پاورپوینت کامل گفتگو با حجه الاسلام و المسلمین هادوی ۵۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل گفتگو با حجه الاسلام و المسلمین هادوی ۵۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل گفتگو با حجه الاسلام و المسلمین هادوی ۵۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل گفتگو با حجه الاسلام و المسلمین هادوی ۵۲ اسلاید در PowerPoint :

>

۱۳۴

پیام حوزه: هدف از تحصیل در حوزه چیست و نقاط قوت و کاستی نظام آموزشی حوزه های علمیه کدام است؟

حجه الاسلام والمسلمین هادوی: بسم الله الرحمن الرحیم . نظام آموزشی حوزه، نظامی است که ریشه در اعماق تاریخ شیعی دارد
و در واقع پایه گذار این نظام تحصیلی ائمه اطهار علیهم السلام هستند . این نظام، با توجه به پیشینه تاریخی که دارد از نقاط قوت
فراوانی برخوردار است، ولی در عین حال کاستی هایی در آن هست . که همین کاستی ها – ولو اندک – باعث شده است نتواند
کارآیی لازم را در وضعیت موجود داشته باشد . پیش از اینکه به بررسی نظام آموزشی حوزه بپردازیم، جا دارد که جایگاه و منزلت
روحانیت را مشخص کنیم .

اگر شان یک عالم دینی صرفا شان یک متخصص علم باشد قهرا برنامه ریزی خاصی متناسب با این شان طلب می کند . اما اگر
گفتیم روحانیت و عالمان دین شان دیگری غیر از متخصصان علم دارند، در این صورت برنامه متناسب با آن باید طرح ریزی کرد .
به نظر من جایگاه روحانیت در جامعه، جایگاه انبیاست; به این معنی که وظیفه اصلی روحانیت هدایت جامعه به سمت حقایق و
صراط مستقیم است . این مهم، خصلت هایی را می طلبد که به صورت کامل و اکمل در انبیا وجود داشت که عبارتند از:

۱ – کسی که مردم را به راهی هدایت می کند، باید خودش به آن آگاه باشد . این خصلت در انبیا از طریق علم الهی و علم لدنی
حاصل بود . اما عالم دینی نیازمند تحصیل است تا بتواند راه حق را بشناسد . در عین حال، آگاهی از دین در تمام ابعاد کاری
مشکل است و افراد به تناسب استعداد و توان می توانند در برخی از این ابعاد به صورت خوب یا برجسته معلوماتی کسب کنند، اما
مجموعه سازمان روحانیت یا مجموعه عالمان دینی باید به گونه ای باشند که همه معارف دینی را برای مردم معرفی کنند .

۲ – مخاطبان خود را بشناسد و از اوضاع فکری، اجتماعی و فرهنگی آنان آگاهی داشته باشد و چون در شرایط عادی یک عالم
دینی توانایی شناخت و پاسخگویی به همه نیازهای اقشار مختلف را ندارد، لذا مجموعه عالمان دین این مسؤولیت را به عهده دارند .

۳ – هادی باید عامل و ملتزم به آنچه که مردم را بدان دعوت می کند، باشد و در جنبه اخلاقی و عملی الگو و اسوه باشد . روحانیت
هنگامی می تواند به مسؤولیت و رسالت خود عمل کند که اسوه بودن را برای خودش حفظ کند .

با توجه به جایگاهی که برای روحانیت ترسیم کردیم، می توانیم توانایی ها و ناتوانی های ساختار فعلی حوزه ها را تشخیص بدهیم .
حوزه های علمیه ما در واقع براساس بینشی خاص و برای رسیدن به هدفی خاص بنیانگذاری شده اند و می توان گفت در رسیدن به
آن هدف موفق بوده اند و هیچ کاستی و کمبودی ندارند . ولی آن هدف، هدفی همه جانبه نبوده است، مجموعه ساختار حوزوی ما
به گونه ای ترسیم شده که محصول نهایی آموزش ها، تربیت مجتهد در فقه و اصول در حیطه مباحث سنتی است . ساختار حوزه
علمیه برای رسیدن به این هدف بسیار بسیار خوب است . اما این را هم باید توجه داشت که این نظام طراحی شده است تا نخبگان
و افراد برجسته به درجه اجتهاد در زمینه فقه و اصول به شکل سنتی آن برسند . تاریخ آموزش های حوزوی همواره نقاط درخشانی
در تحقق این هدف از خودش نشان داده است و امروز هم همین طور است .

اما مشکل این است که تنها پرداختن به فقه و اصول – آن هم به شکل سنتی – نمی تواند مجموعه نیازی که الآن وجود دارد و آنچه
که در آینده پدیدار می شود را تامین کند . ما برای اینکه بتوانیم دین را معرفی کنیم نمی توانیم تنها به معرفی احکام در سطح
بسیار تخصصی و استدلالی، آن هم در حوزه احکام سنتی و مسایل شناخته شده فقهی اکتفا کنیم . بلکه ما از یک سو با مسایل
جدیدی مواجهیم که باید فقها پاسخگوی آن باشند . از سوی دیگر با مجموعه وسیعی از مردم که توانایی ادراک مباحث تخصصی را
ندارند روبرو هستیم و از طرف دیگر اسلام منحصر به فقه و اصول نمی شود .

