پاورپوینت کامل گامی به سوی تهذیب، محبت و انس با خدا ۴۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل گامی به سوی تهذیب، محبت و انس با خدا ۴۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل گامی به سوی تهذیب، محبت و انس با خدا ۴۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل گامی به سوی تهذیب، محبت و انس با خدا ۴۰ اسلاید در PowerPoint :

>

۱۴

آن چه پیش رو دارید گزیده ای از سخنان حضرت آیه الله علامه
مصباح یزدی «دامت برکاته» در دفتر مقام معظم رهبری است که در تاریخ ۲۵/۷/۸۶
ایراد فرموده اند. باشد تا این رهنمودها چراغ فروزان راه هدایت و سعادت ما
باشد.

در شرح مناجات های خمسه عشر می رسیم به مناجات محبین. طبعا
محور بیانات در این مناجات، مسئله محبت خداست. این مناجات با این دو عبارت شروع
می شود:

اِلهی مَنْ ذَ الَّذی ذاقَ حَلاوَهَ مَحَبَّتِکَ، فَرامَ
مِنْکَ بَدَلاً، وَ مَن ذَ الَّذی أنِسَ بِقُرْبِکَ، فَابْتَغی عَنْکَ حِوَلاً؛
خدایا! کیست که شیرینی محبت تو را چشیده باشد و در صددِ جانشینی برای تو باشد؟!
و کیست که به قرب تو انس گرفته باشد و بخواهد از این حالت منصرف و به حالت
دیگری منتقل شود؟!

این سؤال به اصطلاح استفهام انکاری است. یعنی اگر کسی
شیرینی محبت تو را چشیده باشد، به دنبالِ بدلی برای تو نخواهد رفت و غیر از تو
را دوست نخواهد داشت و اگر کسی با تو انس بگیرد، حالتِ دیگری را غیر از انس با
تو نمی پسندد.

لذت حب و انس و عدم آن

حضرت سجاد «علیه السلام» می خواهد به ما بفهماند آن کسانی
که بهره ای از محبت خدا نداشته و یا دل به غیر از خدا بسته اند، برای این است
که شیرینیِ محبت خدا را نچشیده اند؛ چرا که اگر چشیده بودند، سراغ چیز دیگری
نمی رفتند. یعنی آنقدر انس با خدا لذیذ است که اگر کسی با او انس گرفت دیگر
نمی خواهد از او جدا شود. نشانه این که ما دنبال محبت خدا نیستیم، و در صددِ
انس با خدا نیستیم این است که خداوند امر فرموده که روزی چند دقیقه در پیشگاه
او بایستیم و با او انس بگیریم، ولی این کار برایمان خیلی سنگین است؛ «و إنَّها
لَکَبِیرَهُ إلاّ عَلَی الخاشِعِینَ» و نیز می دانیم کسانی هستند که اهل محبت
خدا هستند و انس با خدا مانع می شود از این که با چیزهای دیگر انس بگیرند؛ سؤال
می شود چه کنیم ما هم شباهتی به آن ها پیدا کنیم؟ اگر صد در صد هم نه، دست کم
مزه اش را بچشیم و ببینیم چیست؟

معرفت، کلید محبت

وقتی به خودمان مراجعه می کنیم، می بینیم زمینه محبت و انس
در ما وجود ندارد. مثلاً اگر در خانه نشسته باشیم و جلویمان تلویزیون باشد،
خیلی دوست داریم فورا تلویزیون را روشن کنیم و این کانال و آن کانال را تماشا
کنیم؛ خسته هم نمی شویم! حتی بعضی بچه ها و شاید بعضی بزرگ ترها بعضی از این
فیلم های کارتونی را ده بار دیده اند اما باز هم برای یازدهمین بار می نشینند و
می بینند. انس دارند! اما اگر بخواهیم آماده بشویم و دو رکعت نماز با حضور قلب
بخوانیم، نمی شود، یا یک صفحه قرآن با تدبر بخوانیم؛ حالش نیست. دنبال بهانه ای
می گردیم تا سراغ کار دیگری برویم. آن کشش و جاذبه ای که ما را به سوی عبادت و
انس و محبت واقعی با خدا ببرد، نیست. چه کنیم؟ سؤال ساده اش این است که چه کار
کنیم تا خدا را دوست بداریم؟ اگر خدا را دوست داشتیم آن وقت دوست داریم که با
او تماس و انس بگیریم و از عبادتش لذت ببریم.

