پاورپوینت کامل نهضت اصلاحی امام خمینی و خاستگاه عرفانی آن ۱۰۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نهضت اصلاحی امام خمینی و خاستگاه عرفانی آن ۱۰۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۰۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نهضت اصلاحی امام خمینی و خاستگاه عرفانی آن ۱۰۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل نهضت اصلاحی امام خمینی و خاستگاه عرفانی آن ۱۰۴ اسلاید در PowerPoint :

>

ای که معمار نگاه تو خرابم کرده ست

دل بیدار تو بیگانه ز خوابم کرده ست

می گدازد شب اگر از نفس صادق من

هم ازآن روست که هرم تو مذابم کرده ست[۱]

شناخت منش احیاگری امام خمینی، در گرو دریافت جامع نگرانه ای از شخصیت او است که این دریافت نیز وامدار در اختیار داشتن یک معیار و شاخص معین تحلیل و بر اساس آن یک الگو و مدل تحلیل است. تبیین چشم انداز روشنی از انواع تصورات در باره احیای امور مربوط به دین و نگاهی فشرده به شخصیت الگویی امام، زمینه ساز ورود به شناخت جایگاه نهضت احیاگری و اصلاحی امام خمینی در تاریخ احیای فکر دینی ایران معاصر می باشد. لازم می نماید ابتدا نظریه مبنا در تحلیل شخصیت جامع امام را اندکی تحلیل کنیم؛ سپس آنگاه نگاهی کلی به شخصیت امام بر مدار شاخصه محوری تحلیل در قالب نظریه تصعید می افکنیم و آنگاه در چارچوبه این دیدگاه پیشنهادی، به تبیین ابعاد نهضت احیاگری امام و جایگاه انواع احیاگری او در این فرایند اصلاحی می پردازیم.

قسمت اول

اندیشه تعالی و تصعید، معیار شناخت امام

نگر پیامبران را

تو را گفته اند که برخیزی

مبحث اول

نظریه تعالی و تصعید در شناخت امام

احیای فکر دینی و اصلاح اجتماعی، دو اصل از شخصیت اندیشه ای و رفتاری امام خمینی است که به طوری انسانی و روانشناختی و جامعه شناختی با عناصر دیگر شخصیتی امام در یک شبکه هماهنگ قرار دارد.

اندیشه تعالی و نظریه تصعید، منظر دریافت درست و سزاوار شخصیت احیایی و اصلاحی امام است. در تعالیم اهل عرفان می توان جریان عظیم وجودی امام را درست تر شناخت و از این منظر جایگاه احیای فکر دینی و اصلاح اجتماعی را در شخصیت امام، معلوم داشت، و به عنوان یک الگوی زنده تربیتی پیشنهاد کرد.

امام را از چشم انداز والایش و تصعید[۲] و به تعبیری دیگر، از منظر مکتب و حوزه اندیشه ای سیر و سلوک فکر و روح و جان یعنی تعالی درون و برون، می توان به طور جامع دریافت و شناخت و از این چشم انداز به تفسیر اجزاء شخصیتی امام و ارتباط این اجزاء و تفسیر فلسفه اندیشه و سلوک و عملکرد اجتماعی و شخصی و سیاسی وی پرداخت. به تعبیری دیگر اراده برای ترقی در این وجهه نظر، عزم برای ترقی و بالندگی درون است که به ((اراده تعالی و ترقی روانشناختی)) نیز می توان موسوم نمود.

اندیشه محوری سامان بخش و نظام بخش کلیت شخصیت امام، اندیشه تصعید و تعالی است. اندیشه مزبور کلید و شاخصه محوری درک شخصیت و نهضت انبیا و مصلحان الهی است. هدایت دینی و فلاح و رستگاری مردمان تا رتبه انسان کامل رکن تعالیم انبیاء و معیار نقد توفیق و عدم توفیق احیاگران و مصلحان دینی است.

مبحث دوم

صراط مستقیم

صراط مستقیم، یعنی راه تا نزدیک تا مقصد انسان و تا رشد انسان، و جهت عالی تر انسان، است. صراط مستقیم، عبودیت است، نه عبادت، نه ریاضت، نه خدمت به خلق و نه شهادت.

