پاورپوینت کامل وَ ابْتَغُوا إِلَیهِ الْوَسیلَه ۷۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل وَ ابْتَغُوا إِلَیهِ الْوَسیلَه ۷۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل وَ ابْتَغُوا إِلَیهِ الْوَسیلَه ۷۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل وَ ابْتَغُوا إِلَیهِ الْوَسیلَه ۷۴ اسلاید در PowerPoint :

>

خداوند در آیه ۳۵ سوره مائده می فرماید:

«یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ ابْتَغُوا إِلَیهِ الْوَسِیلَهَ وَ جاهِدُوا فِی سَبِیلِهِ لَعَلَّکمْ تُفْلِحُونَ؛ ای کسانی که ایمان آورده اید پرهیزگاری پیشه کنید و وسیله ای برای تقرب به خدا انتخاب نمائید و در راه او جهاد کنید باشد که رستگار شوید.»

لغت شناسی وسیله

«وسیله» و «توسل» هر دو از ماده «وسل» می باشند. راغب در مفردات می نویسد: «الوسیله التوصُّلُ الی الشیءِ بِرَغبَه وَ هی أَخَصُّ مِن الوَصیلَهِ لِتُضَمُّنها لِمَعْنی الرَّغْبهِ وَ حَقیقهُ الوسیلهِ اِلی اللَّهِ تعالی مُرَاعاهُ سبِیلهِ بِالْعلمِ وَ العِبادهِ و تَحَرِّی مَکارِم الشَّرِیعَهِ وَ هی کَالقُرْبهِ»[۱] یعنی وسیله تمسّک به چیزی با میل و رغبت است و آن «اَخص» از وصیله (با صاد) است، زیرا «وسیله» معنای میل و رغبت را دارد ولی «وصیله» قید میل و رغبت را ندارد.

وسیله در اصل به معنی تقرب جستن و یا چیزی که باعث تقرب به دیگری از روی علاقه و رغبت می شود می باشد. بنا بر این وسیله در آیه فوق معنی بسیار وسیعی دارد و هر کار و هر چیزی را که باعث نزدیک شدن به پیشگاه مقدس پروردگار می شود شامل می گردد.

وسیله چیست؟

امیرالمؤمنین علیه السلام در«نهج البلاغه» فرموده است:

«إِنَ أَفْضَلَ مَا تَوَسَّلَ بِهِ الْمُتَوَسِّلُونَ إِلَی اللَّهِ سُبْحَانَهُ وَ تَعَالَی الْإِیمَانُ بِهِ وَ بِرَسُولِهِ وَ… – بهترین چیزی که به وسیله آن می توان به خدا نزدیک شد ایمان به خدا و پیامبر او و جهاد در راه خدا است که قله کوهسار اسلام است، و همچنین جمله اخلاص (لا اله الا اللَّه) که همان فطرت توحید است، و بر پا داشتن نماز که آئین اسلام است، و زکات که فریضه واجبه است، و روزه ماه رمضان که سپری است در برابر گناه و کیفرهای الهی، و حج و عمره که فقر و پریشانی را دور می کند و گناهان را می شوید، و صله رحم که ثروت را زیاد و عمر را طولانی می کند، انفاق های پنهانی که جبران گناهان می نماید و انفاق آشکار که مرگ های ناگوار و بد را دور می سازد و کارهای نیک که انسان را از سقوط نجات می دهد.»[۲]

همان حضرت در دعای کمیل می فرماید: «وَ یتَوَسَّلُ إِلَیک بِرُبُوبِیتِک»

و در مناجات شعبانیه فرموده است: «فَقَدْ جَعَلْتُ الإِقْرارَ بِالذَّنْبِ الَیک وسِیلَتِی»

شفاعت پیامبران و امامان و بندگان صالح خدا نیز که طبق صریح قرآن باعث نزدیکی به پروردگار می گردد، در مفهوم وسیع توسل داخل است، و همچنین پیروی از پیامبر و امام و گام نهادن در جای گام آن ها؛ زیرا همه ی این ها موجب نزدیکی به ساحت قدس پروردگار می باشد. حتی سوگند دادن خدا به مقام پیامبران و امامان و صالحان که نشانه ی علاقه به آن ها و اهمیت دادن به مقام و مکتب آنان می باشد جزء این مفهوم وسیع است.

