پاورپوینت کامل نعم الامیر ۸۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نعم الامیر ۸۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نعم الامیر ۸۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نعم الامیر ۸۱ اسلاید در PowerPoint :

>

رهبری با نگاهی همه جانبه[۱]

شناخت شخصی و مستقیم و نزدیک بنده از امام خامنه ای به سال باز می گردد، سالی که دیدارهای متعدّد و فشرده ای برای بنده فراهم شد و باعث شد تا با افکار، آرا، مبانی، طرز تفکر و تحلیل وقایع، روش رهبری و حکومت و تصمیم گیری و شاخصه های اخلاقی دل پذیر ایشان که با تواضع، نرم خویی، مهربانی، صبر، سعه ی صدر، زهد و ساده زیستی و… هم راه بود، بیشتر آشنا شوم.

بنده اکثر کتاب های ایشان را خوانده ام و می توانم ادّعا کنم قریب به اتّفاق نگاشته ها، گفت گوها و بیانات ایشان را از هنگام رحلت امام خمینی قدّس سرّه الشّریف تا کنون دنبال کرده ام. این ها را می گویم تا شهادتی بدهم. هم چنین حجم وسیعی از دروس فقهی ضبط شده ی ایشان، در چند باب از فقه، را گوش کرده ام. و پس از اطّلاع از شهادت تعداد پر شماری از کسانی که ایشان را از نزدیک می شناسند، حال یا فقها، متفکران، سران یا نخبگان سیاسی و فرهنگی و پس از کنکاش در سیره ی شخصی، علمی، فکری، جهادی و سیاسی ایشان، می توانم با اطمینان کامل بگویم:

ما در برابر امامی هستیم که در رهبری و حسن حکومت، در تقوا و زهد، در فقه و اجتهاد، در تفکر و تفکیک ساحات و نوآوری، نگاهی همه جانبه، عمیق، مستحکم و استوار دارد. نگاهی که بر مبانی زیر بنا نهاده شده:

اوّل: مبانی اصیل فکری و علمی.

دوّم: شناخت نیازهای معاصر و مشکلات موجود.

سوّم: شناخت ظرفیّت های انسانی و مادّی موجود در امّت.

چهار: شناخت راه حل های مناسب و تنیده در اصول و مبانی اسلام.

به واسطه ی این نگاه همه جانبه است که می بینیم ایشان در تمام رخ دادها، تحوّلات و موضوعات، روشن و عمیق وارد می شود. از هر زاویه ای و با هر تخصّص و روی کردی که با ایشان برخورد داشته باشید، خود را در برابر رهبری خواهید یافت که موضوع را حتّی با جزئیّات می شناسد و مانند یک متخصّص در این باره صحبت می کند، و مدام مسائلی جدید و در عین حال کاملاً مرتبط با آن زمینه طرح می نماید.

برای مثال برخی از این زمینه ها را که از طریق پی گیری رسانه ای دیدارهای سید القائد دست گیرم شده نام می برم:

۱) علما و اساتید حوزه های عملیّه: وقتی با علما و اساتید و طّلاب حوزه های علمیّه دیدار می کند، هم چون یک فرد آگاه حوزوی از راه و روش تدریس، الگوهای تحوّل، حفظ اصالت و نقاط مثبت تقلید و روش تحصیل سنّتی و [در عین حال] تطبیق با شرایط روز سخن می گوید.

۲) متفکران، فرهنگیان و اساتید دانشگاه و دانش جویان آن: مانند یک استاد آگاه، مطّلع و چندبعدی دانشگاه از روش تدریس در دانشگاه ها و مشکلات و افق های پیش روی آن سخن می گوید.

۳) فعّالیّت های زنان: در این دیدارها نگاه خود را پیرامون زن و منزلت، نقش و مسئولیّتش در چالش های معاصر ارائه می کند.

۴) اهالی اقتصاد و بنگاه های اقتصادی: در زمینه ی اقتصاد نگاه خود را [چنان عمیق] بیان می کند و هم چنین سیاست هایی اقتصادی را؛ که نظام اسلامی را به التزام به آن ها فرا می خواند.

