پاورپوینت کامل چیستی تجاوز ۵۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل چیستی تجاوز ۵۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل چیستی تجاوز ۵۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل چیستی تجاوز ۵۱ اسلاید در PowerPoint :

>

مرتضی شیرودی[۱]

چکیده:

شورای امنیت، عالی ترین رکن اصلی سازمان ملل متحد به شمار می رود که اساسی ترین وظیفه آن نیز، پاسداری از صلح و امنیت بین المللی و رهانیدن بشر از بلای جنگ است، اما مردم جهان، بعد از جنگ جهانی دوم، بویژه پس از تصویب قطعنامه تعریف تجاوز در ۱۹۷۴ م. / ۱۳۵۳ ش. شاهد تهاجم عراق علیه ایران در سال (۱۹۸۰ م. / ۱۳۵۹ ش.) حمله عراق به کویت ۱۹۹۰ م. / ۱۳۶۹ ش. و همچنین، یورش ائتلاف جهانی ضد عراق در ۱۹۹۱ م. / ۱۳۷۰ ش. و تهاجم کشورهای انگلیس، استرالیا، کانادا و… در ۲۰۰۳ م. / ۱۳۸۲ ش. به عراق به رهبری آمریکا که هر یک مصداق عینی تجاوزند، بوده است. بنابراین، آیا عدم اقدام درست و به موقع شورای امنیت در متوقف ساختن این جنگ ها، ناشی از مبهم بودن مفاد قطعنامه تعریف تجاوز بوده است، یا خیر؟!

۲- سابقه ارائه مفهوم تجاوز در سازمان ملل متحد

جنگ جهانی دوم با حمله آلمان به چکسلواکی و لهستان در سال (۱۹۳۹ م./ ۱۳۱۸ ش.) که دو جلوه از تجاوز[۲] محسوب می شد، آغاز گردید و تا سال (۱۹۴۵ م./ ۱۳۲۴ ش.) به طول انجامید. این جنگ،اغلب کشورها را در برگرفت و میلیون ها انسان را به کام مرگ فرستاد. اما تدوین منشور دادگاه نظامی بین المللی و برقراری دادگاه های نورنبرگ و دادگاه جنایات جنگی توکیو، به معنای قابل دسترس بودن صلح و تلاش برای منع تجاوزات آتی برخی از کشورهای سرکش بود. همچنین، پس از جنگ، دولت ها خواهان جهانی عاری از تجاوز و آکنده از امنیت بودند و در نتیجه، کوشیدند، سازمان قوی تری را پایه گذاری نمایند که در تحقق اهداف مذکور تلاش کند. نتیجه این مساعی، پس از صدور منشور آتلانتیک (۱۹۴۱ م. / ۱۳۲۰ ش.)، اعلامیه ملل متحد (۱۹۴۲ م. / ۱۳۲۱ ش.)، کنفرانس های تهران و مسکو (۱۹۴۳م./۱۳۲۲ش.)، کنفرانس دمبارتن اوکس (۱۹۴۴م./۱۳۲۱ ش.) و کنفرانس سانفرانسیسکو (۱۹۴۵ م. / ۱۳۲۴ ش.)، منجر به تدوین منشور سازمان ملل متحد و تشکیل سازمان ملل متحد گردید که به مهم ترین رکن آن؛ یعنی شورای امنیت، اختیارات وسیعی برای حفظ صلح و امنیت بین المللی از طریق مبارزه و مقابله با تجاوز داده شد.

منشور ملل متحد، جنگ تجاوزکارانه، به کارگیری تهدید به زور یا استعمال آن و یا هر روش دیگری که با مقاصد ملل متحد مباینت داشته باشد را از سوی همه کشورها – نه فقط کشورهای عضو -، منع کرده و از کشورها خواسته است که اختلافات فیمابین را به طریقی که صلح، امنیت بین المللی و عدالت در خطر قرار نگیرد، به شیوه مسالمت آمیز انجام دهند. حل و فصل مسالمت آمیز اختلافات نیز از طریق قراردادهای منطقه ای منعقده بین کشورها، قابل تحقق است. همچنین طبق ماده ۳۹و۴۰ منشور[۳]ملل متحد، سازمان ملل متحد تنها مرجعی است که حق استفاده از نیروی مسلح علیه دولت متجاوز را دارد. البته هر دولتی که مورد تهاجم قرار گیرد، می تواند به صورت فردی یا جمعی، علیه مهاجم، نیروی مسلح به کار برد؛ منوط به این که شورای امنیت در آن باره اقدامی نکرده باشد.

در هر صورت، منشور ملل متحد، جنگ را منع و راه حل های مسالمت آمیز اختلاف را پیشنهاد کرد. مواد دیگری از منشور ملل متحد نیز مؤید این ادعاست؛ به گونه ای[۴] که در بند ۴ ماده ۲۳، به جای کلمه جنگ یا توسل به جنگ، عبارت «تهدید به زور یا استعمال آن» آمده است، که حتی خطرات قبل از تهاجم علیه تمامیت ارضی واستقلال سیاسی کشوری را نیز شامل می شود. علاوه بر آن، در بند۱ ماده۱۴آمده است[۵] که حل مسالمت آمیز اختلاف، نخستین هدف سازمان ملل متحد است.

مطابق فصل هفتم منشور ملل متحد، توسل به زور، آن هم توسط شورای امنیت، فقط در دو مورد زیر مجاز است:

۱- علیه اقدامات تجاوزکارانه؛

۲- برای دفاع از مورد تجاوز.

