پاورپوینت کامل داستان ; خاله‌ی قبلی ۲۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل داستان ; خاله‌ی قبلی ۲۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل داستان ; خاله‌ی قبلی ۲۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل داستان ; خاله‌ی قبلی ۲۵ اسلاید در PowerPoint :

>

خاله ‌لیلا از مادر من کوچک‌تر است؛ اما درشت‌تر. فکر می‌کنم از نظر هیکل و جثه با دختر رستم شاهنامه یکی باشد. با این همه در پس این جثه‌ی درشتش قلبی مهربان و حساس دارد. خاله دوست دارد او را بنفشه صدایش کنیم. وقتی بهش می‌گویم خاله‌بنفشه، انگار دنیا را بهش داد‌ه‌ایم! خاله از یک چیز خیلی بدش می‌آید، و آن این است که کسی او را با مادرم مقایسه کند. چند وقت پیش یک نفر به خاله‌ام گفته بود که به نظر می‌رسد از مادر من بزرگ‌تر هست و حتی بهش گفته بود که مادر من مثل دختر اوست. همین حرف کافی بود که فشارش بالا بیاید و راهی بیمارستان شود.

خانه‌ی خاله که می‌روم، خیلی خوش می‌گذرد؛ چون آن‌قدر خوراکی به خوردمان می‌دهد که بعدش مادر مجبور می‌شود سری به دکتر تغذیه‌اش بزند تا اندامش به هم نخورد؛ اما من و خاله این کارها را لوس‌بازی می‌دانیم. خاله از یک چیز دیگر بدش می‌آید، و آن ته‌مانده‌ی غذاست. مهمان باید غذا را تا آخرش بخورد. اگر هم نخورد، باید یک جور نابودش کند تا خاله متوجه نشود. اگر ته بشقاب یا کاسه چیزی بماند، خاله زمین و زمان را به هم می‌دوزد که: «آره، از دست‌پخت من خوش‌تان نیامد. من بیچاره از صبح تا حالا این همه زحمت کشیدم و این همه عرق ریختم، آن‌وقت این‌طور جواب زحمت‌های مرا می‌دهید؟»

خاله وقتی خانه‌ی ما هم می‌آید، خوش می‌گذرد؛ چون مادرم مجبور می‌شود چند نوع غذا و میوه جلو مهمان بگذارد که کم نیاورد. خاله‌ام کیف می‌کند و می‌گوید: «آبجی، تو که این همه خوش‌خوراکی و این همه غذا می‌پزی، پس چرا لاغری؟»

فکر کنم از همان بچگی خاله بارها این حرف را به مادرم می‌زده و مادرم هم فقط لبخند می‌زد و می‌گفت: «بی‌خیال، غذات را بخور سرد نشه.»

خاله نمی‌داند که وقتی نیست، سفره‌ی ما فقیرانه و کوچک می‌شود. آن شب خاله با شوهر و چهارتا بچه‌ی قد و نیم‌قدش مهمان ما بودند. خاله به محض وارد شدن، از کیفش خوراکی‌های رنگارنگ بیرون آورد و به من داد: «بیا عزیزم! با بچه‌ها نوش‌جان کنید!» کلی پفک، چیپس، پاستیل و این حرف‌ها. من هم برای این‌که نشان بدهم بزرگ شده‌ام، خوراکی‌ها را به آبجی دادم و گفتم: «بگیر. مال تو.»

خاله از این کارم تعجب کرد. یکی از پفک‌ها را باز کرد و گفت: «شاهین‌جان! پفک که بچه و پیر نمی‌شناسه. بخور!»

برعکس من، بچه‌های خاله اهل خوراکی نیستند. فقط بلدند خراب‌کاری کنند. اتاق من و آبجی را زیر و رو می‌کنند. همیشه همین‌طور است. بعد از رفتن آن‌ها باید بروم چسب‌های قطره‌ای، ماتیکی و شیشه‌ای بخرم تا کتاب‌های پاره و اسباب‌بازی‌های شکسته‌ی آبجی‌ام را تعمیر کنم.

سر سفره نشسته بودیم که مادر با سینی پر از کاسه‌های شله‌زرد آمد. کاسه‌ها را یکی یکی جلو مهمان‌ها گذاشت؛ البته سهم خاله سه کاسه بود.

خاله یک قاشق را پر از شله‌زرد کرد و خورد. در حال خوردن مزمزه کرد و بعد گفت: «ای‌ی‌ی خواهر، این که شکر ندارد. هر چی دست من نمک ندارد، دست تو شکر ندارد.»

شوهرخاله کمی مزمزه کرد و گفت: «نه بابا! شیرینه، مثل عسل. لیلاخانم این همه بهانه نگیر.»

خاله قاشق را محکم توی سفره انداخت و طلبکارانه گفت: «اولاً لیلا نه و بنفشه. وقتی تو اسمم را درست صدا نمی‌زنی، دیگه از دیگران توقعی نیست. دوماً تو که مزه حالی‌ات نیست. خودت مگر نمی‌گفتی من از غذا فقط مزه‌اش را نمی‌فهمم؟»

شوهرخاله که معمولاً این وقت‌ها کم می‌آورد، گفت:«ببخشید بنفشه‌خانم! حالا که فکر می‌کنم، می‌بینم شله‌زرد کمی شیت است؛ یعنی شکر ندارد.»

مادر دستور داد که از آشپرخانه شکر بیاورم. من همه‌ی کابینت‌های آشپزخانه را زیر و رو کردم. بالأخره کاسه‌ی شکر پیدا شد. کاسه‌ی پر از شکر را آوردم، جلو خاله گذاشتم و گفت: «بفرما! این هم برای خاله‌ی دوست‌داشتنی و عزیزم.»

خاله مهربانانه نگاهم کرد و گفت: «یادم باشد آمدی خانه از آن کیک خامه‌ای‌های خوش‌