پاورپوینت کامل زن عاشورا (۱) ۵۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل زن عاشورا (۱) ۵۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل زن عاشورا (۱) ۵۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل زن عاشورا (۱) ۵۹ اسلاید در PowerPoint :

>

۱۴

عاشورا حماسه ای برای همیشه

قیام کربلا به عنوان یک نهضت مقدس، پایدارترین جنبش در فرهنگ سیاسی شیعه است و یکی از عواملی بوده است که به لحاظ
جامعه شناختی، موجب حفظ ارکان فکر دینی شده و حیات اسلام را تاکنون تضمین نموده است .

عاشورا در تاریخ اسلام و انسان یک نقطه عطف است; یک عمل با چندین هدف کوتاه مدت و بلند مدت . این واقعه تاکنون به
بسیاری از اهداف خویش دست یافته است و به عنوان یک الگوی زنده، کماکان در زندگی انسان امروز و فردا نقش خویش را به
خوبی ایفا می کند و نسل به نسل می آموزاند و به شرافت، آزادگی و دیانت، خون گرم و حیات بخش خویش را اهدا می کند .

حادثه کربلا هنگامی روی می دهد که حکومت خلیفه گری دینی یک گفتمان مسلط سیاسی از دینی است که جامه ای مقدس بر تن
کرده است . این گفتمان، قدسیت خویش را نیز از شخص رسول اکرم (صلی الله علیه و اله) وامدار است و حکومت اموی، خود را
خلیفه ایشان می نامد، اما از درون خالی و پوک و پوچ شده است و درون مایه های آن را اشرافیت منحط عرب جاهلی پر نموده است .
در این موقعیت، قیام عاشورا به عنوان اولین نهضت جدی و دامنه دار، با هدف راهبردی امر به معروف و نهی از منکر، سعی بلیغی
در قدسیت زدایی از حکومت دارد . این در زمانی است که فرمان حکومت، امر رسول (صلی الله علیه واله) و امر خدا دانسته می شود
و در نتیجه، انتقادناپذیر و فرمان خلیفه اموی غیر قابل تخلف محسوب می شود .

این قیام از این رو، در تقدس زدایی حکومت توفیق فراوانی کسب کرده است و خود نیز به یک انقلاب مقدس بدل شده است که
هدف آن قدسی و فرا تاریخی است . شهدای آن از شریفترین افراد زمان خود هستند که در راس آنها، فرزند پیامبر (علیه السلام) و
خاندان او قرار دارند و به علاوه، این حادثه به دلیل وجود خاندان رسول الله (صلی الله علیه واله)، زنان و بچه ها، و پیام هایی که در
طی سخنرانی ها، گفتگوها، رجزها و سفارش ها وجود دارد، از یک درگیری نظامی به یک فاجعه انسانی مبدل می شود و تمامی
اجزاء آن (رزمندگان، شهدا، زخمیان، زنان، بچه ها، اسرا) و در تمامی طول زمانی – مکانی حادثه (حرکت از مدینه، مکه، تا مسیر
کوفه، قصه پر غصه روز عاشورا، حرکت اسرا به کوفه و آنگاه شام و رفتار نمادین این کاروان از ابتدا تا انتها) از جهت گیری معنی
داری برخوردارند . به گونه ای که به نظر می رسد این قیام، از ابتدا قرار بوده است فرازمانی و فرامکانی باشد و خود را تا پهنه تاریخ
امروز و آینده و تا جای جای زمین بگستراند .

برخی پرسش های پیشرو

در این میان، پرسش های فراوانی وجود دارد که نه تنها امروز، بلکه از همان آغاز و حتی پیش از وقوع عاشورا مطرح بوده است، تا
جایی که برخی، حتی از نزدیکان سیدالشهداء (علیه السلام)، امام را از گام نهادن در این مسیر پرهیز می داده اند . برخی از این
پرسش ها از این قرارند:

از چه روی حرکت حسین بن علی (علیه السلام) به سوی کوفه علنی و از مسیر اصلی بود؟ در صورتی که ایشان می توانست با عده ای
مخفیانه به کوفه رفته و در یک حرکت غافلگیرانه – با توجه به پیش ذهنیت موجود در کوفه و خیل بی شمار دعوتنامه ها حکومت را
در دست بگیرد و کوفیان را سامان دهد تا از کوفه دفاع کنند .

