پاورپوینت کامل زندگی نامه ملا محمود میثمی عراقی کزازی کرهرودی معروف به صاحب قوامع ۱۰۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل زندگی نامه ملا محمود میثمی عراقی کزازی کرهرودی معروف به صاحب قوامع ۱۰۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۰۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل زندگی نامه ملا محمود میثمی عراقی کزازی کرهرودی معروف به صاحب قوامع ۱۰۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل زندگی نامه ملا محمود میثمی عراقی کزازی کرهرودی معروف به صاحب قوامع ۱۰۱ اسلاید در PowerPoint :

>

۱۴۱

یکی از دهستان های سه گانه بخش آستانه شهرستان اراک «کزاز» است . این دهستان از ده ها روستای بزرگ و کوچک تشکیل شده
است . ^(۱)

مرحوم ملامحمود در سال ۱۲۴۰ ق در روستای «رشان » (یکی از روستاهای کزاز است) به دنیا آمده است .

مادرش نقل می کند که پدرش جعفربن باقربن قاسم، نزدیکی های ولادت او خواب می بیند که از آستین او ستاره ای طلوع کرد و
در افق به گردش در آمد و سپس در مغرب استقرار یافت .

این که ایشان به شیخ محمود میثمی معروف می باشد به این جهت است که از خاندانی ^(۲) است که نسب آن ها به میثم تمار از
صحابه امیر مؤمنان علیه السلام می رسد . به گفته برادر بزرگ شیخ محمود میثمی، شجره نامه نسب آنان نزد عموزادگانشان
موجود بوده است .

بعید نیست که اولاد اصحاب امیرمؤمنان علیه السلام هم مانند اولاد ائمه اطهار علیهم السلام از ترس دشمنان و یا به جهت دیگر،
به ایران آمده باشند و در اصفهان، جابری، منسوب به جابربن عبدالله انصاری، و در قم انصاری، نیز منسوب به جابر، و در گلپایگان،
نخعی، منسوب به مالک اشتر نخعی، و در تهران، کمیلی منسوب به کمیل، و . . . داشته باشیم .

و نیز این انتساب ها اگر در برخی موارد هم مدرک درستی نداشته باشد، لااقل دلیل بر ارادت ایرانیان به علی علیه السلام و یاران
مخلص و خالص او است .

شیخ محمود تا هشت سالگی در همان روستای «رشان » بود و سپس پدرش به «کرهرود» هجرت کرد و پسر را هم با خود به آن جا
برد .

مرحوم دهگان در تاریخ اراک می نویسد:

کرهرود

این ده با دو ده دیگر به نام سنجان و فیجان متصل به یکدیگر و هر سه به نام سه ده پیوسته به شهر فعلی اراک و در طرف جنوب آن
واقع است – قریه کرهرود از قرای قدیمی و گاهی هم جنبه شهری داشته است . فضلا و دانشمندان زیادی به این شهرک منتسب
بوده اند ^(۳) و در این اواخر هم مردانی فاضل در مهد تربیت خود پرورانده و آنان هم بر حسب موقعیت زمان، خدمتی به این آب و
خاک کرده اند . وجه تسمیه کرهرود را می توان به صورت زیر حدس زد:

کرهرود اسم بوده از برای رودی که از کرج سابق می گذشته و اکنون هم آن رود به نام رودخانه آستانه که لغت دوم کرج است
معروف می باشد . . . و رودخانه کرهرود هم از ناحیه قره کهریز یعنی سرزمین کرج سابق منشا می گیرد [لذا] آن را کرهرود یعنی
رود کرج خوانده اند و ده واقع در کنار آن رود را هم کرهرود نامیده اند . ^(۴)

تا پانزده سالگی در کرهرود مقدمات را می خواند و در سال ۱۲۵۵ ق به حوزه علمیه بروجرد رفت و معالم الاصول را نزد برخی از
بزرگان آن حوزه خواند و سپس به درس حاج سید شفیع موسوی بروجردی ^(۵) – صاحب کتاب الروضه البهیه در رجال و تراجم و
القواعد الشریفیه در اصول فقه که هر دو چاپ شده است – حاضر شد و مدت پنج سال یک دوره اصول را از ایشان استفاده کرد .