…لازم به تذکر است که هرگز منظور این نیست چیزی را از شخص پیامبر یا امام مستقلاً تقاضا کنند، بلکه منظور این است با اعمال صالح یا پیروی از پیامبر و امام، یا شفاعت آنان و یا سوگند دادن خداوند به مقام و مکتب آن ها (که خود یک نوع احترام و اهتمام به موقعیت آن ها و یک نوع عبادت است) از خداوند چیزی را بخواهند. این معنی نه بوی شرک می دهد و نه بر خلاف آیات دیگر قرآن است و نه از عموم آیه فوق بیرون می باشد.[۳]

روایاتی در خصوص وسیله بودن اهل بیت پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم

۱) رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: «الْأَئِمَّهُ مِنْ وُلْدِ الْحُسَینِ ع مَنْ أَطَاعَهُمْ فَقَدْ أَطاعَ اللَّهَ وَ مَنْ عَصَاهُمْ فَقَدْ عَصَی اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ هُمُ الْعُرْوَهُ الْوُثْقَی وَ هُمُ الْوَسِیلَهُ إِلَی اللَّهِ عَزَّ وَ جَل – امامان و پیشوایان (پس از من) همگی از فرزندان حسین می باشند، و هر کس ایشان را فرمان برد خدای را اطاعت کرده، و هر کس نافرمانی آنان کند خدای عزّ و جلّ را معصیت کرده است، و ایشانند چنگاویز محکم و دستگیره استوار، و اینانند وسیله به سوی خداوند عزّ و جلّ».[۴]

۲) همچنین فرمود: «نَحْنُ الْوَسِیلَهُ إِلَی اللَّهِ وَ الْوُصْلَهُ إِلَی رِضْوَانِ اللَّهِ – ما وسیله به سوی خدائیم و رساننده به رضوان اوئیم».[۵]

۳) امیرالمومنین علی علیه السلام در مورد آیه «قُلْ کفی بِاللَّهِ شَهِیداً بَینِی وَ بَینَکمْ وَ مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْکتابِ»(رعد/۴۳) فرمود: «أَنَا هُوَ الَّذِی عِنْدَهُ عِلْمُ الْکتَابِ وَ قَدْ صَدَّقَهُ اللَّهُ وَ أَعْطَاهُ الْوَسِیلَهَ فِی الْوَصِیهِ وَ لَا تخلی أمه [یخَلِّی أُمَّتَهُ ] مِنْ وَسِیلَتِهِ إِلَیهِ وَ إِلَی اللَّهِ قَالَ: یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ ابْتَغُوا إِلَیهِ الْوَسِیلَه – من آن کسی هستم که نزدش تمام علم الکتاب می باشد و خداوند راست می گوید زیرا به رسول اکرم صلی الله علیه وآله وسیله ای برای هدایت بشر هدیه داده است و امت و مردم را بدون وسیله ای برای رسیدن به خدا و رسولش تنها نگذاشته است و خود خدا می فرماید:..»[۶]

۴) و همان حضرت فرمود: «وَ ابْتَغُوا إِلَیهِ الْوَسِیلَهَ أَنَا وَسِیلَتُهُ»[۷]

۵) طارق بن شهاب از امیر المؤمنین علیه السّلام نقل می کند که فرمود: «طارق! امام کلمه اللَّه و حجه اللَّه و وجه اللَّه و نور اللَّه و حجاب اللَّه و آیت است، خدا انتخابش می کند و هر چه خواست در او قرار می دهد به واسطه همین مقام اطاعتش و ولایتش بر تمام جهان واجب است…» تا این جا که فرمود: «وَ الْوَسِیلَهُ إِلَی اللَّهِ وَ الْوُصْلَهُ إِلَی عَفْوِهِ وَ رِضَاه – (امام) وسیله به سوی خدا و واسطه ی عفو و رضای اوست…»[۸]

