآفرین قرار گیرد.

موسیقی

هرچند فتواهای جدید و دیدگاههای نوین امام راحل در باره موسیقی و استفاده از آن در رسانه ها و صدا و سیما، چنان باز و تحولآفرین بود، که عده ای برنتافتند و حتی به طعنه و طنز، می گفتند که امام، موسیقی را حلال کرده است، اما در عین حال، از دید امام، نباید موسیقی به عنوان یک ((اصل)) تلقی شود و مایه دل مشغولی مردم و جوانان گردد و به جای کار و تلاش و جدیت، به گوش دادن به موسیقی آن هم در حد ((اعتیاد)) روی آورند