پاورپوینت کامل پژوهشی پیرامون مباهله ۴۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل پژوهشی پیرامون مباهله ۴۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل پژوهشی پیرامون مباهله ۴۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل پژوهشی پیرامون مباهله ۴۳ اسلاید در PowerPoint :

>

۵۵

مباهله در لغت به چند معناست:

۱- رها نمودن و به خود وا گذاشتن؛

۲- دعایی که همراه با تضرع و اصرار باشد؛

۳- کم بودن آب.

معنای اصطلاحی مباهله

زمانی که دو یا چند نفر بر سر مسئله ای اختلاف نظر داشته
باشند و هیچ کدام حاضر نباشند نظریه طرف مقابل را بپذیرند، در یک جا جمع
می شوند و به درگاه خداوند تضرع می کنند و از خداوند می خواهند که آن کس را که
بر باطل است رسوا نموده و مورد لعن و مجازات خویش قرار دهد.

با توجه به معنی اصطلاحی مباهله، ماده اصلی مباهله هم
می تواند «بهل» به معنی رها نمودن و به خود واگذاشتن باشد و هم «بهل» به معنی
دعای همراه با اصرار و تضرع؛ زیرا در مباهله هر یک از طرفین برای طرف مقابل
خویش درخواست لعن می کند و لعنت خدا چیزی غیر از به خود وا گذاشتن و محرومیت از
رحمت خدا نیست؛ از این جهت، مباهله با معنی اول سازگار است و از آن جهت که
مباهله دعایی معمولی نیست، بلکه همراه باتضرع و اصرار است، با معنی دوم هماهنگ
است.

کیفیت و زمان انجام مباهله

کیفیت انجام مباهله به این صورت است که هر یک از طرفینی که
قصد انجام مباهله را دارند، انگشتان دستشان را در بین انگشتان طرف مقابل قرار
می دهند و این جملات را می گویند:

اللّهُمَّ رَبَّ السَّمواتِ السَّبْعِ وَ الارَضینَ
السَّبْعِ وَ رَبَّ الْعَرْشِ الْعَظیمِ اِنْ کانَ فُلانٌ جَحَدَ الْحَقَّ وَ
کَفَرَ بِهِ فأَنْزِلْ عَلَیْهِ حُسْبانا مِنَ السَّماءِ وَ عَذابا الیما

ای خدایی که پروردگار آسمان های هفتگانه و زمین های هفتگانه و پروردگار عرش با
عظمت هستی! اگر فلانی (طرف مقابل در مباهله) منکر حق است و نسبت به آن کفر
می ورزد، پس نازل گردان بر او آتشی از آسمان و عذابی دردناک.

مناسب ترین وقت برای انجام مباهله نیز، بین الطلوعین است؛
یعنی از زمان طلوع فجر تا طلوع خورشید.

آیا مباهله اختصاص به پیامبر دارد یا دیگران نیز می توانند مباهله کنند؟

آنچه مسلم است این که هیچ یک از علمای علم کلام و نیز
مفسرانی که متعرض این موضوع شده اند، مباهله را از منصب های خاص پیامبر
ندانسته اند و از طرفی همان طور که قبلاً بیان شد مباهله یک نحوه دعاست و درِ
دعا به روی همه باز است. بنابراین هیچ دلیلی بر اختصاص داشتن مباهله به پیامبر
نداریم. البته مطلب نیاز به تحقیق بیشتر دارد که فعلاً از حوصله بحث ما خارج
است.

تاریخچه مباهله

بنا به اظهارات یکی از اساتید فن، در حال حاضر در هیچ یک از
کتب معتبر مسیحیان، نام و نشانی از مباهله به چشم نمی خورد و مسیحیان به طور
کلی نسبت به چنین موضوعی اظهار بی اطلاعی می کنند. البته در متون اسلامی نیز به
مسئله تاریخچه مباهله به صورت روشن و مستقل پرداخته نشده و سؤالات متعددی که در
این رابطه مطرح است، از قبیل این که آیا مباهله در ادیان و اقوام قبل از اسلام
مطرح بوده است یا خیر و در صورت مثبت بودن پاسخ، کیفیت مباهله آنان چگونه بوده
است، به کلی بی پاسخ مانده است؛ ولی در عین حال با دقت و تأمل در زوایای جریان
مباهله پیامبر اسلام (ص) با مسیحیان نجران، که عموم مورخان آن را نقل
نموده اند، پاسخ بعضی از سؤالات اجمالاً به دست می آید. از جمله مسئله سابقه
تاریخی مباهله که با دقت در سخنان اسقف نجران – طبق نقل عموم مورخان – به دست
می آید که مباهله در بین پیامبران پیشین نیز مطرح بوده و حتی انجام هم شده است.

