پاورپوینت کامل رایه الهدی(منشور جوان)/ (قسمت دوم) ۲۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل رایه الهدی(منشور جوان)/ (قسمت دوم) ۲۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل رایه الهدی(منشور جوان)/ (قسمت دوم) ۲۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل رایه الهدی(منشور جوان)/ (قسمت دوم) ۲۹ اسلاید در PowerPoint :

>

استاد نوقانی

تنظیم: شفیقه رأفت

درشماره قبل فرازهایی از نامه ۳۱ نهج البلاغه بیان گشت. روی سخن امام در این وصیت نامه به همه ی افراد بشر و به خصوص جوانان و تاثیر به کار گیری تجربه ی گذشتگان در امر جوانان می باشد. در این شماره نیز در ادامه ی همان نامه ابتدا به امر تعلیم و تربیت در نوجوانان پرداخته شده و پس از آن در طریق تحقیق و تشخیص راه حق از باطل نکاتی مطرح گردیده است.

«أَی بُنَی إِنِّی لَمَّا رَأَیتُک قَدْ بَلَغْتَ سِنّاً وَ رَأَیتُنِی أَزْدَادُ وَهْناً بَادَرْتُ بِوَصِیتِی إِیاک خِصَالًا مِنْهُنَّ أَنْ یعْجَلَ بِی أَجَلِی دُونَ أَنْ أُفْضِی إِلَیک بِمَا فِی نَفْسِی أَوْ أُنْقَصَ فِی رَأْیی کمَا نُقِصْتُ فِی جِسْمِی أَوْ یسْبِقَنِی إِلَیک بَعْضُ غَلَبَاتِ الْهَوَی وَ فِتَنِ الدُّنْیا فَتَکونَ کالصَّعْبِ النَّفُورِِ وَ إِنَّمَا قَلْبُ الْحَدَثِ کالْأَرْضِ الْخَالِیهِ مَا أُلْقِی فِیهَا مِنْ شَی ءٍ قَبِلَتْهُ…؛

فرزندم! دیدم به سن پیری رسیده ام و احساس سستی در قوایم نمودم. پس به این وصیت دست یازیدم، و فرازها و خصلت هایی از آن را پیش از این که اجلم فرا رسد برایت گفتم تا این که آن چه را در دل داشته ام بیان نکرده باشم، یا این که در رأی و اندیشه ام نقصانی پدید آید هم چنان که در جسمم پدید آمده و هم چنین قبل از آن که هوی و هوس ها و فتنه های جوانی برتو هجوم آورد و مانند مرکبی سرکش گردی که دیگر پند و اندرزهای مرا نپذیری؛ همانا قلب جوان مانند زمین خالی است (که هنوز در آن کشت و زرعی نشده) هر بذری که در آن پاشیده شود می پذیرد…».

امام در فراز دوازدهم خطاب به فرزند خود می فرمایند:

«فَبَادَرْتُک بِالْأَدَبِ قَبْلَ أَنْ یقْسُوَ قَلْبُک وَ یشْتَغِلَ لُبُّک؛ من در تعلیم و ادب تو پیش از آن که دلت سخت شود و قساوت پیدا کند و عقل و فکرت مشغول امور دیگرگردد مبادرت ورزیدم».

بنابراین اگر مربّیان فرصت تعلیم و تربیت را از دست دهند، مانند آن است که کشاورزی فرصت بذرافشانی را در فصل مناسب از دست بدهد، زیرا زمین هر قدر آماده باشد، در فصل غیر مناسب بذر را قبول نمی کند و حاصل و نتیجه ای نخواهد داشت.

بهترین موقعیّت برای تعلیم و تربیت اوّل نوجوانی است که انسان از محیط خانه و خانواده بیرون می رود و تحت حفاظت و مراقبت معلّم و مربّی قرار می گیرد.

از طرف دیگر می دانیم که امام تنها، پدر امّت نیست بلکه مربی و معلمی دلسوز و فرزانه و پیشوا و الگویی کامل برای همه ی انسان هاست.

پس این وصیّت علاوه بر توصیه ای که برای پدران و مادران و فرزندان شان دارد، وظیفه ای برای معلّمین و مربیّان جامعه نیز می باشد. زیرا اوّلین وظیفه ی آموزش و پرورش این است که ایمان کودکان و نوجوانان را تقویت کنند و آن ها را با قرآن و دستورات اخلاقی که از لسان اهل بیت (علیهم السّلام) رسیده، آشنا نمایند.

چرا که قلب نوجوان خالی از هر پیرایشی و آماده ی پذیرش انواع بذرها و دانه هاست و چه بسا همین نوجوان تربیت شده بعدها به عنوان یک معلّم دلسوز بتواند مسیر دیگر نوجوانان را تغییر دهد و با اخلاق و رفتار خود آن ها را اصلاح کند.

امام هم چنین می فرمایند: «لِتَسْتَقْبِلَ بِجِدِّ رَأْیک مِنَ الْأَمْرِ مَا قَدْ کفَاک أَهْلُ التَّجَارِبِ بُغْیتَهُ و…؛ با تصمیم جدّی به استقبال اموری روی که اهل تجربه زحمت آن را متحمّل شده اند…».

لذا نوجوان هر اندازه که علم و دانش داشته باشد از تجارب گذشتگان بی نیاز نیست بلکه باید از سخنان و نظرات آن ها بهره مند شود.

حضرت هم چنین می فرمایند: «اگر چه من عمر گذشتگان را نداشته ام ولی با تأمل در اعمال و رفتار و آثار باقی مانده از آن ها نظر و با تفکّر و اندیشه در اخبار و آثار آن ها چنان شدم که گویا از اوّل تا به آخر با آن ها بوده ام».

در فراز بعدی نیز چنین آمده: «وَ اعْلَمْ یا بُنَی أَنَّ أَحَبَّ مَا أَنْتَ آخِذٌ بِهِ إِلَی مِنْ وَصِیتِی تَقْوَی اللَّهِ وَ الِاقْتِصَارُ عَلَی مَا فَرَضَهُ اللَّهُ عَلَیک وَ الْأَخْذُ بِمَا مَضَی عَلَیهِ الْأَوَّلُونَ مِنْ آبَائِک وَ الصَّالِحُونَ مِنْ أَهْلِ بَیتِک فَإِنَّهُمْ لَمْ یدَعُوا أَنْ نَظَرُوا لِأَنْفُسِهِمْ کمَا أَنْتَ نَاظِرٌ وَ فَکرُوا کمَا أَنْتَ مُفَکرٌ؛

پسرم! بدان بهترین چیزی که از سخنانم در این وصیّت نامه به آن عمل می کنی، تقوا و پرهیزکاری است و اکتفا به آن چه خداوند بر تو واجب نموده و پیروی از راهی که در گذشته پدرانت پیموده اند، خصوص