پاورپوینت کامل بررسی تربیت کودک در روایات اسلامی و سیره عملی اهل بیت(علیهم السلام) ۴۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل بررسی تربیت کودک در روایات اسلامی و سیره عملی اهل بیت(علیهم السلام) ۴۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل بررسی تربیت کودک در روایات اسلامی و سیره عملی اهل بیت(علیهم السلام) ۴۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل بررسی تربیت کودک در روایات اسلامی و سیره عملی اهل بیت(علیهم السلام) ۴۴ اسلاید در PowerPoint :

>

۳۳

اشاره

موضوع تربیت فرزند، از دیرباز جزو موضوعات اساسی و بنیادی اسلام بوده است. در دنیای امروز با توسعه و رشد مهارناپذیر
تکنولوژی و پیشرفت های چشمگیر آن، و نیز در عصر رویکرد دوباره بشر به مسئله دین و تربیت الهی موضوع تربیت فرزند، هم چنان
چشم گیر می نماید. امروز حتی خانواده های غربی نیز به خوبی دریافته اند که بازی های رایانه ای، سایت های سرگرمی، چت های اینترنتی،
تلویزیون، سینما، و… نیازهای روحی فرزندشان را تأمین نمی کند و بنیان خانواده را اکسیری جز تربیت صحیح فرزند، استوار نخواهد
نمود. نوشتار حاضر بر آن است که نگاهی کوتاه به تربیت دینی کودک در روایات اسلامی بیندازد.

ضرورت تربیت فرزند صالح

تربیت، مجموعه روش ها و راهکارهایی است که از آغاز زندگانی انسان، به کار گرفته شده است تا او در مسیر صحیح رشد و ترقی قرار
گیرد و در پرتو این آموزش ها، بتواند خود را از انحراف نجات دهد و راه سعادت و کمال را در پیش گیرد. پیامبر گرامی اسلام(صلی الله علیه وآله)
فرموده اند: اَلوَلَدُ الصّالِحُ رَیحَانَهٌ مِن رَیَاحِینِ الجَنَّهِ؛ فرزند صالح گلی است از بوستان بهشت۱. هم چنین فرمودند: مِن سَعَادَهِ الرَّجُلِ الوَلَدُ
الصَّالِحُ؛ فرزند صالح نشانه خوشبختی فرد است.۲

امام صادق(علیه السلام) نیز فرمودند: مِیرَاثُ اللّهِ مِن عَبدِهِ المُؤمِنِ الوَلَدُ الصَّالِحِ…؛ میراث خداوند به بنده مؤمنش فرزند صالح است۳.

نام گذاری شایسته

مسئله مهمی که در تربیت فرزند نیز تأثیر دارد، انتخاب نام شایسته برای کودک است. بسیاری از افراد هستند که در بزرگ سالی، نام
خود را به دلیل عدم تناسب تغییر می دهند و حتی برخی از جوانان و نوجوانان نیز از گفتن نام اصلی خود، به دلیل سبُک و سخیف بودن،
پرهیز می نمایند.

از آن جا که اسلام به شکوه و جلال مسلمانان توجه ویژه دارد، آنان را از نام گذاری های ناشایست و غیر متین برای فرزندان، باز داشته
است. حتی از نام گذاریِ نیک، به «حقی مسلّم بر گردن پدر و مادر» تعبیر شده است. امام کاظم(علیه السلام) می فرماید:

اَوَّلُ مَا یَبَرُّ الرَّجُلُ وَلَدَهُ اَنْ یُسَمِّیهِ بِأِسمٍ حَسَنٍ فَلیُحَسِّن اَحَدُکُمُ اسْمَ وَلَدِهِ؛ نخستین کار نیکی که شخص برای فرزندش انجام می دهد
این است که نام نیکو بر او بگذارد. پس شایسته است هر یک از شما نام فرزند خود را نیکو قرار دهد.۴

هم چنین روایت شده است که فردی نزد رسول خدا (صلی الله علیه وآله) آمد و پرسید: ای رسول خدا! حق فرزندم بر من چیست؟ فرمود: نام
و تربیتش را نیکو کنی و او را در محیطی خوب پرورش دهی.۵

امام صادق(علیه السلام) در سخنی فراگیر و کامل در پاسخ ابن حمید، که برای مشورت در مورد انتخاب نامی برای فرزندش شرف یاب
شده بود، فرمودند: از نام هایی که بندگی خدای را می رساند (انتخاب کن و) بر او بگذار.۶

گذشته از این مطلب، احادیثی موجود است که مبتنی بر تغییر برخی نام ها توسط اهل بیت(علیهم السلام) می باشد که آنان این گونه
ناخرسندی خود را از گذاشتن این دسته نام ها اِبراز داشته اند؛ آن سان که آورده اند رسول خدا (صلی الله علیه وآله) نام افراد و اماکنی که زیبنده نبود،
تغییر می داده اند.۷

