پاورپوینت کامل آثار برگزیده خلاصه پایان نامه، جایگاه معصومین(ع) در تبیین قرآن ۸۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آثار برگزیده خلاصه پایان نامه، جایگاه معصومین(ع) در تبیین قرآن ۸۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آثار برگزیده خلاصه پایان نامه، جایگاه معصومین(ع) در تبیین قرآن ۸۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل آثار برگزیده خلاصه پایان نامه، جایگاه معصومین(ع) در تبیین قرآن ۸۰ اسلاید در PowerPoint :

>

چکیده

همراهی قرآن با مبیِّن، از جمله مباحث کلامی- قرآنی است. قرآن کتاب هدایت است؛ اما بهره مند شدن از آن، مستلزم این است که خداوند در کنار کتاب هدایت خویش، مبیِّنی را قرار دهد که به تبیین قرآن بپردازد.

تبیین در لغت، به معنای آشکار کردن و توضیح دادن و در اصطلاح، از اهداف ارسال رسل و جزء وظایف ایشان است. قرآن، بیّن بالذات است؛ ولی به حسب ظاهر، دارای برخی اجمالات است که نیاز به تبیین دارد. اساس نظریه همراهی قرآن و مبیّن، مطابق عقل و سیره عقلا بوده و آیات و روایات بر آن صحّه می گذارند؛ چرا که رتبه معناداری، مربوط به ظواهر آیات قرآنی است و ظواهر قرآن، پیش از فحص از قرائن و بیان معصومین(ع)، فاقد حجّیت می باشد.

حقّ بیان کلام الهی برای خداوند محفوظ بوده و چون اعجاز قرآن، منحصر به فصاحت و بلاغت آن نبوده، بلکه برخورداری از معانی و مفاهیم ژرف، از ابعاد اعجاز قرآن است؛ لذا تنها راه عقلانی برای اطلاع یافتن از آن حقایق، تبیین پیامبر(ص) است. هم چنین قرآن کریم و روایاتی متعدد در راستای شأن تبیینی پیامبر اکرم(ص)، ائمه اطهار(ع) را با تعابیری؛ چون «راسخان»، «حاملان» و «صاحبان علم»، وارثان این شأن عظیم معرفی می نماید.

مقدمه

ژرفای معانی آیات الهی چنان است که فهم آن ها، نیاز به تبیین دارد؛ به گونه ای که قرآن خود بدان اشاره فرموده است: «و أنزلنا إلیک الذّکر لتبیّن للنّاس ما نزّل إلیهم» (نحل:۴۴). واقعیت امر نیز بر این مطلب، صحّه می گذارد. با رجوع به جوامع روایی می بینیم برخی به تبیین معارف و مفاهیم اعتقادی، نظری و عملی و برخی دیگر به تبیین حدود و گستره مفاهیم و معانی قرآن پرداخته اند. اما این تبیین باید از حیث عقلی و نقلی برای موافقان و هم چنین در برابر خصم و پاسخ به فرضیه «قرآن بسندگی» مستدل شود. بر این اساس، این پایان نامه، سعی در اثبات همراهیِ همیشگی قرآن و مبیّن دارد.

بخش اول: معنای تبیین

الف) معنای لغوی

بیان؛ یعنی خبر دادن واضح و آشکار در پدیده ها و اشیایی که در حالی از حالات، به آثار وضع خداوند دلالت دارند: «و لایصدّنّکم الشّیطان إنّه لکم عدو مبین» (زخرف:۶۲). هم چنین در معنی خبر خواستن و کشف از چیزی با پرسش کردن و خبر گرفتن از آن یا با سخن گفتن و نوشتن یا با اشاره کردن به کار می رود: «فاسئلوا أهل الذّکر إن کنتم لاتعلمون* بالبیّنات و الزّبر و أنزلنا إلیک الذّکر لتبیّن للنّاس ما نزّل إلیهم» (نحل:۴۴-۴۳) و نیز برای چیزی هم که به وسیله آن، معانی مجمل و مبهم کلام تشریح می شود، بیان معنا شده است؛ مانند سخن خداوند متعال: «ثمّ إنّ علینا بیانه» (قیامت:۱۹) (راغب، ۱۴۱۲: ۱۵۹-۱۵۷).

