پاورپوینت کامل به جای سرمقاله؛ سبک زندگی ۸۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل به جای سرمقاله؛ سبک زندگی ۸۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل به جای سرمقاله؛ سبک زندگی ۸۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل به جای سرمقاله؛ سبک زندگی ۸۴ اسلاید در PowerPoint :

>

یک دغدغه دیرین

سبک زندگی از همان آغاز رهبری یا حتی قبل تر از آن دغدغه ی امام خامنه ای مدظله العالی بوده است: «بنده زمان ریاست جمهوری در شورای عالی انقلاب فرهنگی قضیه ی طرح لباس ملی را مطرح کردم و گفتم بیایید یک لباس ملی درست کنیم… عرب ها لباس ملی خودشان را دارند، هندی ها لباس ملی خودشان را دارند، اندونزی یایی ها لباس ملی خودشان را دارند… من و شما که ایرانی هستیم، لباسمان چیست؟»[۱]

نگاهی گذرا به نام گذاری سال ها در دهه ی هفتاد شمسی نشان می دهد که ارتقای فرهنگ عمومی در کشور برای معظم له اهمیتی فوق العاده داشته است. انتخاب نام هایی همچون «وجدان کاری، انضباط اجتماعی»، «انضباط اقتصادی و مالی» و «صرفه جویی» ناظر بر آسیب شناسی جامعه ی آن روز ایران بود؛ آسیب هایی همچون زیاده روی و نابودکردن اموال عمومی و اموال شخصی و نیز ریخت و پاش و اسراف. در این میان نام هایی مانند «حرکت به سوی اصلاح الگوی مصرف» و «همت مضاعف و کار مضاعف» برای نسل های جوان تر جامعه ی ایرانی آشناتر است. البته انتخاب نام سال، تنها زمینه ی طرح این بحث برای امام خامنه ای نبود، بلکه ایشان در سخنرانی های مختلفی در این سال ها به مسائلی مثل آپارتمان نشینی، معماری، اصلاح موی سر، شیوه ی راه رفتن، کتاب خوانی، الگوی مصرف وسایل زندگی، مُد و… نیز پرداخته اند.

سال گذشته و در جمع دانشجویان کرمانشاهی بود که رهبر انقلاب هدف اصلی و میانه ی انقلاب اسلامی ایران را «تشکیل جامعه ی اسلامی با همه ی خصوصیات و شاخص هایش» عنوان کردند؛ جامعه ای که قرار است الگویش را سرِ دست بگیرد و در این آشفته بازار بین المللی و منطقه ای به همگان نشان دهد.

نکته دیگر این است که چه ما به دنبال تمدن سازی باشیم و چه نباشیم، حداقل برای حفظ هویت خود باید روش زندگی متناسب با اعتقاداتمان را ارائه دهیم وگرنه آمریکایی شدن دیر یا زود سرنوشت ما هم خواهد بود.

ساموئل هانتینگتون در کتاب «چالش های هویت در آمریکا» موفقیت نظام سیاسی آمریکا را در هویت سازی علی رغم حضور افراد متعدد خارجی با رسوم، اعتقادات و فرهنگ های متفاوت و بعضاً متضاد با تمامی جهان خاکی و در یک کلمه «آمریکایی کردن» (Americanization) آن ها می داند. به این معنا که ما با دین شما، مذهب شما، رنگ پوست و موی شما کاری نداریم؛ فقط آمریکایی زندگی کنید، حتی اگر مسلمان هستید.

تفکیک سبک زندگی از اعتقادات و دین – به عبارتی سکولاریزه کردن سبک زندگی – مهم ترین دستاورد نظام سلطه بوده که مرزهای آن به جامعه ی آمریکایی محدود نمی شود. با این منطق بوده که «فرهنگ مهاجم» غرب خود را تبدیل به «فرهنگ غالب» کرده است. وقتی انسان های بسیاری در خارج از مرزهای آمریکا، آمریکایی زندگی می کنند، ایالات متحده می تواند به عنوان عمق استراتژیک خود روی آن ها حساب کند. موفقیتی که آمریکایی ها نتوانستند با قدرت نظامی و سیاسی خود به آن دست یابند، با آمریکایی کردن زندگی بسیاری از مردمان جهان برایشان فراهم آمده است. جوزف نای، نظریه پرداز «قدرت نرم» معتقد است که آمریکا در دیپلماسی عمومی خود با دو بازوی رسانه ای و آموزشی، رؤیاها و انتخاب های جهانیان را می سازد.

