پاورپوینت کامل باب دوم; نیت، اراده و عزم ۵۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل باب دوم; نیت، اراده و عزم ۵۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل باب دوم; نیت، اراده و عزم ۵۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل باب دوم; نیت، اراده و عزم ۵۸ اسلاید در PowerPoint :

>

بیداری

رابطه بیداردلی و دردمندی

هرکه او بیدارتر، پُردَردتر

هرکه او آگاه تر، رُخْ زردتر۱

۱. مثنوی معنوی، دفتر اول، بیت ۶۲۹.

بیداردلی سبب دانستن قدر وقت

گفت پیغمبر که نفحت های حق

اندرین ایام می آرد سَبَق

گوش و هُش دارید این اوقات را

دررُبایید این چنین نَفْحات را

نَفْحه آمد مر شما را دید و رفت

هرکه را می خواست جان بخشید و رفت

نفحه دیگر رسید، آگاه باش

تا از این هم وانمانی خواجه تاش۱

۱. خواجه تاش: غلام و خدمتکار یک شخص؛ همان، ابیات ۱۹۵۱ ـ ۱۹۵۴.

نیت درست

اهمیت نیت درست

پارسی «نیت»، خواستنِ دل بوَد که چون دل کاری دید که مولی عزّوجلّ آن کار را پسندیده است یا بفرموده است، دل به انجام آن برخیزد و چون دل به کار برخاست، اندام ها موافقت کند؛ چه دل، مَلِک است و اندام ها، تبع. و رسول صلی الله علیه و آله فرموده است: «نیهُ المؤمن خیرٌ مِنْ عَمَلِه؛ نیت مؤمن بِه از کار وی.» اهل معرفت چنین گفته اند که از بهرِ آن نیت مؤمن بِه از کار وی است که نیت کار دل است و دل مَلِک و کار مَلِک را قیمت بیش باشد که کار رعیت را.

و خواجه ابوتراب نخشبی چنین گفته است که نیت، کار بیداران است و بیدار، بیکار نبوَد. مرد به نیت به صد کار و به هزار کار برسد و به تن به یک کار بیش نتواند رسیدن.

حکایت ـ در بنی اسرائیل وقتی تنگی بُوْد، مردی به بیابانی گذشت و توده های ریگ بسیار دید. آرزو کرد که کاش این ریگ ها همه آرد بودی و همه از من بودی تا همه را صدقه دهم. مولی عزّوجلّ به پیغامبر آن زمان وحی فرستاد که آن مسلمان را بگوی که ثواب آن که همه ریگ ها آرد بودی و تو صدقه کردی در راه من، ثواب آن تو را کرامت کردم و جهتش آن بُوْد که نیت آن مسلمان درست بُوْد.۱

۱. ارشاد، صص ۷۹ و ۸۰.

شیوه تصحیح نیت

نیت آنگاه درست شود که دیدار دل درست شود و یقین قوّت گیرد تا مولی تعالی را بتواند دیدن و بهشت را بتواند دیدن و دنیا را بتواند دیدن و چون توانست دیدن، دلش به دنیا سرد شود. و چون کسی بر دنیا حریص بوَد، نیتش در کارهای خیر درست نبوَد؛ چه دل وی اسیر نَفْس و دنیا بوَد و چون دل اسیر نَفْس و دنیا نبوَد، نیت خیر شود.