عبودیت یعنی هیچ کدام و یعنی تمام اینها. که اینها همه سبیلها هستند. و مادام که به صراط راه نیابند و از امر او الهام نگیرند ارزش ندارند. باید از صراط به ((سبیل)) راه یافت و وظیفه ها را شناخت و گرنه این سبیلهایی که از امر او برخوردار نیستند، جز گمراهی بهره ای نخواهند داشت.

به شهادت قرآن آنها که در صراط هستند، به سبل هدایت می شوند و وظیفه ها را می شناسند. و از مردابهای حیرت و اضطراب، به ساحل امن و اهتداء راه می یابند. اولئک لهم الامن و هم مهتدون.. .

اینها با وسعت روحشان به امن می رسند. و در این امن و فراغت است که راهیاب می شوند و از بن بستها بیرون می آیند.

شاخصه محوری تحلیل شخصیت امام و ماهیت احیاگری و اصلاحی او همین صراط مستقیم، یا نظریه تصعید است.

امام خود این فرایند تصعید را در جای خود توضیح داده است.[۳]

تحلیل نقدی جریان وجودی امام با اندیشه هدایتی دین بر ما معلوم می دارد که جریان کلی زندگانی او بر مدار تلقی و باوری از ((صراط مستقیم)) بوده است و می توان شیوه زندگانی او را از نمونه سبل و راههای جریان دینداری دانست و آموزگار سلوک وجودی خویش قرار داد.

۱- سفر از بیرون تا خویشتن با درک محدودیتها و نیازها و ضربه ها

۲- و سفر از خویش تا حق با شناخت و عشق و ایمان و عمل صالح

۳- و سفری از حق تا خلق با خودآگاهی اجتماعی و عشق به حق و رأفت به خلق

۴- و سفری از خلق و با خلق به سوی حق با عشق و جهاد و ابتلاء و صبر

۵- فرآیند اصلاح و مدیریت جامعه دینی

۶- و سفری از حق تا حق با عجز و فنای از خودی خویش و اعتصام به حق (با توکل و تفویض و رضا و تسلیم)

۷- رتبه نفس مطمئنه

قسمت دوم

الگوی اجمالی در شناخت و تحلیل امام(س)

با تو

تقدیر این قوم نوشته شد

در نگاه تو

به زندگی، به مرگ

خطی کشیده می شود

که سرنوشت مرا و قوم مرا شکل می دهد

مبحث اول

تربیت نفس: از بیرون تا خویشتن، به سوی خداوند

امام در اولین گام سیر و سلوک درونی خویش، آموزگار دو مرحله وجودی است:

اول – تا خویش با خودآگاهی

گام اول سالک، سلوک درونی او از بیرون از خویش تا خود انسانی، با خودآگاهی است.

آدمی هنگامی سفر می کند و به هجرت میآغازد که نیازهایش در آنجا که هست برآورده نمی شوند. انسان وقتی بیشتر از جلوه های دنیا و امکانات محدود پیرامونش را خواست، از بیرون به خویش روی میآورد تا در وسعت وجود خویش با خردورزی و تأمل و تفکر و محاسبه، نیازهای وجودی خود را تأمین کند. سفر از بیرون خود، با شناخت از نیازها و با درک از محدودیت دنیای بیرون، شروع می شود. در وجود آدمی دنیای بزرگتری و بزرگتر از هستی، پیچیده شده است. با معرفت به خویش، هدف و جهت حرکت خویش را خداوند می یابد و انبیای الهی میآموزند که چگونه می توان همه وجود و استعدادهای خویش را برای تأمین نیاز به کمال و صلاح جهت بخشید.

دوم – به سوی خدا با اعتقاد پاک و عمل صالح

انسان برای نیل به آرمانها و غایت وجودی خویش در خود سه استعداد دارد، یکی استعداد دانایی، دیگری استعداد خواهانی و احساس، و دیگری قابلیت و توانایی و اقدام و عمل. بر اساس آن خودآگاهی، سلوک از خویش تا خدا با قدم بالندگی معرفت و ایمان و عمل صالح در آدمی شکل می گیرد. رشدیافتگی شخصیت فردی انسان در گرو این جریان سه بعدی است. رشد بینش و اندیشه و روح و احساس و عاطفه آدمی و بر اساس آن سلوک و عمل صالح، سه بعد و مرحله درونی رویش آدمی است که امام آموزگار آن است.