در سال ۱۲۶۱ ق پدرش در کرهرود از دنیا رفت . از این رو به کرهرود مراجعت و پس از چند ماه به خواست مادرش ازدواج نمود و
پس از چندی توفیق یافت که باز به حوزه بروجرد برگردد و بخشی از اصول فقه را نیز نزد همان استاد بخواند و نیز فقه را از درس
مرحوم ملا اسدالله بروجردی ^(۶) – که از او به «شیخی و استادی العالم الاواه » تعبیر می کند – استفاده کند و در سال ۱۲۶۵ ق که
بیست وپنج ساله بود هر دو استاد برایش اجازه اجتهاد نوشتند .

در این سال به کرهرود و از آن جا به اراک – شهری که یوسف خان سپهدار به دستور فتحعلی شاه تازه بنا کرده بود و نام آن روزش
«سلطان آباد» و «شهرنو» بود – منتقل و تا سال ۱۲۷۱ ق در آن جا متوطن شد .

در این شش سال یک بار به تهران و بار دیگر به آذربایجان و بار سوم به خراسان سفر کرد و هدفش از این مسافرت ها این بود که
بلکه جایی را پیدا کند که اقامت وی در آن جاها موجب تکامل او و مورد رضایت خدای منان باشد، اما خواسته خود را نه در اراک و
نه در آن جای که مسافرت می کرد نیافت و بالاخره تصمیم گرفت به عتبات عالیات و حوزه نجف اشرف هجرت کند .

در سال ۱۲۷۱ ق یا (۱۲۷۲ ق) موفق شد که با خانواده به نجف اشرف مشرف و از ابتدای ورود تا سال ۱۲۸۱ ق یعنی مدت حدود ده
سال، از درس استاد اعظم و شیخ الفقهاء – که از او به شیخنا الاکرم و استادنا الاعظم و ملاذنا الافخم نخبه ائمه الاصول و قدوه
ارباب المعقول و المنقول مصطفی المرتضی و مرتضی المصطفی، الشیخ مرتضی التستری الحائری النجفی الانصاری مولدا و
تحصیلا و موطنا و نسبا یاد کرده – بهره مند شد .

بعد از وفات شیخ انصاری رحمه الله در سال ۱۲۸۱ ق به قصد زیارت حضرت رضا علیه السلام به ایران آمد و پس از زیارت، به نجف
مراجعت و تا سال ۱۲۹۳ ق (یا همین حدود) در نجف به تالیف کتاب هایی در فقه و اصول اشتغال داشت سپس به ایران آمد و مدتی
در همدان اقامت کرد پس از آن به تهران آمد، اما به این قصد که پس از بر طرف شدن برخی از گرفتاری ها و مشکلات زندگیش،
باز به نجف برگردد که توفیق نیافت و تا پایان عمر در تهران بود .

منزل وی در تهران محله پامنار – نزدیک بازار – بود و در مسجد آقابهرام – که در همان پامنار بود – اقامه جماعت می کرد .

سال وفات او را در پیش گفتار «دارالسلام » چاپ دوم، ۱۳۰۶ ق و در ذریعه ۱۳۰۸ ق و حدود ۱۳۱۰ ق نوشته اند . ^(۷) جنازه وی از تهران
به نجف منتقل و در خانه ^(۸) او که جنب خانه آیه الله آخوند خراسانی رحمه الله بود دفن گردید .

بزرگان در باره او چنین گفته اند:

علامه تهرانی در اعلام الشیعه می نویسد:

شیخ و علامه اجل، فقیه اصولی، محقق مدقق ورع، تقی، آخوند ملامحمودبن جعفرین باقربن قاسم میثمی عراقی نجفی همدانی
نزیل تهران، متوفای جمعه آخر جمادی الاولی ۱۳۰۸ ق، از اجلای شاگردان علامه انصاری است و مقدار زیادی از تقریرات فقه و
اصول او را نوشته است . . . چند سال پس از وفات شیخ انصاری به ایران مراجعت و در همدان ساکن شد .