دستوری نیست!

رهبر انقلاب اسلامی در سخنان اخیر خود، بستر و ضرورت و جایگاه بحث سبک زندگی را در جمهوری اسلامی مشخص کردند و برای نشان دادن نقشه ی راه این مسئله، به چند ملاحظه ی مهم اشاره نمودند. ایشان در ملاحظه اول سبک زندگی بر مبنای خدامحوری را متفاوت از سبک زندگی انسان مدارانه ی غربی دانستند.

اما ملاحظه ی دوم به عرصه ی عمل برمی گردد؛ آن جا که اغلب گمان می کنند همه چیز باید بالا به پایین و دستوری باشد. در حالی که جنس فرهنگ و فرهنگ سازی به خصوص در جامعه ی ایرانی که از ظرفیت های شبکه سازی اجتماعی نظیر مساجد و حسینیه ها و.. . برخوردار است، باید از پایین به بالا باشد.[۲]

معظم له فرموده اند: «بنده طرفدار این نیستم که حالا در مورد لباس، در مورد مسکن، در مورد سایر چیزها، یک باره یک حرکت جمعی و عمومی انجام بگیرد؛ نه، این کارها باید به تدریج انجام بگیرد؛ دستوری هم نیست؛ این ها فرهنگ سازی لازم دارد. همان طور که گفتم، کار نخبگان است، کار فرهنگ سازان است.»[۳]

و نیز در همین خصوص فرمودند:

«باید همه احساس کنند که مسئولیت ایجاد تمدن اسلامی نوین بر دوش آن هاست.»[۴]

توجه به فرمایشات ایشان نشان می دهد که بار بسیار زیاد این کار بر دوش افرادی است که تریبون ها و تبلیغات را در اختیار دارند. که به یقین مربیان بسیجی یکی از تاثیرگذارترین این اقشار می باشند. به همین دلیل خلاصه بیانات معظم له[۵] در ادامه آورده شده و انتظار می رود که مربیان عزیز با مطالعه دقیق فرمایشات حضرت امام خامنه ای به تکلیف خود در این زمینه به نحو احسن عمل کنند.

مفهوم پیشرفت

آن مفهومی که می تواند اهداف نظام اسلامی را تا حدود زیادی در خود جمع کند و به ما نشان دهد، مفهوم پیشرفت است. توضیحی هم بعداً عرض کردیم که پیشرفت، تداعی کننده ی حرکت است، راه است. چه طور ما می گوئیم پیشرفت هدف است؟ عرض کردیم علت این است که پیشرفت هرگز متوقف نخواهد شد. بله، پیشرفت، حرکت است، راه است، صیرورت است؛ اما متوقف شدنی نیست و همین طور ادامه دارد؛ چون انسان ادامه دارد، چون استعدادهای بشری حد یقف ندارد. گفتیم پیشرفت دارای ابعادی است؛ و پیشرفت در مفهوم اسلامی، با پیشرفت یک بُعدی یا دو بُعدی در فرهنگ غربی متفاوت است؛ چند بُعدی است.

سبک زندگی؛ یکی از ابعاد پیشرفت

یکی از ابعاد پیشرفت با مفهوم اسلامی عبارت است از سبک زندگی کردن، رفتار اجتماعی، شیوه ی زیستن – این ها عبارهٌ اخرای یکدیگر است – این یک بُعد مهم است… ما اگر از منظر معنویت نگاه کنیم – که هدف انسان، رستگاری و فلاح و نجاح است – باید به سبک زندگی اهمیت دهیم؛ اگر به معنویت و رستگاری معنوی اعتقادی هم نداشته باشیم، برای زندگی راحت، زندگی برخوردار از امنیت روانی و اخلاقی، باز پرداختن به سبک زندگی مهم است.

دو بخش تمدن نوین اسلامی

… ما اگر پیشرفت همه جانبه را به معنای تمدن سازی نوین اسلامی بگیریم – بالاخره یک مصداق عینی و خارجی برای پیشرفت با مفهوم اسلامی وجود دارد؛ این جور بگوئیم که هدف ملت ایران و هدف انقلاب اسلامی، ایجاد یک تمدن نوین اسلامی است؛ این محاسبه ی درستی است – این تمدن نوین دو بخش دارد: یک بخش، بخش ابزاری است؛ یک بخش دیگر، بخش متنی و اصلی و اساسی است. به هر دو بخش باید رسید.

