پاورپوینت کامل رابطه رسالت و حکومت ۶۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل رابطه رسالت و حکومت ۶۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل رابطه رسالت و حکومت ۶۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل رابطه رسالت و حکومت ۶۴ اسلاید در PowerPoint :

>

۵۲

اشاره

در طول تاریخ، تلاش های زیادی برای زیر سؤال بردن حکومت دینی صورت گرفته است، به
خصوص این فعالیت ها در عصری که «ولایت فقیه» عملاً نوعی نظام سیاسی موفق خلق کرده
است، گسترده تر هم شده است.

مخالفان نظریه ولایت فقیه برای مخالفت با آن، گاه ادله آن را زیر سؤال می برند و
زمانی بحث کارآمدی و ناکارآمدی آن را مطرح می کنند. مهم ترین تلاش صورت گرفته، تلاش
برای سلب مشروعیت چنین نظام سیاسی است. آنان برای این کار می کوشند رابطه حکومت با
نبوت رسول اکرم۶را نفی کنند. آن گاه مدعی عدم رابطه بین حکومت و امامت می شوند و
می گویند همان طور که حکومت پیامبر امری غیر الهی و جدای از شأن رسالت است، امامت
هم جدای از حکومت است و سپس نتیجه می گیرند که ولایت فقیه هم فاقد جایگاه مشروع است
و چون رسول الله و امامان از سوی خداوند به حکومت منصوب نشده اند، پس به طریق اولی
در مورد ولی فقیه هم چنین نصب و مشروعیت الهی بی معنا خواهد بود.

مقاله حاضر در صدد پاسخ گویی به این شبهه و تبیین این دیدگاه است که حکومت یکی از
شئونات رسالت است و همان طورکه رسالت به نصب الهی است، حکومت رسول الله هم به نصب
الهی است.

طرح موضوع

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله بعد از هجرت به مدینه، مانند رهبر و حاکم بین مردم عمل می کرد و مردم
هم از وی تبعیت می کردند و مخالفان به مجازات می رسیدند.
رسول خدا صلی الله علیه و آله کارهایی می کرد
که وظیفه حاکم بود؛ مثل: پیکار با دشمنان، تقسیم غنایم جنگی، جمع آوری و صرف زکات و
مانند اینها. اما ایا پیامبر به دلیل آنکه «حاکم منتخب مردم بود» امور حکومتی را
انجام می داد، یا چون «رسول الله» به شمار می رفت؟

و ایا با فرض پذیرش نصب الهی حکومت، آن حضرت عملاً به ایجاد حکومت اقدام کرد و
اداره امور زندگی مادی مردم را هم در برنامه اش داشت، یا تنها برای پیشبرد اهداف
دیگر، امور حکومتی را هم انجام می داد و تنها می خواست مردم مسلمان شوند و با دیگر
مسائل کاری نداشت؟

عده ای با اعتراف به حاکمیت پیامبر بر مؤمنان (ناشی از رسالت)، به نفی تشکیل «حکومت
نبوی» پرداخته اند؛ به دلیل اینکه رسول خدا پشتوانه الهی داشت و حکومتش هم با میل و
رغبت به وجود آمد.

پس در این زمینه می توان دو نظریه ارائه کرد:

۱. به عقیده بیشتر شیعیان و اهل سنّت «حکومت پیامبر» برخاسته از رسالتش است و خدا
خواسته مردم از پیامبر اطاعت کنند.

۲. عده ای هم حکومت او را به انتخاب مردم دانسته اند.

بر اساس دیدگاه اول، با وجود پیامبر کسی حق حاکمیت ندارد، اما طبق دیدگاه دوم، هر
حاکم که از سوی مردم انتخاب شده باشد، صلاحیت حکومت دارد؛ حتی اگر پیامبر نباشد.

البته دیدگاهی دیگر از اساس «دین» را امری جدا از دنیا ـ از جمله حکومت ـ و تنها
متعلق به خدا و آخرت می داند و هر نوع حکومت دینی را حتی به انتخاب مردم و بر اساس
قوانین اسلام، نفی می کند.

در این مقاله دلایل قرآنی پیوند حکومت و رسالت رسول اکرم را تبیین می کنیم و در
پی اثبات این هستیم که حکومت از شئون رسالت پیامبران الهی از جمله پیامبراسلام است
و همچون حکومت، خاستگاه الهی (نصب) دارد.

رابطه دنیا و آخرت

۱. دنیا، مطلوبیت مقدّمی دارد.

