پاورپوینت کامل لذت سماع کلام حق ۲۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل لذت سماع کلام حق ۲۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل لذت سماع کلام حق ۲۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل لذت سماع کلام حق ۲۶ اسلاید در PowerPoint :

>

۵۸

حواس خمسه

بدان اَسعَدَکَ اللّه ُ که سبب حصول علم حواسّ خمس است یکی سمع، دوم بصر، سوم ذوق،
چهارم شمّ، پنجم لمس و خداوند تبارک و تعالی مر دل را این پنج در بیافریده است و هر جنس
علم را به یکی از این باز بسته.

چون سمع را علم به اصوات واخبار، و بصر را علم به الوان و اجناس و مر ذوق را علم به حلو
مرّ و شم را علم به رایحه و لمس را علم به خشونت ولین. و از این پنج حواس چهار را در محلّ
مخصوص نهاده و یکی را اندر همه اعضا شایع گردانیده گوش را محلّ سمع گردانیده و چشم را
بصر و کام را ذوق و بینی را شم و لمس را اندر همه اندام مجال داده است از آنچه جز چشم نبیند و
جز گوش نشنود و جز بینی نبوید و جز کام مزّه نیابد.

برهان صادق

و روا باشد که اندر دیدن این عالم بدیع و بوییدن چیزهای خوش و چشیدن نعمت های نیکو و
بسودن چیزهای نرم مر عقل را دلیل گردد به معرفت. و به خداوندش راه نماید از آنکه بداند که
عالم محدث است که محلّ تغییر است و آنچه از حادث خالی نباشد محدث بود.

و این را آفریدگاری است نه از جنس آنکه مکوّن است و آفریدگار او مکوّن و آن مجسّم است
و آفریدگار او مجسّم و آفریدگارش قدیم است و آن محدث.

و آفریدگارش نامتناهی و آن متناهی و قادر است به همه چیزها و بر همه چیزها و عالم است به همه
معلومات و تصرّفش اندر ملک جایز است. آنچه خواهد تواند از فرستادن رسولان با برهان های صادق.

اما این جمله بر وی واجب نباشد تا وجوب معرفت به سمع معلوم خود نگرداند و آنچه
موجب سمع است و از این است که اهل سنّت فضل نهند سمع را بر بصر اندر دار تکلیف.

سمع و بصر

و اگر مُخطی گوید: سمع محل خبر است و بصر موضع نظر و دیدار خداوند جلّ جلاله، فاضل تر
از شنیدن کلام وی باشد، باید تا بصر فاضل تر از سمع باشد.

گوییم ما به سمع می دانیم که رؤیت خواهد بود اندر بهشت. که اندر جواز رؤیت به عقل
حجاب از کشف اولیتر نباشد به خبر، دانستیم که مؤمنان را مکاشف گرداند و حجاب از اسرار
ایشان برگیرد تا خدای را عزّوجّل ببیند.

پس سمع فاضل تر آمد از بصر و نیز جمله احکام شریعت بر سمع مبنی است چه اگر سمع
نبودی ثبات و نصیب آن محال بودی. و نیز انبیا صلوات اللّه علیهم که آمدند نخست بگفتند تا آنکه
مستمع بودند بگرویدند آن گاه معجزه بنمودند و اندر دید معجز تأکید آن هم بر سمع بود.

و بدین دلایل هر که سماع را انکار کند کلی شریعت را انکار کرده باشد و حکم آن بر خود
بپوشیده و اکنون من احکام آن مستوفی ظاهر کنم ان شاءاللّه .

لذت کلام حق

اولیترین مسموعات مر دل را به فواید، و سرّ را به زواید و گوش را به لذّت کلام ایزد عزّ اسمه
است و مأمورند همه مؤمنان و مکلف اند همه کافران از آدمی و پری به شنیدن کلام باری تعالی و
از معجزات قرآن یکی آن است که طبع از شنیدن و خواندن آن نفور نگردد از آنچه اندر آن رقّتی
عظیم است تا حدّی که کفّار قریش به شب ها بیامدندی اندر نهان و پیغمبر صلی الله علیه و آله اندر نماز بودی،
ایشان می شنیدندی آنچه وی می خواندی و تعجّب می نمودندی.

راهنما

چون نضربن الحارث که افصح ایشان بود و عتبّه بن ربیع که به بلاغت می سحر نمود و بوجهل
هشام که به خطب و براهین نظم داد و مانند ایشان، تا حدی که پیغامبر صلّی اللّه علیه شبی سورتی
می خواند عتبه از هوش بشد و بوجهل گفت: مرا معلوم گشت که این نه سخن مخلوقات است و
خداوند تعالی پریان را بفرستاد تا فوج فوج بیامدند و سخن خدای تعالی از پیغامبر صلی الله علیه و آله می شنیدند
لِقولِه تَعالی: «فَقالُوا إِنّا سَمِعْنا قُرْآنًا عَجَبًا»؛ (جن، ۱) (گفتند: راستی ما قرآنی شگفت آور شنیدیم).

آن گاه ما را خبر داد از قول پریان که این قرآن راهنمایی است مر دل بیمار را به طریق صواب که
فرمود: «یَهْدی إِلَی الرُّشْدِ فِآمَنّا بِهِ وَ لَنْ نُشْرِکَ بِرَبِّنا أَحَدًا»؛ (جن، ۲) (به راه راست هدایت می کند پس به
آن ایمان آوردیم و هرگز کسی را شریک پروردگارمان قرار نخواهیم داد.)

* * *

پس پند آن نیکوتر است از همه پندها، و لفظش موجزتر از