پاورپوینت کامل اسراف و تبذیر در تفسیر روض الجنان ۳۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اسراف و تبذیر در تفسیر روض الجنان ۳۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اسراف و تبذیر در تفسیر روض الجنان ۳۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل اسراف و تبذیر در تفسیر روض الجنان ۳۰ اسلاید در PowerPoint :

>

۱۰۴

تعریف اسراف۱

آیه {کلُوا وَ اشْرَبُوا وَ لا تُسْرِفُوا؛ بخورید و بیاشامید و اسراف نکنید}.۲

تفسیر بنو عامر در ایام حج طعام نخوردندی، الاّ مقدارِ آن که رمق بداشتندی به آن و چربی نخوردندی تعظیم حجّشان را. مسلمانان گفتند: یا رسول الله! ما اولی تریم به این، خدای تعالی آیت فرستاد که این را به حج تعلّقی نیست، طعام و شراب بخورید و اسراف مکنید در آن.

– بعضی از مفسّران گفتند: مراد از اسراف، تعدّی است از حلال به حرام.

– عبدالله عبّاس گفت: هر چه خواهی بخور و هر چه خواهی در پوش، مادام تا در خوردن اسراف نباشد و در لباس تکبّر.

– مجاهد گفت: اسراف آن باشد که در حقّ خدای کوتاهی باشد؛ چه اگر به وزن کوه اُحُد در طاعت خدای خرج کند، مُسْرِف نباشد و اگر یک درم در معصیت خرج کند، مسرف باشد.

– کلبی گفت: معنی «اسراف» آن است که آنچه خدای تعالی حلال کرد، حرام نکنی از طعام و چیزهای پاک حلال. گفته اند: تعدّی مکنید در خوردن و آشامیدن از منفعت به مَضَرَّت؛ یعنی تا به حدّ خود باشد نافع بوَد، چون از حدّ خود بگذرد مضرّت آرد و اگرچه همه داروی سودکننده باشد.

حکایت گفته اند: رشید را ترسا۳ طبیبی بود حاذق،۴ علی بن حسین واقد را گفت: در کتاب شما از علم طب چیزی هست یا نه؟ و علم دو اَست: علم ابدان و علم ادیان. علی بن حسین گفت: خدای تعالی جمله طِب در نیم آیت جمع کرد، فی قوله: {کلُوا وَ اشْرَبُوا وَ لا تُسْرِفُوا} گفت: از پیغامبر شما هیچ طِبْ روایت کرده اند؟ گفت: بلی، جمله طب در کلمتی چند جمع کرده اند فی قَولِه۹: معده خانه درد است و پرهیز کردن سَرِ همه داروهاست و نیز نَفْس را آن باید داد که عادت کرده باشد. ترسا گفت: کتابتان و پیغامبرتان بر سرمایه طِبِّ جالینوس برتری دارد.

اسراف: افراط و تقصیر۵

آیه {کلُوا وَ اشْرَبُوا وَ لا تُسْرِفُوا إنَّهُ لا یحِبُّ الْمُسْرِفینَ؛ بخورید و بیاشامید و اسراف نکنید؛ همانا خداوند اسراف کاران را دوست ندارد}.۶

تفسیر در او۷ چند قول گفتند:

یکی آنکه توانگران در آن عهد، در دادن، اسراف کردندی تا محتاج شدندی. روایت کرده اند که ثابت بن قیس بن الشّمّاس را پانصد درخت خرما بود همه را بداد و برای عیال هیچ باز نگرفت، خدای تعالی از این نهی کرد و رسول۹ گفت:

ابتدا به عیال خود کن!

بعضی گفتند: این خطاب است با سلطان، یعنی بیش از حقّ خود مستانید و بعضی دگر گفتند: خطاب عام است.

گفته اند: اسراف هم در افراط مُسْتَعمل است و هم در تقصیر…

تبذیر: مصرف بی جا۸

آیه {وَ لا تُبَذِّرْ تَبْذیرًا؛ و اسراف مکن اسراف کردنی}.۹

تفسیر یکی از عبدالله مسعود پرسید: تبذیر چه باشد؟ گفت: مال خرج کردن نه در جای خود.

شعبه گفت: می گذشتم با ابو اسحاق در بعضی راه های کوفه. بنایی می کردند به گچ و آجر، گفت: هذا هو التّبذیر.۱۰

مجاهد گفت: اگر کسی همه مال خود خرج کند، تبذیر نباشد و اسراف؛ و اگر یک مدّ در باطل خرج کند، اسراف باشد.

{إنَّ الْمُبَذِّرینَ کانُوا إخْوانَ الشَّیاطینِ؛ اسراف کنندگان برادران و قرینان دیو باشند}.۱۱

اسراف در طعام و خواسته۱۲

آیه {وَ ظَلَّلْنا عَلَیکمُ الْغَمامَ؛ و ما سایبان کردیم بر شما ابر را}.۱۳

تفسیر الله تعالی در این آیات، نعمت ها که بر بنی اسرائیل کرد می شمارد و یاد ایشان می آورد نعمت از پس نعمت تا در شکر او بیفزایند و کفران نکنند.

و این آیه آنگاه بود که ایشان در بیابان بودند. چون در بیابان می گشتند (و آن بیابانی بود ساده، هیچ سایه ای نبود) گرمای آفتاب ایشان را می رنجانید، در موسی بنالیدند. موسی از خدای تعالی درخواست تا سایه ای دهد ایشان را. حق تعالی ابری بفرستاد سپیدِ تُنُک که در او باران نبود، و با او نسیمی و بادی خوش بود.

چون به سایه او برآسودند، گفتند: یا موسی! کار گرما تمام شد، ما طعام از کجا آریم؟ حق تعالی فرمان داد تا آن ابر به جای باران، «مَنّ»۱۰ ببارید بر ایشان بامداد و شبانگاه. هر کس بیامدی، به مقدار کفایتِ خود از او برگرفتی، بیشتر نه. چون شب آدینه بودی، دو روزه بباریدی؛ برای آن که حق تعالی روز شنبه نفرستادی و خدای تعالی با ایشان شرط کرده بود به مقدار کفایت بردارند، چه اگر اسراف کنند و بیش از اندازه حاجت بردارند، خدای تعالی منقطع کند از ایشان؛ و اگر ذخیره نهند از ایشان بردارد. شرط بکردند و وفا نکردند. در گرفتن اسراف کردند و از او ذخیره ساختند. خدای تعالی آن نعمت از ایشان باز گرفت، و آنچه ذخیره نهاده بودند تباه کرد.

چون از آن مدّتی بخوردند، گفتند: یا موسی! ما را از این شیرینی، دل بگرفت، ما را گوشت آرزو می کن، حق تعالی فرمان داد تا «سلوی»۱۴ بر ایشان ببارید….

از رسول۹ روایت کنند که گفت: اگر نه آن بود که بنی اسرائیل از طعام ذخیره نهادن