پاورپوینت کامل اختلاف قرائت ها و مسئله تحریف ۵۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اختلاف قرائت ها و مسئله تحریف ۵۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اختلاف قرائت ها و مسئله تحریف ۵۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل اختلاف قرائت ها و مسئله تحریف ۵۳ اسلاید در PowerPoint :

>

مقدمه

هنگامی که قرآن نازل می گشت، پیامبر عظیم الشأن اسلام صلی الله علیه و آله و سلم آن را برای مردم قرائت می فرمود و تعداد کثیری از مسلمانان قرآن را نگاشته و حفظ می نمودند. از این رو قرائت عمومی قرآن، از آن زمانی که قرآن نقطه و اعراب گذاری نشده بود[۱] و به شکل ساده نوشته می شد و شکل و اعراب قرآن سینه به سینه منتقل می گشت، تا به امروز که میلیون ها جلد قرآن به یک قرائت طبع شده و بیش از یک میلیارد مسلمان آن را قرائت می کنند، قرآن با قرائت عمومی مسلمانان نسل به نسل حفظ شده و منتقل گشته است. همین عدم تغییر؛ دلیلی بر عدم تحریف قرآن است.

موضوع اختلاف در قرائت قرآن در اصل بعد از پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم رخ داد، که بعضی این اختلاف را دلیل بر تحریف قرآن دانسته اند. آن چه در پی می خوانید بررسی موضوع این قرائت ها است.

تاریخ قراء سبع

همواره در گوشه و کنار بلاد اسلامی افرادی پیدا می شدند که یا براساس اعتماد به روایات ضعیف و یا با اجتهاد و سلیقه شخصی، قرائتی را می پسندیدند. تا این که در اوائل قرن چهارم هجری در زمان خلفای عباسی، وقتی «ابن مجاهد» مسؤولیت اقراء و قرائت را در دربار عباسی پیدا کرد و توجه همگان را جلب نمود، برای نوعی وحدت بخشیدن و رفع اختلاف قرائت ها، بدون ملاک صحیح، هفت نفر از قراء را انتخاب کرد و اجازه نشر این قرائت ها را داد و بقیه قرائت ها را ممنوع نمود. ولی چون اقدام ابن مجاهد بدون ملاک دقیق بود موجب طعن و خرده گیری بسیاری شد. به همین دلیل به عقیده تعداد زیادی، خصوصیتی برای قراء سبعه نیست و قرائت غیر این هفت تن، مانند قراء عشره جایز است، بلکه برخی بیشتر قراء عشره را جایز می دانند.[۲]

توضیحی درباره ی قاریان

بررسی سوابق این قاریان و چگونگی نقل و ناقلان آن ها، عدم تواتر[۳] قرائات را معلوم می نماید.

۱- عبد اللّه بن عامر دمشقی

وی در دوران ولید بن عبد الملک رئیس اهل مسجد بود و پس از بلال بن ابی درداء قضاوت شام را به عهده گرفت و اهل شام او را در قرائت قرآن پیشوای خویش قرار دادند.

در سند و طریق ابن عامر اقوال و نظریه های مختلفی وجود دارد که تعداد آن ها به نه قول بالغ می باشد ولی در میان این همه اقوال، صحیح تر همان قول و گفتار بعضی از رجال نویسان است که می گویند: «معلوم نیست ابن عامر قرائت را از چه کسی فرا گرفته است.»

قرائت ابن عامر را هشام بن نصیر و ابن ذکوان با چند واسطه نقل نموده اند:

۲- ابن کثیر مکی

قرائت ابن کثیر را دو نفر به چند واسطه نقل نموده اند: بزی و قنبل.

درباره ی بزی دو نظریه مختلف نقل شده است:

درباره ی قنبل آمده است که در حجاز ریاست تعلیم قرائت به واگذار شد و در مکه جزو نیروی انتظامی بود. وی بعدها به مقام ریاست شرطه رسید و همین عمل سبب بر هم خوردن عادت و روش وی گردید و هر چه سنش بالا می رفت، تغییر بیشتری در روش او پدیدار می گردید تا آن جا که هفت سال پیش از وفاتش، مقام معلمی و تعلیم قرائت قرآن را ترک نمود.

۳- عاصم بن بهدله کوفی

حفص می گوید: عاصم نقل نمود که هر چه از قرائت به تو یاد داده ام، همان است که در نزد ابو عبدالرحمان سلمی یاد گرفته ام که او نیز از علی بن ابی طالب فراگرفته بود و هر چه از قرائت به ابو بکر بن عیاش یاد داده ام، همان است که در نزد زر بن حبیش یاد گرفته ام که وی نیز از ابن مسعود فرا گرفته بود.

عبد اللّه بن احمد از پدرش نقل می کند که عاصم ابتکار و روش خاصی در علم قرائت داشت و مرد مورد اعتماد، رئیس و پیشوای قاریان قرآن و از طرفداران عثمان بود.

قرائت عاصم بن بهدله را دو نفر بدون واسطه از وی نقل نموده اند: حفص و ابو بکر.

اکثر رجال شناسان نظر مثبتی درباره ی حفص ندارند و ابوبکر را بعضی تایید می کنند ولی اعتقاد بر این است که زیاد اشتباه می کرد و بنا به نقلی، بیش از هفت سال قبل از فوتش دست از قرائت کشید و با قرائت فاصله گرفت.