ایمان به حق و اطاعت از او راهبر به صراط مستقیم است.

دوران کودکی امام و آشنایی با رنج شهادت پدر و یتیمی از ۳۰ شهریور ۱۲۸۱ تا هجرت به اراک در ۱۲۹۸ تا هجرت به قم در ۱۳۰۰ و آموختن اندیشه و عرفان و اخلاق و فقه از اساتیدی مانند آیات الهی سیدمحمدتقی خوانساری، سیدعلی یثربی کاشانی، و حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی و سیدابوالحسن رفیعی قزوینی، آقامیرزا علی اکبر حکمی یزدی و آقا شیخ محمدرضا مسجدشاهی اصفهانی و حاج میرزا جواد ملکی تبریزی و آقا میرزا محمدعلی شاهآبادی[۴] تا حدود ۱۳۲۰، همراه با پیشه کردن زهد و وارستگی و تقوا و مجاهده نفس و ریاضتهای شرعی و تجربه مبانی و مفاهیم و تعالیم بلند عرفانی، فراگیر این دوره و از ویژگیهای زندگی شخصی امام در این دوران است.

مبحث دوم

بازگشت و حضور اصلاحی میان جامعه تا مدیریت خلایق رو به آرمانهای برگزیده چنین که می بینم

آفتاب

پاره ای از توست

و آسمان خلاصه ای از وسعت صدای تو

آدمی که از تنگنای بیرون از خویش وهم وجود خود رهیده و به وسعت حق رسیده است، و حق فراخوان او برای رویکرد به خلق و انس با آنان و راهبری آنان تا رویش و فلاح است.

انبیاء و اولیای الهی پس از معراج به میان جامعه خویش بازمی گردند تا خلق خدا را به سوی او هدایت کنند. برای سالکان طریقت این فرآیند این گونه است:

۱- خودآگاهی اجتماعی و انگیزش مسوولانه برای اصلاح جامعه داشتن، زمینه ساز حضور اجتماعی است.

۲- از خلق با خلق به سوی خدا

۲- ۱- حضور اصلاحی و مصلحانه در جامعه وجهه همت منش و شخصیت اجتماعی سالک شود.

۲- ۲- در عرصه مدیریت اجتماعی – هر گاه به دست آمد – و از سر اصلاح اجتماعی و تربیت درونی:

۲- ۲- ۱- بازبینی فکر دینی و معارف درون دینی

۲- ۲- ۲- ارائه شاخصه های دین شناختی مدیریت اجتماعی اول – حضور

آگاهانه در میان خلق از حدود ۱۳۲۰، حضور اجتماعی چشم گیر امام آغاز می شود.

آدمی که از تنگنای بیرون از خویش وهم وجود خود رهیده و به وسعت حق رسیده است، و حق فراخوان او برای رویکرد به خلق و انس با آنان و راهبری آنان تا رویش و فلاح است.

انبیاء و اولیای الهی پس از معراج به میان جامعه خویش بازمی گردند تا خلق خدا را به سوی او هدایت کنند.

آنها که سفر کرده اند در حالی که از خلق خسته اند و به انس و به قرب حق مشتاق، ریاضتشان می شود همی با خلق بودن. و از غار حرا به میان خلق آمدن و آنها را رشد دادن، که عشق به حق و ایمان به الله هم عمل و کار را می سازد – اطاعت و تقوا – و هم سازندگی و تربیت خلق را به دنبال می کشد با ارشاد و تواصی و هم استقامت در کار و صبر را.

ایمان به حق، هم ما را از خود آزاد می کند و هم به آزادی خلق وا می دارد و با طاغوتها درگیر می سازد و هم در این درگیری به ما صبر می دهد و استقامت می بخشد، هر کس به اندازه ای که عاشق است و دلبسته، پایبند و صابر و استوار می شود، و دوام میآورد. خودآگاهی اجتماعی و انگیزش مسوولانه برای اصلاح جامعه داشتن، زمینه ساز حضور اجتماعی است.

