پاورپوینت کامل نگاهی به اولویت های آموزشی زنان در ایران ۶۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نگاهی به اولویت های آموزشی زنان در ایران ۶۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نگاهی به اولویت های آموزشی زنان در ایران ۶۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نگاهی به اولویت های آموزشی زنان در ایران ۶۸ اسلاید در PowerPoint :

>

[آمارها نشان می دهد ۵/ ۲۴ درصد از دختران لازم التعلیم در دنیا از آموزش رایگان بی بهره اند و در ایران نیز طبق آمار سال ۱۳۷۵ افزون بر شش میلیون زن بی سواد وجود داشته که پیامدهای سوء آن برخانواده و تربیت فرزندان روشن است. لذا از آن جایی که دختران و زنان، نزدیک به نیمی از جمعیت کشور را تشکیل می دهند، آموزش آنان گامی ضروری جهت توسعه نیروی انسانی است. در گام نخست، اصلاح عوامل فرهنگی که تأثیر منفی بر آموزش زنان دارد و موجب تبعیض جنسیتی است، لازم می باشد.

با بررسی نیازسنجی آموزشی و اولویت های آن از گروههای مختلف زنان، می توان آموزش های عام و خاص آنان را فهمید و برنامه ریزی کرد. نظرسنجی ها نشان می دهد اولویت های آموزشی زنان به ویژه زنان روستایی و خانه دار عبارتند از: آگاهی بهداشتی، آگاهی های اجتماعی، آگاهی های دینی و آموزش های فنی – حرفه ای.]

مقدمه

طبق آمار موجود،[۱] دختران و زنان نزدیک به نیمی از جمعیت کشور را تشکیل می دهند، از این رو آموزش آنها گامی ضروری جهت توسعه نیروی انسانی است که پربهاترین سرمایه هر کشور تلقی می شود. در حال حاضر، زنان به شکل گروههای مختلف در جامعه حضور دارند از جمله زنان شاغل، زنان خانه دار، زنان بی سرپرست و بدسرپرست، زنان سرپرست خانوار، زنان روستایی، زنان در مناطق پراکنده و یا محروم، زنان و دختران دانشجو و دانش آموز. بنابراین آموزش زنان برای داشتن نسلی آگاه تر و جامعه ای بالنده تر ضروری است.

متأسفانه در اکثر کشورهای در حال توسعه، تبعیض جنسیتی میان دختران و پسران به چشم می خورد که ناشی از عوامل فرهنگی است که بر آموزش زنان تأثیر منفی داشته است.

«بر اساس گزارش سازمان یونسکو درباره وضع تحصیلی زنان در کشورهای جهان سوم که به عنوان فقرای آموزش شناخته شده اند، اکنون در سراسر جهان بیش از یک میلیارد نفر از جوانان در حال درس خواندن هستند که میان آنها بسیاری از کودکان و نوجوانانِ دختر از آموزش رایگان بهره مند نیستند. در گروه سنی ۶ تا ۱۱ سال، ۵/ ۲۴درصد از دختران در دنیا از آموزش رایگان بی بهره اند و این در حالی است که این رقم برای پسران همسن گروه سنی به ۴/ ۱۶درصد می رسد. این گزارش می افزاید دسترسی به آموزش رایگان برای زنان کافی نیست بلکه بایستی تبعیض روا داشته شده علیه این قشر، برداشته شود. از جمله در کشورهای در حال توسعه میزان باسوادی زنان ۲۳ مردان است. ساعات کار زنان در مقایسه با مردان ۲۵ درصد طولانی تر است و بخش بزرگی از فعالیت آنها شامل کار در خانه و پرورش محصولات معیشتی بدون دستمزد می ماند و…. »[۲]

از دهه ۱۹۷۵ – که دهه زنان نامگذاری شد – و پس از آن توجه افکار عمومی به زنان و دختران به عنوان اعضای مؤثر اجتماعی و مؤثر در بازار تولید اقتصادی بیشتر شده، فواصل آموزشی میان دختران و پسران رو به کاهش نهاده، ولی تا رسیدن به مرز برابری واقعی، راه زیادی در پیش است[۳]. مسئولان و برنامه ریزان با بررسی نیازسنجی که از گروههای مختلف زنان صورت گرفته است، می توانند به نیازهای آموزش عام و خاص آنها توجه کرده و به طراحی برنامه و اجرای آن اقدام کنند. روشن است در زمینه هایی که پژوهش صورت نگرفته، لازم است نیازسنجی انجام شود.