مباحث دیگری نیز در اسلام هست، که اگر آنها در نظر گرفته نشوند، اسلام تحقق پیدا نکرده است . پس از جهت هدف گذاری، این
نکات قابل تامل است:

اولا، به جای اینکه هدف تربیت صاحب نظران معارف اسلامی در همه شاخه ها و سطوح مختلف باشد، آموزش های حوزوی در فقه
و اصول به گونه ای که توضیح دادم، محدود شده است .

ثانیا، در برنامه ریزی نظام آموزشی، هیچ گاه هدف خود را تربیت نخبگان قرار نمی دهند، بلکه همواره ساختار آموزشی،
برنامه ریزی خود را براساس نیروهای متوسط پی ریزی می کنند . قهرا برای نخبگان که در نظام متوسط احساس تنگنا می کنند،
برنامه ریزی های مجزایی لازم است .

با توجه به این وضعیت، احساس می شود که حوزه های علمیه باید بازنگری اساسی و بنیانی در باره مجموعه آموزش های خودشان
داشته باشند .

پیام حوزه: جناب عالی به کلمه اجتهاد در مباحث سنتی فقه اشاره کردید . مقصودتان چیست؟

حجه الاسلام والمسلمین هادوی: فقه سنتی، غیر از حوزه سنتی مباحث فقهی است . مقصود از کلمه «فقه سنتی » یا «فقه جواهری »
که به وسیله امام قدس سره به کار گرفته شد، شیوه ای است که در گذشته ائمه علیهم السلام پایه ریزی کرده اند و اصحاب ائمه هم
آن را پی گیری کرده اند و بعدا علما در زمینه همین شیوه فکر کرده اند و سعی نموده اند متناسب با مباحث روز آن را گسترش دهند
و این شیوه توانایی پاسخگویی به سؤالات جدیدی که در حوزه مباحث فقهی مطرح می شود را دارد . ولی فقیهی می تواند این کار را
انجام دهد که با این مباحث آشنا شده باشد و شیوه تطبیق این روش بر مباحث تازه را بداند .

مقصود من از مباحث سنتی، همان مسایلی است که به صورت سنتی در رساله ها وجود دارد . ولی شما می دانید بسیاری از مسایل
حقوقی که امروز وجود دارد و فقها باید پاسخگوی آن باشند، در رساله های عملیه یافت نمی شود . بسیاری از مسایلی که به ظاهر
مربوط به مسایل حقوقی است مستقیما یک بحث فقهی نیست; مثل نظام اقتصادی، نظام سیاسی، نظام تربیتی و . . . که به
صورت گسترده مورد بحث قرار نگرفته است . البته بوده اند بزرگانی مثل حضرت امام، شهید مطهری، شهید صدر و بعضی دیگر از
معاصران که در این زمینه ها گام زده اند . ولی مجموعه آموزش های حوزه به این سمت و سو نبوده است . بلی نخبگان همواره این
توانایی را به صورت شخصی داشته اند .

پیام حوزه: در گذشته نظام آموزشی حوزه نیازمندی های جامعه را مطابق شرایط زمان پاسخگو بوده و به نظر می رسد فشارها و
ضرباتی که بر حوزه وارد شد مانع همگامی حوزه با نیازهای زمانه شده است . نظر شما چیست؟

حجه الاسلام والمسلمین هادوی: محدودیت فعلی حوزه ها زاییده دو عامل است:

۱ – وضعیت خود حوزه ها;

۲ – فضای فرهنگی حاکم بر کشورها .

حوزه های شیعه به صورت خاص همواره مورد تهاجم حکومت ها بوده اند و کم کم به این سمت سوق پیدا کردند که هویت خودشان
را حفظ کنند و اساس باقی بماند . لذا به سمت درون گرایش پیدا کرده اند و توجه شان به مسایل بیرون که اتفاق می افتاد کم شده
است . نمونه کامل این وضعیت حوزه علمیه نجف بود .

مساله دیگر که باید توجه کرد، اتفاقی است که در خارج از حوزه های علمیه به وقوع پیوست . آهنگ رشد مسایل مختلف در بیرون
حوزه ها، با توجه به گسترش علوم، هر روز سریع تر شد و شاخه های تازه ای از معارف پیدا شد .

مباحثی که در صد سال گذشته مطرح شده است، شاید حجمش مساوی با کل مباحث گذشته فرهنگ بشری باشد . البته باید
توجه داشته باشیم که با ذخایر علمی که در حوزه های علمیه هست – اعم از منابع که از سرچشمه نورانی وحی ناشی می شود و
شیوه ها که آن هم ریشه در وحی دارند – ما این توان را داریم که اگر بخواهیم در یک فرصت زمانی بسیار کوتاه . مجموعه نیازهای
فرهنگی معاصر را برآورده کنیم . بلکه بتوانیم پیشگام و پیشرو فرهنگ معاصر باشیم . روش آموزشی موجود حوزه یکی از
پیشرفته ترین روش های آموزشی است با اینکه خودش یک روش سنتی است . عمق و اتقانی که با تحصیلات حوزوی برای طلبه پیدا
می شود، در هیچ شیوه آموزشی وجود ندارد . من این را به استناد تحقیقاتی که شخصا انجام داده ام و ملاحظه نمونه کارهایی ک