دوم – حضور و رهبری نهضت اصلاحی در میان خلق

حضور تو

بیداری هزاره ماست

به باغ نام تو باید

دری دوباره گشود

که در حضور تو

بیداری هزاره ماست

اینک با آن خودآگاهی اجتماعی، احساس مسوولیت برای راهبری خلق در وجود سالک ریشه می گیرد. این مرتبه همانست که اهل عرفان بدان نام سفر از خلق با خلق به سوی خدا، داده اند. در این مرتبه حضور اصلاحی و مصلحانه در جامعه، وجهه همت منش و شخصیت اجتماعی سالک می شود. و نیز در عرصه مدیریت اجتماعی – هر گاه به دست آمد – و از سر اصلاح اجتماعی و تربیت درونی، دو اقدام وجهه همت مصلح می شود: یکی بازبینی فکر دینی و معارف درون دینی و دیگری ارائه شاخصه های دین شناختی مدیریت اجتماعی.

سوم – عصر مدیریت اجتماعی و تجربه عینی و مدیریتی نظریه اصلاحی

با پیروزی نهضت اصلاحی – سیاسی امام، عصر جدید مدیریت نظام بر اساس الگوی اندیشه ولایت فقیه، آغاز می شود.

نظریه پیشنهادی امام یک الگوی جدید مدیریت توسعه اجتماعی را پیشنهاد می کند و دارای ساختاری چند لایه ای است:

۱- در زیرساز نظری این الگوی اندیشه ای، مبانی معرفت شناختی و فلسفه سیاسی جای گرفته است.

۲- بینش و الگوی تربیت فردی بر پایه آن دیدگاه کلان اصلاحی برای تربیت و تهذیب و نوسازی روانشناختی خویش، ارائه می گردد.

۳- بر اساس آن زیرساز تئوریک و نگره روانشناختی توسعه انسانی، الگوی مطلوب اجتماعی – سیاسی مدیریت توسعه ای پایه می گیرد.

۴- الگوی مطلوب اجتماعی – سیاسی مبنای تعیین راهبردهای توسعه و سیاستگذاری و برنامه ریزی می گردد.

این دوره تا معراج امام به جایگاه ابدیش می پاید و از درون این حضور اصلاحی و مدیریتی در میان خلق با همه ابتلائات و دردها و سوختنها و ساختنها، جریان درونی و روانشناختی امام ادامه می یابد تا مراحل عجز و اعتصام و تا رتبه نفس مطمئنه.

مبحث سوم

معراج تا اوج و رتبه نفس مطمئنه

با ایمان و عقیده سلوک به سوی خدا که در وجود آدمی ریشه گرفته است، سفر به سوی حق آغاز می شود و آن گاه اطاعت از او و مبارزه با موانع رویش و رشد خود و خلق، ما را برای سفرهای بعدی آماده می کند. و این بلاها و گرفتاریها پس از ایمان، ما را ورزیده و آزاد بار میآورد. و با این بلاها و درگیریها به عجز و اعتصام می رویم و با این مرکب این راه دراز و این سفر بزرگ را شروع می کنیم که:

((من یعتصم فقد هدی الی صراط مستقیم)) دراین فرآیند، مدیریت و اصلاح اجتماعی ادامه جریان درونی خویش پی گرفته می شود؛ در مراتب ناب عرفانی تا مرتبه نفس مطمئنه:

۱- با جهاد و ابتلا در عرصه جامعه برای سازندگی جامعه و مقابله با موانع توسعه یافتگی و کیان جامعه دینی

۲- و پس از آن با توکل و تفویض و رضا و تسلیم به مرتبه نفس مطمئنه رسیدن.

برترین مراتب جریان آرامش درونی در آدمی، مرتبه نفس مطمئنه است که نفس انسانی در مقام خطاب خداوندی قرار می گیرد، مرتبه ای که وجود آدمی به رتبه رضوان از خود و خدای خود رسیده و مورد رضایت او قرار گرفته است.

طمأنینه و آرامش و سکون قلب در برترین درجات خویش تنها در رابطه شهودی و عرفانی انسان و خداوند به دست میآید.