آموزش برای همه

برنامه آموزش برای همه یا [۴] در سال ۲۰۰۰ میلادی در اجلاس جهانی آموزش و پرورش در داکار مجدداً مورد تأکید قرار گرفت. این اجلاس از همه کشورها درخواست کرد برای آموزش پایه برابر برای همه تا سال ۲۰۱۵ اقدام کنند. در این اجلاس، ۱۱۰۰ شرکت کننده از ۱۶۴ کشور دنیا گردهم آمده بودند. تمرکز بر آموزش در سطح ملی با تأکید بر آموزش دختران می باشد.

هفته جهانی آموزش برای همه در ۱۳ – ۶ آوریل ۲۰۰۳ نیز به «آموزش دختران»[۵] اختصاص یافت و به دولت ها گوشزد کرد که درهای یادگیری را برای دختران و زنان باز کنند. گزارش جهانی سال ۲۰۰۳ نشان می دهد که در اکثر کشورهای در حال توسعه تساوی جنسیت در آموزش هنوز رعایت نمی شود. در ۵۴ کشور فاصله بین تساوی جنسیت در آموزش وجود دارد که ۱۶ کشور در ناحیه جنوب صحرای آفریقا، پاکستان و هند است. در این راستا باید کوشش های جهانی صورت گیرد تا بهره وری زنان به میزان زیاد افزایش یابد که منجر به افزایش درآمد خانواده و کاهش فقر می شود.

کارول بلامی مدیر اجرایی یونیسف معتقد است اگر دخترها تا دو سال آینده به مدارس راه نیابند، اهداف جهانی برای کاهش فقر و بهبود وضع انسانی به سادگی محقق نخواهد شد. ارزیابی ها نشان می دهد حدود ۱۱۳ میلیون کودک که ۶۰% آنها را دختران تشکیل می دهند، دسترسی به آموزش ابتدایی ندارند و حداقل ۸۸۰ میلیون بزرگسال بی سواد هستند که اکثر آنها را زنان تشکیل می دهند.

از اهداف اجلاس داکار عبارت است از:

– حذف نابرابری های جنسیتی در آموزش ابتدایی و راهنمایی تا سال ۲۰۰۵ و رسیدن به تساوی جنسیت در آموزش تا سال ۲۰۱۵ با تمرکز و اطمینان از اینکه دختران دسترسی مساوی و کامل به آموزش پایه با کیفیت خوب را داشته باشند.

– رسیدن به بهبود ۵۰ درصدی در سطوح سوادآموزی بزرگسالان تا سال ۲۰۱۵ به ویژه برای زنان و دسترسی عادلانه به آموزش مداوم و پایه.[۶]

بنابراین سوادآموزی یکی از شاخص های مهم در اولویت های آموزشی زنان است و شناخت حق آموزش و حق یادگیری در سراسر زندگی بیش از همیشه در قرن ۲۱ که عصر دانش نامیده شده، مورد نیاز است به ویژه که حضور فن آوری اطلاعات و گسترش آن امکان یادگیری و آموزش را بیش از پیش فراهم آورده است.

آموزش زنان در ایران

ارتقای سطح آموزشی و فرهنگی زنان جامعه و ایجاد امکانات آموزشی مساوی از سطوح پایین تا عالی برای زنان، موجب افزایش آگاهی و شناخت آنان از خویش و جامعه می گردد. به ویژه در حال حاضر که زنان مشارکت فعالانه ای در فرآیند توسعه ملی کشور در تمامی سطوح دارند.

«از دیدگاه گستردگی سرزمین ایران با مساحت ۰۰۰/ ۶۴۸/ ۱ کیلومتر مربع و جمعیت نزدیک به ۶۵ میلیون با تراکم ۳۷ نفر در کیلومتر مربع است که در حقیقت یک تراکم ناخالص است، رشد جمعیتی آن در طی یک دوره ۴۰ ساله معادل ۲/ ۳ بوده که بسیار بالا و چشمگیر است و بیانگر مشکلات دولت در تأمین وسایل و ابزارهای آموزشی و رفاهی است. این مراتب در کشوری با بیش از ۶۰ هزار روستا و بیش از ۶۰۰ شهر که اکثراً در فواصل دور از هم واقع شده سازماندهی آموزشی را با مشکلات نوینی مواجه کرده است.

موارد فوق با توجه به بی سوادی پایه و شاخص های موجود، بیانگر تلاش سختی است که دولت باید در بنای جامعه اطلاعاتی عهده دار شود، چنان که آمارهای موجود بی سوادی در سال ۱۳۷۵، برای جنسیت مرد و زن معادل ۹۹۳/ ۱۸۲/ ۱۰نفر و برای زنان ۹۷۷/ ۳۳۲/ ۶ نفر بر شمرده شده است. طبیعی است که میزان بی سوادی زنان در گونه های متعددی مانند تعلیم و تربیت کودکان و همکاری در پیشرفت تحصیلی آنان مؤثر می باشد.»[۷]

در ایران توجه به حل مشکل بی سوادی و گسترش آموزش ابتدایی، متوسطه و عالی برای زنان اقدامی اساسی جهت توسعه فرهنگی است. باید راه به فعلیت در آوردن توانایی های زنان را هموار ساخت و خودباوری را در آنها تقویت کرد تا امکان حیات اجتماعی به صورت فعال برای آنها میسر شده و زمینه مشارکت مؤثر آنان در توسعه فرهنگی فراهم آید.

