پاورپوینت کامل سیره قرآنی امام جعفر صادق (بخش سوم) ۵۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سیره قرآنی امام جعفر صادق (بخش سوم) ۵۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سیره قرآنی امام جعفر صادق (بخش سوم) ۵۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سیره قرآنی امام جعفر صادق (بخش سوم) ۵۱ اسلاید در PowerPoint :

>

قلب انسان وقتی نورانیت خاصّی پیدا می کند که علاوه بر قرائت قرآن، آن آیات را به قلب خود بسپارد به این معنا که این کتاب آسمانی را در قلب خود داشته باشد. امام صادق(ع) در تشویق های قرآنی خود، هم دیگران را به این امر خدا پسندانه تشویق می کرد و هم از خدا در دعاهای خویش می خواست تا این کتاب آسمانی را در قلب خود جای دهد.برخی روایات آن حضرت را در این زمینه می آوریم:

۱. «إقرأوا القرآن و استظهروه فإن الله تعالی لا یعذّب قلباً وعَی القرآن؛ قرآن را بخوانید و آن را به قلب خود بسپارید و همیشه به آن متکی باشید؛ زیرا خداوند قلبی را که قرآن را در خود جا داده، عذاب نخواهد کرد»[۱]

۲. «الحافظ للقرآن العامل به مع السفره الکرام البرره؛ کسی که قرآن را حفظ و به آن عمل کند، همراه سفیران خاص الهی خواهد بود».[۲]

۳. «من استظهر القرآن و حفظه و أحلّ حلاله و حرّم حرامه أدخله الله الجنه به و شفّعه فی عشره من أهله کلهم قد وجب لهم النار؛ کسی که مستظهر به قرآن باشد و آن را حفظ کند و حلال آن را حلال و حرام آن را حرام بداند، خداوند به همین علت او را بهشتی کند و در خصوص ده نفر از خاندانش که مستحق آتش باشند، خداوند به او حق شفاعت درباره آنها را می دهد».[۳]

۴. «انّ الذی یعالج القرآن لیحفظه بمشقّه منه و قله حفظه له أجران؛ کسی که برای حفظ کردن قرآن خود را در زحمت می اندازد و حافظه اش کم است و با مشقّت قرآن را حفظ می کند، دو اجر خواهد داشت».[۴]

امام صادق(ع) در دعایی که برای حفظ قرآن به ابان بن تغلب آموزش می دهد، چنین فرموده است: «بار خدایا! من از تو می خواهم به حق محمد پیامبرت و رسولت، و ابراهیم خلیل و برگزیده ات، و موسی هم سخنت و هم رازت و عیسی کلمه ات و روحت، و از تو می خواهم به حق صحف ابراهیم و تورات موسی و زبور داود و انجیل عیسی و قرآن محمد(ص) و به هر وحی که فرستادی و حکمی که اجرا کردی… و بدان نامت که آن را بر شب نهادی و تاریک شد، و بدان نامت که بر روز نهادی و روشنی گرفت، و بدان نامت که بر زمینش نهادی و آرام گرفت، و بدان نامت که روزها را بدان پراکندی، و از تو می خواهم به آن نامت که مرده ها را به آن زنده کنی، و به بست و بندهای عزت عرشت و منت های رحمت قرآنت، از تو می خواهم که رحمت فرستی بر محمد و آل محمد، و به من روزی کن حفظ کردن قرآن و اصناف دانش را و آن را در دل و گوش و چشمم پا بر جا داری و با گوشت و خون و استخوان ها و مغزم بیامیزی و شب و روزم را از رحمت و قدرت خود بدان به کار بندی؛ زیرا جنبشی و توانی جز به وسیله تو نباشد، ای زنده پاینده!».[۵]

بیان فضایل برخی سوره ها

اگر چه قرآن، کلام خداست و همه آیاتش نور، اما به تعبیر معصومان، برخی از سوره ها فضیلت خاصی دارند که با تلاوت یکی از آنها، ثواب مورد نظر را به او می دهند. امام صادق(ع) ضمن چند روایت، فضایل برخی از سوره ها را بیان فرموده است.

۱. فضیلت «توحید»

ابو بصیر از حضرت صادق(ع) روایت کرده: «من قرأ (قُلْ هُوَ اللّهُ أَحَدٌ) مرّه فکأنمّا قرأ ثلث القرآن و ثلث التوراه و ثلث الإنجیل و ثلث الزبور؛ کسی که سوره (قُلْ هُوَ اللّهُ أَحَدٌ) را بخواند، مانند آن است که یک سوم قرآن، تورات، انجیل و زبور را خوانده است».[۶]

۲. فضیلت «نور»

آن حضرت فرمود: «حفظ کنید و بیمه کنید اموال و نوامیس خود را با تلاوت سوره نور؛ زیرا هر کس هر روز سوره نور را بخواند، هرگز کسی از بستگان او آلوده نخواهد شد و پس از مرگ هفتاد هزار فرشته تا محل خاکسپاری، او را تشییع می نمایند که هر کدام برای او طلب آمرزش می کنند».[۷]

۳. فضیلت «واقعه»

امام صادق(ع) فرمود: «من اشتاق إلی الجنه و صفتها فلیقرأ الواقعه؛ هر که مشتاق بهشت و مواهب آن است، سوره واقعه را بخواند».[۸]

۴. فضیلت «یس»

آن حضرت فرمود: «علموا أولادکم یس فانها ریحانه القرآن؛ به فرزندان خود سوره یس، را یاد دهید؛ زیرا سوره یس گل سرسبد قرآن است».[۹] و نیز فرمود: «ان لکل شئ قلباً و قلب القرآن یس؛ برای هر چیزی، قلبی است و قلب قرآن، سوره یس است».[۱۰]

۵. فضیلت «حمد»