۶) حضرت زهرا سلام الله علیها در ضمن خطبه ای فرمود: «وَ احْمَدُوا الَّذی لِعَظمَتِهِ وَ نُورِهِ یبْتَغی مَنْ فِی السَّمواتِ وَ الاْرْضِ إِلَیهِ الْوَسیلَهَ، وَ نَحْنُ وَسیلَتُهُ فی خَلْقِهِ، وَ نَحْنُ خاصَّتُهُ وَ مَحَلُّ قُدْسِهِ، وَ نَحْنُ حُجَّتُهُ فی غَیبِهِ، وَ نَحْنُ وَرَثَهُ أَن-ْبِیائِهِ – خدایی را حمد و سپاس گویید که به خاطر عظمت و نورش، هر که در آسمان ها و زمین است به سوی او وسیله می جوید، و ما وسیله او در میان مخلوقاتش و خاصّان درگاه و جایگاه قدس او و حجّت غیبی و وارث پیامبرانش هستیم.»[۹]

۷) امام سجاد در دعایی می فرماید: «رَبِّ صَلِّ عَلَی أَطَایبِ أَهْلِ بَیتِهِ الَّذِینَ اخْتَرْتَهُمْ لِأَمْرِک، وَ جَعَلْتَهُمْ خَزَنَهَ عِلْمِک، وَ حَفَظَهَ دِینِک، وَ خُلَفَاءَک فِی أَرْضِک، وَ حُجَجَک عَلَی عِبَادِک، وَ طَهَّرْتَهُمْ مِنَ الرِّجْسِ وَ الدَّنَسِ تَطْهِیراً بِإِرَادَتِک، وَ جَعَلْتَهُمُ الْوَسِیلَهَ إِلَیک، وَ الْمَسْلَک إِلَی جَنَّتِک – ای پروردگار من تحیت و درود بفرست، بر اهل بیت طیبین او (پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم) که آنان را برای قیام به امر خود برگزیده ای و خازنان علم خود و حافظان دین خود و خلفای خود بر روی زمین و حجت های خود بر بندگان قرار داده ای و آنان را به خواست خود از هر ناپاک پاک گردانیده ای و وسیله رسیدن به مقام قرب خود و وصول به بهشت ساخته ای…»[۱۰]

توسّل در دیگر آیات قرآن کریم

آیه استغفار (نساء،۶۴)

«لَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جاؤُک فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَ اسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّاباً رَحیماً – اگر این مخالفان، هنگامی که به خود ستم می کردند (و فرمان های خدا را زیر پا می گذاردند)، به نزد تو می آمدند و از خدا طلب آمرزش می کردند و پیامبر هم برای آن ها استغفار می کرد خدا را توبه پذیر و مهربان می یافتند».

خداوند در این آیه به صراحت می فرماید که: شفاعت پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم، و وساطت و استغفار او برای گنهکاران مؤثر است، و موجب پذیرش توبه، و رحمت الهی است.

اگر وساطت و دعا و استغفار و شفاعت خواستن از پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم شرک بود چگونه ممکن بود که قرآن چنین دستوری را به گنهکاران بدهد! منتها افراد خطاکار باید نخست خود توبه کنند و از راه خطا برگردند، سپس برای قبول توبه خود از استغفار پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم نیز استفاده کنند.

بدیهی است پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم آمرزنده ی گناه نیست، او تنها می تواند از خدا طلب آمرزش کند و این آیه پاسخ دندان شکنی است به آن ها که این گونه وساطت را انکار می کنند. جالب توجه این که قرآن نمی فرماید: تو برای آنها استغفار کن؛ بلکه می گوید «رسول» برای آن ها استغفار کند، این تعبیر گویا اشاره به آن است که پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم از مقام و موقعیتش استفاده کند و برای خطاکاران توبه کننده، استغفار نماید. ^[۱۱]

این معنی (تاثیر استغفار پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم برای مؤمنان) در آیات دیگری از قرآن نیز آمده است؛ مانند:

۱- «وَ اسْتَغْفِرْ لِذَنبِک وَ لِلْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَات – و برای گناه خود و مردان و زنان با ایمان استغفار کن»(محمد، ۱۹)

۲- «وَ إِذَا قِیلَ لهَمْ تَعَالَوْاْ یسْتَغْفِرْ لَکمْ رَسُولُ اللَّهِ لَوَّوْاْ رُءُوسَهُمْ وَ رَأَیتَهُمْ یصُدُّونَ وَ هُم مُّسْتَکبرِونَ – هنگامی که به آنان گفته شود: «بیایید تا رسول خدا برای شما استغفار کند!»، سرهای خود را (از روی استهزا و کبر و غرور) تکان می دهند و آن ها را می بینی که از سخنان تو اعراض کرده و تکبر می ورزند!»(منافقون،۵)

۳- «وَ مَا کاَنَ اسْتِغْفَارُ إِبْرَاهِیمَ لِأَبِیهِ إِلَّا عَن مَّوْعِدَهٍ وَعَدَهَا إِیاهُ فَلَمَّا تَبَینَ لَهُ أَنَّهُ عَدُوٌّ لِّلَّهِ تَبرَّأَ مِنْهُ – و استغفار ابراهیم برای پدرش [عمویش آزر]، فقط به خاطر وعده ای بود که به او داده بود (تا وی را به سوی ایمان جذب کند) امّا هنگامی که برای او روشن شد که وی دشمن خداست، از او بیزاری جست.»(توبه،۱۱۴)

۴- و نیز می خوانیم که: برادران یوسف از پدر تقاضا کردند که در پیشگاه خداوند برای آن ها استغفار کند و یعقوب نیز این تقاضا را پذیرفت.

«قَالُواْ یأَبَانَا اسْتَغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا إِنَّا کنَّا خَاطِینَ * قَالَ سَوْفَ أَسْتَغْفِرُ لَکمْ رَبی إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ – گفتند: پدر! از خدا آمرزش گناهان ما را بخواه، که ما خطاکار بودیم! * گفت: به زودی برای شما از پروردگارم آمرزش می طلبم، که او آمرزنده و مهربان است!» (یوسف،۹۷و۹۸)

۵- آیات دیگری نیز، نهی از استغفار برای مشرکان می کند و مفهومش این است که استغفار برای مؤمنان بی مانع است. مانند:

«ما کانَ لِلنَّبِی وَ الَّذینَ آمَنُوا أَنْ یسْتَغْفِرُوا لِلْمُشْرِکینَ وَ لَوْ کانُوا أُولی قُرْبی مِنْ بَعْدِ ما تَبَینَ لَهُمْ أَنَّهُمْ أَصْحابُ الْجَحیمِ – برای پیامبر و مؤمنان، شایسته نبود که برای مشرکان (از خداوند) طلب آمرزش کنند، هر چند از نزدیکانشان باشند (آن هم) پس از آن که بر آن ها روشن شد که این گروه، اهل دوزخند!» (توبه،۱۱۳)

۶- و نیز از بعضی از آیات استفاده می شود که فرشتگان برای جمعی از مؤمنان خطاکار در پیشگاه خداوند استغفار می کنند. مانند:

«الَّذِینَ یحَمِلُونَ الْعَرْشَ وَ مَنْ حَوْلَهُ یسَبِّحُونَ بحِمْدِ رَبهِّمْ وَ یؤْمِنُونَ بِهِ وَ یسْتَغْفِرُونَ لِلَّذِینَ ءَامَنُواْ رَبَّنَا وَسِعْتَ کلَّ شی ءٍ رَّحْمَهً وَ عِلْمًا فَاغْفِرْ لِلَّذِینَ تَابُواْ وَ اتَّبَعُواْ سَبِیلَک وَ قِهِمْ عَذَابَ الجْحِیمِ – فرشتگانی که حاملان عرشند و آن ها که گرداگرد آن (طواف می کنند) تسبیح و حمد پروردگارشان را می گویند و به او ایمان دا