۴- عمر بصری

اصمعی از ابو عمر نقل نموده که وی می گفت: در میان پیشینیان کسی را سراغ ندارم که داناتر از من باشد.

قرائت ابو عمر را دو نفر به واسطه یحیی بن مبارک نقل نموده اند: دوری و سوسی که با خود ابن مبارک، واسطه نقل به سه نفر می رسد.

۵- حمزه کوفی

حمزه فرزند حبیب بن عماره بن اسماعیل است. کنیه اش ابو عماره از قبیله تمیم و اهل کوفه می باشد.

صاحب کتاب التیسیر و المستنیر می گوید: وی قرائت را از امام صادق علیه السلام فراگرفته است ولی برخی تاریخ نویسان دیگر، نظری متفاوت دارند.

اختلاف نظر درباره ی وی شدید است عده ای او را مردی راستگو و دارای ابتکار خاصی در علم قرائت دانسته و بعضی از اهل حدیث در قرائت از وی انتقاد نموده، گروه دیگر اصلا نمازی را که با قرائت او خوانده شود، باطل دانسته اند. احمد بن سنان می گوید: از ابن مهدی شنیده ام که می گفت: اگر من قدرت داشتم کسی را که از قرائت حمزه پیروی می کند، تازیانه می زدم، پشتش را در هم شکسته و شکنجه اش می دادم.

راویان حمزه دو نفرند که قرائت را با واسطه از او نقل نموده اند: یکی خلف بن هشام و دیگری خلاد بن خالد.

۶- نافع مدنی

درباره ی وی اکثر رجال شناسان نظر مثبت داده اند ولی عده ای نیز او را مورد اعتماد نمی دانند.

قرائت نافع را دو نفر بدون واسطه نقل نموده اند: ورش و قالون.

برخی درباره قالون گفته اند که وی لال بود و اشتباهات قرائت را با اشاره به مردم می فهماند.

۷- کسائی کوفی

مرزبانی از ابن اعرابی نقل نموده است که: کسائی گرچه گناه و لغزش داشت و دائما شراب می خورد و به بعضی از گناهان دیگر علناً مرتکب می شد ولی با این حال مرد راستگو، قاری قرآن، دارای ضبط و حافظه قوی و دانا به زبان و لهجه های مختلف عرب بود.

قرائت کسائی را دو نفر بدون واسطه نقل نموده اند: لیث بن خالد و حفص بن عمر.

سه قاری دیگر

۸- خلف بن هشام

راویان قرائت وی دو نفر می باشند: اسحاق و ادریس.

۹- یعقوب بن اسحاق

قرائت یعقوب را دو نفر نقل نموده اند: رویس و روح.

۱۰- یزید بن قعقاع

یزید بن قعقاع دو نفر راوی دارد: عیسی و ابن جمّاز.

این افرادی که به عنوان راویان قرائت یاد نمودیم، در میان علما معروف می باشند ولی قرائت هایی با طرق دیگر نیز نقل شده است.

چند نکته درباره این قراء

۱- اصلیت تعداد زیادی از اینان ایرانی بوده است.

۲- همه آنان دو نفر راوی دارند.

۳- راویان بعد از آن دو نفر همگی مجهول بوده و شناخته شده نیستند.[۴]

عدم تواتر قرائت های هفت گانه

درباره ی قرائت های هفت گانه مشهور، آرا و نظریات مختلفی از طرف دانشمندان اسلامی ابراز و مطرح شده است.

عده ای از دانشمندان اهل سنت، معتقدند که همه قرائت های هفت گانه، به طور تواتر به خود رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم می رسد که پیامبر اسلام قرآن را با این قرائت های هفت گانه می خوانده است.

بعضی از علما این عقیده را معروف و مشهور دانسته اند و از سبکی نقل گردیده است که وی همه قرائت های ده گانه را متواتر می داند.

و بعضی دیگر پا را فراتر نهاده، خیال کرده اند که هر کس این قرائت های هفت گانه را متواتر نداند، کفر ورزیده و عقیده او مخالف با اسلام است، این نظریه به مفتی اندلس «ابوسعید فرج بن لب» نسبت داده شده است.

ولی عقیده معروف در میان شیعه این است که این قرائت ها به طور متواتر نقل نشده است و انتساب آن ها به پیامبر قطعی نیست بلکه بعضی از قرائت ها یک نوع اجتهاد از طرف خود قاریان بوده، پاره دیگر هم به صورت «خبر واحد» از پیامبر اسلام نقل شده است نه به طور تواتر و این نظریه را عده ای از محققین و دانشمندان اهل سنت نیز پذیرفته اند. به نظر ما این عقیده در میان علما مشهورتر از نظریه های دیگر است.

تمام مسلمانان با وجود اختلافات زیاد فکری و عقیدتی، در این مطلب اتفاق نظر دارند که راه ثابت شدن قرآن منحصر به تواتر است و قرآن مجید تنها از راه تواتر و نقل های فراوان و یقین آور ثابت شده است و راه دومی هم ندارد.

عده زیادی از دانشمندان شیعه و سنی بر این مطلب چنین استدلال کرده اند: با توجه به این که قرآن اساس اسلام و معجزه آسمانی برای گواه نبوت است، بدین جهت از اهمیت فوق العاده ای