پاورپوینت کامل یادداشت، معرفت شناسی و مسئله روشمندی پژوهش های علمی ۳۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل یادداشت، معرفت شناسی و مسئله روشمندی پژوهش های علمی ۳۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل یادداشت، معرفت شناسی و مسئله روشمندی پژوهش های علمی ۳۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل یادداشت، معرفت شناسی و مسئله روشمندی پژوهش های علمی ۳۲ اسلاید در PowerPoint :

>

اشاره

آقای سید علی شمسی در سال ۱۳۶۱ در تهران به دنیا آمد. در سال ۱۳۷۶ تحصیلات حوزوی خود را در حوزه علمیه حضرت قائم چیذر تهران آغاز نمود و در سال ۱۳۸۲ برای تحصیل دروس دوره عالی، وارد حوزه علمیه قم شد. او پس از سپری نمودن دروس سطح سه، به تهران بازگشت و دوره تخصّصی کلام اسلامی را در حوزه تخصّصی حضرت قاسم بن الحسن سپری نمود.

تدریس روش تحقیق در سطح مدارس علمیه، تألیف کتاب «راهنمای جامع انتشار مجلات علمی»، نگارش مقاله و یادداشت علمی، عضویت در شورای علمی دو دوره جشنواره علامه حلّی تهران، عضویت در هیئت تحریریه نشریه علمی- تخصّصی محفل و ارزیاب علمی منشورات حوزه علمیه استان تهران، از جمله سوابق علمی وی به شمار می آید.

به دلیل سرشت خطاپذیر بودن گزاره های نظری و به طور خاص، مبادی، محتوا و نتایج پژوهش های علمی، ما دائماً نیازمندیم که از طریق رعایت اصولی که به صحّت و درستی آن ها اطمینان داریم، احتمال خطا بودن فعالیت های علمی را به حداقل برسانیم. رعایت این اصول که ارزشمندی پژوهش های علمی را در پی دارد، در واقع، روش پژوهش در هر علم قلمداد می شود. بنابراین، «روشمندی» عبارت است از رعایت اصولی که به واسطه آن، می توانیم تا حدود بسیار زیادی از صحّت و قوّت فعالیت های علمی، اطمینان حاصل کنیم؛ از این جهت، تأکید بر روش، بسیار پُراهمیت است.

«روشمندی» همواره به عنوان جزء اصلی تعریف پژوهش و یا دست کم، به عنوان یکی از پیش فرض های اصلی آن به کار برده می شود. به عبارت دیگر، روش پژوهش در هر علمی، همان روشِ تعمیق و گسترش خاصّ آن علم قلمداد می شود که بر اساس صنف معرفتی همان علم، سامان می یابد. رعایت اصول معرفت شناختی یک علم، اصلی ترین رکن روشمندی پژوهش علمی است؛ چراکه عدم رعایت تناسب تمام اجزاء در فرآیند پژوهش با نوع معرفت، فروغلتیدن در خطاهایی فاحش را در پی خواهد داشت که به طور کلّی، سرشت و سرنوشت آن را دیگرگون خواهد نمود.

گرچه رعایت اصول و مبانی معرفتی هر علمی، ضرورت ارزشمند شدن پژوهش های انجام گرفته در آن است، اما مع الأسف، کمتر مورد توجه قرار گرفته است. بخش قابل توجهی از خطاهایی که در مبانی، محتوا و نتایج پژوهش های علمی رخ می دهد، معطوف به عدم توجه به همین مسئله است.

از این روی، آشنایی با دانش معرفت شناسی، به طور عام، و تسلط بر مبانی و رویکردهای معرفت شناختی یک علم، به طور خاص، بسیار ضروری و سرنوشت ساز است.

به غیر از وجود برخی تفاوت های جزئی و عملی، تفاوت اساسی روش تحقیق در علوم انسانی با دیگر علوم، به منابع معرفتیِ دخیل در هر کدام باز می گردد. یافتن صدق و کذب هر کدام از گزاره های علمی در علوم انسانی و یافتن میزان موجّه بودن و در نهایت، یافتن میزان ارزشمندی آن ها، باید بر اساس الگوی صدق و توجیه همان سنخ از معرفتی باشد که آن گزاره در درون آن شکل یافته است. از این روی شناخت اصناف معرفت و توجه به روش ارزشیابی هر کدام از آن ها، بنیادی ترین رکن پژوهش های علمی قلمداد می شود.

بر اساس رویکردهای مبتنی بر سنت فکری اندیشمندان مسلمان که بر پایه واقع گروی بنا شده، حجّیت قطع، ذاتی قلمداد شده و قطع و یقین، شالوده رویکردهای معرفت شناختی ما را تشکیل داده است. این سخن در سپهر معرفت دینی ما کاملاً مورد قبول واقع شده، اما بسیار حائز اهمیت است بدین نکته توجه کنیم که برای هر کدام از ما ممکن است تاکنون اتفاق افتاده باشد که بر صدق باوری اطمینان داشته ایم، ولی به عللی متوجّه شده ایم که باور ما کاذب و بر خطا بوده است.

از این روی، گرچه حجّیت ذاتی قطع را پذیرفته ایم، اما مسئله این است که بر چه اساس می توانیم بفهمیم که حالت اطمینانی که در نفس ما حاصل شده، حقیقی، ارزشمند، مطابق با واقع و موجّه است؟ اگر دیدگاه معرفت شناختی ما این گونه بود که هیچ گاه نمی توانیم با دنیای خارج از خود ارتباطی واضح و اطمینان بخش برقرار کنیم، آن گاه صحیح بود که بگوییم چاره ای نیز جز این نداریم که تنها و تنها بر حالت اطمینانی که در وجودمان نقش بسته، تکیه کنیم؛ البته در این صورت هیچ گاه نیز نمی توانستیم روش هایی را ایجاد و کشف کنیم که بر اساس آن ها، ارزشمندی و صدق باورهای مان را بسنجیم؛ چرا که در این حال، اساساً «صدق» کاملاً بی معنا بود.

اما رویکرد معرفت شناختی ما چنین نیست؛ در واقع ما معتقدیم که ارتباط با بیرون از خود ممکن است و ما می توانیم مجموعه ای درهم تنیده از معارفی داشته باشیم که کاملاً بر خارج از ذهن و واقعیات بیرونی منطبق باشند.

از دیگر سوی، ما به واقع این نکته را نیز می دانیم که ممکن است واجد دانسته هایی باشیم که با خارج از ذهن، انطباقی صحیح ندارند و یا به طور کلی از واقعیات فاصله دارند، ولی ما در عین حالی که به طور مطلق، متوجّه خطا بودن این باورها نیستیم، کاملاً به صدق آن ها ایمان نیز داریم؛ از این روی، هر کدام از ما به احتمال زیاد تاکنون فروپاشیدن باورهایی که به صدق آن