پاورپوینت کامل لطایف الامثال ۱۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل لطایف الامثال ۱۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل لطایف الامثال ۱۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل لطایف الامثال ۱۵ اسلاید در PowerPoint :

>

۶۳

اندک بسیار

«اَلشَّرُّ قَلیلهُ کَثیرٌ؛ شرّ، اندکِ او بسیار است.»

مصنّف این کتاب در مدایحِ خوارزمشاه سعید ابوالمظفر گوید:

این مثل آن جا باید گفت که کسی شرّ را و اگر چه اندک باشد، خُرد انگارد و به خاطر نیارد
که یک ذره زهر، ده کس را بِکُشد و ده من تریاک یک مرده را زنده نکند.

عِتاب

«شَرُّ اِخوانِکَ مَنْ لاتُعاتِبُ؛ بدترین برادران تو آن است که تو با او عتاب نکنی.»

با دوست عتاب کردن بهتر از دست از او داشتن و او را فرو گذاشتن به حکم آن که در
عتاب، امیدِ باز آمدن به دوستی و اجتماع است و در فرو گذاشتن آن، خوفِ فراموشی کردن
و جدایی.

این مثل آن جا باید گفت که از دوستی و برادری جفایی بینی که دلت نخواهد که بعد از آن
با او عتاب کنی و یاد آن به زبان آری.

خاموشی

«الصَّمتُ حِکَمٌ و قلیلٌ فاعلُه؛ خاموشی حکمت است و اندک است که خاموشی نگاه دارد.»

چنین گویند که لقمانِ حکیم به نزدیک داوود پیغمبر علیه السلام در آمد و داوود زره می ساخت.
لقمان خواست که بپرسد این چیست این که می کنی؟ باز خویشتن را نگاه داشت و نپرسید.
در این میان خود آن زره تمام شد و داوود در پوشید و گفت: چه نیکو وسیله ای است جنگ
را! لقمان از آن خاموش بودنِ خویش شادمانه گشت و این ضرب المثل را گفت.

این مثل آن جا باید گفت که کسی را از خاموشی خبری رسد یا خواهی تا کسی را بر
خاموشی تحریص کنی و او را از بسیار گفتن باز داری.

سراب

«لَیْسَ بِاَوَّلِ مَنْ غَرَّهُ السَّرابُ؛ نیست نخستین کسی که بفریفت او را سراب.»

اصل این مثل آن است که مردی از دور سرابی دید، پنداشت که آب است. به اعتمادِ آن
قدم در راه نهاد و آب برنداشت. چون آن جا رسید، سراب دید، از تشنگی هلاک شد و این
مثل در حقِّ او بگفتند.

این مثل آن جا باید گفت که کسی به ظاهرِ چیزی فریفته شود؛ چون بیازماید باطنِ آن چیز
را به خلافِ ظاهر یابد و رنجور و غمناک گردد.

شعر، حکمت

«اِنِّ مِنَ الشِّعرِ لَحِکَما؛ به درستی و راستی که شعر، حکمت است.»

این لفظ از پیغمبر صلی الله علیه و آله است. در شرح این لفظ گویند که: شعر سخنی باشد نافع و پندی
باشد که مردم را شنیدنِ آن، از مواردِ جهالت و ضلالت منع کند و باز دارد و هر کلمه ای که
مردم را به افعال محمود خواند یا از افعال