رابطه ای که مراتب پایین تر و ملموس تر آن، همان رابطه آدمی با وجدان خویش است. و باری، آموزه های دین ادامه جریان وجودی انسان را تا مراحل ناب عرفان مثبت (مراحل فنا و انقطاع تا اعتصام و استعانت و توکل و تفویض و رضا و تسلیم)، در خود دارد و ما را راه می برد تا اوج فلاح و رستگاری و نیل به رتبه نفس مطمئنه:

((با دلی آرام و قلبی مطمئن و روحی شاد و ضمیری امیدوار به فضل خدا از خدمت خواهران و برادران مرخص و به سوی جایگاه ابدی سفر می کنم.))[۵]

قسمت سوم

احیای دینی در فرایند تصعید شخصیت امام

اینک روز، حرارت از نفس روشن تو می گیرد

و شب ردای خواب تو را به تن کرده است

و ستاره ها همه لب خنده های تو هستند

و ماه، در تبسم تو سرگردانست

سلوک احیایی و اصلاحی امام و جایگاه انواع احیاگریهای وی را بایستی در فرایند تصعید شخصیت او تحلیل کرد.

۱- احیای آرایشی معارف

۲- حضور در نهضت اصلاحی و شکل گیری اندیشه اصلاح اجتماعی

۳- عصر مدیریت اجتماعی و تجربه عینی و مدیریتی نظریه اصلاحی

۴- سامان یابی تدریجی نظریه اصلاح تمدنی:

۱- احیای فکری و معرفتی

۲- اصلاح اجتماعی

۵- فرایند اصلاح و مدیریت جامعه دینی این فرایند اصلاحی را اندکی تحلیل می کنیم:

اول – احیای معارف مغفول طلیعه احیاگری امام

نقطه آغازین حرکت اصلاحی امام خمینی، توجه به معارف مغفول در حوزه های دینی عصر خویش است. امام به این دریافت رسیده است که علومی مانند فقه و کلام که علوم دنیوی و ظاهری هستند عرصه را بر علوم معنوی مانند اخلاق و عرفان تنگ کرده اند. کاری که امام در اولین مرحله سلوک احیاگری خویش انجام می دهد، پرداختن به حقایق عرفانی هستی و اسرار عبادات و آداب سلوک معنوی و عرفانی آدمی است. آثار امام در اولین مرحله سلوک شخصیتی او، در عین آنکه بیانگر مرحله سیر و سلوک درونی امام است، دادستانی آن بخش مغفول از معارف دینی و جایگذاری آن در کالبد معارف جاری دینی می باشد:

– ((شرح دعای سحر)) در سال ۱۳۰۷ حاوی آموزشهای عرفانی، فلسفی و کلامی است.

– ((شرح حدیث رأس الجالوت)) (احتجاجات حضرت امام رضا(ع) با اصحاب ادیان

مختلف و از جمله با رأس الجالوت از علمای یهود) تألیف در سال ۱۳۰۸ نوعی مباحثه کلامی یا گفتگوی بین الادیان است. – ((حاشیه بر شرح فوائدالرضویه)) مرحوم قاضی سعید قمی، اثری عرفانی است.

– ((شرح حدیث جنود عقل و جهل))، اثری در علم اخلاق و حاوی آراء کلامی، اخلاقی و عرفانی امام است.

– ((مصباح الهدایه و الولایه)) از زمره آثار عرفانی امام است که در سال ۱۳۰۹ (در سن ۲۸ سالگی)، نگاشته شده است.

– ((حاشیه بر شرح قیصری فصوص الحکم)) عارف نامی شیخ اکبر محی الدین عربی، در بردارنده نقد و نظر عرفانی امام بر اندیشه های اساطین عرفامی مانند شیخ اکبر، قونوی، ملاعبدالرزاق کاشانی، فرغانی، عراقی و قیصری است. مکتوب یاد شده در سال ۱۳۱۵، تألیف شده است.

– کتاب ((مصباح الانس بین المعقول و المشهود))، شرحی است از محمد بن حمزه بن محمد فناری بر کتاب ((مفتاح الغیب)) اثر ابوالمعالی محمد بن اسحاق قونوی از شاگردان نامدار محی الدین عربی است که در عرفان نظری نوشته شده است. امام آراء و نقد علمی خویش را در سال ۱۳۱۵ به صورت حاشیه بر بیش از یک سوم کتاب مذکور نوشته است.

– ((اربعین حدیث)) یا ((شرح چ