پاورپوینت کامل بررسی و مقایسه توحید ذاتی در قرآن و عهدین ۹۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل بررسی و مقایسه توحید ذاتی در قرآن و عهدین ۹۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۹۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل بررسی و مقایسه توحید ذاتی در قرآن و عهدین ۹۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل بررسی و مقایسه توحید ذاتی در قرآن و عهدین ۹۳ اسلاید در PowerPoint :

>

چکیده:

در این مقاله توحید ذاتی را که از اقسام توحید به شمار می رود و زیر بنای اعتقادی ادیان توحیدی اسلام، یهودیت و مسیحیت مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفته است؛ زیرا دانستن این مسائل و آشنایی با آن مارا در شناخت هرچه بیشتر ادیان و نحوه برخورد وتعامل باپیروان آنان یاری خواهد رساند.

با اینکه پیروان ادیان توحیدی همگی اقرار به وحدانیت الهی دارند و خود را موحد می دانند، با این حال در اعتقادات بنیادین خود از این اصل فاصله گرفته و گرفتار شرک گشته اند. تصویری که کتاب مقدس یهود از خداوند ارائه می دهد، تصویری است انسان وار از خدا و گاهی پا را هم از این فراتر نهاده و نسبتهای زشت و ناروا در مورد خداوند به کار می برد؛ مسیحیان نیز در عین حال که معتقدند خدای یگانه را می پرستند، به اصل «تثلیث» که به ظاهر مغایر با توحید است، قائل اند.

از این رو تلاش کرده اند توحید و تثلیث را به گونه ای جمع کنند که از یک سو بر یگانگی خدا لطمه وارد نیاورند، و از سوی دیگر از اصل تثلیث دست نکشند؛ طوری که ذات الهی را متشکل از سه اقنوم پدر، پسر و روح القدس می دانند. اما به نظر می رسد که هیچ بیانی از این قبیل بیانات مورد قبول قرآن نیست وبا صراحت هرگونه شرک را از ذات الهی مبّری می داند و قائلین به آن را کافر و مورد مؤاخذه الهی معرفی می نماید.

اگر بخواهیم علت ورود چنین انحرافاتی را به عقاید و کتب مقدس یهودیان و مسیحیان، جستجو نماییم، شاید بهترین دلیل این باشد که کتب مقدسی که بر حضرت موسی و حضرت عیسی(ع) نازل شده، در طول تاریخ از بین رفته و آنچه بعدها نگارش یافته توسط افراد ناآگاه و یا مغرض دستخوش تحریف و تغییر گشته است.

هر چند مسلمانان به کتاب تورات و انجیل ایمان دارند و قرآن نیز این دو کتاب را تأیید نموده، اما آنچه امروزه به عنوان کتاب مقدس در دست یهودیان و مسیحیان است، تورات و انجیل مورد نظر قرآن نیست، بنابراین وجود چنین تحریفاتی در آن دو کتاب که اصول اعتقادی یهودیت و مسیحیت را دگرگون ساخته مورد تعجب نیست.

مقدمه:

از نسل پیامبر بزرگ الهی حضرت ابراهیم(ع)، پیامبرانی به رسالت مبعوث شدند که امروزه پیروان ایشان سه دین بزرگ و زنده جهان یعنی یهودیت، مسیحیت و اسلام را بوجود آورده اند. مشخصه مشترک این سه دین در توحیدی بودن آنها است. پیروان این ادیان، خدای ابراهیم را می پرستند و او را خالق خود و جهان می دانند.

با این حال وقتی به متون مقدس یهودیان و مسیحیان مراجعه می کنیم خواهیم دید که تصویری که تورات وانجیل از خداوند ارائه می دهد با توصیف قرآن از خداوند کاملا متفاوت و گاه شرک آمیز است. حال این سؤال مطرح می شود که علت این تناقضات در چیست؟

در این مقاله سعی شده است به این سؤال پاسخ داده شود.

