پاورپوینت کامل درآمدی بر ضرورتِ گذار ; به نظام علمیِ پژوهش محور ۶۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل درآمدی بر ضرورتِ گذار ; به نظام علمیِ پژوهش محور ۶۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل درآمدی بر ضرورتِ گذار ; به نظام علمیِ پژوهش محور ۶۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل درآمدی بر ضرورتِ گذار ; به نظام علمیِ پژوهش محور ۶۱ اسلاید در PowerPoint :

>

۳۴

ضرورت آسیب شناسی نظام های علمی- تربیتی

هر چند اهمیت نهاد تعلیم و تربیت و ضرورت آسیب شناسی و بازسازی نظام های
علمی-تربیتی، از دیرباز، کانون توجه جدی اندیشمندان بوده، اما تجربه تاریخی
بشر، توجه مهندسان اجتماعی معاصر را بیش از همیشه و به طور جدی تر، به این
نهاد کلیدی و مسائل آن معطوف ساخته است:

با آغاز حیات آگاهانه بشر، مسئله تعلیم و تربیت، مهم ترین
دلمشغولی او بوده است؛ این مسئله وتوجه به آن، گرچه در دوره های
پیشین زندگی، امری فردی و مقطعی محسوب می شد و شکلی
ابتدایی و ساده داشت، اما با ورود به عصر تفکر عقلانی و ظهور
تمدن های بشری، سعی خردمندان قوم بر این بوده است که تعلیم و
تربیت را به صورت مدون و قانونمند درآورند و در قالب
دستورالعمل های عام و همگانی ارائه کنند.

زیرا، همان گونه که یک اشتباه به ظاهر کوچک در حوزه تعلیم و تربیت خرد (مثلاً
آموزش یک امر نادرست به فرزند، یا پرورش یک خصلت منفی در جان او) ممکن
است پیامدهای جبران ناپذیر فردی، خانوادگی و حتی اجتماعی داشته باشد؛
اشتباه در حوزه تعلیم و تربیت کلان (مانند طراحی و مهندسی نادرست یک نظام
علمی – تربیتی) نیز ممکن است خسارت های جبران ناشدنی ملی و حتی جهانی و
بلکه تاریخی به بار آورد:

ضرر و خسرانی که متوجه مدارس و دانشگاه های ما است، بیشتر،
از نظریه تربیتی است «اسپنسر» است که تربیت را سازگار کردن انسان با
محیط خود تعریف کرده است.این تعریف، مرده و مکانیکی است و از
فلسفه برتری مکانیک برخاسته است و هر ذهن و روح خلاق از آن
متنفر است. نتیجه این شده که مدارس ما از علوم نظری و مکانیکی پر
شده است و از موضوعات ادبیات و تاریخ و فلسفه و هنرکه به قول
خودشان بی فایده است خالی مانده است. تربیتی که فقط علمی
باشد، محصولش جز ابزار چیزی نیست؛ شخص را از زیبایی بیگانه
می سازد و او را ازحکمت جدا می کند. برای دنیا بهتر آن بود که
«اسپنسر» کتابی نمی نوشت.

انتقاد بر نظام های علمی ـ تربیتی معاصر، تنها به نظریه تربیتی اسپنسر محدود
نمی شود، بلکه موضوعی بسیار گسترده و پیچیده است که امروز در گستره جهانی،
محور توجه صاحب نظران و نهادهای مربوط است؛ برای نمونه:

۱. «فلیپ کومبز» در سال ۱۹۶۸.م باارائه گزارشی با عنوان بحران جهانی تعلیم
و تربیت «مجامع بین المللی آموزش و پرورش را چنا تکان داد که بی شباهت به هول
و هراس ناشی از زنگ خطر آتش سوزی در نیمه شب نبود». این گزارش مدعی
بود:

بحران مورد نظر، بسیار فراتر از بحران های عادی ای است که
بسیاری از نظام های آموزشی گه گاه تجربه کرده اند. این بحران با آنکه از
نظر شکل و شدت در کشورهای گوناگون متفاوت است، اما به معنای
دقیق کلمه بحرانی جهانی، و در نوع خود بی سابقه است.