در آن زمان شیخیه بر همدان تسلط داشتند و از این رو نتوانست آن جا بماند و در سال حدود ۱۲۹۳ ق به تهران رفت و علما و
طلاب آن جا اطراف او جمع شده به درس و بحث و اقامه جماعت و وعظ و قضاوت و سایر وظایف شرعی و نیز پاک نویس کردن
مطالبی که قبلا نوشته بود مشغول شد و با این که در اواخر، چشمش ضعیف شده بود، اما تا پایان عمر به تدریس و وظایف دیگر
خود ادامه داد و پس از وفات، فرزندش شیخ محمدتقی طبق وصیت او جنازه اش را به نجف آورد و در خانه محقری که در همسایگی
خانه آخوند خراسانی داشت دفن کرد و عنوان مقبره بر یک کاشی نوشته به دیوار خانه نصب شده است . ^(۹)

صاحب کتاب المآثر و الآثار می نویسد:

از مجتهدین مسلم دارالخلافه (تهران) است . در مسجد مرحوم آغابهرام به امامت جماعت و ترویج احکام می پردازد . تقریرات
درس شیخ الطائفه استاد الکل مرتضی الانصاری را فقها و اصولا بر وجه اشباع ضبط کرده و تدوین فرموده است . علمای عظام و
فقهای فخام از این رهگذر به تالیفاتش محتاجند و در این سنوات کتابی به نام دارالسلام در احوال حضرت حجه الله القائم علیه
السلام به فارسی تالیف کرد و مطبوع افتاد . ^(۱۰)

صاحب کتاب علمای معاصرین بعد از نقل عبارت کتاب المآثر و الآثار که نقل شد، می نویسد:

چون صاحب مآثر و آثار در ترجمه این عالم خبیر و فاضل نحریر به اجمال کوشیده و از آثار جلیله و مآثر نفیسه او اسمی نبرده، لذا
مناسب دیدم که به جهت مزید معرفت به مقام و رفعت آن مرحوم مغفور و ترغیب و تشویق مطالعه کنندگان از اهل علم و فقه و
حدیث، و تاسی و اقتدای ایشان بدین گونه علمای اعلام جمله ای از حالات و چندی از مؤلفات و مصنفات آن حبر معظم مذکور آید
. . . . ^(۱۱)

در ریحانه الادب آمده:

از اکابر علمای امامیه اوایل سده چهاردهم هجری می باشد . ^(۱۲)

در کتاب زندگانی شیخ انصاری، ایشان را در فصل شاگردان شیخ یاد و می نویسد:

یکی از رجال نامی شیعه در اوایل سده چهاردهم و از بزرگان اهل علم و دانش و از اجله فقها و اصولیون، متقی، زاهد، خبیر، رجالی،
مورخ و جامع معقول و منقول بود و از کسانی است که خدمت حضرت ولی عصر – عجل الله تعالی فرجه الشریف – رسیده و آن
حضرت را زیارت نموده و به این سعادت عظمی نایل گشته است . ^(۱۳)

سید محسن امین می نویسد:

در سال ۱۲۹۳ ق از نجف به ایران آمد و در همدان و سپس در تهران اقامت گزید و بقی فی طهران عالما رئیسا الی ان مات . ^(۱۴)

خاندان او ملا محمد سمیع میثمی

برادرش ملامحمد سمیع بن محمد جعفر میثمی عراقی است .

علامه تهرانی در باره او می نویسد:

ادیب فاضل و خطیب مصنف بارع، از اهل فضل و ادب بود و تخلص او در شعر «واعظ » بود و در منبر و خطابه ید طولایی داشت .

از تالیفات اوست:

۱ . مشاغل النفوس در احوال چهارده معصوم، به فارسی نثر و نظم نظیر جلاءالعیون علامه مجلسی، ولی از آن بزرگ تر است، که به
نام ناصرالدین شاه و مستوفی الممالک نگاشته شده است و نسخه آن به خط مؤلف نزد فرزندش میرزا محمد شفیع بوده است و نیز
نسخه ای از آن در کتابخانه آیه الله مرعشی موجود است . ^(۱۵)

۲ . لسان الواعظین، در مواعظ و اخلاق فارسی شامل هشت باب، تاریخ تالیف ۱۲۹۰ ق .

نسخه اصل آن نزد نواده برادرش شیخ جمال الدین و نسخه دیگر نزد فرزند میرزا محمد شفیع بوده است . ^(۱۶)

وی کمی قبل از برادرش صاحب دارالسلام از دنیا رفت .