ب) معنای اصطلاحی

یکی از اهداف ارسال رسل که در پرتو وظایف آنان، خودنمایی می کند، تبیین کلام وحی است. قرآن می فرماید: «و إذ أخذ الله میثاق الذین أوتوا الکتاب لتبیّننّه للنّّاس» (آل عمران:۱۸۷). این وظیفه در مورد حضرت رسول اکرم(ص) در قرآن به چند گونه است:

. از آن جا که قرآن بیّن بالذات و تبیان همه چیز است (نحل:۸۹)، تبیین حضرت برای آن است که ابهام، انحراف و شک را از روح و قلب مردم بزداید.

. رسول اکرم(ص) گاه از راه علم و نظر و گاه از طرق عملی، راه را نشان می داد. سیوطی از قول ابن تیمیه در این زمینه می گوید: «نبی اکرم(ص) برای اصحابش، معانی قرآن را مانند الفاظ آن روشن نمود. پس این فرموده خداوند: «لتبیّن للنّاس ما نزّل إلیهم» (نحل:۴۴)، شامل تبیین لفظی و معنوی قرآن توسط پیامبر(ص) برای اصحاب اش می شود» (سیوطی، بی تا، ج۴: ۲۰۲).

. گاهی تبیین در مراحل ابتدایی، همراه با تعلیم و استدلال و برهان است (رک.به: آل عمران:۸۱؛ نساء:۵۴و۱۱۳؛ مائده:۱۱۰). در تفسیر المیزان در این باره آمده است: «و از همین جا شأن نبی اکرم(ص) در این مقام که بی تردید فقط تعلیم است، ظاهر می شود» (طباطبایی، ۱۴۱۷، ج۳: ۸۵).

. گاهی تبیین با کلمه «تذکره» مطرح می گردد. تذکره بودن، بدان معناست که بهره گیری از قرآن و معارف آن سخت نیست؛ زیرا مضمون آن با خواسته های درونی انسان هماهنگ است و چیزی از بیرون بر او تحمیل نمی شود (رک.به: جوادی آملی، ۱۳۷۸: ۲۳۲).

آن چه بیان گردید، معنای نخست تبیین بود. حال به تشریح معنای دوم تبیین در مورد پیامبر خاتم(ص) می پردازیم. قرآن در مرحله اعمال و افعال فردی و اجتماعی انسان، کلّیات وظایف انسانی را بیان کرده و جزئیات و خصوصیات آن ها را به تبیین پیامبر(ص) محوّل نموده است.

البته این بدان معنی نیست که قرآن در افاده مقاصد خویش، نامفهوم و نارساست. قرآن در عین این که پیامبر(ص) را مبیّن و معلم کتاب می نامد، اوصافی همانند گویا بودن را نیز به خود نسبت می دهد: «و هذا لسان عربی مبین» (نحل:).

اهمیت تبیین در قرآن

گاهی در قرآن کریم، اجمال که امری عارضی و خارج از ذات قرآن است، پیش می آید؛ از این رو ممکن است مخاطب حتی متوجه معنای ظاهری آیه نیز نشود. برخی از عوامل اجمال در ذیل بیان می گردد:

. در قرآن، از اصول معارف و فروع احکام به طور کلّی و گذرا سخن گفته شده و تفصیل و تبیین بیشتر آن، در گفتار و کردار پیامبر(ص) و آگاهان شریعت یافت می شود (رک.به: شوری:۱۱؛ أنعام:۱۸و۱۰۳؛ نور:۳۵؛ أنبیاء: ۲۳-۲۲)؛

. اشاره هایی که برخی عادات و رسوم جاهلیت را مورد نکوهش قرار داده و تا آن عادات و رسوم به خوبی روشن نگردد، جهت نکوهش به دست نمی آید (رک.به: توبه:۳۷)؛

. کثرت استعاره و تشبیه و کنایه که با تأمّل در قرائن و دلائل مربوط به آن، واضح می شود؛

. بسیاری از امور با عناوین کلّی در قرآن بیان شده است و مصادیق آن ها، جای بحث و گفتگو دارد؛

. وجود کلمات غریب در قرآن؛ مانند «صلد»، «املاق» و «منساه» که مخصوص برخی قبائل بوده است[۱]؛

. اشارت هایی گذرا به برخی اسرار طبیعت که درک کامل آن ها، بر دانستنی های فراوان استوار است؛

. طرح مسائلی از ماوراءالطبیعه؛ اعم از مبدأ و معاد، بدو آفرینش جهان، خلقت انسان و نظایر آن ها.

بخش دوم: دلایل همراهی قرآن و مبیّن

در راستای همراهی قرآن و مبیّن، یکی از نکاتی که جا دارد مورد توجه قرار گیرد، پیروی از اهل بیت عصمت و طهارت(ع)در کنار پیروی از قرآن است.