البته شورای امنیت، هنگامی می تواند در این موارد اقدام به استفاده از زور نماید که حمله انجام شده را تهدیدی علیه صلح و یا نقض صلح بداند. تشخیص این که آیا عملی دارای ماهیت تجاوزکارانه است، به عهده شورای امنیت می باشد. این شورای، در صورت تشخیص تجاوز، قادر است از اعضای سازمان ملل متحد بخواهد، امکانات خود را برای جلوگیری و برطرف کردن تهدید علیه صلح و یا متوقف نمودن هرگونه عمل تجاوز و سایر اموری که صلح را نقض می کند، در اختیار شورای امنیت بگذارند.

نظر به عنایت منشور ملل متحد به عمل تجاوز و پیش بینی راه های جلوگیری و یا برطرف کردن آن، هنوز تعریف مورد وفاقی از تجاوز در دست نبود؛ به همین سبب، همچنان ضرورت ارائه تعریف جامعی از تجاوز احساس می شد. بر این اساس، با تشکیل سازمان ملل متحد، کوشش هایی برای دست یابی به چنین تعریفی، با شدت بیشتری دنبال گردید. مجمع عمومی، بارها به بحث در مورد یافتن تعریف واحدی از تجاوز، در کمیته های متعدد و اجلاس های سالیانه خود پرداخت. مجمع عمومی، در سال (۱۹۵۲م./ ۱۳۳۱ ش.) به علت پیچیدگی های مسأله تجاوز و اختلاف دولت های عضو بر سر تعریف تجاوز، کمیته ویژه مسأله تجاوز را مرکب از ۱۵ عضو تشکیل داد. کمیته مزبور، در سال های (۱۹۵۶، ۱۹۵۹ و ۱۹۶۸ م. / ۱۳۳۵، ۱۳۳۸ و ۱۳۴۷ ش.) به ترتیب دارای ۱۹، ۲۱ و ۳۵ عضو گردید.[۶] کمیته ویژه، در سال (۱۹۷۳ م. / ۱۳۵۲ ش.) به کار خود پایان داد؛ زیرا توانسته بود متنطرح قطعنامه تعریف تجاوز را تهیه و آماده نماید. سپس آن را برای بحث و بررسی های بیشتر و تکمیل و یا از میان بردن موارد اختلاف احتمالی، به کمیته ششم مجمع عمومی[۷] ارسال کرد و در آنکمیته، پس از رفع کامل اختلاف نظرها به تصویب رسید و متعاقب آن، در (۱۴ دسامبر ۱۹۷۴ م. / ۲۲ آذر ۱۳۵۳ ش.) به تصویب نهایی مجمع عمومی رسید.

۳- تعریف تجاوز در قطعنامه سازمان ملل متحد

مجمع عمومی، در ۱۴ دسامبر ۱۹۷۴ میلادی / ۲۲ آذر ۱۳۵۳ ش. در جلسه شماره ۲۳۱۹ بدون رأی گیری و برحسب اجماع اعضا، تعریف تجاوز را به تصویب رساند. این قطعنامه دارای یک سند اعلام تصویب و یک ضمیمه است.

در سند تصویبی تعریف تجاوز، مجمع عمومی، اظهار امیدواری کرده است که قبول تعریف تجاوز مصوب کمیته ویژه، در تقویت صلح و امنیت بین المللی مؤثر باشد و از همه دولت ها خواست، از هرگونه اقدام تجاوزکارانه و دیگر کاربردهای زور مغایر با منشور ملل متحد و اعلامیه اصول حقوق بین الملل، مربوط به روابط دوستانه و همکاری میان دولتها خودداری کنند. و نیز، توجه شورای امنیت را به تعریف تجاوز، آن گونه که در ضمیمه تعریف تجاوز آمده است، جلب کرد و توصیه نمود که شورای امنیت به نحو مقتضی، این تعریف را به مثابه راهنمای احراز اقدامی تجاوزکارانه در نظر گیرد.

ضمیمه تعریف تجاوز، دارای یک مقدمه و هشت ماده است. در مقدمه، این واقعیت را که یکی از مقاصد اساسی ملل متحد، حفظ صلح و امنیت بین المللی و اتخاذ اقدامات جمعی مؤثر برای جلوگیری و رفع تهدیدات علیه صلح و متوقف ساختن اقدامات تجاوزکارانه یا سایر موارد نقض صلح می باشد را مورد تأکید قرار داد، و نیز، وظایف شورای امنیت را مطابق ماده ۳۹ منشور ملل متحد، که ناظر بر احراز هر گونه تهدید علیه صلح، نقض صلح و اقدامات تجاوز کارانه و توصیه های لازم و یا اقدامات مقتضی به منظور حفظ یا اعاده صلح و امنیت بین المللی است را مورد یادآوری قرار داد.

همچنین وظیفه دولتها را که باید طبق منشور ملل متحد، به حل و فصل اختلافات از طریق راه های مسالمت آمیز بپردازند تا صلح، امنیت و عدالت بین المللی به خطر نیافتد، متذکر شد. علاوه بر آن، ضرورت تعریف تجاوز را با توجه به این که تجاوز، جدی ترین و خطرناک ترین شکل کاربرد غیر قانونی زور و به کارگیری سلاح های با قدرت انهدام گسترده و بروز احتمالی یک برخورد جهانی مصیبت بار را تشدید می کند، خاطرنشان کرد و دولت ها را از به کارگیری زور برای محروم کردن ملت ها از حق تعیین سرنوشت، آزادی، استقلال و تمامیت ارضی شان منع نمود. همچنین با تایید مجدد اعلام کرد که سرزمین یک دولت نباید از راه اشغال نظامی – هر چند موقت – یا اقدامات قهرآمیز دولتی دیگر مورد تعرض قرار گیرد و نباید در اثر این