پاورپوینت کامل رسانه و فرهنگ مصرف ۴۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل رسانه و فرهنگ مصرف ۴۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل رسانه و فرهنگ مصرف ۴۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل رسانه و فرهنگ مصرف ۴۳ اسلاید در PowerPoint :

>

رسانه و دین، مقوله هایی هستند که در صورت تعامل مناسب، می توانند با هدایت فرهنگ مصرف، در جامعه، مفهوم زندگی را برای مردم پر معنا نمایند؛ ولی آنچه که بیشتر رسانه های امروزی انجام می دهند، هدایت مردم به سوی مصرف گرایی و تهی کردن از دین و معنویت است. رسانه با قرار دادن شهر در فضای «آکواریومی» و «گلخانه ای» سبب می شود جز با نقشه او زندگی نکنند و دین تازه ای را تجربه کند؛ دینی که:

بهشت او نه مانند بهشت ادیان آسمانی – که نوید برخورداری از نعمت های آن جهانی و هم نشینی با حوریان در آنجا داده شده است – بلکه سوپر مارکت بزرگی است که همه چیز در آن یافت می شود. و او با جیب پرپولش می تواند بیشتر از همسایه اش خرید کند. ارزش چنان انسانی، معادل دارایی اوست و اگر می خواهد بهترین باشد، باید بیشترین ثروت را داشته باشد.[۱]

در حقیقت رسانه ها، انسان را منفعل در برابر مصرف قرار داده اند؛ به گونه ای که:

او یک مصرف کننده ابدی است؛ او نوشیدنی، خوراک، سیگار، سخنرانی، دیدنی ها، کتاب و سینما را می بلعد، همه اینها مصرف می شوند؛ جهان، یک چیز بزرگ برای اشتهای اوست، یک بطری بزرگ، یک سیب بزرگ، و یک پستانک بزرگ است. بشر به مکنده ای تبدیل شده است، او یک متوقع ابدی و یک ناراضی ابدی است.[۲]

از این رو در چنین وضعیتی و در این مقطع زمانی، اندیشه نقش مفهومی دین در رسانه و هدایت فرهنگ مصرف، باید بیش از گذشته تقویت شود.

دین و رسانه

بنا به نوشته دین پژوهان غربی، رسانه [امروزه] تشدید احساس بی معنایی در مدرنیته و ناتوانی فزاینده فرهنگ و نظام مصرف گرایی برای پر کردن خلأ بی معنایی شرایط و فضایی را برای ورود دین به روند اصلی زندگی فردی و جمعی مهیّا نموده است. [زیرا] با ادبیات و کلام دین گریزانه، مصرف گرایی در رویارویی با این خلأ به طور فزاینده ای ناتوان شده است و مصرف گرایی [با تبلیغات اغواگرانه] همواره وعده چیزی را داده بود که از ادای آن ناتوان است.[۳]

از سوی دیگر، به اذعان همین دین پژوهان غربی:

احیای بنیادگرایی در سه دین بزرگ صاحب کتاب [اسلام، مسیحیت و یهودیت] قصد مداخله و تأثیر بر فرایند مدرنیته سرمایه داری و نظم اجتماعی و اخلاقی موجود دارد، و می خواهد مدرنیته را در مسیری هدایت کند که با ارزش ها و احکام متون مقدس ]دین [هماهنگ باشد.]در این میان[فرهنگ مصرف گرایی به علت مرکزیت آن در هویت یابی مدرن، هدف و آماج اصلی بنیادگرایی است.[۴]

نوشته های فوق، مبین این واقعیت است که در جوامع امروزی میان «رسانه»، «دین» و «فرهنگ مصرف» رابطه تعاملی وجود دارد و مصرف متناسب در تعالی بخشی به یک جامعه نقش کلیدی دارد. حال با رویکرد جدید به دین، این پرسش اساسی مطرح است: آیا هر رسانه ای که ادعای تدیّن کند، می تواند جامعه را به سوی مصرف متعالی هدایت کند؟ به طور مسلّم جای بسی تردید است، عملکرد گذشته تعامل دین و رسانه هم این فرضیه را تقویت می کند.

