پاورپوینت کامل سخنی کوتاه درباره مردم سالاری دینی در ایران ۳۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سخنی کوتاه درباره مردم سالاری دینی در ایران ۳۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سخنی کوتاه درباره مردم سالاری دینی در ایران ۳۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سخنی کوتاه درباره مردم سالاری دینی در ایران ۳۳ اسلاید در PowerPoint :

>

اشاره

متن ذیل، مقاله ای خلاصه شده از استاد شهریار زرشناس است که به موضوع پایان مدل های غربی و ظهور یک مدل حکومتی جدید پرداخته است.

پایان دموکراسی

مشاهدات تجربی و تاریخی و اجتماعی و همچنین ملاحظات و تاملات نظری، حکایت گر آن است که عصر انقلاب های دموکراتیک که می توان گفت از قرون شانزده و هفده میلادی آغاز گردیده بود، دیگر به طور کامل به پایان رسیده است. از سال های نیمه دوم قرن بیستم به بعد در ذیل پارادایم دموکراسی مدرن هیچ ایدئولوژی مستقلی که بتواند مؤسس یک نظام سیاسی – اجتماعی ای متفاوت از نظام های مبتنی بر ایدئولوژی های مرسوم دموکراتیک [مثل لیبرالیسم و انحاء آن، سوسیالیسم رادیکال و انحاء آن، فاشیسم و ناسیونال سوسیالیزم، ناسیونالیسم و…] باشد ظهور نکرده است و به نظر می رسد، همراه با به تمامیت رسیدن تفکر اومانیستی در غرب مدرن، تمامی ظرفیت ها و قابلیت های پارادایم دموکراسی مدرن، نیز از قوه به فعل درآمده است. بحران تئوریک دموکراسی مدرن آن قدر جدی است که بسیاری از هواداران و طرفداران آن نیز بدان اذعان دارند.

به عنوان مثال می توان از «ژوزف شومپینز» [که خود مبلغ یکی از اقسام دموکراسی لیبرال در قرن بیستم بوده است] نام برد که آرمان دموکراسی را از اساس امری ناممکن و نامطلوب نامیده است.[۱] یا در نمونه ای دیگر از «ژان ماری گنو» دموکرات فرانسوی معاصر نام برد که به صورت صریح «از پایان دموکراسی» سخن می گوید.[۲] «آلن دوبنوا» نیز با فهم تضادهای مبنایی دموکراسی لیبرال و قطع امید از وضع کنونی در جستجوی یافتن مدلی است که بتواند بر بحران فقدان مشروعیت و اضمحلال ساختاری لیبرال دموکراسی ها غلبه نماید.[۳] البته طرح مطروحه او هیچ امکان واقعی برای تحقق ندارد، زیرا اگر بخواهد به بنیان ها و مفروضات لیبرال دموکراسی متعهد بماند که در عمل در چنبره همان مشکلات و تضادها اسیر خواهد بود و در غیر این صورت نیز در خوش بینانه و «موفق ترین» حالت چیزی جز کوششی برای احیای مدلهای جمع گرا و ورشکسته دموکراسی نخواهد بود. زیرا در دموکراسی مدرن [دموکراسی اومانیستی] امکان و استعداد دیگری برای گشودن یک افق متفاوت و غیر منحط و رها از بحران ذاتی کنونی [که ریشه در مرگ تاریخی تفکر اومانیستی و به پایان رسیدن تاریخ غرب دارد] وجود ندارد. وضع کنونی عالم را می توان وضعیت «بحران جهانی دموکراسی مدرن» نامید و در ساحت مدرنیته و افق تاریخ غرب، امکان دیگری برای ظهور و فعلیت یافتن وجود ندارد. ادله نظری و شواهد تاریخی و تجربی بسیاری در اثبات این مدعا وجود دارد که مطرح کردن آن ها خارج از مجال و حوصله این مقال است.[۴]

عبور از غرب زدگی شبهِ مدرن

به لحاظ وضع تاریخی – فرهنگی، سیاره زمین به تدریج از اوایل قرن بیستم در سپیده دم یک گذار تاریخی در جهت «عبور از مدرنیته» قرار گرفته است و این امر با ظهور انقلاب اسلامی در مقیاس جهانی وارد مرحله جدید و دوران سازی قرار گرفته و در ایران ما نیز در پی ظهور انقلاب اسلامی، نحوی سلوک تاریخی در جهت عبور از غرب زدگی شبهِ مدرن منحط و استعمار ساخته آغاز گردیده است که می توان آن را نحوی مدرنیته نازل دانست که البته ماهیتی متفاوت و متمایز از غرب زدگی مدرن ندارد. به لحاظ اقتصادی – اجتماعی و فرهنگی نیز شرایط کشورهای غرب زده شبهِ مدرن [به عنوان مثال عراق، مصر، ایران پیش از انقلاب و…] از منظر معیارهایی چون میزان تحقق عدالت اقتصادی – اجتماعی، فقر و استضعاف، بحران هویت فرهنگی، فقدان استقلال سیاسی و فرهنگی، مستعمره بودن، فقدان خودآگاهی تاریخی نسبت به ماهیت غرب و غرب زدگی مدرن، فساد گسترده اخلاقی و برخی موازین دیگر تفاوت های ماهوی و حتی کیفی ای با بسیاری کشورهای غرب زده مدرن [نظیر پرو، تایلند، تایوان، هند و…] ندارد. بنابراین، آغاز سلوک انقلاب اسلامی برای عبور از سیطره استبدادی غرب زدگی مدرن در ایران را کاملا می توان همسو و همراه به موازات آغاز سلوک جهانی برای عبور از ساحت غرب مدرن و غرب زدگی مدرن و سیطره تاریخ غرب دانست. ما مراتب نازل غرب زدگی مدرن را از روی اعتبار «غرب زدگی شبه مدرن» نامیده ایم که فقط بیانگر یک تفاوت اشتدادی و کمی در مرتبه تحقق مدرنیته [مابین غربزدگی مدرن و غرب زدگی شبه مدرن] می باشد و حتی حکایت گر تفاوت چشمگیر کیفی میان آن دو نیز نمی باشد.

سختی های دوران گذار

دوران گذار از یک عالم تاریخی – فرهنگی به یک عالم تاریخی – فرهنگی دیگر همیشه دورانی دشوار و پیچیده و همراه با سردرگمی های گسترده و استفاده از مدل ها و گاه گرفتاری در هویت های برزخی بوده و اقتضائات خاص خود را داشته است. امروز در ایران پس از پیروزی انقلاب اسلامی نیز ما در یک دوران گذار تاریخی – فرهنگی قرار داریم و برای مدیریت صحیحِ عبور سالم و پیروزمندانه از ساحت منحط غرب زدگی مدرن به سوی یک جامعه نسبتا اسلامی [که البته تحقق کامل و مطلوب آن مربوط به عصر ظهور معصوم علیه السلام است و آن چه شیعیان در عصر غیبت می توانند انجام دهند فقط آماده گری برای ظهور از طریق اجرای مدل های سیاسی و اقتصادی و اجتماعی ویژه دوران گذار است که سمت و سوی حرکت ما را در مسیر بسترسازی برای ظهور و تحقق