دیگر آنکه واقعه عاشورا، به ویژه پس از شهادت مسلم ابن عقیل، به طور طبیعی قابل پیش بینی بود، پس چرا امام (علیه السلام) با
خانواده، برادر، خواهر و فرزندان و دیگر افراد خاندان بنی هاشم پا در این راه گذاشت؟ چرا ایشان خانواده و اطرافیان خویش را نیز
به همراه خود برد؟ با توجه به اینکه معمولا در چنین جنبش هایی زنان و کودکان هم بسیار آسیب پذیرند و هم حرکت کاروان را
کند می کنند .

تامل در اینگونه پرسش ها ما را در دریافت عمیق تر عاشورا و نقش اجزای مقدس آن از جمله «زن عاشورا» به عنوان بخشی که اینک
پس از گذشت حدود چهارده سده اهمیت وجود آن به خوبی احساس می شود، یاری می کند .

زن عاشورا الگوست; برای انسان امروز که به کشف افق های بسیار متنوعی از هزار توی هستی نایل آمده است و در عین حال در
اشراق معنای زندگی و الگوهایی انسانی از جنس حقیقت درمانده است . زن عاشورا زنی از جنس حقیقت است، از جنس دانش و
ارزش و از جنس معنا و تعالی روح است . زن عاشورا، برای زن امروز، سرمشقی جامع الاطراف است .

از این رو، ابا عبدالله (علیه السلام) اهل بیت خودش را نیز با خود حرکت می دهد، برای اینکه در تاریخ، رسالتی عظیم را به انجام
برساند و نقش مستقیمی با قافله سالاری زینب (علیهاالسلام) در ساختن این تاریخ عظیم داشته باشند، بدون آن که از مدار
خودشان خارج شوند . ^(۱)

با زینب کبری (علیهاالسلام)

برجسته ترین زن عاشورا، زینب کبری (علیهاالسلام) است که در وجود او، دو ویژگی بزرگ تربیتی شکل گرفته است، یکی در وجود
او به عنوان انسانی تربیت یافته، عمیق، دانشمند و متهور و دیگری به عنوان زن نمونه و سرمشق .

ویژگی دوم شخصیت زینب (علیهاالسلام) به شدت متاثر از ویژگی نخست است . آنچه در تاریخ و به ویژه در واقعه عاشورا و پس از
آن از ایشان می بینیم، در حقیقت، بروز و ظهور نوع زندگی ایشان از کودکی، سال های جوانی و تجربه های بی نظیر ایشان در کوره
حوادث سال های پس از رحلت پیامبر (صلی الله علیه و اله) است .

زینب (علیهاالسلام) کمی بیش از پنجاه سال زندگی کرد و عمری سرشار از بحرانی ترین فرازهای تاریخ اسلام را پشت سر گذاشت
که در آن ها حضوری جدی و سربلند داشت . او در ششمین سال هجرت پیامبر (صلی الله علیه و اله) به دنیا آمد . پس از تولد او،
پیامبر او را بوسیدند و صورت بر صورتش نهادند و اشک از چشمان مبارکشان جاری گردید . سؤال کردند: یا رسول الله (صلی الله
علیه و اله) سبب این گریه چیست؟ فرمودند: «جبرئیل به من خبر داده که این دختر شریک حسین است .» ^(۲)