آن حضرت فرمود: «اسم الله الأعظم مقطع فی ام الکتاب؛ اسم اعظم در سوره حمد پراکنده است».[۱۱] و نیز فرمود: «السوره التی اوّلها تحمید و أوسطها اخلاص و آخرها دعاء سوره الحمد؛ تنها سوره ای که آغاز آن حمد الهی است و وسط آن اخلاص است و پایان آن دعاست، سوره حمد است».[۱۲] و همچنین فرمود: «لو قرأت الحمد علی میّت سبعین مره ثم ردّت فیه الروح ما کان عجباً؛ اگر سوره حمد را هفتاد مرتبه بر مرده ای بخوانند و زنده شود، تعجّبی ندارد».[۱۳]

پاسخ به پرسش های قرآنی

یکی از برنامه قرآنی امام جعفر صادق(ع) تفسیر و تأویل برخی آیات قرآن بوده است؛ چرا که در ذهن یاران او بسیاری از سؤال ها بود که فقط آن حضرت می توانست پاسخ آنها را بدهد.

۱. اولی الأمر کیست؟

ابن شهر آشوب می نویسد: حسن بن صالح بن حی نزد امام صادق(ع) آمد و عرض کرد: ای فرزند رسول خدا! درباره گفته خداوند چه می گویید که فرمود: (أَطیعُوا اللّهَ وَ أَطیعُوا الرّسُولَ وَ أُولِی اْلأَمْرِ مِنْکُمْ)[۱۴]؛ «ای کسانی که ایمان آورده اید! خدا را اطاعت کنید و پیامبر خدا و اولوالأمر را اطاعت کنید». به نظر شما اولوالأمر کیان اند که خداوند ما را به پیروی از آنان دستور داده است؟.

امام فرمود: علما،وقتی که همه دوستان از محضر امام بیرون رفتند، حسن گفت: ما کاری نکردیم! چرا از او سؤال نکردیم که این علما کیان اند؟ پس بار دیگر به محضرش برگشته، پرسیدند: این علما کیان اند؟ امام صادق(ع) در پاسخ فرمود: امامان از اهل بیت.[۱۵]

۲. گناهان کبیره کدام اند؟

ابن شهر آشوب می نویسد: عمرو بن عبید نزد امام صادق(ع) رفت و این آیه مبارکه را تلاوت کرد: (إِنْ تَجْتَنِبُوا کَبائِرَ ما تُنْهَوْنَ عَنْه)[۱۶]؛ «اگر از گناهان بزرگی که از آن نهی می شوید، پرهیز کنید» و گفت: مایلم بدانم که گناهان کبیره در کتاب خدا چیست؟

امام در پاسخ فرمود: آری، ای عمرو! و سپس به تفصیل به پرسش عمر چنین پاسخ داد:

یک: از کبائر در کتاب خدا، شرک به خداست: (إِنّ اللّهَ لا یَغْفِرُ أَنْ یُشْرَکَ بِهِ)[۱۷]؛ «خداوند هرگز شرک را نمی بخشد».

دو: یأس و نومیدی: (ولا تَیأَسُوا مِنْ رَوْحِ اللّهِ)[۱۸]؛ «و از رحمت خدا نا امید مشوید».

سه: عقوق والدین؛ چون عاق والدین، جبار است و شقی. (وَ بَرّا بِوالِدَتی وَ لَمْ یَجْعَلْنی جَبّارًا شَقِیّا)[۱۹]؛ «و مرا به مادرم نیکوکار قرار داده و جبار و شقی قرار نداده است».

چهار: کشتن انسان بی گناه: (وَ مَنْ یَقْتُلْ مُؤْمِنًا مُتَعَمِّدًا)[۲۰]؛ «و هر کس فرد با ایمانی را از روی عمد به قتل برساند».

پنج: تهمت ناروا به زنان شوهردار و خوردن اموال ایتام از روی ظلم. (إِنّ الّذینَ یَأْکُلُونَ أَمْوالَ الْیَتامی ظُلْمًا)[۲۱]؛ «کسانی که اموال یتیمان را به ظلم و ستم می خورند».

شش: فرار از جنگ: (وَ مَنْ یُوَلِّهِمْ یَوْمَئِذٍ دُبُرَه)[۲۲]؛ «و هرکس در آن هنگام به آنها پشت کند».

هفت: ربا خواری: (الّذینَ یَأْکُلُونَ الرِّبا )[۲۳]؛ «کسانی که ربا می خورند».

هشت: سحر و جادو:(وَ لَقَدْ عَلِمُوا لَمَنِ اشْتَراهُ)[۲۴]؛ «و مسلماً می دانستند هرکسی خریدار این گونه متاع باشد».

نه: زنا: (وَ لا یَزْنُونَ وَ مَنْ یَفْعَلْ ذلِکَ یَلْقَ أَثامًا)[۲۵]؛ « و زنا نمی کنند، و هر کس چنین کند، مجازات سختی خواهد دید».

ده: و قسم دروغ: (إِنّ الّذینَ یَشْتَرُونَ بِعَهْدِ اللّهِ وَ أَیْمانِهِمْ ثَمَنًا)[۲۶]؛ «کسانی که پیمان الهی و سوگندهای خود به نام مقدس او را به بهای ناچیز می فروشند».

یازده: خیانت: (مَنْ یَغْلُلْ یَأْتِ بِما غَلّ)[۲۷]؛ «و هرکس خیانت کند، روز رستاخیز آنچه را در آن خیانت کرده، با خود می آورد».

دوازده: جلوگیری از زکات: (یَوْمَ یُحْمی عَلَیْها فی نارِ جَهَنّمَ)[۲۸]؛ « در آن روز که آن را در آتش جهنم، گرم و سوزان کرده».

سیزده: شه