پاورپوینت کامل شاعر، می‌تواند شاعر نباشد ۲۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شاعر، می‌تواند شاعر نباشد ۲۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شاعر، می‌تواند شاعر نباشد ۲۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل شاعر، می‌تواند شاعر نباشد ۲۹ اسلاید در PowerPoint :

>

گفت‌و‌گو با داوود لطف‌ا… – شاعر –

پاورپوینت کامل شاعر، می‌تواند شاعر نباشد ۲۹ اسلاید در PowerPoint!

واژه‌ها، صادق و نجیب می‌شوند،

توی شعر

تکه سنگ‌ها،

دانه‌های سیب می‌شوند،

توی شعر

یک کلاغ،

قاصد بهاری است

توی شعر

قار قار او،

چون صدای قناری است

توی شعر

عابران، مثل شاخه‌های بید

سر به زیر و مهربان

دوستی،

پُر ستاره، مثل آسمان

کاش زندگی،

مثل شعر بود…

بخشی از شعر آقای داوود لطف‌ا‌… را خواندیم!

از آقای لطف‌ا‌… می‌پرسم:

آیا شاعرها، مانند اشعارشان هستند؟

من دنیای شعر را خیلی دوست دارم. دیگران را نمی‌دانم! اما همیشه با خودم می‌گویم، ای کاش دنیای واقعی ما هم شکل دنیای شعرمان بود! از طرف دیگر، عقیده دارم شعرها، خیلی بهتر از خود شعرا هستند؛ چون دنیای شعرها پُر از صداقت، احساس، اصالت، نجابت و دوستی است. برای توضیح بیش‌تر بگذارید اضافه کنم، می‌‌شود انسان شاعر نباشد، اما شاعرانه زندگی کند!

می‌شود انسان شاعر باشد، اما شاعرانه زندگی نکند!

چطور؟ یعنی این که شعر را یک وظیفه یا شغل بداند! این احساس، احساس یک شاعر واقعی نیست. همین‌طور، دنیایی که شعر می‌طلبد، این دنیا نیست.

… و با این تعریف و پاسخ، گفت و گوی ما آغاز می‌شود.

آقای لطف‌ا‌…، از خودتان چه حرفی دارید؟

این که نامم داوود است. فامیلم لطف‌ا‌…، متولد ۱۳۴۴، تهران. مترجمی زبان انگلیسی را در مقطع کارشناسی طی کرده‌ام. حدود ۱۹ سال است شعر می‌گویم؛ یعنی از سال ۱۳۶۹. به شعر علاقه دارم و کارم را با شرکت در جلسه‌های شعر مجله‌ی کیهان بچه‌ها، که در آن زمان، مسؤولیتش با آقای مزینانی بود، شروع کردم.

چه تعریف‌ یا صنعتی برای شعر قائل‌اید؟

گاه لطافت، گاه حقیقت و حسی بی‌پیرایه. در واقع شعر یک دگرگونی در روحیه‌ی انسان است. اگر این دگرگونی که بر اساس یک بینش وسیع اتفاق می‌افتد عمیق باشد، به طور مسلم اثرش مثبت و ماندگار خواهد بود؛ وگرنه، که وضعیت معلوم است.

نوجوان؟

پر از تلاش. مملو از آرزو، با رؤیاهای دور و دراز…

کودک؟

سادگی، معصومیت، لطافت، صداقت…

تخیّل؟

لازم برای خلق و خلاقیت. دنیای شعر بدون تخیل، دنیای جالبی نیست. گاه نیز تخیلات، دلیل فکر کردن، امیدواری و ادامه‌ی زندگی می‌تواند باشد.

آیا می‌توان با شعر هم سخن گفت؟

بله. همین‌‌طور است. منتها در شعر سخن گفتن باید سخنی باشد تأثیرگذار؛ یعنی سخنی در شعر می‌تواند ماندگار باشد که با احساس خود شاعر و مخاطب با صداقت روبه‌رو شده باشد.

آیا ورود به هر شعر، می‌تواند برای شاعر یک هدف نهایی باشد؟

اگر خود خواسته باشد، بله؛ اما اگر از قبل انتخاب شده باشد، کم‌تر. گاه سفارش می‌دهند؛ یعنی کلید را به شما می‌دهند که این زیاد جالب و دلنشین نیست؛ اما شعری که در ذهن خود شاعر متولد و یا خلق می‌‌شود، می‌تواند برای او، تبدیل به یک هدف با احساس و ایده‌‌آل گردد. در کل، دنیایی که شاعر، خود آن را کشف می‌کند و به وجود می‌آورد، دنیایی است که عموماً ناگهانی و با یک جرقه از موضوعی شروع می‌شود. دنیایی چنین ناگهانی و پُر از نگاه و صحبت کجا و فکر به این که حالا باید بر اساس یک موضوع تعیین شده، شعر گفت کجا؟ البته لازم است این نکته را هم اضافه کنم که در حالت دوم گاه استثناهایی وجود دارند که کار را مانند حالت اول ممکن است دل‌چسب و قابل لمس کنند.

اشعار شما بیش‌‌تر نوجوانانه است. این نوع شعر با اشعاری که برای بزرگ‌سالان سروده می‌شود، چه تفاوت‌هایی دارد؟

راستش می‌شود گفت هم تفاوت دارد هم ندارد. تفاوت ندارد، چون ابزار هر دو گونه شعر، یکی است؛ یعنی وزن، قافیه، دایره‌ی واژگانی، قالب و از همه مهم‌تر، دنیای تخیل را دارند؛ اما تفاوت دارد، به این دلیل که وقتی یک شاعر بزرگ‌سال، شعری را برای مخاطبان هم سن و سال خود می‌گوید، از جنس، زبان، درد مشترک و نقطه نظرهای مورد توجه خود و مخاطب حرف می‌زند؛ اما در شعر نوجوان، این گونه اتفاق و دنیا راهی ندارد؛ چون فاصله‌‌ها زیاد شده‌اند. بنابراین کار سرودن را مشکل‌تر کرده است. شاعر نوجوان خیلی باید تلاش کند برای این‌که فاصله‌ی سن را در شعر برای نوجوان کم کند؛ یعنی باید خود را با دنیای نوجوان وفق واقعی بدهد و حال و روز آن‌‌ها را به قول معروف درک کرده تا دنیای آن‌ها را دریابد. البته همین مسأله در شعر کودک هم صادق است و شاید حتی بیش‌تر.

تأثیر شعر در افکار نوجوانان؟

کسی که به شعر علاقه دارد، به طور مسلم بدون آن که نیاز به فکر کردن داشته باشد، تأثیر خود را از شعر خواهد گرفت؛