دلایل عقلی

همراهی قرآن و مبیّن از لحاظ عقلی، مبرهن و آشکار است که از جمله آن دلائل می توان به این موارد اشاره نمود:

. حوادث و احکام نوظهور پس از رحلت پیامبر(ص) و نیز اختلاف به وجود آمده ناشی از فهم نادرست بعضی از آیات در میان مسلمانان؛

. جاویدان بودن قرآن و بروز مسائل جدید در طول تاریخ؛

. وجود آیاتی که برای فهم آن ها، چاره ای جز مراجعه به اهل قرآن نداریم.

دلایل نقلی

دلایل نقلی همراهی قرآن و مبیّن، خود شامل دلایل قرآنی و دلایل روایی است که در ذیل به آن ها اشاره می کنیم:

الف) دلایل قرآنی

برای اثبات نیاز قرآن به مبیّن، دلایل قرآنی نیز ارائه می شود تا اگر افراد فقط به قرآن اکتفاء کنند، بدانند که به حکم خداوند متعال در قرآن کریم، چاره ای جز رجوع به اهل بیت(ع) نیست؛ از جمله دلایل قرآنی، این است که خداوند متعال فرموده است: «لقد أرسلنا رسلنا بالبیّنات و أنزلنا معهم الکتاب و المیزان لیقوم النّاس بالقسط» (حدید:).

دقت شود که خداوند متعال می فرماید: رسول را فرستادم (با دلایل عقلی، معجزات و بیّنات روشن) و به همراه او کتاب نازل کردم و نه بالعکس. پس پیامبر(ص) اصل و اساس است و قرآن در کنار پیامبر(ص)، معنا پیدا می کند.

در قرآن، راجع به ائمه معصومین(ع)، چیزی وجود ندارد؛ اما درباره پیامبر(ص)، این جهت ذکر شده است که کلمات ایشان، قرینه است برای آیات قرآن؛ به همین دلیل گفته می شود: «وظیفه پیامبر(ص)، بیان قرآن و وظیفه مردم، پذیرش آن بر اساس فکر و اندیشه است» (قرائتی، ۱۳۸۳، ج۶: ۴۰۰).

ب) دلایل روایی

یکی از دلایل نقلی در اثبات لزوم همراهی قرآن با عترت، لسان روایاتی است که در ذیل آیات مربوطه، به معرفی مبیّنان قرآن می پردازند؛ از جمله در دو جای قرآن، از مبیّنان به «اهل الذّکر» (نحل:۴۳؛ أنبیاء:۷) تعبیر شده است. در همین خصوص صاحب تفسیر المیزان، ذیل آیه «ثمّ أورثنا الکتاب الذین اصطفینا من عبادنا» (فاطر:۳۲) می نویسد: «در این که منظور از این بندگان خاص، چه کسانی هستند، برخی که روایات بسیار زیادی از امام باقر(ع) و امام صادق(ع) بر طبق آن هست، گفته اند مراد، ذریه رسول خدا(ص) از اولاد حضرت فاطمه(س) هستند که جزء آل ابراهیم(ع) بوده و مشمول آیه «إنّ الله اصطفی آدم و نوحاً و آل ابراهیم و آل عمران علی العالمین» (آل عمران:۳۳) نیز می باشند» (طباطبایی، ۱۴۱۷، ج۱۷: ۴۵). علاوه بر این، در روایاتی از بیانات خود معصومین(ع)، لزوم همراهی قرآن و عترت استفاده می گردد؛ از جمله آن چه در حدیث ثقلین از زبان رسول اکرم(ص) بیان شده است.

در روایات، اهل بیت(ع) و قرآن، قرین هم و در معیّت هم معرفی شده اند؛ آن جا که امام سجاد(ع) در ذیل پرسش از معنا و مفهوم «معصوم» فرمود: «هو المعتصم بحبل الله[۲] و حبل الله هو القرآن لایفترقان إلی یوم القیامه و الإمام یهدی إلی القرآن و القرآن یهدی إلی الإمام و ذلک قول الله عزّوجل: إنّ هذا القرآن یهدی للّتی هی أقوم (إسراء:)» (ابن بابویه، ۱۴۰۳: ۱۳۲).