آشتی کنان گذشته دین و رسانه

هنگامی که برنامه های رادیو و تلویزیون [رسانه های دیداری و شنیداری] در دهه ۱۹۲۰م. آغاز شد، اندیشه درباره تعامل دین و رسانه ها در توسعه ملّی، موجب طرح و تدوین چهارچوبی برای وارد کردن دین به معنای اعم کلمه در برنامه ها شد. حضور دین در رسانه های جدید، با ورود به ساحت خصوصی خانواده ها که در قبل تنها در اختیار دین بود، مشروعیت بخشید و برنامه های رادیو و تلویزیون را به تأیید نوعی دین فرعی واداشت. رهبران دینی با سیاست مداران، گویندگان و مجریان رادیو و تلویزیون، باب دوستی گشودند و تضمین کردند که [پیام های دینی شان] زبانی غیر فرقه ای داشته باشد و با هدف پیشرفت و اعتلای همگانی و عقل ورزی، ابزاری برای ملّت سازی شود.[۵]

[ولی] با ظهور مصرف گرایی، «کلیساها»، شعائر و ادعیه مخصوص خود را داشت، فروشگاه های زنجیره ای همواره با هاله ای از نور و نیز فراوانی کالا، فضا و شرایط را برای انواع اجتماعات جدید و تبلیغ افسونگر مدرنیته فراهم ساخت.

فرهنگ مصرف گرایی، در زندگی روزمره مردم «چتری از تقدس» افکند و وعده داد که زندگی در دنیا به زودی، با استفاده از اکسیر مالکیت تغییر خواهد کرد و تعالی خواهد یافت و آنان که رنج می برند، از آلام رهایی خواهند یافت. افراد پیس و طاس که تنها و گوشه گیر هستند، درمان و گرسنگان، سیر خواهند شد.[۶]

در واقع، دین در این دوره نه تنها چتری از تقدس بر مصرف ایجاد کرد، بلکه خود به صورت «کالایی» در بازار مصرف گرایی به فروش گذاشته شد؛ به گونه ای که امروزه در غرب:

نسل رو به رشد که تحت تأثیر فرهنگ مصرف گرایی دینی، رشد یافته و بزرگ شده، که به صورت کالا در آمده است و به «دین» به گونه ای نگریسته می شود که به دیگر کالاهای قابل خرید نگاه می شود. فرایند تجاری شدن، بسته بندی و قیمت گذاری در بازار دین تقریباً همه چیز، از صلیب گرفته تا بلور را شامل می شود.[۷]

بنابراین اگر چه آشتی کنان دین و رسانه در مقطع زمانی فعلی، خبری مسرّت بخش برای دین داران است ولی به آن نباید چندان دل خوش بود؛ زیرا به دلیل تفاوت ماهوی پیام دین داران در رسانه و عدم درک درست صاحبان رسانه از دین، بازاندیشی درباره «نقش تعاملی رسانه، دین و فرهنگ مصرف» نیازمند تأمل و واکاوی درباره ویژگی های رسانه متعهد دینی و الگوی مصرف دینی است.

منظور از «رسانه متعهد دینی» رسانه ای است که بر آن مدیریت ارزشی حاکم باشد و از نظر محتوایی اصول حق محوری، روشن گری، هدایت گری، رحمت گستری، واقعیت گرایی و دفاع از ارزش ها را خط مشی خود قرار دهد.[۸]

همچنین منظور از الگوی مصرف دینی، الگوی مصرفی در حد کفاف است که بر آن اصول اعتدال، پرهیز از اسراف و تبذیر، سودمند بودن و تنوع در مصرف، حاکم است.[۹]

به تعبیر بهتر: «رسانه» زمانی می تواند ادعای تعامل سازنده با دین را داشته باشد که در مرحله نخست، بر ساختار آن مدیریت ارزشی حاکم باشد و در مرحله بعد، اصول محتوایی حاکم بر رسانه را تبیین کند و مروج الگوی مصرف معتدل در جامعه باشد به گونه ای که انسان را در مصرف به آرامش روحی – روانی برساند.

این وضعیت در صورتی پیش خواهد آمد که «دولت» نیز بر پیوستار «رسانه، دین و فرهنگ مصرف» اضافه شود؛ البته نه هر دولتی، بلکه دولتی که مشروعیت خود را از دین گرفته باشد. خوشبختانه نظام جمهوری اسلامی ایران با داشتن حکومت دینی و در اختیار گرفتن رسانه ملی و فرهنگ مصرف جامعه، امروزه الگوی کاملی از این پیوستار را به جهانیان ارائه می دهد.

آزمون تعامل دین و رسانه در ایران

امروزه تعامل دین و رسانه در ایران، در بوته آزمون است؛ آزمونی که در مقابل دیدگان تیزبین دین پژوهان رسانه ای غرب قرار دارد، چنانکه خود به این مهم اذعان نموده و نوشته اند:

ای