در پنج سالگی (سال یازدهم هجری) شاهد رحلت پر غصه پیامبر است . در همان سال، مادر را نیز از دست می دهد . در سن رشد
(۱۲ یا ۱۳ سالگی) با عبدالله ابن جعفر ابن ابیطالب ازدواج می کند . ^(۳) از وی دارای چهار یا پنج فرزند می گردد . در سن سی و چهار
سالگی (۴۰ هجری) شهادت پدر را می بیند . چهل و چهار ساله است (۴۹ هجری) که شهادت برادرش امام حسن ( علیه السلام)
رخ می دهد و در پنجاه و پنج سالگی (۶۱ هجری)، شاهد حماسه پرشکوه برادرانش، امام حسین و عباس (علیهماالسلام) و دیگر
خاندانش (فرزندان، برادر زادگان، عموزادگان و . .). و دیگر یاوران برادرش می باشد . و او پیام آور این حادثه عظیم انسانی است . در
سال ۶۲ هجری نیز مشهور است که به دیار حق، به جمع یاران و خانواده خویش می پیوندد; در مدینه، دمشق و یا قاهره؟ !

در دوران پرتلاطم و پر تعصب و پر بدعت و سیاه، در امتداد کودتای سقیفه، با امویان و همسویان ایشان، زینب (علیهاالسلام) و
دیگر زنان خاندان رسول اکرم (صلی الله علیه واله)، به عنوان زنان الگو و نمونه حاضرند و سرمشق و معیاری هستند . برای
شناخت دین و آیین و سازندگی و مدیریت . زینب همگام با مادر، پدر و برادران و خواهر و فرزندان، در این میان حضوری انسان ساز
و جامعه ساز دارد .

زینب (علیهاالسلام) خواهر حسین (علیه السلام) است . خواهری که در تربیت، اندیشه، احساس، سلوک، رفتار، انگیزش و
مناسبات اجتماعیش هم افق با برادر گام می زند . بزرگ می شود و برای برادر، مادری می کند . زینب و حسن و حسین و عباس (
علیهم السلام)، انسان آرمانی و نمونه را نشان می دهند . در اندرون تاریخ، از رحلت رسول خدا تا فرجام عاشورا، حماسه ای عظیم با
زینب و دیگر زنان نینوا، رخ می نماید . باید این را دریافت که زن در هر برهه ای از تاریخ، می تواند این گونه زندگی کند و راهبر
خویش و خلق تا خدا باشد . و زینب با عاشورا، مجال حضوری جاودان در تاریخ، تا قیامت را می یابد .

جلوه های حضور ایشان به حکایت تاریخ فراوان است . به عنوان نمونه، در روز یازدهم محرم، وقتی حضرت زینب (علیهاالسلام)
کنار جسد برادر آمد، توقف کرد و دست به دعا برداشت و گفت: «اللهم تقبل منا قلیل القربان » ; ^(۴) خداوندا! این قربانی کوچک را از
ما بپذیر . و آنگاه خم شد و بدن پاره پاره برادر را در آغوش گرفت و حلقوم بریده برادر را بوسید و گفت: «یا اخی! لو خیرت بین
الرحیل و المقام عندک لاخترت المقام عندک و لو ان السباع تاکل من لحمی » ; ^(۵) برادرم! اگر مرا بین سکونت در کنار تو در کربلا
و بین رفتن به سوی مدینه مخیر می کردند، ماندن در کنار تو را بر می گزیدم; گرچه درندگان بیابان گوشت بدنم را بخورند .

عاطفه به برادر، همراهی او و از آن فاخرتر، انتخاب و همراهی راه پرفراز و نشیب برادر که اکنون بی برادران، تنها و خسته و داغدار
باید آن را با همه سنگینی و وسعتش، بردوش های مجروح و از غم برادر شکسته اش، تا نهایت ببرد، نمونه ای دیگر است .

یا در حادثه ای دیگر که عبیدالله بن زیاد برای آوردن علی بن الحسین ( علیه السلام) جایزه ای معین کرده بود، چون او را یافتند و
نزد وی بردند، از او پرسید: «نامت چیست؟» گفت: «علی بن الحسین » . گفت: «مگر خدا علی بن الحسین را نکشت؟» امام
(