۲.«ویلیام ال.اسمیت»:

امروزه کودکان بسیاری در مدارس شهری تحصیل می کنند که
مطالب را آن چنان که باید وشاید، یاد نمی گیرند؛ زیرا اصلاً نمی دانند
چرا زندگی می کنند و چه کاری ارزش وقت صرف کردن را دارد. آنها
هنوز معنایی برای زندگی خود پیدا نکرده اند و بنا براین از بهره گیری
کامل از منابع فکری خود در بازی زندگی عاجزند.

۳. «ژاک دلور» نیز در گزارش خود به یونسکو، در سال ۱۹۹۶.م، با اشاره به یکی
از اشکالات اساسی در نظام تعلیم و تربیت معاصر، می گوید:

توجه به تنوع و تفاوت ها و یگانه بودن، اصلی بنیادین است که باید
در هر تدریس استاندارد شده ای، در نظر گرفته شود. اما نظام های
تعلیم و تربیت رسمی از رشد و تکامل فردی جلوگیری می کنند؛
زیراهمه کودکان را بدون توجه کافی به تفاوت استعدادهای شخصی،
در یک قالب فکری و فرهنگی یکسان قرار دهند. این نظام ها بر
پیشرفت دانش به قیمت آسیب رساندن به قابلیت های دیگر مثل قوه
تخیل، توانایی برقراری ارتباط با دیگران، رهبری، حس زیبایی یا بعد
معنوی هستی و یا مهارت هنرهای دستی تأکید می ورزند.

۴.«الوین تافلر»:

هنوز اکثر رهبران سیاسی ما، به اسطوره حیات ابدی جامعه
صنعتی، ایمان دارند. آن ها قادر به درک این مسئله نیستند که افزایش
سرعت تحولات در تکنولوژی، ساختار خانواده، ازدواج و طلاق،
میزان جا به جایی، تقسیم کار، شهر نشینی، مناقشات قومی و درگیری
شبه فرهنگ ها و روابط بین الملل، فردا را متفاوت از امروز، رقم خواهد
زد. از این رو هیچ کوششی برای فهم تمدن فرا صنعتی و انتقال این
شناخت به دانش آموزان به عمل نمی آورند. در نتیجه: بیشتر مدارس،
کالج ها و دانشگاه ها، مبنای آموزش خود را بر این اصل گذارده اند که
دنیای فردا چندان برای ما ناآشنا نخواهد بود؛ حداکثر، رونوشتی
بزرگ تر از حال و دیگر هیچ. اما من معتقدم که این نظر، فریبی بیش
نیست.

آسیب شناسی نظام های علمی – تربیتی، موضوعی مستقل، گسترده، دارای
ابعاد گوناگون، و بسیار پیچیده است و باید در جای خود، بررسی شود. هدف ما از
این اشاره ها، تنها توجه دادن مسئولان محترم نهادهای سه گانه مدرسه ای،
دانشگاهی و حوزوی، به ضرورت توجه جدی و مسئولانه به آسیب شناسی و
بازسازی این سه نهاد علمی – تربیتی است؛ چرا که غفلت از این امر، تأثیر مستقیم
برکارامدی نهاد تعلیم و تربیت دارد، و نتیجه آن به طور مستقیم، بر سایر نهادهای
اجتماعی تأثیر می گذارد، زیرا همه نهادهای اجتماعی، هم به تولیدات علمی این
نهاد محتاج اند و هم به منابع انسانی متخصص و ماهر آن. بنابراین، غفلت از این امر،
سبب رویارو شدن کل نظام، با چالش بنیادین کارامدی می شود. اگر مسئولان امر و
نظریه پردازان تعلیم و تربیت، این مسئله را به طور جدی، دنبال کنند، ایران اسلامی،
که مهد بهترین کتاب علمی – تربیتی جهان (قرآن کریم) و پایگاه فکری – معنوی
معلمان و مفسران این کتاب الهی (پیام اکرم، اهل بیت عصمت وطهارت و علمای
ربانی و فقهای راستین) است. می تواند با ارائه الگویی جدید از توسعه دو بعدی،
پاسخگویی نیازهای مادی و معنوی بشریت بحران زده معاصر و سرخورده از
ایسم های گوناگون باشد.

۱. طرح مسئله

همان گونه که اشاره شد، آسیب شناسی و بازسازی نهاد تعلیم و تربیت، موضوعی
بسیار گسترده، دارای ابعاد، و پیچیده است که از عهده یک فرد بر نمی آید و نتیجه آن
نیز در قالب یک مقاله نمی گنجد. از این روی، در این نوشتار، از میان مجموعه
مسائلی که در حوزه آسیب شناسی این نهاد وجود دارد، تنها به طرح یک مسئله
بسنده می شود؛ و آن عبارت از بررسی:بررسی یکی از علل اساسیِ اثربخش نبودن
نهادهای علمی – تربیتی و پایین بودن میزان کارایی آنها.