شیخ محمد شفیع میثمی

فرزند برادرش شیخ محمد شفیع بن محمد سمیع میثمی عراقی نیز دانشمندی ادیب و فاضلی جلیل بود . در ۱۲۷۹ ق متولد و در
۱۳۵۳ ق یا ۱۳۵۴ ق در اراک از دنیا رفت . او در ایران درس خوانده، از اساتیدی بهره برده بود و در نهایت از شاگردان خاص حاج آقا
محسن عراقی متوفای ۱۳۲۵ق بود .

وی تالیفاتی به این شرح دارد:

۱ . الانتباهیه، فارسی در رد فرقه بهاییه به منزله مقدمه کتاب دیگرش رجوم الشیاطین است . تاریخ تالیف ۱۳۳۸ ق .

۲ . تنزیه القلوب، کتاب بزرگی است در اخلاق به نثر و نظم، تاریخ تالیف ۱۳۵۰ ق .

۳ . حقایق اسلامیه، در اصول عقاید، فارسی .

۴ . رجوم الشیاطین، در رد برخی از گمراهان، (منظومه فارسی است .)

۵ . زبده العرفان، در مذاهب و ادیان، تاریخ تالیف ۱۳۴۸ ق .

۶ . هدایه المتعلمین، در رد بهایی ها، تاریخ تالیف ۱۳۴۹ ق .

۷ . هدایه المتعلمین برای تدریس در مدارس ابتدایی نوشته و در ۱۳۳۳ ق چاپ شده .

۸ . دیوان شعر و تخلص او «شوقی » می باشد .

علامه تهرانی می گوید:

در سال ۱۳۵۰ ق که برای زیارت حضرت رضا علیه السلام به ایران رفتم در عبور از شهر اراک، این کتاب ها را نزد او دیدم و در
مذاکره با او در برخی مسایل مطالبی گفت که شاهد فضل وی بود، سپس علامه تهرانی می افزاید که فرزند او حاج محمد جعفر،
داماد برخی از دختر عمه های من است . ^(۱۷)

فرزند و نواده او شیخ محمدتقی میثمی

علامه تهرانی می نویسد:

شیخ محمدتقی بن مولی محمود میثمی عراقی نجفی تهرانی از اجلای علمای تهران است . وی از شاگردان پدرش بود و پس از پدر
در مسجد وی (مسجد آقا بهرام محله پامنار تهران) اقامه جماعت می کرد و در وعظ و خطابه بسیار زبردست بود و در خانه خود
تدریس داشت و برخی از طلاب از وی استفاده می کردند .

در حدود سال ۱۳۱۰ ق نجاه العباد صاحب جواهر و شرح باب حادی عشر فاضل مقداد را درس می گفت که من در آن درس شرکت
می کردم .

و کانت له مع مراتبه العلمیه اختراعات و صناعات بدیعه عجیبه .

شعر هم می سرود . از جمله قصیده نونیه دعبل که یک بیت آن این است:

لااضحک الله سن الدهر ان له

قواعد عدلت عن کل میزان

را تخمیس کرده و توسط فرزندش در حاشیه شرح قصیده دعبل، تالیف میرزا کمال الدین فسایی شیرازی در سال ۱۳۰۸ ق تا ۱۳۱۴
ق چاپ شده است و نیز او رثای منظوم حضرت فاطمه زهرا علیها السلام در باره پیامبر صلی الله علیه و آله را تتمیم کرده و چاپ
شده است . ^(۱۸)

وی در دهه سوم بعد از ۱۳۰۰ ق از دنیا رفت .

و نیز می نویسد:

شیخ جمال الدین میثمی دوست فاضل بارع ما، شیخ جمال الدین بن شیخ محمدتقی متولد در ۱۲۹۰ ق بعد از پدر در مسجد وی
در محله پامنار که به مسجد آغابهرام معروف است، اقامه جماعت می کرد و مانند پدر و جدش در همان مسجد منبر می رفت و
مؤمنان را موعظه می کرد و حدود سال ۱۳۶۵ ق (یا حدود ۱۳۶۰ ق) از دنیا رفت . ^(۱۹)

وی کتابی شامل صد و سی و شش مجلس (منبر) برای فرزندش (ملک الواعظین) نگاشته است . این کتاب مقتل و نامش «دره » و
تاریخ پایان تالیف آن ۱۳۴۹ ق می باشد .