۱- بخش ابزاری

بخش ابزاری عبارت است از همین ارزش هایی که ما امروز به عنوان پیشرفت کشور مطرح می کنیم: علم، اختراع، صنعت، سیاست، اقتصاد، اقتدار سیاسی و نظامی، اعتبار بین المللی، تبلیغ و ابزارهای تبلیغ؛ این ها همه بخش ابزاری تمدن است؛ وسیله است… در بخش ابزاری، علی رغم فشارها و تهدیدها و تحریم ها و این چیزها، پیشرفت کشور خوب بوده است.

۲- بخش حقیقی

اما بخش حقیقی، آن چیزهایی است که متن زندگی ما را تشکیل می دهد؛ که

همان سبک زندگی است که عرض کردیم. این، بخش حقیقی و اصلی تمدن است؛ مثل مسئله ی خانواده، سبک ازدواج، نوع مسکن، نوع لباس، الگوی مصرف، نوع خوراک، نوع آشپزی، تفریحات، مسئله ی خط، مسئله ی زبان، مسئله ی کسب و کار، رفتار ما در محل کار، رفتار ما در دانشگاه، رفتار ما در مدرسه، رفتار ما در فعالیت سیاسی، رفتار ما در ورزش، رفتار ما در رسانه ای که در اختیار ماست، رفتار ما با پدر و مادر، رفتار ما با همسر، رفتار ما با فرزند، رفتار ما با رئیس، رفتار ما با مرئوس، رفتار ما با پلیس، رفتار ما با مأمور دولت، سفرهای ما، نظافت و طهارت ما، رفتار ما با دوست، رفتار ما با دشمن، رفتار ما با بیگانه؛ این ها آن بخش های اصلی تمدن است، که متن زندگی انسان است.

تمدن نوین اسلامی – آن چیزی که ما می خواهیم عرضه کنیم – در بخش اصلی، از این چیزها تشکیل می شود؛ این ها متن زندگی است؛ این همان چیزی است که در اصطلاح اسلامی به آن می گویند: عقل معاش. عقل معاش، فقط به معنای پول در آوردن و پول خرج کردن نیست، که چگونه پول در بیاوریم، چگونه پول خرج کنیم؛ نه، همه ی این عرصه ی وسیعی که گفته شد، جزو عقل معاش است. در کتب حدیثی اصیل و مهم ما ابوابی وجود دارد به نام «کتاب العشره»؛ آن کتاب العشره درباره ی همین چیزهاست. در خود قرآن کریم آیات فراوانی وجود دارد که ناظر به این چیزهاست.

نرم افزار و سخت افزار تمدن

خب، می شود این بخش را به منزله ی بخش نرم افزاری تمدن به حساب آورد؛ و آن بخش اول را، بخش های سخت افزاری به حساب آورد. اگر ما در این بخشی که متن زندگی است، پیشرفت نکنیم، همه ی پیشرفت هایی که در بخش اول کردیم، نمی تواند ما را رستگار کند؛ نمی تواند به ما امنیت و آرامش روانی ببخشد؛ همچنان که می بینید در دنیای غرب نتوانسته. در آن جا افسردگی هست، ناامیدی هست، از درون به هم ریختن هست، عدم امنیت انسان ها در اجتماع و در خانواده هست، بی هدفی و پوچی هست؛ با این که ثروت هست، بمب اتم هست، پیشرفت های گوناگون علمی هست، قدرت نظامی هم هست. اصل قضیه این است که ما بتوانیم متن زندگی را، این بخش اصلی تمدن را اصلاح کنیم.

البته در انقلاب، در این بخش، پیشرفت ما چشمگیر نیست؛ در این زمینه، ما مثل بخش اول حرکت نکردیم، پیشرفت نکردیم. خب، باید آسیب شناسی کنیم؛ چرا ما در این بخش پیشرفت نکردیم؟

بعد از آ ن که علت ها را پیدا کردیم، آن وقت بپردازیم به این که چگونه می توانیم این ها را علاج کنیم. این ها به عهده ی کیست؟ به عهده ی نخبگان – نخبگان فکری، نخبگان سیاسی – به عهده ی شما، به عهده ی جوان ها.