۵) مدیران و معلّمان مدارس، پزشکان، مهندسان و کشاورزان: چندی پیش ایشان دیداری با صنعت گران داشت و سخنانی طولانی در این باره ایراد کرد.

۶) با اهالی سینما: از فیلم، فیلم سازی، اهداف، تحوّل و پیشرفت آن سخن می گوید.

۷) با هنرمندان: سخنانی در زمینه ی شعر، موسیقی، نقاشی و چاپ.

۸) با حافظان و قاریان قرآن، مدّاحان پیامبر و اهل بیت ایشان.

۹) در مسائل روز.

۱۰) و هم چنین سران سیاسی

۱۱) و حتّی در زمینه ی نظامی.

بنده به صورت اتّفاقی در یکی از جلساتی که ایشان در زمینه ی نظامی صحبت می کرد حاضر بودم و دریافتم ایشان انواع سلاح، استراتژی های نظامی و حتّی روش های جنگ و کاربرد اسلحه را نیز می داند.

شخصیّتی عظیم و استثنائی

حقیقت آن است که ما در برابر شخصیّتی عظیم و استثنائی هستیم. ولی می بینیم بسیاری در این امّت از ایشان چیز زیادی نمی دانند. و احساس می کنیم که این امام و این رهبر چه قدر در امّت خویش و حتّی، با پوزش از برادران ایرانی، در ایران مظلوم و تنها است؛ حتّی در جنبه ی آشکار و روشن شخصیّتش یعنی جنبه ی رهبری و سیاسی که در قالب رهبری بیست و دو ساله ی امّت تجلّی یافته. شما در حقیقت در برابر شخصیّتی قرار دارید که، به معنای واقعی کلمه؛ دشمنان وی را محاصره کرده اند و دوستان حقّش را ادا نمی کنند. دشمنان محاصره اش کرده اند و مانع رسیدن حقیقت و نور وی به جهان و امّت می شوند، دوستان هم که حقّش را ادا نمی کنند.

مسئولیّت ماست که این امام عظیم را به امّت بشناسانیم تا از برکات وجود این چنین رهبر، فقیه و متفکری بهره مند شود.

متفکری که به خیر امروز و فردا و دنیا و آخرت امّت می اندیشد. کسی که در تمام سطوح با چالش هایی پنجه در پنجه می اندازد که در هیچ یک از دهه ها و قرون اخیر سابقه نداشته است.

شواهدی از شخصیّت امام خامنه ای

دوست دارم سریعاً شواهدی از جنبه ی رهبری و سیاسی شخصیّت امام ارائه کنم. شواهدی برگرفته از برخوردهای مستقیم و تجربه های شخصی بنده از ایشان که دامنه ی اشراف، دقّت، عمق، صحّت تحلیل ها و انتظارات و در نتیجه صحّت مواضع حکیمانه و شجاعانه ای که ایشان در مورد برخی اتّفاقات خاورمیانه و به خصوص منطقه مان اتّخاذ کرده اند و می کنند را نمایان می سازد.

بنده تنها بعضی از آن ها را نام خواهم برد. در حالی که از این شواهد بسیار [در ذهن] دارم. ولی به واسطه ی ضیق وقت و با در نظر داشتن ملاحظات و شرایط سیاسی، تعداد کمی از آن ها را بیان خواهم کرد. و تا جایی پیش خواهم رفت که وارد محذوریّت ها نشوم. هم چنین شرایط سیاسی لبنان و منطقه را در نظر خواهم داشت.

در حقیقت بنده شواهدی از منطقه برگزیده ام که در آن ها فقیه و متفکری اسلامی یا رهبری در ایران، با دقّت و روشنی با اتّفاقات منطقه مان رو به رو می شود. که این بسیار مهم و نشانی از تفاوت است. ما از فردی که در لبنان، سوریه، فلسطین، مصر یا اردن، یعنی در میادین رویارویی مستقیم، زندگی می کند، حرف نمی زنیم. اتّفاقاتی را هم انتخاب کرده ام که یک اشاره ام به آن ها [برای یادآوری شما] کافی است. و اتّفاقاتی است که همگی در دو دهه ی پیش در آن ها زندگی کرده ایم.