و کتاب دیگر به نام آداب الاسلام و الایمان فارسی شامل ۷۴ باب از احادیث اهل بیت علیهم السلام، دارد .

و اثر سومی به نام انوار میثمی که کشکولی است فارسی دارد و فیه کثیر من الکشفیات البدیعه و الصنایع العجیبه . ^(۲۰)

شیخ فضل الله میثمی

علامه تهرانی می نویسد:

«فرزند شیخ جمال الدین، خطیب معروف، ملقب به ملک الواعظین، متولد ۱۳۲۱ ق است .» ^(۲۱)

نگارنده گوید:

مرحوم ملک الواعظین از منبری های معروف تهران بود و این جانب در نوجوانی حدود سال ۱۳۷۵ ق او را دیده و احیانا پای منبر
او هم بوده ام . وی در مقدمه کتاب دارالسلام چاپ کتاب فروشی اسلامیه می نویسد:

«این جانب فضل الله ملک الواعظین بن جمال الدین بن محمدتقی بن محمود العراقی المیثمی . . . مجملی از تاریخ آن مرحوم را
می نویسم . . . . ^(۲۲)

آن مرحوم تالیفاتی دارد:

۱ . بحرالحقائق در تفسیر سوره توحید . این اثر، کتابی بزرگ و فارسی است که علامه تهرانی نسخه اصل آن را که مورخ ۱۳۵۱ ق
بوده نزد مؤلف دیده است . ^(۲۳)

۲ . ملتقطات بحرالمصائب، علامه تهرانی آن را نزد مؤلف دیده است . ^(۲۴)

شاید این کتاب گزیده ای از بحرالمصائب مقتل فارسی باشد که در چهار جلد چاپ شده است .

۳ . منتخبات میثمی در سه جلد شامل متفرقات و اشعار و لطایف . ^(۲۵) (شاید جنگ منبر ایشان بوده است)

۴ . جنگ نور الابصار، مواعظ فارسی شامل مجالس و هر مجلس در احوال یکی از معصومین علیهم السلام است . نسخه آن را علامه
تهرانی نزد مؤلف دیده است . ^(۲۶)

۵ . در کتاب معارف الرجال گفته شده تالیفی به نام اخلاق فارسی دارد . ^(۲۷)

بسیار مناسب است که با تفحص و پی گیری، بازماندگان ایشان شناسایی شوند تا شاید کتاب های خود او و پدر و جد و جد اعلا و
خاندانش که حتما نزد ایشان بوده است، شناسایی و مورد استفاده قرار گیرد .

تالیفات ملامحمود میثمی

۱ . مشکاه النیرین، به زبان عربی شامل چهل حدیث در مناقب و چهل حدیث در مصائب .(به اندازه دارالسلام است و دارالسلام
۵۶۰ صفحه وزیری است)

در پایان دارالسلام گوید:

«حقیر بعد از آن که اراده کردم که در مقام تصنیف و تالیف برآیم و افادات و تحقیقاتی که از مشایخ خود التقاط کرده و استفاده
نموده به اضافه افکار بدیعه که به خاطر رسیده از برای تذکر خود و انتفاع برادران به قید تحریر در آورم، چنان که بزرگان گفته اند
که «العلم صید و الکتابه قید» چنان دیدم که باید اول امر تحفه ای لایق، هدیه موالی خود که بزرگان دینند نمایم تا آن که به توجه و
نظر و شفاعت ایشان موفق به این امر شوم، لهذا کتاب مشکاه النیرین را که در مناقب و مصائب معصومین علیهم السلام است
تالیف کردم .

تاریخ تالیف آن ۱۲۷۹ ق می باشد و نسخه اصل آن را علامه تهرانی در تهران نزد نواده مؤلف، شیخ جمال الدین بن محمد تقی بن
محمود دیده است . ^(۲۸)

نواده مؤلف، مرحوم ملک الواعظین از نسخه خطی همین کتاب شرح حال مؤلف را که به قلم خود در سال ۱۲۷۹ ق نوشته، نقل
می کند و در ادامه می نویسد:

پس از آن، ایشان در مقابل نعم الهیه حمد الهی می کند که خداوند دوستی و ولایت علی و اولاد محبین او را در دل او قرار داده و
حدیث «حب علی حسنه لاتضرمعها سیئه » و قول رسول خدا صلی الله علیه و آله: «المرء یحشر مع من احب