اظهارات اسقف نجران در جلسه محرمانه

با توجه به این که جریان تشکیل جلسه محرمانه مسیحیان بعدا
به صورت مفصل ذکر می شود، در اینجا فقط به آن قسمت که مورد استشهاد است اشاره
می کنیم.

پس از طرح پیشنهاد مباهله توسط پیامبر اکرم (ص)، مسیحیان
جلسه ای در این رابطه تشکیل دادند و اسقف در این جلسه آنان را از شرکت در
مباهله منع نموده، چنین گفت: «هیچ قومی با پیامبرش مباهله نکرد، مگر آن که هلاک
شد». این جمله اسقف که بسیاری از مورخان آن را نقل نموده اند، دلیل بسیار روشنی
است بر این که نه تنها مباهله در ادیان قبلی سابقه داشته، بلکه انجام هم شده
است.

قرینه دومی که مسئله سابقه داشتن مباهله از آن استفاده
می شود، این که هنگام ارائه پیشنهاد مباهله توسط پیامبر اکرم (ص) به مسیحیان
نجران، عکس العمل آنان بسیار طبیعی بود و اولین سخن آنان پس از طرح پیشنهاد،
درخواست مهلت جهت مشورت درباره شرکت در مباهله بود. این مسئله نشان می دهد که
مباهله برای آنان امری شناخته شده و سابقه دار بوده است وگرنه جای این بود که
مسیحیان قبل از هر چیز از حقیقت و ماهیت مباهله سؤال نمایند.

نصارای نجران چه کسانی بودند؟

با توجه به این که طرف مباهله پیامبر اسلام (ص) نصارای
نجران بودند، لازم است با این گروه بیشتر آشنا شویم. نصارا جمع نصرانی است و به
پیروان حضرت عیسی (ع) گفته می شود.

«فَلَمَّا اَحَسَّ عیسی مِنْهُم الکُفْرَ قالَ مَنْ
اَنْصاری اِلَی اللّهِ قال الحَوارِیُّونَ نَحْنُ اَنْصارُ اللّهِ آمَنّا
بِاللّه وَ اشْهَدْ بِأنّا مُسْلِمُونَ.»

همین که عیسی (ع) از بنی اسرائیل احساس کفر نمود، گفت: چه کسانی یاران من در
حرکت به سوی خدا می باشند؟ حواریون گفتند: ما یاروان دین خدا هستیم و به خدا
ایمان داریم و تو گواه باش که ما تسلیم شدگانیم.

در رابطه با علت این نام گذاری چند نظریه وجود دارد:

الف: ناصری یکی از نام های حضرت عیسی (ع) است، چون ایشان در
شهر «ناصره» از توابع شام متولد شده و به همین جهت به ایشان ناصری و به
پیروانشان نصرانی گفته می شود.

ب: انجیل در قریه ای به نام «ناصره» از توابع اردن بر حضرت عیسی (ع) نازل شد و
به این خاطر به پیروان ایشان نصرانی گفته می شود.

ج: نصاری از ماده «نصر» یعنی یاری کردن گرفته شده و چون پیروان حضرت عیسی (ع)
ایشان را یاری کردند به آنان نصارا گفته شده است. این نظریه با آنچه در قرآن
آمده هماهنگ است.

مباهله پیامبر (ص) با نصارای نجران

در سال دهم هجری (۶۳۲ م) که پایه های حکومت اسلام کاملاً
مستحکم شده بود، پیامبر گرامی اسلام حضرت محمد (ص) به موازات مکاتبه با سران
دولِ جهان و مراکز مذهبی، نامه ای نیز برای اسقف نجران «ابو حارثه» فرستاد و
اهالی آن منطقه را به اسلام دعوت کرد.

متن این نامه بدین شرح است:

به نام خدای ابراهیم و اسحاق و یعقوب. این نامه ای است از
محمد پیامبر (ص) و فرستاده خدا به اسقف نجران. خدای ابراهیم و اسحاق و یعقوب را
حمد و ستایش و شما را از پرستش و عبادت بندگان به پرستش خدا دعوت می کنم؛ شما
را دعوت می کنم که از ولایت بندگان خدا خارج شوید و تحت ولایت خداوند در آیید و
اگر این دعوت را نمی پذیرید، باید به حکومت اسلامی جزیه (مالیات) بپردازید،
وگرنه با شما اعلام جنگ می کنم. والسلام.