پاورپوینت کامل رایه الهدی (نامه شماره ۳۱ نهج البلاغه) ۲۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل رایه الهدی (نامه شماره ۳۱ نهج البلاغه) ۲۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل رایه الهدی (نامه شماره ۳۱ نهج البلاغه) ۲۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل رایه الهدی (نامه شماره ۳۱ نهج البلاغه) ۲۸ اسلاید در PowerPoint :

>

منشور جوانی

استاد نوغانی

نامه ی شماره ی ۳۱ نهج البلاغه از وصیت های حضرت علی (علیه السلام) به فرزندشان است که پس از مراجعت از صفین در حاضرین (جایگاهی از نواحی صفین) برای امام حسن (علیه السلام) نوشته اند.

در اندرزهای بسیار این وصیت نامه راه های سعادت و نیک بختی را نشان داده اند. روی سخن امام در این وصیت نامه به همه ی افراد بشر است نه فقط امام حسن (علیه السلام)؛ بنابراین نمی شود گفت: بعضی از کلمات این وصیت نامه مانند «عَبْدِ الدُّنْیا، وَ تَاجِرِ الْغُرُورِ» با شأن امام و مقام عصمت ایشان مناسبت ندارد چرا که خطاب امام عمومی است.

پس ناچار بایستی در صدد تأویل این عبارات برآمد؛ یعنی از معنی ظاهری این کلمات چشم پوشید و به معنایی که از ظاهر عبارات بر نمی آید متوجّه گردید؛ در صورتی که اگر روی سخن با افراد بشر باشد به تأویل نیاز نداریم، زیرا خاندان عصمت و طهارت را خداوند از هر عیب و نقص دور و آراسته قرار داده است. بنابراین حضرت علی (علیه السلام) سفارشاتی را توصیه می فرمایند.

فراز ۱ نامه ی ۳۱ مولا علی (علیه السلام) به فرزندشان امام حسن (علیه السلام)

می فرمایند: «مِنَ الْوَالِدِ الْفَانِ، الْمُقِرِّ لِلزَّمَانِ، الْمُدْبِرِ الْعُمُرِ، الْمُسْتَسْلِمِ لِلدَّهْرِ، الذّامِ لِلدُّنْیا…»

این نامه ایست از پدری فانی و معترف به گذشت زمان و مشکلات آن، پدری که زندگانی را پشت سر نهاده و آفتاب عمرش در شرف غروب است و خواه و ناخواه تسلیم قانون طبیعت و زمانه خواهد بود.

«السَّاکنِ مَسَاکنَ الْمَوْتَی، الظَّاعِنِ عَنْهَا غَداً» پدری که در جای گذشتگان ساکن شده و فردا از آن کوچ خواهد کرد. پرونده ی عمرش رو آمده و به زودی دستور برای احضار در محضر حاکم عادل صادر می شود.

«الْمُقِرِّ لِلزَّمَانِ» وصیت و سفارش پدری است که اقرار و اعتراف به تغییر و تحول زمان و دگرگونی های آن دارد یعنی با چشم بصیرت به گذشت زمان نگاه کرده و حرکت سریع آن را در مدت عمر و زندگی خود دیده و پستی و بلندی و خوشی و ناخوشی و سایر تحوّلات دنیا را در طول زندگی لمس نموده است؛ چون به نهایت آن رسیده چاره ای جز تسلیم در برابر مقدّرات روزگار نمی بیند، لذا تسلیم گشته؛ با این که پدری بوده که شیفته و فریفته ی دنیا نبوده، بلکه به جهت بی وفایی دنیا به اهلش آن را مذمت کرده است.

از این جا خطاب به پسری است که علی (علیه السلام) چهره ی باطنی او را برای جوانان امّت ترسیم نموده است. چون ظاهراً مخاطب امام حسن (علیه السلام) است ولی چون مولا پدری دلسوز و مربّی امّت است، در واقع خطاب به همه ی جوانان وصیت می کند. زیرا جملاتی که در وصیت آمده با مقام امامت امام حسن (علیه السلام) منافات دارد ولی از باب مثال که در زبان عربی است.

«ایّاکَ اَعْنی وَ اِسْمَعی یَا جاره؛ به در می گویم که دیوار گوش کند»، روی سخن به امام حسن (علیه السلام) ولی گوشزد به همه ی فرزندان و جوانان است. این وصیت حضرت برای هدایت و ساختن شخصیت یک جوان است، بهتر است به گوش جان بپذیرد. لذا می فرمایند: «إِلَی الْمَوْلُودِ الْمُؤَمِّلِ مَا لاَ یدْرِک، السَّالِک سَبِیلَ مَنْ قَدْ هَلَک، غَرَضِ الْاءَسْقَامِ وَ رَهِینَهِ الْاءَیامِ وَ رَمِیهِ الْمَصَائِبِ، وَ عَبْدِ الدُّنْیا، وَ تَاجِرِ الْغُرُورِ، وَ غَرِیمِ الْمَنَایا، وَ أَسِیرِ الْمَوْتِ، وَ حَلِیفِ الْهُمُومِ، وَ قَرِینِ الْأحْزَانِ، وَ نُصُبِ الْآفَاتِ، وَ صَرِیعِ الشَّهَوَاتِ، وَ خَلِیفَهِ الْأمْوَاتِ؛

وصیت از پدر به فرزندی است، که آرزومند است. آرزومند چیزی که هر گز به دست نمی آورد و در راهی گام می نهد که دیگران در آن گام نهادند و هلاک شدند. به فرزندی که در معرض بیماری هاست و در گرو روزگار، و در تیررس مصائب. بنده و مطیع دنیا، هم عهد و هم قسم با غم و اندوه ها، هم نشین با آن ها، آماج آفات و بلاها و مغلوب شهوات و خواهش های نفسانی و جانشین مردگان است.

در این قسمت حضرت علی (علیه السلام) با دید امامت که معصوم از خطا و اشتباه است مانند یک روان کاو که از حالات روانی یک جوان کاملاً آگاه است، زندگی وی را با زبان قلم بیان نموده و در معرض مطالعه ی پدران و مادران و خود جوانان قرار داده تا با روان ناخودآگاهی که حتّی خود جوان از آن آگاهی کامل ندارد آشنا شوند. پس وصیت حضرت را که برای هدای