آموزش فنون جدید و یادگیری مهارت های زندگی، میزان خودباوری شخص را بالا می برد. «تجربه ای از مراکز یادگیری محلی که توسط یونسکو در چهار روستا در استان ایلام (چلب و ناصر) و استان فارس (همت آباد و جهادآباد) که با کمبود زیرساخت های آموزشی روبه رو بودند نشان می دهد که بعد از ایجاد مراکز یادگیری محلی، با برقراری کلاس های سوادآموزی، برنامه های پس از سواد و آموزش های فنی – حرفه ای تغییرات مثبتی بین زنان شرکت کننده به وجود آمده است، از جمله رشد آگاهی از حقوق شان، مشارکت بیشتر در جلسات شورای ده و سایر امور اجتماعی مانند آمادگی برای شرکت در انتخابات، درگیر شدن بیشتر در تصمیم گیری های خانواده در مورد تعداد کودکان، آموزش و ازدواج آنها، کسب درآمد بیشتر از طریق فروش صنایع دستی، اعتماد به نفس بیشتر و دانش افزونتر در مورد تغذیه و نظافت»[۸]

بنابراین آموزش زنان روستایی از اهمیتی برابر با آموزش زنان در شهرها برخوردار است و چه بسا با توجه به مشکلات متعددی که در روستاها موجود است آموزش این گروه باید در اولویت برنامه ریزی قرار گیرد.

زنان و دختران روستایی

از آنجا که زنان و دختران در روستاها با مشکلات متعدد مانند فقدان مدارس راهنمایی و دبیرستان، تبعیضات جنسیتی در خانواده، عدم موافقت با ادامه تحصیل در مناطق دورتر، ازدواج زود هنگام، زایمان های مکرر، تغذیه نامناسب و… روبه رو هستند، توجه همه جانبه ای برای آموزش و بهبود وضع زندگی ایشان لازم است.

دکتر فرزین فر می گوید:

«دختران روستایی در سطح گسترده ای بدون توجه به قدرت فیزیکی و گروه سنی خویش، از طلوع تا غروب آفتاب با مسئولیت پذیری کامل به دنبال انجام وظیفه خود می دوند و مانند بازوان توانمند در اقتصاد خانواده نقش مؤثری دارند و دایم در تکاپو و فعالیت اند. بعد از ازدواج سه وظیفه مهم: هم آوری و تولیدمثل، نگهداری و پرورش نیروی انسانی و تولید و مدیریت محیط زندگی نیز به وظایف دوران تجردشان افزوده می گردد. تلاش و کوشش بیش از حدّ که به جان کندن بیشتر شبیه است سبب بروز بیماری های گوناگون در بزرگسالی و موجب پیری زودرس آنان می گردد.»[۹]

حضور مشاوران خانواده و حتی تربیت مشاوران خانواده از بین دختران روستایی جهت متعادل ساختن مسئولیت های آنها ضروری است. از طرفی، نیاز به تربیت ماماهای تجربی در روستاها نیز لازم است تا آموزش های لازم به زنان در خصوص فواصل زایمان و مراقبت های لازم در طی بارداری و هنگام زایمان جهت سلامتی خود و کودک شان ارائه شود.

ایجاد کارگاههای کوچک تولیدی مجهز و اعطای وام به زنان و دختران روستایی جهت ایجاد اشتغال و کسب درآمد کمک می نماید، از این رو آموزش های فنی – حرفه ای از طریق مراکز یادگیری محلّی ضروری است.

انتشار و توزیع کتاب های آسان و مواد خواندنی ساده، به رشد فکری و آگاهی های عمومی زنان و دختران روستایی کم سواد و نوسواد منجر می شود. در این راستا توزیع مواد آموزشی و درسی از طریق کتابخانه های روستایی، کتابخانه های سیار و مراکز یادگیری محلّی می تواند صورت گیرد. در حال حاضر جهاد کشاورزی متولی کتابخانه های روستایی است و سازمان نهضت سوادآموزی اقدام به تشکیل و بهره برداری از کتابخانه های سیار و مراکز یادگیری محلّی در استان های مختلف نموده است. «از فعالیت های اصلی مراکز یادگیری محلّی، تعلیم م