توحید ذاتی در قرآن

توحید در لغت به معنای«یکی گرداندن» و «یگانگی قایل شدن» و «حکم به وحدت چیزی دادن» است، در دعوت انبیاء (ص)، توحید عبارت است از باور داشتن به یگانگی خداوند متعال در ذات و صفات. در قرآن کریم توحید از محوری ترین مبانی و مباحث عقیده ی اسلامی است که دیگر آموزه های آیین اسلام، هر یک به نحوی به آن مرتبط است، از این روی در آیات بسیاری به این حقیقت تصریح شده است… (خرمشاهی۱۳۷۷: ۸۱۴ و ۸۱۵)

«توحید به دو بخش نظری و عملی تقسیم می گردد و هر یک از این دو بخش نیز دارای اقسام و مراتبی است. توحید نظری به سه مرتبه ذاتی، صفاتی، و افعالی تقسیم می شود. توحید ذاتی یعنی شناختن ذات حق به وحدت و یگانگی. یعنی این حقیقت یگانه، «دوئی»بردار و تعددپذیر نیست، هیچ مانند و همتایی ندارد «لَیسَ کمِثلِهِ شَیء» (شوری/۱۱) در مرتبه وجود او موجودی نیست «وَ لَم یکن لَهُ کفُواً اَحَد» (توحید: ۴). ( مطهری: ۸۶، ۸۷) گاه توحید ذاتی به معنای وسیع تری به کار می رود:

الف) خداوند احد و یکتاست، یعنی هستی محض است که درون او جزء راه ندارد و ذات او از هر جهت بسیط است. این بعد از توحید ذاتی در واقع برابر با نفی هر گونه کثرت«درون ذاتی» از خداوند سبحان است.

ب) واحد و یگانه است یعنی خدا، هستی محض است که «لا شریک له» و «لیس له فی الأ شیاءشبه». این بعد از توحید ذاتی، به معنای نفی کثرت «برون ذاتی» است؛ یعنی در کنار ذات خداوند ذات دیگری که آن هم خدا باشد وجود ندارد. البته معنای دقیق توحید ذاتی آن است که اساسا ترکیب یا تعدد ذات الهی محال است. (جوادی آملی: ۲۰۱)

اثبات وجود خدا در قرآن

فلاسفه الهی و علماءکلام، براهین زیادی را برای اثبات وجود خدای متعال، اقامه کرده اند که در کتب فلسفه و کلام، مذکور است. در اینجا، در میان همه آن ها، برهانهایی را که در آیات قرآن اشاره شده و از جمله مهمترین براهین است ذکر می شود:

۱- برهان فطرت

خداجویی فطری است. کنجکاوی، در انسان، یک امر طبیعی است. انسان در پی کشف آفریدگار جهان یک لحظه آرام نمی گیرد، چرا که فطرت انسان و صفات روحی و طبیعی بشر چنین اقتضائی دارد. انسان با داشتن چنین انگیزه های درونی و باورهای عقلی که می گوید علیت یک قانون کلی است، ناچار به جستجو می پردازد و می داند هر چیزی علتی دارد و جهان باید آفریدگاری داشته باشد» (عقاید اسلامی:۸۳)

«هوَ الَّذی یُسَیِّرُکمْ فِی الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ حَتَّی إِذا کنْتمْ فِی الْفُلْک وَ جَرَیْنَ بِهِمْ بِریحٍ طَیِّبَهٍ وَ فَرِحُوا بِها جاءَتْها ریحٌ عاصِفٌ وَ جاءَهُمُ الْمَوْجُ مِنْ لِّ مَکانٍ وَ ظَنُّوا أَنَّهُمْ أُحیطَ بِهِمْ دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصینَ لَهُ الدِّینَ لَئِنْ أَنْجَیْتَنا مِنْ هذِهِ لَنَکونَنَّ مِنَ الشَّاکرینَ. فَلَمَّا أنجَاَهُم إِذَا هُم یَبغُونَ فِی الاَرضِ بِغَیرِ الحَقِّ» (یونس: ۲۲، ۲۳)

درروایت از امام صادق (ع) از معنی «فِطرَه اللهِ الَّتی فَطَرَ النّاسَ عَلَیهاَ» سؤال می شود. امام می فرماید: «فَطَرهُم عَلَی التُّوِحید» (محمد بن یعقوب کلینی: ۲۱۸)، یعنی منظور از این فطرت، توحید و عقیده به خدای یگانه است.