۱) کنفرانس مادرید

از کنفرانس مادرید آغاز می کنم. همگی به یاد داریم زمانی را که آمریکا پس از جنگ دوّم خلیج فارس آمد و معادلات منطقه و جهان را تغییر داد، بقیّه را کنار زد و شد تنها ابرقدرت.

اوّلین بار بود که گروه هایی عربی از تمام حکومت های عرب حتّی لبنان و سوریه پشت یک میز می نشستند. آن زمان نتیجه این شد که معادلات بین المللی تغییر کرده و تغییرات بزرگی در جهان و منطقه روی داده بود. از سوی دیگر دولت آمریکا تصمیمش را برای اجرای آن چه خود صلح عادلانه و فراگیر می نامید و ما آن را سازشی تحمیلی می خواندیم، اعلام کرد. این اعتقاد در بسیاری پیدا شد و اجماع یا چیزی شبیه اجماع در منطقه مان صورت گرفت، که می گفت: «سازش به یک قدمی ما رسیده و چاره ای جز پذیرش آن نیست. چرا که آمریکایی ها سازش را به تک تک دولت های مرتبط با این مسئله [نهایتاً به روش لازم] تحمیل خواهند کرد.»

به یاد دارم آن روز امام خامنه ای نظری متفاوت با این اجماع یا شبه اجماع داشت. در دیگر شواهدی که از آن ها یادخواهم کرد نیز خواهید دید که چنین است.

ایشان فرمود: «این کنفرانس به نتیجه نخواهد رسید و سازشی رخ نخواهد داد. قطعاً آمریکا نمی تواند سازشی به دولت ها و ملّت های منطقه تحمیل کند.»

امروز و پس از نزدیک بیست سال، از طرف های مذاکره و برخی شخصیّت هایی که در کنفرانس مادرید حضور داشتند و مذاکرات را ادامه دادند می شنویم که از دو دهه ناکامی، هدردادن وقت، سرگردانی و تباهی سخن می گویند که نتیجه ی همان چیزی است که آن را مذاکره می نامیدند.

۲) مذاکرات اسرائیل – سوریه

همگی تحوّل و خلل بزرگی را که در مذاکرات اسرائیل – سوریه در سال رخ داد، به یاد می آورید و آن چه «ودیعه ی رابین» نامیده می شد و آمادگی اسحاق رابین را، برای عقب نشینی به مرزهای چهار ژوئن ، یعنی عقب نشینی از منطقه ی اشغال شده ی جولان سوریه. آن زمان حالتی در منطقه مان، در لبنان، سوریه، فلسطین، اردن، مصر و تمام این مناطق به وجود آمده بوده که همه می گفتند: «سازش صورت خواهد پذیرفت.»

کار مصر که تمام شده، اردن هم پیمان وادی عربه [پیمان صلح اسرائیل با اردن] را امضا کرده، حکومت های فلسطین هم که پیمان اسلو را بستند و می ماند لبنان و سوریه. پذیرش بازگشت به خطوط چهار ژوئن توسّط اسرائیل شرط اساسی تحقّق سازش میان اسرائیل و سوریه بود. این را خود اسحاق رابین گفته بود. کارها تمام شده بود و آن چه مانده بود تنها مقداری جزئیات بود که می شد طی چند مذاکره حل شود.

بنده به یاد دارم آن زمان شرایط این بود. هر کس نزد ما می آمد – و می دانید که مقاومت در سال رو به رشد بود – می گفت خودتان را خسته نکنید، کار تمام شده و دیگر مجالی برای خون دادن و شهید دادن، جنگ، فداکاری و نبرد نیست. عدّه ای از ما می خواستند کم کم کارها را طوری سامان دهیم که گویی سازش صورت پذیرفته است و طبیعتاً می گفتند نه تنها در ماهیّت مان به عنوان حرکتی مقاومتی که حتّی در نام، وجهه و سخنرانی ها و برنامه های سیاسی مان نیز تجدید نظر کنیم. و با فرض این که همه چیز تمام شده، برای سلاح و تجهیزات فراوان نظامی مان در آن دوره، فکری کنیم.