توضیح اینکه: ۱. در یک تقسیم کلان، می توان نهادهای تعلیم و تربیت را به دو
گروه اثر بخش و غیر اثر بخش تقسیم کرد.

۲. منظور از اثر بخش، توانایی در حل مسائل یا پاسخ به نیازها است. به عنوان
مثال: اگر رسالت یک نهاد علمی – تربیتی این دوامر باشد: پاسخ علمی به مسائل و
مشکلات نظری و عملی جامعه؛ و تربیت انسانی متخصص برای نهادهای اجتماعی.
در این صورت، تنها تعلیم و تربیتی اثربخش خواهد بود که دو ویژگی داشته باشد؛
نخست اینکه بتواند به پرسش هایی که به آن نهاد یا فارغ التحصیلانش ارجاع
می شود، پاسخ دهد؛ دیگر اینکه، دانش آموختگانش، مهارت لازم را برای انجام
دادن مأموریت های شغلی خود داشته باشند. حال، اگر یک نهاد علمی – تربیتی،
نتواند دست کم، حداقل های نیاز جامعه خود را در این دو زمینه برآورد؛ غیر اثر
بخش خواهدبود.

۳. «کارامدی» اصطلاح دیگری است که به طور معمول در ادبیات غیرتخصصی،
مترادف با «اثر بخشی» به کار می رود؛ در جایی که معنای آن، حداکثرِ اثر بخشی با
صرف حداقل هزینه است. برای نمونه، ممکن است چهار نهاد علمی، دربرخورد
با یک پرسش، چهار عکس العمل متفاوت داشته باشند: ۱. ناتوانی از پاسخ ؛ ۲.
پاسخ نادرست؛ ۳. پاسخ درست با هزینه زیاد؛ ۴. پاسخ درست با هزینه کم. در
ارزیابی این عکس العمل ها می توان گفت: عکس العمل نهادهای اول ودوم غیر اثر
بخش است. عکس العمل نهاد سوم اثربخش است؛و عکس العمل نهاد چهارم کار
آمداست.

۴. برخورداری از نظام علمی – تربیتی کار آمد، یا دست کم، اثربخش، یکی از
پیش نیازهای ضروری پیشرفت و ترقی است.

۵. پرسش اصلی این است: چه عواملی اثربخشی یا کارآمدی یک نهاد علمی –
تربیتی را دچار آسیب می کند؟

۲.آسیب شناسی نهادهای علمی – تربیتی

غیر اثر بخشی و ناکارامدی نهادهای علمی – تربیتی، علت های گوناگون دارد که
یکی از علت های اصلی آن و شاید مهم ترین آن ها، آموزش محوری به جای پژوهش
محوری است. توضیح اینکه:

۱. هر نهاد علمی (سنتی یا مدرن) را به دو صورت می توان طراحی کرد: آموزش
محور؛ یا پژوهش محور.

۲. هر یک از این دو الگو، ویژگی ها و دستاوردهای خاص خود را دارد.

۳. نهادهای علمیِ آموزش محور، سه ویژگی اصلی دارند: الف) هدف اصلی
آنها، انتقال معلومات از کانون های تولید علم به متعلمان است؛ ب) قدرت درک
مسائل نوظهور را ندارن؛ ج) قدرت حل مسائل را ندارند.

۴. چون جوامع انسانی، هم در تحول و دگرگونی اند، و هم هویت خاص خود را
دارند، پیوسته با مسائل جدید بومی رویا رو می شوند و نیاز به راه حل های جدیدِ
بومی دارند.

۵. از آنجا که نهادهای آموزش محور سنتی، توانایی درک عمیق صورت مسائل
جدید، و تفاوت آن با مسائل گذشته را ندارند، به صورت ناخودآگاه، حکم حوادث
گذشته را برحوادث کنونی تعمیم می دهند؛ و از این جا، سنت گرایی آغاز می شود.

۶. چون پاسخ های کهن، قادر به حل مسائل جدید نیست، به تدریج، برگسترده و
عمق مشکلات افزوده می شود؛ و عقب ماندگی، اندک اندک، آشکارتر می شود و در
نهایت، اثر