اسباب نیاز قرآن به مبیّن

قرآن به دلیل این که کلام الهی است، دارای ویژگی های منحصر بفردی بوده که همواره نیاز قرآن را به تبیین آشکار می کند؛ از جمله:

الف) فهم پذیری قرآن که در واقع، هدف نهایی نزول کلام الهی به شمار می آید؛

ب) جامعیت قرآن که در تمامی ابعاد مربوط به شأن هدایت گری انسان، هیچ گونه نقص یا نارسایی در آن وجود ندارد: «ما فرّطنا فی الکتاب من شیء» (أنعام:۳۸)؛

ج) ذووجوه بودن قرآن: متن قرآن به گونه ای است که تاب فهم ها و تفسیرهای متعدد را دارد؛

د) جریان قرآن در طول زمان: با الغای خصوصیت از پاره ای از آیات می توان آن ها را بر اساس نیازهای موجود، بر مصادیق جدید جاری کرد (رک.به: شاکر، ۱۳۷۶: ۱۶۴)؛

ه) مراتب فهم قرآن: امیرمؤمنان(ع) می فرماید: «قرآن، زیبا و باطن آن، ژرف است. عجائب آن تمام نمی شود و غرائب آن به آخر نمی رسد و پرده از ظلمت ها نمی توان برداشت، مگر به وسیله» (نهج البلاغه:خطبه۱۸)؛

و) وجود عام و خاص در قرآن: شمول مفاد برخی آیات و الفاظ، فراگیر است و تمامی افراد و مصادیق را دربرمی گیرد؛ در حالی که گستره شمول برخی دیگر، محدود و معین است (رک.به: عیاشی، ۱۳۸۰، ج۱: ۱۶۴؛ کلینی، ۱۴۰۷، ج۱: ۲۱۳)؛

ز) وجود آیات مبهم[۳] (نامفهوم و مبهم برای ما[۴] مانند حروف مقطعه)، متشابه، متناقض و مجمل؛

ح) نسخ در قرآن: از برخی احادیث برمی آید که در قرآن کریم، آیات ناسخ و منسوخ وجود دارد؛ از جمله امیرمؤمنان(ع) می فرماید: «کتاب ربّکم فیکم مبیّناً حلاله و حرامه و فرائضه و فضائله و ناسخه و منسوخه» (نهج البلاغه:خطبه۱؛ کلینی، ۱۴۰۷، ج۱: ۶۴؛ عیاشی، ۱۳۸۰، ج۱:۱۴).

معناداری و حجّیت آیات

آیات الهی معنادار بوده و حجّیت دارند و این نیست مگر با روشن شدن مقصود اصلی خداوند در سایه بیان معصوم(ع)؛ زیرا از نظر روایات، مسلّم است که معانی آیات قرآن به دلیل دارا بودن آموزه ها و معارف ژرف، مراتب و بطونی دارد (عمید زنجانی، ۱۳۷۳: ۳۰۸) و نیز دارای براهین عالی در باب توحید و معاد و نبوت است.

از جمله دیگر مواردی که اشاره به حجّیت آیات الهی دارد، هدایت کلام وحی است؛ از این رو فرد برای برخورداری از نور هدایت، ناگزیر از مراجعه به کسی است که واجد تمامی علم قرآن بوده و از جانب خداوند هم تأیید و ضمانت شده باشد[۵]؛ چنان چه در روایت وارد شده است: «إنّما یعرف القرآن من خوطب به» (کلینی، ۱۴۰۷، ج۸: ۳۱۲).

عقلا بر این اتفاق نموده اند که آیات قرآن کریم اگر مجمل و متشابه نباشند، همانند دیگر ظواهر، حجّت معتبر شرعی است. تردیدی نیست که خداوند در ورای ظواهر کتاب، مقاصد و معانی جدّی دارد که مطلوب همه، دستیابی به آن است. (رک.به: اصول الفقه، اثر علامه مظفر) خداوند نیز مانند هر متکلّم دیگری، مجاز است برای کلام اش، قرینه منفصل قرار دهد و مخاطبان را مکلّف سازد تا به آن مراجعه کنند. سنت، قرینه منفصل کتاب خداوند است.

بخش سوم: شأن تبیینی پیامبر اکرم(ص) نسبت به قرآن

خداوند به عنوان نخستین مفسّر و مبیّن قرآن (قیامت:۱۹-۱۸)، این رسالت را بر عهده حضرت خاتم(ص) گذاشته است: «و أنزلنا إلیک الذکر لتبیّن للنّاس ما نزّل إلیهم و لعلّهم یتفکّرون» (نحل:۴۴). البته باید توجه داشت کلام پی