۲ – برهان نظم

در عالم طبیعت، نظام استواری وجود دارد که انسان به خوبی آن را درک می کند. تمام کتابهای علمی جدید، در واقع تفسیر و توضیح همین روابط و حقیقت در عالم طبیعت است. عقل به طور روشن می گوید: محال است این نظم و روابط سنجیده و دقیق بین اشیاء و توازن و انسجامی که وجود دارد، علت و فاعل قادر با شعور و با قصد نداشته باشد.

چرا که تصور نظم، یعنی تصور علت قادر و عالم برای آن. (قلیپورگیلانی، ۱۳۸۲: ۱۶و۱۷). داروین در این خصوص گفته است: محال است عقل رشید با دیدن این نظام هماهنگ عجیب، بگوید که جهان خدائی ندارد. (عقاید اسلامی:۲۶) رمز دعوت قرآن به سیر آفاقی وانفسی همین است: «اللهُ الَّذِی رَفَعَ السَّموَاتِ بِغَیرِ عَمَدٍ تَرَونَهَا ثُمَّ استَوَی عَلَی العَرشِ وَ سَخَّرَ الشَمسَ وَ القَمَرَ کلًّ یجرِی لِأَجَلٍ مُسَمًّی یُدَبِّرُ ألأَمرَ یفَصِّلُ الأَیَاتِ لَعَلَّکم بِلَقآءِ رَبِّکم تُوقِنُون» (رعد:۲ ) از این قبیل آیات در قرآن بسیار است که مجال پرداختن به آنها نیست.

۳ – برهان حدوث

«جهان به حکم دلائل علمی و فلسفی، حادث است، یعنی آغازی دارد و مسبوق به عدم می باشد، و چیزی که مسبوق به عدم و نیستی است قطعا پدید آورنده ای لازم دارد» (سبحانی، ۱۳۷۳: ۱۶۰) که خالق و علت العلل نامیده می شود.

«مردی بر حضرت رضا(ع) وارد شده گفت: ای زاده رسول خدا، چه دلیلی بر حدوث عالم است؟ فرمود: اینکه تو نبودی سپس بوجود آمدی و خود این را نیک می دانی که تو خودت را ایجاد نکردی، و نه کسی که مانند خود توست تو را بوجود آورده. ( طبرسی، ۱۳۸۱: ۳۳۶)

قرآن میفرماید: «هُوَ اللهُ الخَالِقُ البَارِئُ المُصَوِّرُ» (حشر:۲۴)

۴- برهان امکان و وجوب

«همه موجودات به استثنای خداوند به حسب ذات خود ممکن هستند و هر ممکنی نسبتش به وجود و عدم مساوی است و در هستی خود نیازمند علت است و علت هر پدیده ممکنی یا خود واجب الوجود است یا در سلسله علل به واجب الوجود منتهی می شود و علت علت یک پدیده، علت آن پدیده به شمار می رود؛ پس این واجب بالذات است که هستی هر ماهیت صاحب وجودی را می آفریند و به او افاضه می کند.

واجب الوجود هستی بخش سایر موجودات است و همان گونه که اصل هستی آن ها را می آفریند، تمام آثار قائم به آنها را نیز افاضه می کند، زیرا علتی که وجود شیء را ایجاب کرده به آثار آن وجود نیز قوام می دهد، پس خداوند به تنهایی مبدأ آفرینش سایر موجودات و مالک و مدبر آنهاست و جز او پروردگاری نیست» (آخوندی، ۱۳۸۴: ۴۳۷، ۴۳۸)

در قرآن می فرماید: «وَاللهُ الغَنیُّ وَ أنتُمُ الفُقَرَآءُ» (محمد: ۳۸)