طبعاً هر پیش بینی اشتباهی در آن دوره، آثار مخرّبی در پی داشت. چرا که اگر مقاومت به کار خود پایان می داد یا افق هایش دچار خلل می شد از به بعد دیگر پیروزی رخ نمی داد، چیزی نبود که پیروزی سال را بیافریند.

بیرون از این اجماع موجود در لبنان – و بنده به شما می گویم این تحلیل بسیاری از مسئولین در ایران در سطوح بالا هم بود – هنگامی که بنده و تعدادی از برادران خدمت حضرت امام خامنه ای دام ظلّه؛ رفتیم و این نگاه را شرح دادیم و گفتیم این نگاه در منطقه موجود و مطرح است، حضرت امام خامنه ای به وضوح گفتند:

«بنده معتقدم این امر محقّق نخواهد شد و معتقدم سازشی میان اسرائیل و سوریه و پس از آن لبنان صورت نخواهد گرفت. بنده به شما پیشنهاد می دهم…» – و این از ادب حضرت سید القائد است که همیشه این گونه سخن می گویند – «…کار و تلاش در راه مقاومت را پی بگیرید بلکه این کار و تلاش را گسترش دهید تا پیروزی صورت پذیرد. هوش و گوش خود را هم با هیچ یک از این فرضیّه ها، احتمالات و پیشنهادات پر نکنید.»

طبعاً در آن زمان، این حرفی بود که ما آن را با هر تحلیل، اطّلاعات و روش های مرسوم در لبنان و منطقه، بیگانه می یافتیم.

بنده به یاد دارم پس از دو یا سه هفته پس از آن دیدار، نه بیش تر، اسحاق رابین در تل آویو سخنرانی می کرد که یک صهیونیست افراطی، جلو آمد و بر وی آتش گشود و وی کشته شد و شیمون پرز جایگزین او شد.

و در حالی که مشخّصاً حماس و جهاد اسلامی ضربه های بسیار سختی خورده بودند، به گونه ای که برخی فکر کردند دیگر مقاومت فلسطین هیچ گونه توانی برای اجرای عملیّات ندارد، عملیّات های استشهادی در قدس و تل آویو صورت گرفت که، همان طور که به یاد می آورید، در آن روزها دژ اسرائیل را لرزاند و پس از آن [نیز] ناآرامی های جنوب لبنان پیش آمد. نشست شرم الشّیخ برگزار شد و سران جهان را در برای دفاع از اسرائیل و محکوم ساختن آن چه تروریسم نامیده می شد، جمع آورد. مشخصاً از حماس، حرکت جهاد اسلامی و حزب الله نام برده شد. تهدیدهایی صورت گرفت و تصمیم هایی برای تحریم، منع پشتیبانی های مالی و فشار بر – به زعم آن ها – گروه های تروریستی گرفته شد. پس از آن نبرد خوشه های خشم در آوریل صورت گرفت و بعد از ان شیمون پرز در انتخابات شکست خورد و نتانیاهو آمد. و برگشتند به نقطه ی شروع، خانه ی اوّل. امام خامنه ای از کجا به چنین نتیجه و اعتقاد روشن و جازمی رسیده بود؟ آن هم در زمانی که تمام اهالی، تحلیل گران و سران سیاسی منطقه اوضاع را در حال حرکت در جهت مخالف می دیدند.

۳) عقب نشینی دشمن اسرائیلی به مرزها

شاهد سوّم. [می دایند امروز] سخنان درباره ی مقاومت لبنان همیشه حول پیروزی می گردد. ولی ایشان پیش از سال بدون این که به زمان بندی بپردازد، از عامل پیروزی صحبت می کرد و به واسطه ی فهم عقیدتی اش از سخن خداوند متعال که: «اِن تَنصُرُوا اللَّهَ ینصُرْکمْ – اگر خداوند را یاری کنید، خداوند هم شما را یاری می کند.» (محمّد/» به ما می فرمود: «به پیروزی م