پاورپوینت کامل آغاز تشیع در قم (۲) ۴۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آغاز تشیع در قم (۲) ۴۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آغاز تشیع در قم (۲) ۴۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آغاز تشیع در قم (۲) ۴۶ اسلاید در PowerPoint :

>

اشعری بر گرفته از اشعر، و آن نزد لغت دانان عرب از ماده شعر، به معنای موهای فراوان است، نسب شناسان گفته اند: اشعریان، فرزندان مردی عرب به نام «نَبت» معروف به اشعر هستند و چون او به هنگام ولادت با بدن پرموی از مادر به دنیا آمده، در بین قبایل عربِ آن زمان به «اشعر» معروف گردید.

نبت، به قول سمعانی، از فرزندان اُدد بن زید بن عریب بن زید بن کهلان بن سبا (از اعراب اصیل قحطانی) است.[۱]

محل زندگی این قبیله در زمان جاهلیّت منطقه یمن بود. آنان در سراسر آن سرزمین نفوذ و جایگاه خاصی داشتند و در بین قبایل عرب، به صفات جوانمردی، شرافت، نیکویی و. .. معروف بودند. این قبیله همانند دیگر قبایل عرب در آن زمان بت پرست بودند و بت خاصی به نام نسرین (نُسْر) پرستش می کردند.[۲]

مالک بن عامر، سر سلسله یکی از تیره های قبیله اشعری، به هنگام انتشار خبر بعثت پیامبر اسلام در حجاز با وجود مخالفت شدید طایفه اش، به حضور پیامبر اسلام در مکه رسید و اسلام آورد. پیامبر اسلام به گرمی از او استقبال کرد و برای زیادت نسلش دعا فرمود. مالک پس از آن به سوی قوم خود بازگشت و در میان آنان به تبلیغ اسلام پرداخت.[۳]

بعد در سال هفتم هجری به هنگام جنگ خیبر، موقعی که جعفر با مهاجران مسلمان از حبشه باز می گشت، جماعتی از طایفه اشعریان به سرپرستی ابوموسی، عبدالله بن قیس اشعری به حضور پیامبر اسلام رفتند و جزو اصحاب آن حضرت قرار گرفتند که پیامبر اسلام این جماعت را در غنائم آن جنگ شریک کرد.[۴]

اشعریان از معدود قبایلی بودند که با میل و رغبت ایمان آوردند و برای پشتیبانی از پیامبر به مدینه مهاجرت کردند.

آنان در وقایع و حوادث صدر اسلام تأثیرگذار بودند و در مدینه برای گسترش اسلام، و پس از رحلت پیامبر در فتوحات اسلامی نقش فعالی داشتند.[۵]

مفاخر اشعریان

از مفاخر معروف اشعریان در مدینه شخصیت هایی مانند: ابو موسی، ابوعامر، عامر بن ابوعامر، ابو مالک و حارث هستند که ابوموسی جزو فقها و قاریان قرآن بود. ابوعامر در فتح مکه و حنین حضور داشت و در حنین شهید شد. ابن ابی عامر و حارث جزو اصحاب پیامبر(ص) و از راویان حدیث آن حضرت بود. ابومالک کسی است که به دستور پیامبر قبیله هوازن را تعقیب کرد. [۶]بعضی از مورخان از حضور اشعریان در تبوک هم خبر داده اند.[۷]

اشعریان در دوره فتوحات (پس از رحلت پیامبر اسلام(ص)) از ارکان سپاه اسلام به شمار می رفتند. یکی از سرداران سپاه سعد بن ابی وقاص در فتح مدائن، مالک بن عامر بود. مالک به هنگامی که ایرانیان پل شط را خراب کردند، سوار بر اسب، خود را به فرات زد و از آب گذشت و سپاه اسلام را با اقدام جسورانه خود از فرات عبور داد.[۸]پسران مالک و عموزادگان او همه در فتوحات این منطقه حضور داشتند.

ابوموسی اشعری از دیگر سرداران قبیله اشعری بود، که بخشی از نواحی مرکزی ایران از جمله دینور، ماسبذان، مهرانقذف، صمیر، اصفهان، قم، کاشان، اهواز و اصطخر به وسیله او فتح شد[۹] و مالک بن عامر که یکی از فرماندهان سپاه او در این مناطق بود، در فتح نواحی شمالی ساوه تا مرز دیلم، به همراه فرزندش سائب نقش آفرینی کرد.[۱۰] اشعریان پس از فتح این بخش از سرزمین ایران تا زمان استقرار اسلام در عراق و رونق گرفتن وضع کوفه، در آن باقی ماندند و با مردم این نواحی ارتباط برقرار کردند. گفته اند: سائب، اول کسی بود که پس از فتح قم، وارد این شهر شده و با مردم آن ارتباط یافت.[۱۱]