در یک حدیث قدسی حضرت موسی «علیه السلام» در حال مناجات با
خداوند بود. خدا فرمود: حَبِّبْنِی اِلی خَلْقِی؛ ای موسی کاری کن تا بندگانم
مرا دوست بدارند. موسی عرض کرد چه کار کنم؟ خطاب شد نعمت های من را برایشان
بیان کن و به یادشان بیاور. این فطری انسان است که اگر کسی به او خدمت کند، او
را دوست خواهد داشت. انسان ها توجه ندارند که خدا چه نعمت هایی به آن ها داده
است. ارزش نعمت ها را نمی دانند. برای همین محبتشان نسبت به خدا کم است. هر قدر
انسان توجهش به نعمت های خدا بیشتر شود به همان اندازه خدا را بیشتر دوست خواهد
داشت. تعداد نعمت های خدا برای هر فرد، میل به بی نهایت دارد، چه رسد برای همه
افراد. هر چه انسان بیشتر بیندیشد، بشناسد و بداند که این ها را خدا به او
داده، او را بیشتر دوست خواهد داشت.

توجه متمرکز و مستمر

اما چرا یک وقت هم که حالتِ محبتی در دلمان پیدا شد، باز
فراموش می شود؟ نظیر این که آدم در محبت های عادی وقتی نسبت به کسی محبت پیدا
می کند، صرف این که بداند او چه صفات خوبی دارد، کافی نیست برای این که دوستش
بدارد، ولو خوشش بیاید. دوست داشتن به این معناست که اگر محبوب را نبیند، دلش
برای او تنگ می شود و در مقام این بر می آید که به سراغش برود و اظهار کوچکی
کند. دوست داشتن لوازمی دارد. در مقابلش اگر انسان بخواهد یک حالتِ ثبات در
دوست داشتن داشته باشد، باید علاوه بر دانستن خوبی ها و خدمت ها، یک توجهِ
متمرکز و مستمر داشته باشد. اگر انسان هر روز بتواند به آن منشأ محبت توجه کند،
باعث می شود که محبت در دلش ثابت بماند تا دیگر نتواند از بند آن محبت آزاد
شود. پس غیر از دانستن نعمت های خدا، توجه مستمر لازم است، «اذْکُرُوا اللّهَ
کَذِکرِکُم آباءَکُم أو أشَدًّ ذِکْرا» توجه هر چقدر متمرکزتر باشد و هر چه
استمرار بیشتری داشته باشد، محبت بیشتری پیدا می شود.

زدودن غبار

وقتی دوست داشتن چیزهای دیگر غالب شد، محبت خدا کمرنگ
می شود. تا جایی که ناگهان می بیند حتی یاد خدا هم چنان لذتی برایش ندارد. نماز
خواندن، زیارت پیغمبر اکرم «صلی الله علیه و آله» و ائمه اطهار «علیهم السلام»
هم چندان جاذبه ای برایش ندارد. برای این است که شهوات، عوامل نفسانی و
گرایش های شیطانی آمده و جای محبت خدا را گرفته است. «ما جَعَل اللّهُ لِرَجُلٍ
مِنْ قَلْبَیْنِ فِی جَوْفِهِ» ظرفیت محبت در قلب و دل انسان محدود است. همه
چیز در آن جا نمی شود. برای رسیدن به محبت خدا، باید اول به نعمت های خدا توجه
کنیم؛ به چیزهای خوبی که به ما داده و الطافی که به ما داشته است.

یکی از نعمت هایی که باید همیشه بدان توجه داشته باشیم، این
است که خداوند زود ما را به خاطر اعمالمان کیفر نمی کند و با توبه و استغفار
گذشت می کند. وسایلی را فراهم می کند تا به طرف او کشیده شویم. تنها همین
نعمت های ظاهری نیست که خدا در اختیار ما قرار داده است. تدبیرهایی که خدا
می کند تا انسان از شیطان و عوامل فساد به طرف نور کشیده شود، ارزشش از
نعمت های محسوس خیلی بیشتر است. ما حالا قدرش را نمی دانیم، اما وقتی تو