همچنین آمده است که امیرالمؤمنین(علیه السلام)، با این که نام مادر و همسرشان فاطمه(علیهاالسلام) بود، نام یکی از دختران خود را نیز فاطمه
نهادند.۸ و نیز نگاشته اند شدت علاقه به حضرت زهرا(علیهاالسلام) در اهل بیت(علیهم السلام) به گونه ای بود که امام کاظم(علیه السلام) نام چهار دختر
خود را فاطمه گذاشتند؛ فاطمه کبری، فاطمه وسطی، فاطمه صغری، فاطمه اخری که به فواطم اربعه شهرت یافتند.۹ امام رضا(علیه السلام)
نیز فرموده اند: لایَدخُلُ الفَقرَ بَیتاً فِیهِ اسْمُ فَاطِمَه مِنَ النِّسَاءِ؛ در خانه ای که نام یکی از زنان فاطمه باشد محرومیت داخل نمی شود.۱۰

این ویژگی در خانواده امام حسین(علیه السلام) نیز دیده می شود و فاطمه کبری و فاطمه صغری از دختران او به شمار می روند.۱۱ این در
حالی است که فضای سرکوب شیعیان، بر جامعه حاکم شده بود و رعب و وحشت بر سر آنان که نام فرزندان خود را علی و فاطمه
می نهادند، سایه افکنده بود. امام حسین(علیه السلام) نیز در آن فضای تهدید و ارعاب، دست به مبارزه ای آشکار زده و با این نام گذاری به
پاسداشت جایگاه و احترام این دو دُردانه آفرینش بر می خیزند.

لزوم تربیت فرزند از سنین کودکی

همان گونه که کارشناسان تربیت کودک نیز اذعان دارند، بهترین دوره برای تربیت فرزند، دوران کودکی است. زیرا در این سنین حس
تقلید و نیز حس پذیرش آموزه های تربیتی، در سطح بالایی از توانمندی قرار دارد و کودک به خوبی آن چه را که به او آموخته می شود، فرا
می گیرد. امیرالمؤمنین(علیه السلام) به فرزند خود امام مجتبی(علیه السلام) می فرماید: «قلب کودک نورس همانند زمین کاشته نشده، آماده پذیرش
هر بذری است که در آن پاشیده شود. ازاین رو در تربیت تو شتاب کردم، پیش از آن که دل تو سخت شود و اندیشه ات به چیز دیگری
مشغول گردد، تا به استقبال کارهایی بشتابی که صاحبان تجربه، زحمت آزمودن آن را کشیده اند و تو را از تلاش و یافتن بی نیاز
ساخته اند».۱۲

رسول خدا (صلی الله علیه وآله) در مورد تربیت از سنین کودکی فرموده اند: مَن رَبّی صَغِیراً حَتَی یَقُولُ لااِلهَ اِلاّ اللّه لَمْ یُحَاسِبهُ اللّهُ؛ هر کس
فرزندش را از کودکی تربیت کند تا او بتواند بگوید لا اله الا الله، خداوند از او حساب نخواهد کشید.۱۳

ضرورت مهرورزی و توجه به عواطف کودکانه

رشد معنوی و تربیت اخلاقی مستلزم پرورش سالم عواطف کودک است. در این زمینه نیز روایات بسیاری وارد شده است؛ امام
صادق(علیه السلام) فرموده اند:

اِنَّ اللّه لَیَرحَمُ العَبدُ لِشِدَّهِ حُبِّهِ لِوَلَدِه؛ همانا پروردگار بنده اش را به دلیل زیادی مهرورزی نسبت به کودک خود می بخشاید.۱۴

هم چنین از رسول خدا (صلی الله علیه وآله) روایت شده است:

مَن قَبَّلَ وَلَدَهُ کَتَبَ اللّهُ لَهُ حَسَنَهً وَ مَن فَرَّحَه فَرَّحَهُ اللّهُ یَوم القِیَامَهِ؛ هر کس فرزند خود را ببوسد خدا بر او پاداشی می نویسد وهر کس
فرزندش را خوشحال کند خدا او را در روز رستاخیز شاد می گرداند.۱۵

و در جای دیگری فرموده اند:

اُحِبُّوا الصِّبیَانَ وَ ارْحَمُوهُم؛ کودکان را دوست بدارید و نسبت به آنان مهربان باشید.۱۶

همچنین روایت شده است که روزی مردی خدمت پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله) رسید و عرض کرد: ای رسول خدا! من ده فرزند دارم ولی
هرگز کودکانم را نبوسیده ام. پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله) فرمود: کسی که رحم نکند [مورد]رحم [واقع [نمی شود.۱۷

رعایت حدود محبت و اظهار علاقه

با این که در اسلام درباره اظهار علاقه نسبت به کودکان سفارش شده است اما این