سعادت دنیا، جنبه مقدمه برای سعادت اخروی (هدف نهایی) دارد: )انّما هذه الحیاه
الدنیا متاع و انّ الاخره هی دارالقرار( [۱]. در سخن خدا با قارون هم، آخرت مطلوب
بالذّات و دنیا مطلوب بالغیر دانسته شده است.[۲] بر این اساس بدون مطلوب مقدّمی
(دنیا) که حکومت هم از جمله امور دنیایی است، وصول به مطلوب بالذّات و تحقق آن
ممکن نیست.[۳] به بیانی دیگر، دعوت به عبادت و اطاعت به خدا (توحید) و اهتمام به
حکومت در طول هم هستند و یکی، مقدمه دیگری است. لذا در قرآن از سلیمان به عنوان یکی
از برجسته ترین افراد که گذشته از نبوت فرمانروای جنّ و انس و حیوانات بود، یاد
می شود و آن حضرت نیز فرمانروایی اش را وسیله امتحان الهی می داند.[۴] بر این اساس،
دنیا داری لازم است و دنیا گرایی مذموم. اما پیامبران از باب مقدمه دعوت به خدا،
دنیا داری هم می کردند.

۲. حکومت، ابزار تحقق دین است.

بر خلاف نظر غربی ها که معتقد به تفکیک قانون (امر حکومتی) و ارزش ها و اخلاق و
ایمان (امر فردی بین خدا و فرد) هستند، ایات الهی گویای پیوند این دو حوزه است.

بنابراین «اسلام» ابعاد اجتماعی هم دارد که اجرای آنها، مستلزم قانون و الزام است و
بدون اطاعت که مفهوم حکومت است، دین محقق نخواهد شد.[۵] بر همین اساس است که در
حکومت پیامبر با ایات مجازات محاربان[۶]، اجرای حدود برای اصلاح جامعه[۷] و… رو
به رو هستیم که حکومت ها با الزام ها و اجبارها در پی تحقق این امور هستند.

۳. امور به پیامبر تفویض شده است.

در کنار ایاتی که وظیفه پیامبر را انذار و هدایت می داند و حفیظ و وکیل بودن را از
وی نفی می کند[۸]، ایاتی هم امور را به پیامبر واگذاشته است: ) و ما ارسلنا من رسول
الاّ لیطاع باذن الله(، [۹] این ایه به قانون کلّی اطاعت از همه پیامبران اشاره
دارد که خداوند آن را در ایات دیگر برای پیامبر به شکل های مختلفی آورده است؛
مانند: )اطیعوا الله و اطیعوا الرّسول و اولی الامر منکم([۱۰].

از سویی، قرآن حکم را در انحصار خدا[۱۱] و ابلاغ آن را منحصر در کتب آسمانی و
پیامبران می داند.[۱۲]

با توجه به لزوم اطاعت از انبیا و شأن حکمی که خدا برای آنها آورده است، نقش رهبری
اجتماعی ایشان روشن می شود. از این رو، هرچه به مردم واگذار شده، اختصاص به غیر این
مورد خواهد داشت. معنای دیگر این سخن، ضرورت اطاعت مردم از اوامر
رسول خدا صلی الله علیه و آله است و
این، همان حکومت است.[۱۳]

۴. عقل برای سعادت بشر کافی نیست.

انسان نمی تواند راهی را که برای زندگی در آن مسیر خلق شده، مستقلاً بشناسد؛ زیرا:
ایات قرآن، پیشینه تاریخی انسان و محدودیت دانش بشر، همه حکایت از محدودیت عقل
انسان می کند. قرآن معتقد است که دانش انسان بسیار محدود است: )و ما اوتیتم من
العلم الاّ قلیلاً (. [۱۴] علاوه بر این، ایات قرآن موانعی را هم برای شناخت انسان
بر می شمارند: )علّم الانسان ما لم یعلم کلاّ انّ الانسان لیطغی أن راه استغنی(
[۱۵]. بنابراین، ابزارهای ادراکی انسان مستقلاً نمی توانند در راه تکامل انسان،
درستی یا باطل بودن رفتارهای فردی و اجتماعی را همواره تشخیص دهند.[۱۶] پس بشر
علاوه بر حجت باطن (عقل)، به حجت ظاهر (انبیا و اولیا) هم نیازمند است.[۱۷]

