پاورپوینت کامل آداب حج عارفان ۳۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آداب حج عارفان ۳۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آداب حج عارفان ۳۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آداب حج عارفان ۳۰ اسلاید در PowerPoint :

>

۴۹

توجه به حج واجب

شیخ گفت: نخستین ویژگی حج صوفیان، توجه آنان به حج واجب و راهیابی بدان است و به هر
شیوه ممکن و صرف همه توان و توانایی در انجام آن است و آنان نمی کوشند که راه هایی بیابند تا
از این حج دور شوند بلکه به هر طریقی در پی آنند که آن را برگزار نمایند؛ چون که خدا بدان
دستور داده است که: بر مردمان است که برای خدا آهنگ خانه کنند، هر کس که توانایی دارد
باید راهی به سوی او یابد. و نیز مردمان را بانگ در ده در حج که مردانی به سوی تو خواهند
آمد.

در تفسیر گفته اند مراد از «مردان» آنانی هستند که پیاده راه می سپرند. از پیامبر صلی الله علیه و آله روایت شده
که گفت: «هر کس بمیرد و حج واجب را نگزارد به گونه ای یهودی یا نصرانی مرده است» به همین
جهت همیشه از یاران می خواست، که هر چند با زاد و توشی اندک، حج کنند. (ص ۲۰۷)

* * *

گروهی آن گاه که به حجه الاسلام می روند بیشتر به حفظ وقت و رعایت احوال و طلب
سلامت می پردازند و از خدا دوری بلاها را می جویند. از ابن سالم شنیدم که می گفت سهل بن
عبدالله جز به حج واجب (حجه الاسلام) نرفت و در آن هنگام بیش از شانزده سال نداشت و زاد
و توشه اش جز مقداری جگر سرخ کرده که در گرسنگی های سخت می خورد نبود. همچنین
ابویزید و جنید فقط به حج واجب می رفته اند و بسی از اجله مشایخ نیز در عمر خود تنها حج
واجب گزارده اند و دلیل آنها هم کرده پیامبر صلی الله علیه و آله است که جز حج واجب نگزارد. (ص ۲۰۷)

به سوی خانه دوست

گروهی از مشایخ هم وقتی که علایق خود را قطع کردند و از خانه و وطن دور افتادند، برادران را
ترک می گویند و بیابان ها و خشکی ها را بی زاد و توش می سپرند و همدمی بر نمی گزینند و در
جایی آرام نمی شوند و به کس و چیزی نمی گرایند، رو به سوی خانه خدا و دیدار آرامگاه
پیامبرش می نمایند، چه خداوند ـ که گفته اش حق است ـ می فرماید: ما خانه را آرامشگاه مردم
ساختیم. و ابن عباس گفته است یعنی شیوه ها و آداب صوفیان را در باب حج جز از طریق
داستان هایشان نمی توان گفت. از وجیهی شنیدم که گفت: یکی از مشایخ را شنیدم که می گفت
حسن دینوری دوازده بار پیاده و سر برهنه حج کرد و وقتی که خاری به پایش می خلید، پا را به
زمین می سایید و راهش را ادامه می داد و سرش را نیز پایین نمی گرفت از بس در توکّل، راست
بود. (ص ۲۰۸)

فضل و شرف این سرزمین

گروهی هم مجاور مکّه می شوند و نفس را زندانی آن جا می سازند؛ چه می دانند که خداوند این
بقاع و مشاهد را به فضل و شرف تخصیص داده است. و از دیگر سو نفرت نفس را از زندگی در
مکه و عجز از اقامت در آن جا نیز در می یابند چون مکه سرزمین بی آب و علف است و خداوند
آن را حجاز خوانده، یعنی آن جا که شهوت ها و لذت ها رانده می شوند به ویژه برای کسانی که
روزی و درآمدشان از غیب است و راحتی برایش معدوم است و نفسشان به اضطراب خو کرده
است.

هرچند که اگر پیرو احکام حق باشند از نگرانی می رهند و آرام می گیرند. از همین جا مقامات
رجال هویدا می شود. (ص ۲۰۹)

آداب در مجاورت مکه

آداب آنان در مجاورت مکه بسیار است. از دینوری شنیدم که می گفت: ابوعبدالله بن جلا هجده
سال در مکه ماند و هرگز از خوردنی هایی که از مصر برایش می آوردند نخورد، چون مصر را
شبهه مانندی بود که گذشتگان از خوردنی های آن پرهیز می کردند. و آب زمزم را وقتی می نوشید
که با ریسمان و دلو خود کشیده باشد و از دلو آویخته بر آن نمی نوشید چون که ریسمان و دلو
زمزم از اموال شاهان بود.

و حکایت شده که ابوبکر کتّانی دوازده هزار بار در هنگام طواف قرآن را ختم کرد. و ابو عمرو
زجّاجی ـ چنان که به من گفته اند ـ سی سال در مکه بود، هر گاه می خواست قضای حاجت کند از
حرم بیرون می رفت و در هر روز سه بار حج عمره می کرد و هر سه روز یک بار می خورد و در
هفتاد و اند سالگی مرد.

از دقّی شنیدم که می گفت: نه سال در مکه ماندم و در دل داشتم که هیچ گاه دو نماز را در یک
جا نخوانم که در این سال ها گاه چنان گرسنه می شدم که چون جنازه ای را می دیدم آرزو می کردم
که کاش مرا به جایش می بردند، اما ناگاه در دلم می افتاد که هان ای فلان، آیا این بسنده ات نیست که
این فاقه تو را جز خدا کسی نمی داند؟ به این فکر سرگرم می شدم و گرسنگی از یادم می رفت.
گفته اند: هر کس بتواند در مکه بر یک روز و یک شب گرسنگی صبر کند در دیگر جاها سه روز
آن را بر می تابد. و نیز گفته اند: مقام در مکه اخلاق را نیک می سازد و اسرار را بر دل می گشاید و
راست در آن نمی تواند ماند جز رجال. (ص ۲۱۰ ـ ۲۰۹).

قبول سختی های سفر

امّا گروهی که به سوی مکه سفر می کنند و بلایا را در راه آن می پذیرند بر