و خواجه ابوتراب نخشبی چنین گفته است که هیچ کار خیری بی نیت درست نشود و نیت کار دل است و چون دل اسیر دوستی دنیا بوَد، نیت درست نیست تا دل از این اسیری آزاد نشود؛ پس هر طاعتی که بکند، آن طاعت وی را قیمت نبوَد و اگر نیت آن کند تا مولی عزّوجلّ او را به بهره های تن برساند و بهره های دنیا، یا آنچه به او داده از بهر دین و دنیا بَر وِی نگاه دارد، نیت وی درست نبوَد و علامتش آن بوَد که هر وقتی که طاعتی کند و بهره تن و بهره های دنیا به سلامت بوَد، وی روز به روز به طاعت حریص تر بوَد و چون آفتی به تن و مال وی رسد، به طاعت کاهل شود و سیر شود. و آن تأویلِ سخن مولی تعالی است که فرموده است: «وَمِنَ النَّاسِ مَن یعْبُدُ اللَّهَ عَلَی حَرْفٍ فَإِنْ أَصَابَهُ خَیرٌ اطْمَأَنَّ بِهِ وَإِنْ أَصَابَتْهُ فِتْنَهٌ انقَلَبَ عَلَی وَجْهِهِ خَسِرَ الدُّنْیا وَالْآخِرَهَ ذَلِک هُوَ الْخُسْرَانُ الْمُبِینُ.» (حج: ۱۱) مولی عزّوجلّ خبر داد که بعضی از مردمان مرا می پرستند به شک، اگر چنان داریمشان که آرزوی ایشان است، ما را پرستند و اگر رنجی پیش آریمشان، روی از ما بگردانند. زیان کار گشتند بدین جهان و بدان جهان. و این آیت در اصل در حقِّ آن کسانی آمده است که چون رسول صلی الله علیه و آله را پیروز دیدند و غنیمت گرفتند، گفتند: این دینْ دینِ حقّ است و چون رنجی رسید و هزیمت کردند، گفتند که این دینْ باطل است و از دین برگشتند. پس بنده را جهد باید کردن تا خداوند تعالی را باشد از بهرِ خشنودی وی پرستد، نه از بهر تن، تا نیت وی درست باشد.

و خواجه ابوتراب نخشبی گفته است که چون از بنده به وقت محنت ناراستی پدید آید، معلوم شود که وی همیشه ناراست بوده است؛ ولیکن ناراستی وی در زیر پرده نعمت ناپیدا بوده است.۱

۱. همان، صص ۸۰ و ۸۱.

طلب کردن

حقیقت طلب

حقیقت طلب، بیرون آمدن است از جمیع مطلوبات و تیغ بی دریغ «لا» در یاد مولی انداختن و صفوف لشکر خواطر متفرقه را از مُلک دل اخراج کردن.۱

۱. سراج الصالحین، صص ۴۸ و ۴۹.

اهمیت درد طلب

حرکت را دردی باید. چون انسان دردمند باشد، کارش راست و درست باشد. بیمار که دردمند بوَد، هر دارو که وی را دهی بخورد به امید آنکه از درد نجات یابد. اما چون کسی می داند که او را هیچ درد نیست، درد ندارد و دارو می ستاند و دارو بی درد زیان می آرد و طبیب را بدنامی می دهد. سالک بی درد، دین خویش بر باد می دهد که پندارد همه چنانند که اوست. از سر کوی خویش در اولیا می نگرد و زود باشد که به منزل زندیقی و کفر۱ رسد.

دردمندی نه آن است که به تقلید فرا توان گرفت. هر که به این طریق از درِ تقلید وارد شود، از در زندیقی بیرون شود. اصل حرکت، درد محبت است اگر انسان از سرِ دردی و از سرِ شناختی رود، بختش بیدار گردد، و سعادت دو جهانی یابد.۲

می گویند که خدا را طلب می کنیم و نمی یابیم. اینان نمی دانند که خدا در هر جا و هر وقت حاضر است و حاجت به طلب کردن نیست.۳ مرد را درد باید و درد را طلب باید و طلب را ادب باید که گفته اند:

از ادب پر نور گشته این فلک

وز ادب معصوم و پاک آمد مَلَک۴

بی ادب تنها نه خود را داشت بد

بلکه آتش در همه آفاق زد۵

۱. زندیق: کافر؛ زندیقی: کفر.

۲. اُنس التائبین، صص ۷۸ و ۷۹ [بازنویسی].

۳. انسان کامل (بازنویسی الانسان الکامل)، ص ۸۶.

۴. فرشته، به سبب ادب، پاک و معصوم شد.

۵. حُسن دل، صص ۵۵ و۵۶.