علاوه بر این، براساس مفهوم کامل و جامع بودن دین (نقش دین در دنیا) و آخرت و نیز
به دلیل مقدمه دنیا برای آخرت، همان طور که دین نمی تواند به مسئله ای از مسائل
اخروی بی توجه باشد، نسبت به مسائل دنیوی هم نمی تواند بی تفاوت باشد. پس اموری
مانند علم و فرهنگ هم به اعتباری داخل دین اند و دین جامع و کامل، باید در هر یک
ضابطه بدهد. کامل و جامع بودن دین در کنار نقصان عقل، نشان می دهد بشر نیازمند حجت
باطن است. پس هیچ امر دنیوی از قلمرو دین خارج نیست و اساساً حکومت به دلیل اهمیتش
در درجه اول اهمیت قرار دارد. لذا خداوند با ایه )اطیعوا الله و اطیعوا الرسول…(
حاکمیت را یکسره از نا اهلان گرفته و بر عهده انسان های معصوم گذاشته است.

۵. تأسیسی بودن کامل شریعت

«شریعت» اصولی است که خدا، پیامبر را به آن مقید می کند: )جعلناک علی شریعه
فاتّبعها». شریعت، همیشه ثابت است و حتی پیامبر هم نمی تواند دخالت کند و تمام آن
تأسیس شارع است. فقها بر اساس اصول و ارزش های ثابت شریعت، به اجتهاد می پردازند و
قواعد فقهی را برای توضیح و اجرای شریعت، استخراج می کنند. فقاهت، شیوه شناخت و
تشخیص اولویت های اجرای شریعت است، خواه احکام تأسیس باشد یا امضایی. قرآن مقصود از
حکومت و احکام آن را در نظام سیاسی، به دقت ذکر کرده است، اما شکل ظاهری آن (شیوه
اجرای شریعت در مورد حکومت) را محدود نکرده است. اصول ایجابی زیادی در قرآن برای
حکومت آمده که نشان می دهد ضرورت دارد حکومت بر اساس آن اصول شکل گیرد. البته قرآن
می فرماید شیوه هایی را که عقل در اجرای این واجبات ترجیح می دهد، دنبال کنید.[۱۸]

۶. غیر قابل قبض و بسط بودن متن دین (قرآن)

در عبارات قرآنی، مفاد واضح و همه فهمی دارد؛ به طوری که نصّ و ظهور هردو معنای خود
را دارند؛ لذا الزامات و معرفت جدیدی به ما می دهند. به مسئله حکومت نیز در ایات
فراوانی تصریح شده است. بنابراین حکومت از متن دین کاملاً قابل فهم است.[۱۹]

۷. ترسیم خطوط کلّی حکومت در قرآن

آموزه های قرآن کریم درباره حکومت، از نوع ترسیم خطوط کلّی است؛ مثلاً قرآن برای
روابط بین المللی، اصول استقلال سیاسی، سلطه ناپذیری و داشتن روابط مسالمت آمیز با
حکومت هایی را که قصد تجاوز ندارند، مطرح می کند[۲۰]، ولی تشخیص مصادیق و شیوه اجرا
در هر زمان متفاوت است. در مسئله حکومت نیز چنین است و اگر هم مصداقی بیاید، الگوی
جهان شمول مانند )واعدّوا لهم ما استطعتم من قوّه و من رباط الخیل…( [۲۱] ارائه
می دهد که خط کلّی با فقره اول )و اعدّوا ….(و نمونه و مصداق با )من رباط
الخیل(مطرح شده است.[۲۲]

۸. حکومت طلبی دین اخروی

دین اخروی بیش از دین دنیوی حکومت طلب است. دین دنیوی شاید به اندازه فراهم ساختن
رفاه نسبی برای انسان قانع شود و لزومی ندارد که خود را برای اصلاحات اجتماعی و…
به زحمت بیندازد؛ ولی دین خدایی و اخروی، اصلاح آخرت و قرب به خدا را بدون اصلاح
همه جانبه دنیا غیر ممکن می داند. لذا حکومت در متن دین اخروی جای می گیرد.[۲۳]

۹. تأکید قرآن بر منصوب بودن حاکم

حکومت ها را می توان به استبدادی، شورایی (دمکراتیک) و الهی تقسیم کرد. قرآن حکومت
استبدادی را به صراحت رد می کند.[۲۴] حکومت شورایی هم با سه اشکال رو به روست که هر
سه، مخالف اصول قرآنی است:

الف) شرکت نکردن همه در سرنوشت خود؛

ب) حکومت اکثریت، نه ه