اثبات یگانگی خدا در قرآن

الهیات قرآن بیش از هر چیزی درباره «یگانگی» تکیه کرده و شعار نخستین قرآن این است که: لا إله إلاالله. یگانگی خداوند در آیات را می توان در دو وجه بررسی نمود:

۱- اثبات وحدانیت خدا در آیات به طور مثبت

«قُل هُوَ اللهُ أَحَدٌ. اللهُ الصَّمَدُ. لَم یَلِد وَ لَم یُولَد. وَ لَم یَکن لَهُ کفُواً أَحَدٌ» در تفسیر المیزان آمده است: «کلمه «أحد» طوری استعمال شده که امکان فرض بر عددی را در قبال آن دفع می کند، چون «أحد» در اثبات به کار رفته نه در نفی، و چون منسوب به چیزی یا کسی هم نشده، از این جهت می رساند که هویت پروردگار متعال طوری است که فرض وجود کسی را که هویتش از جهتی شبیه هویت او باشد رفع می کند، چه اینکه یکی باشد و چه بیشتر، پس کسی که ثانی خدا باشد نه تنها در خارج وجود ندارد، بلکه فرض آن هم بر حسب فرض صحیح محال است. » (طباطبایی، ۱۳۶۲، ج۲۰: ۶۷۱)

۲ – نفی شرک و چند خدایی

«این آیات در برابر اندیشه مشرکان وارد شده است که هر قوم و قبیله ای برای خود، خدایی داشت و آن را می پرستید و به خدایان دیگر اعتنایی نداشت. قرآن با صراحت میگوید که تمام این خدایان گوناگون مخلوقی بیش نیستند و به جای توجه به خدایان متعدد پوچ و باطل، باید به یک خدا توجه نمود» (سبحانی، ۱۳۷۳: ۱۹۶) خداوند یگانهای است که همتا و شریکی ندارد. نمونه ای از این آیات:

«وَ جَعَلُوا للهِ شُرَکآءَالجِنَّ وَ خَلَقَهُم وَ خَرَقُوا لَهُ بَنینَ وَ بَناتٍ بِغَیرِ عِلمٍ سُبحانَهُ وَ تَعالی عَمَّا یَصِفُونَ» (انعام:۱۰۰) و نیز: «لَو کانَ فِیهِمَا ءَالِهَهٌ إِلَّا اللهُ لَفَسَدَتَا فَسُبحَانَ اللهِ رَبِّ العَرشِ عَمَّا یَصِفُونَ» (انبیا/۲۲) «با این بیان کوتاه و رسا روشن می شود، فرض تعدد آلهه مساوی است با فرض فروریختن نظام هستی، و لازم ذاتی خدایان متعدد، فروپاشی انسجام عالم است و این امری است ممتنع؛ در نتیجه تعدد آلهه و شرک در ربوبیت حق، امری است ممتنع». (جوادی آملی: ۷۸)

توحید ذاتی در عهدین

«عهدین» مجموعه ای متشکل از دو عهد «قدیم» و «جدید» است که به کتب مقدس یهودیان و مسیحیان اطلاق می گردد. کتاب مقدس یهودیان مجموعه ای از نوشته هایی را در بر می گیرد که به افراد مختلفی منسوب است. از آنجا که این مجموعه در بردارنده پیمان خدا با انسان و شرایط این پیمان است، آن را کتاب «عهد»می خوانند.

مسیحیان، این مجموعه را«عهد قدیم» نامیده اند؛ چرا که بر خلاف یهودیان، قائلند که خدا دو عهد و پیمان با انسان بسته است؛ یکی همان عهد شریعتی که با انبیای قدیم و قوم اسرائیل بسته و دیگری عهد جدید که بر سر ایمان به مسیح است.