نحوه به دست آوردن طلب

بدان که هر کس به حق نرسید، از آن بود که راه نرفت؛ و هر که راه نرفت از آن بود که طلب نکرد؛ و هر که طلب نکرد از آن بود که ندانست و ایمان وی کامل نبود؛ چه، هر که بداند که دنیا تیره است و روزی چند است، و آخرت صافی است و جاوید است، اراده طلبِ زادِ آخرت اندر وی پیدا آید، و بر وی بس دشوار نبوَد که چیزی حقیر در عوض چیزی نفیس دهد. امروز کوزه سفالین بگذاشتن تا در عوضْ فردا کوزه زرین ستاندن، بس دشوار نبوَد.۱

۱. کیمیای سعادت، ج ۲، ص ۳۱.

طرب طلب

الهی! طلب دادی، طرب ده! کشش دادی، گشایش ده! راه نمودی، سلوک میسر گردان! دل دادی، به انوار معارف منوّر گردان! تن دادی، توانایی ده! چشم دادی، در او بینایی نِه! سر دادی، به سجود آر!۱

ای دهنده عقل ها فریادرس!

تا نخواهی تو نخواهد هیچ کس

هم طلب از توست و هم آن نیکویی

ما که ایم؟ اول تویی آخر تویی۲

یکی را همت بهشت است و یکی را دوست. فدای اویم که همه همتش اوست! اگر پایی داری، در بند او دار و اگر سری داری، بسته کمند او دار.۳

ای محبّ۴ جمال حضرت غیب

تا نجویی وصال طلعت غیب،۵

نکشی۶ شربت ملاقاتش

نچشی لذّت مناجاتش

چون تو را بار داد بر درگاه

آرزو زو مخواه او را خواه۷

۱. مجموعه رسائل خواجه عبدالله انصاری، ج ۲، ص ۴۳۲.

۲. مثنوی معنوی، دفتر ششم، ابیات ۱۴۳۸ و ۱۴۳۹.

۳. (پای بند او باش و در اختیار او باش.) مجموعه رسائل خواجه عبدالله انصاری، ج ۱، ص ۳۸.

۴. محبّ: دوستدار.

۵. طلعت غیب: روی پنهان.

۶. نکشی: ننوشی، سر نکشی.

۷. خلاصه حدیقه (برگزیده حدیقه الحقیقه)، ص ۴۲.

شوق حرکت

شوق، یافتن لذّت محبتی باشد که نتیجه زیادت ارادت بود، آمیخته به آ لام مفارقت. در حالت سلوک. بعد از تشدید ارادت، شوق ضروری باشد، و باشد که پیش از سلوک چون شعور به کمال مطلوب حاصل شود و قدرت سیر به آن موجود نباشد و صبر بر مفارقت نقصان پذیرد، شوق حاصل شود.

و سالک چندان که در سلوک ترقّی بیشتر کند، شوق او بیشتر و صبر کمتر شود تا آنکه به مطلوب رسد و بعد از آن، لذّت نیل کمال، خالص شود از شائبه الم و شوق منتفی گردد.۱

۱. اوصاف الاشراف، ص ۶۷.

اراده تغییر

پارسی ارادت، خواستن است، و آن مشروط به سه چیز باشد:

شعور به مراد؛

و شعور به کمالی که مر او را حاصل باشد؛

و غیبت مراد.

پس اگر مراد از قبیل اموری باشد که شخص اراده کننده را تحصیل آن ممکن باشد، چون ارادت با قدرت منضم شود، هر دو موجب حصول مراد شوند.

و اگر از قبیل اموری است که حاصل و موجود باشد، امّا حاضر نباشد، هر دو مقتضی وصول به مراد شوند.

پس اگر در وصول توقّفی افتد، ارادتْ سبب حالتی شود در مرید که آن را شوق خوانند، و شوق پیش از وصل باشد.

و اگر وصول به تدریج باشد، چون از وصول اثری حاصل شود، آن را محبت خوانند، و محبت را مراتب بود، و مرتبه آخر به وقت تمامی وصول و انتهای سلوک باشد.

گفته اند که بعضی مردم را بر طاعتی که در دنیا کنند ثواب در آخرت بدهند و بعضی را عین عمل ایشان ثواب ایشان باشد.

و این سخن مؤکد آن است که بعضی را ارادت عین مراد باشد؛ چه کسی که در سلوک به مرتبه رضا رسد او را ارادت منتفی شود.۱

۱. همان، صص ۶۵ و ۶۶.

در فضیلت عزیمت۱ و ثبات

هیچ خص