اگر در محیط اجتماعی ما گفتمانی به وجود بیاید که ناظر به رفع آسیب ها در این زمینه باشد، می توان مطمئن بود با نشاطی که نظام جمهوری اسلامی و ملت ایران دارند، با استعدادی که وجود دارد، ما در این بخش پیشرفت های خوبی خواهیم کرد؛ آن وقت درخشندگی ملت ایران در دنیا و گسترش اندیشه ی اسلامی ملت ایران و انقلاب اسلامی ایران در دنیا آسان تر خواهد شد…

همه موظفند

نخبگان موظفند، حوزه موظف است، دانشگاه موظف است، رسانه ها موظفند، تریبون دارها موظفند؛ مدیران بسیاری از دستگاه ها، به خصوص دستگاه هایی که با فرهنگ و تربیت و تعلیم سروکار دارند، موظفند؛ کسانی که برای دانشگاه ها یا برای مدارس برنامه ریزی آموزشی می کنند، در این زمینه موظفند؛ کسانی که سرفصل های آموزشی را برای کتاب های درسی تعیین می کنند، موظفند. این ها همه یک وظیفه ای است بر دوش همه. باید ما همگی به خودمان نهیب بزنیم. در این زمینه باید کار کنیم، حرکت کنیم…

فهرستی از آسیب ها

۱. چرا فرهنگ کار جمعی در جامعه ی ما ضعیف است؟.. .

۲. چرا در برخی از بخش های کشورمان طلاق زیاد است؟

۳. چرا در برخی از بخش های کشورمان روی آوردن جوان ها به مواد مخدر زیاد است؟

۴. چرا در روابط همسایگی مان رعایت های لازم را نمی کنیم؟

۵. چرا صله ی رحم در بین ما ضعیف است؟

۶. چرا در زمینه ی فرهنگ رانندگی در خیابان، ما مردمان منضبطی به طور کامل نیستیم؟…

۷. آپارتمان نشینی چه قدر برای ما ضروری است؟ چه قدر درست است؟ چه الزاماتی دارد که باید آن ها را رعایت کرد؟ چه قدر آن الزامات را رعایت می کنیم؟

۸. الگوی تفریح سالم چیست؟

۹. نوع معماری در جامعه ی ما چگونه است؟…

چه قدر نوع معماری کنونی ما متناسب با نیازهای ماست؟ چه قدر عقلانی و منطقی است؟

۱۰. طراحی لباسمان چه طور؟

۱۱. مسئله ی آرایش در بین مردان و زنان چه طور؟ چه قدر درست است؟ چه قدر مفید است؟

۱۲. آیا ما در بازار، در ادارات، در معاشرت های روزانه، به همدیگر به طور کامل راست می گوئیم؟

۱۳. در بین ما دروغ چه قدر رواج دارد؟

۱۴. چرا پشت سر یکدیگر حرف می زنیم؟

۱۵. بعضی ها با داشتن توان کار، از کار می گریزند؛ علت کارگریزی چیست؟

۱۶. در محیط اجتماعی، برخی ها پرخاشگری های بی مورد می کنند؛ علت پرخاشگری و بی صبری و نابردباری در میان بعضی از ماها چیست؟

۱۷. حقوق افراد را چه قدر مراعات می کنیم؟

۱۸. در رسانه ها چه قدر مراعات می شود؟ در اینترنت چه قدر مراعات می شود؟

۱۹. چه قدر به قانون احترام می کنیم؟

۲۰. علت قانون گریزی – که یک بیماری خطرناکی است – در برخی از مردم چیست؟

۲۱. وجدان کاری در جامعه چه قدر وجود دارد؟

۲۲. انضباط اجتماعی در جامعه چه قدر وجود دارد؟

۲۳. محکم کاری در تولید چه قدر وجود دارد؟

۲۴. تولید کیفی در بخش های مختلف، چه قدر مورد توجه و اهتمام است؟

۲۵. چرا برخی از حرف های خوب، نظرهای خوب، ایده های خوب، در حد رؤیا و حرف باقی می ماند؟…

۲۶. چرا به ما می گویند که ساعات مفید کار در دستگاه های اداری ما کم است؟.. .

۲۷. چرا در بین بسیاری از مردم ما مصرف گرایی رواج دارد؟.. .

۲۸. چه کنیم که ریشه ی ربا در جامعه قطع شود؟

۲۹. چه کنیم که حق همسر – حق زن، حق شوهر – حق فرزندان رعایت شود؟

۳۰. چه کنیم که