پاورپوینت کامل پرواز ناتمام ۲۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل پرواز ناتمام ۲۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل پرواز ناتمام ۲۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل پرواز ناتمام ۲۴ اسلاید در PowerPoint :

>

کوچه پس کوچه های محله قدیمی سید اسماعیل را پشت سر گذاشتم تاآشیانه اش را یافتم. خانه قدیمی با سردری ضربی
و نقش آیه «انافتحنا…» بر آن. با دیدنم تبسمی کرد و اشارتی. نشستم. اتاقش رو به حیاط بود. حیاطی کوچک با چند
درخت. گفتم:
از مجله فرهنگ کوثر آمده ام. مجله حضرت معصومه (س)، مصاحبه ای داشته باشم با شما برای شماره آبان. همزمان با
میلاد حضرت ابو الفضل (ع). ساده و صمیمی گفت: در خدمت شما هستم.
همین! زبان به سخن گشود و برایم داستانی تعریف کرد. داستان یک پاورپوینت کامل پرواز ناتمام ۲۴ اسلاید در PowerPoint و اینک چکیده آن داستان.

حسین دخانچی هستم. بیست و نهم مرداد ماه سال ۱۳۴۴ در محله سید اسماعیل قم به دنیا آمدم. محله ای که یادآور قم
قدیم است.کوچه ها به بازار راه داشت. همهمه بازار، رفت و آمد مردمان،نانوایی سنگک، مسجد سید اسماعیل همه و همه
برگهایی از دفترچه خاطرات دوران کودکی بودند. گردونه زمان چرخید. انقلاب پیروز شدو طولی نکشید که جنگ
تحمیلی هم آغاز شد. دشمن تا دندان مسلح یورش آورد. می خواست سه روزه به پایتخت برسد و قبل از آن قم راهم اشغال
کند.

بسیجی شدم. مثل هزاران هزار نوجوان دیگر که به ناگهان مردشدند. به جبهه رفتم. در میان آتش و خون و خاکستر به
تولدی دوباره می اندیشیدم. جبهه بلوغ من بود. جنوب گرم، اروندخروشان، شبهای نخلستان و قرص کامل ماه. در
عملیات های مختلف شرکت کردم. گاه به مرخصی می آمدم برای دیدن پدر ومادر و دوستان تا اینکه «عملیات بدر» شروع
شد. شرق دجله بودیم. بعد ازعملیات دشمن پاتک زد. یکی بعد از دیگری. ما خط شکن بودیم. آن روز، روزی که سرنوشت
زندگیم رقم خورد; صبح زود پس از خواندن نماز پشت خاکریز رفتم. پاتک پنجم دشمن شروع شد. از بالای خاکریز نگاه
کردم. بیابان پر از تانکهای مدرن عراقی بود. پشت سرشان نیروهای پیاده حرکت می کردند. خمپاره های ۶۰ را به
کارانداختیم. این خمپاره ها را از خود عراقیها به غنیمت گرفته بودیم. خودمان دست خالی بودیم فقط خمپاره داشتیم و
آرپی جی.

پاتک تا عصر ادامه پیدا کرد. گاه هواپیماها و هلی کوپترهای عراقی می آمدند و منطقه را بمباران می کردند. بعد از ظهر
تانک هاحسابی به خاکریزهای ما نزدیک شده بودند. دیگر خمپاره اثری نداشت. نگاهی به پشت سر کردم. همه جا پوشیده
از آب بود. در این وقت یکی از معاونین گردان از کنارم رد شد. شهید غلامپور که خدابا امام حسین (ع) محشورش کند. او
یک آرپی جی به من داد و گفت:
حسین! اینو نگهدار به دردت می خوره وقتش که شد با آرپی جی کارکن. آرپی جی را دست گرفتم. مقداری گلوله پیدا کردم.
چندتااز تانکها را زدم. یکی از تانکهای تی ۷۴ عراقی بود که گلوله به آن اثر نمی کرد. روی خاکریز رفتم و آن را هدف گرفتم.
ناگهان متوجه نیروهای پیاده دشمن شدم. پایین بودند. کماندوهایی باهیکل های درشت. یکی از آنها نارنجکی به طرفم
پرت کرد. نارنجک روی خاکریز افتاد تا آمدم به خودم بجنبم، منفجر شد. روی زمین افتادم. بدنم پر از ترکش شد، از سر تا
پا.

از جا بلند شدم می توانستم راه بروم. چند قدم راه رفتم. به یکی از بچه هابرخوردم. شهید یزدانیان بود. گفت:
چی شده حسین؟
چیزی نیست. فقط یه خورده زخمی شدم. عراقی ها جلو هستند.

مواظب باش نارنجک می اندازن.

به عقب رفتم برای بستن زخم هایم. ۲۰ متر راه نرفته بودم که گلوله تانکی نزدیکم به زمین خورد. از هوش رفتم. همان
وقت قطع نخاع شدم.

مرا به اصفهان منتقل کردند و از آنجا به بیمارستان پارس تهران. دو هفته بیهوش بودم. زخم هایم که خوب شد برای ادامه
درمان و فیزیوتراپی منتقلم کردند به آسایشگاه امام خمینی (ره). آسایشگاه در نیاوران بود. دامنه البرز، کوچه
مقابل حسینیه جماران. بچه های زیادی آنجا بودند. جانبازان جنگ و چه دوستانی پیدا کرد