آنان کتاب عهد یهودیان را که آن را نیز مقدس و معتبر می دانند «عهد قدیم»و بخش ویژه خود را«عهد جدید» می نامند.» (سلیمانی اردستانی، ۱۳۸۲: ۱۷۳) پس در واقع «عهد قدیم» مشترک بین یهودیان و مسیحیان است، »اما عهد جدید که شامل نوشته های متنوعی است، ویژه مسیحیان است و منبع اصلی اعتقادات آنها و نیز تنها منبع تاریخ قرن اول مسیحیت به شمار می رود» (همان:۶۳)

کتاب مقدس یهودی به سه بخش کلی تقسیم می شود:

۱- «تورات: نام پنج کتاب(سِفر) اول از کتاب مقدس که به اسفار خمسه هم شهرت دارد و مشتمل بر پنج سِفر پیدایش، خروج، لاویان، اعداد و تثنیه است.

۲- کتاب انبیا (نبییم): که بردو بخش«انبیای متقدم» و «انبیای متأخر» تقسیم می شود، انبیای متقدم کتاب های یوشع، داوران، دو کتاب سموئیل و دو کتاب پادشاهان را شامل می شود. بخش انبیای متأخر کتابهای اشعیا، ارمیا، حزقیال، هوشع، یوئیل، عاموس، یونس، میکاه، ناحوم، حبقوق، صفنیا، حَجَّی، زکریا و ملاکی را در بر می گیرد.

۳- مکتوبات یا نوشته ها: کتابهای مزامیر داوود، امثال سلیمان، ایوب، غزلهای سلیمان، روت، مراثی ارمیا، استر، جامعه سلیمان، دانیال، عزرا، نحمیا و دو کتاب تواریخ ایام را در بردارد.

تاریخ نگارش و نویسندگان عهد قدیم

«بحث از تاریخ نگارش و نویسندگان مجموعه عهد قدیم، بحثی مهم و اساسی است. اینکه هر یک از این کتابها در چه زمانی و از سوی چه کسی نوشته شده، در واقع میزان و ارزش آنها را مشخص می کند.

در سنت یهودی- مسیحی اعتقاد بر این بود که خداوند، مجموعه عهد قدیم را در مدتی حدود هزار سال به افراد متعددی الهام کرده است. بر این اساس، اسفار پنج گانه تورات، کتاب حضرت موسی (ع) می باشد و کلمات آن را خداوند به او وحی کرده است.

در قرون وسطا برخی از دانشمندان یهودی برای نخستین بار این دیدگاه مورد سؤال قرار دادند. این موارد حکایت از این دارند که نویسنده واقعی اسفار پنجگانه، حضرت موسی(ع) نیست. بلکه این کتاب باید قرنها پس از حضرت موسی به دست فرد دیگری نوشته شده باشد. » (سلیمانی اردستانی:۱۸۷)

«در قرن نوزدهم، در خصوص کتاب مقدس، جریان« نقد تاریخ کتاب مقدس» در غرب ظهور کرد که می گفت تورات پس از اسارت بابلی و در دوره کاهنان تألیف شده است. » (همان:۱۹۱)

خداشناسی در عهد قدیم

«یهودیت در طی تاریخ طولانی اش همیشه خود را متعهد دیده که به خدای یگانه ایمان بورزد » (آلن آنترمن:۳۹) در تورات وجود خدا بدیهی و مسلم انگاشته شده است. فرمان دوم ده فرمان چنین است: «تو را خدایان دیگر غیر از من نباشد» (سفر خروج۳:۲۰)، نیز آمده است: «فقط او خداست و کسی دیگر مانند او وجود ندارد. » (سفر تثنیه، ۴: ۳۵,۳۹)،

اما آنچه به نظر میرسد این است که یهودیان همواره برخلاف تعالیم دینی خویش، اندیشیده و عمل نموده اند. در برداشت عمومی، یهودیان را موحدینی میدانند که به یک خدای واحد نادیده ازلی و ابدی فارغ از زمان و مکان، خالق جهان و جهانیان معتقدند» (آشتیانی، ۱۳۶۸: ۲۰۲) با این حال صاحب نظران دین، بنی اسرائیل را در آغاز هونوتئیسم یا مونولاتری توجیه کرده اند که عبارتست از اعتقاد به یک