اشعریان پس از فتوحات این نواحی به کوفه رفته، و در آنجا مستقر شدند.[۱۲] این طایفه در تحولات اجتماعی، سیاسی و فرهنگی عراق و پس از آن در تحولات جهان اسلام نقش برجسته ای ایفا کرده اند؛ اما بنا بر طبیعت حوادث و رخدادها، دچار دسته بندی سیاسی آن دوران شدند و به دو جبهه مخالف تقسیم گردیدند. ابوموسی اشعری، عموزاده مالک بن عامر، به جبهه خلفا پیوست و در دوره خلافت عمر بن خطاب، فرماندهی سپاهیان او را به عهده گرفت و بخشی از نواحی ایران را فتح کرد و بعدها پس از معزول شدن ولید بن عقبه از امارت کوفه، به جای او به امارت نشست.

او در دوران خلافت امیرمؤمنان علی(ع) تنها شخص از منصوبان عثمان بود که به پیشنهاد مالک اشتر در مسئولیت خود باقی ماند، ولی بعدها با مواضع سیاسی امیرمؤمنان(ع) مخالفت کرد و از آن حضرت در جنگ جمل و صفین دوری جست، مردم را از شرکت در این نبردها نهی کرد و در جریان حکمیت بر خلاف نظر صریح امام(ع) به نمایندگی از طرف آن حضرت برگزیده شد و عاقبت با نیرنگ عمرو بن عاص نماینده معاویه، امام علی(ع) را از خلافت خلع و معاویه را به آن نصب کرد.[۱۳]

این شاخه از اشعریان که ابوموسی و اطرافیان او را در بر می گیرد، بیشتر در کوفه و بصره استقرار یافتند و پست ها و مناصبی را در آن نواحی به عهده گرفتند و بیشتر شخصیت های این تیره، از مشایخ حدیث شناخته شده اند. ابوموسی را گاهی از ابن عبدالشمس دانسته اند؛ زیرا او با آل عتبه که از طایفه عبدالشمس بودند، هم پیمان شدند. با وجود اینکه شاخه ابوموسی، عموزادگان شاخه مالک اشعری هستند، ولی به هر حال در میان آنان اثری از «تشیع» دیده نمی شود.[۱۴]

سعد بن مالک اشعری، یکی از بزرگان کوفه و اشراف این طایفه به حساب می آمد. او در زمان خلافت عثمان بر شراب خواری ولید بن عقبه امیر کوفه نزد خلیفه شهادت داد که آن سبب عزل ولید و انتصاب ابوموسی به جای او گردید.[۱۵]

سائب بن مالک در کوفه به «شیخ شیعه» معروف بود و در جنگ جمل از یاران امام علی(ع) قرار گرفت و بر خلاف پدر زنش ابوموسی، مردم را به یاری آن حضرت دعوت می کرد.[۱۶]

او در کوفه به عبدالله بن مطیع که می خواست به فرمان عبدالله بن زبیر ـ امیر کوفه ـ در تقسیم خراج طبق سیره خلفای سابق عمل کند، اعتراض و درخواست کرد که به سیره علی(ع) عمل کند.[۱۷] سائب یکی از پنج نفری بود که در زندان عبیدالله بن زیاد از مردم برای مختار بیعت می گرفت و در سال ۶۷ق. به هنگام قیام مختار، یکی از سران سپاه و از مشاوران نزدیک او بود و پس از پیروزی مختار بر کوفه، خطبه ای ایراد کرد که با عبارت «یا شیعه آل رسول » شروع می شد.

او در جنگ مختار با عبدالله بن زبیر و برادرش مصعب بن زبیر، در کنار مختار بود و عاقبت در سال ۶۷ق. پس از شکست مختار از سپاه مصعب، و به محاصره درآمدن پانزده نفر از جمله مختار، سائب و پسرش محمد در دارالاماره کوفه، در طی جنگ قهرمانانه ای به همراه آن جمع به شهادت رسید.[۱۸]

محمد بن سائب در این نبرد دستگیر و روانه زندان شد و چون نابالغ بود، آزادش کردند،؛ ولی بعدها از طرف حجاج بن یوسف مهدور الدم اعلام گردید و به قتل رسید.[۱۹]

اشعریان در قیام ضد اموی عبدالرحمن بن محمد بن اشعث، ـ یکی از سرداران سپاه حجاج ـ علیه او که از سال ۸۰ تا ۸۴ق. به درازا کشید، شرکت کردند. وقتی قیام عبدالرحمن شکست خورد، اشعریان برای نجات خود از شرّ حجاج، یا به دستور خود حجاج و یا به دلایل دیگری که در منابع تاریخی آمده است، کوفه را ترک کردند.[۲۰] و گروهی از آنان به قم آمدند.

ویژگی ها و فعالیت اشعریان تا پایان قرن دوّم

اشعریان مهم ترین طایفه مستقر در قم شناخته شده اند که بیش