مهسا فایل |
سایت دانلود فایل پاورپوینت کامل آغاز رسالت ۲۶ اسلاید در PowerPoint
در حال بارگذاری
توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد
پاورپوینت کامل آغاز رسالت ۲۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است
شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.
لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.
توجه : در صورت مشاهده بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آغاز رسالت ۲۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد
بخشی از متن پاورپوینت کامل آغاز رسالت ۲۶ اسلاید در PowerPoint :
>
۳۹
ندای نبوت
| چو سال نبی شد به سر حدّ چل | ندای نبوّت زد از مُلکِ دل |
| ز باغِ سعادت درخت امید | فرستادش از بارِ دولت نوید |
| به چرخ خرد آفتابِ مهی | ز انوارِ او یافت نور بهی |
ز بحر کرم پاکْ پروردگاربر او کرد دُرِّ نبوت نثار
ز دیوان شاهنشه بی زوالنوشتند منشور بر انتقال
نهادند از ختم مُهری بر اودو عالم از آن گشت پُر رنگ و بو
چنان بودی آیین اهل عربکه هر سال چندی به ماهِ رجب
برفتی کسی کو بُدی سروریبه جایی که گفتند کوه حری
نشستی بر آن کوه بسته دو لبپرستش شمردی مر آن را عرب
به مکّه کسی را که بُد مایه بیشبر آن کوه جا ساختی بهر خویش
پیمبر بدان جا شدی بیشترنشستی بر آن کُه خدیوِ بشر
مجاور شدی اندر او چندگاهبراین گونه بودیش آیین و راه
* * *
| چو هنگام وحی آمد از کردگار | رسالت بر او خواست کرد آشکار |
| ز ماه ربیعِ نخستین مدام | به شش ماه تا نصفِ ماه صیام |
| به بیداری و خواب جبرئیل را | رساننده وحی و تنزیل را |
| بدیدی سرش رفته بر آسمان | دو پا بر زمین نه در خورد آن |
| ز هر چیز بودی به کوه و به دشت | شنیدی بر این گونه چون برگذشت |
| «سلامٌ علیک ای رسول خدا | رسالت ز حقّ باد فرّخ ترا» |
آمدن نزد خدیجه
| به نزد خدیجه از آن کوهسار | بیامد بر او کرد راز آشکار |
| که: «دیوانه خواهم شدن ناگهان | چو چیزی عجب بینم اندر جهان» |
| خدیجه بپرسید و او باز گفت | سخن هر چه بودش ازین در نهفت |
| خدیجه بدو گفت: «اندُه مدار | که ضایع نگرداندت کردگار |
| که با این چنین خُلق و این خویِ پاک | نبوده ست مثل تو بر روی خاک |
| ندارد روا کردگار بلند | که آید ز دیوان به رویت گزند |
| چو بینی از آن گونه چیزی دگر | مرا آگهی ده از آن در به در» |
| چو جبریل خود را به سیّد نمود | پیمبر به جفتِ گزین گفت زود |
| که: «آن شکل بنمود خود را به من | وز اویم پُر از خوف ای پاکتن» |
| خدیجه درآمد به نزدیک شوی | گرفتش به بر جفتِ فرخنده خوی |
| بپرسید از او: «بازبینی کنون؟» | چنین گفت: «هستم به پیش اندورن» |
| خدیجه برون کرد مقنع ز سر | فرشته از آن کرد حالی حذر |
| بپرسید از او باز فرخنده جفت: | «چه بینی از آن حالت اندر نهفت؟» |
| بدو گفت سیّد: «چو مویت بدید | شد از چشمِ من شکل او ناپدید» |
| خدیجه بدو گفت: «از این شاد باش | ز اندیشه های بد آزاد باش |
| ترا مژده بادا که هست او سروش | دل آسوده دار و به من دار گوش |
| نشاید ورا خواندنت نیز دیو | که او آید از پیشِ گیهان خدیو |
| اگر دیو بودی، ز موی زنان | نگشتی رمیده ز پیشت چنان» |
مژده الهی
| براین نیز بگذشت یکچند روز | دل از داد و دولت شدش دین فروز |
| چو امر آمد از کردگارِ جهان | که پیدا شود رازهای نهان |
| به سالی شده مایه برتری | در او جمع مجموع نیک اختری |
| بدان تا شود راست کار جهان | ترازو شده طالع از آسمان |
| شده طالع سال و ساعت یکی | نکرده تفاوت به هم اندکی |
| خداوند آن زهره در اوج بود | به تثلیث رویش به طالع نمود |
| ز نهصد فزون بیست و یک رفته سال | ز اسکندری، روز، وقت زوال |
| مه آب، خورشید در برجِ شیر | کواکب قوی حال بالا و زیر |
| ده و نه ز شاهیّ پرویز، سال | مه اردیبهشت و به مسعود فال |
| رمضّان گذر کرده بیست و چهار | به دوشنبه، آمد ز پروردگار |
| سروش گزیده بَرِ مصطفی | به کوه حری داد مژده ورا |
| بدو گفت: «بر تو هزار آفرین | ز پرودرگارِ زمان و زمین |
| درودت فرستاد یزدانِ پاک | رسولِ خدائی در این تُوده خاک» |
| پیمبر بترسید چون این شنید | بزودی بَرِ تیغِ آن کُه دوید |
| گمانش چنان بود دیوانه شد | ز عقل و خرد پاک بیگانه شد |
| به دل گفت: «خود را به زیر افگنم | نهال حیاتم ز بُن برکَنَم |
| که مُردن ز دیوانگی بهتر است | خوشا آن که عقلش شده رهبر است» |
| چو خود را درافگند از آن کوهسار | فرشته گرفتش به بر استوار |
| نماندش که افتد از او بر زمین | نگه داشتش جبرئیل امین |
گفتار جبرئیل
| چنین گفت آنگاه با مصطفی: | «مترس! ای گزیده رسولِ خدا |
| که یزدان فرستاد بر تو درود | رسالت ز حقّ بر تو آمد فرود |
| چو کردت گزین کردگار جهان | به شکرانه آن کلامش بخوان» |
|
بدو گفت سیّد: «
راهنمای خرید:
محصولات تصادفی |
