پاورپوینت کامل رایه الهدی(منشور جوان)/ (قسمت سوم) ۴۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل رایه الهدی(منشور جوان)/ (قسمت سوم) ۴۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل رایه الهدی(منشور جوان)/ (قسمت سوم) ۴۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل رایه الهدی(منشور جوان)/ (قسمت سوم) ۴۳ اسلاید در PowerPoint :

>

جوان باید خود را برای این دگرگونی ها آماده سازد، تا در هنگام مواجه شدن با ناملایمات آن، برایش غیر مترقّبه نباشد و بتواند استقامت ورزد، همیشه در رؤیای شادی ها و شادکامی ها به سر نبرد، آماده ی غم ها و ناسازگاری های دنیا نیز باشد.

درس هایی از نهج البلاغه

استاد نوقانی

مقدمه: منشور جوان۳ برگرفته از سلسله درس هایی است که در ۲۵ خرداد سال ۱۳۷۶ مطابق با۹ صفر ۱۴۱۸ توسط استاد نوغانی تدریس شده است.

در فراز ۳۹ از نامه ی ۳۱ نهج البلاغه مولا علی(علیه السّلام) می فرماید فَتَفَهَّمْ أَی بُنَی وَصِیتِی وَ اعْلَمْ أَنَّ مَالِک الْمَوْتِ هُوَ مَالِک الْحَیاهِ وَ أَنَّ الْخَالِقَ هُوَ الْمُمِیتُ وَ أَنَّ الْمُفْنِی هُوَ الْمُعِیدُ وَ أَنَّ الْمُبْتَلِی هُوَ الْمُعَافِی فرزندم در وصیّتم دقّت کن و بدان که مالک مرگ همان مالک حیات است و آفریننده همان کسی است که می میراند و فانی کننده همان کسی است که باز می گرداند و بیماری ها و گرفتاری ها و ابتلائات به دست همان کسی است که عافیت و شفا می بخشد.

فراز ۴۰: أَنَ الدُّنْیا لَمْ تَکنْ لِتَسْتَقِرَّ إِلَّا عَلَی مَا جَعَلَهَا اللَّهُ عَلَیهِ مِنَ النَّعْمَاءِ وَ الِابْتِلَاءِ وَ الْجَزَاءِ فِی الْمَعَادِ أَوْ مَا شَاءَ مِمَّا لَا تَعْلَم .

و بدان که دنیا پا برجا و مستقر نمی ماند مگر با همین نظام که خداوند قرار داده گاهی نعمت و خوشی و گاه بلا و ابتلا. جزا و پاداش اعمال در قیامت و معاد است هر آنچه او بخواهد و تو نمی دانی.

فراز ۴۱: فَإِنْ أَشْکلَ عَلَیک شَی ءٌ مِنْ ذَلِک فَاحْمِلْهُ عَلَی جَهَالَتِک فَإِنَّک أَوَّلُ مَا خُلِقْتَ بِهِ جَاهِلًا ثُمَّ عُلِّمْتَ وَ مَا أَکثَرَ مَا تَجْهَلُ مِنَ الْأَمْرِ وَ یتَحَیرُ فِیهِ رَأْیک وَ یضِلُّ فِیهِ بَصَرُک ثُمَّ تُبْصِرُهُ بَعْدَ ذَلِک.

[بعد از آن که دانستی تمام امور به دست اوست] اگر درباره ی همان آفرینش و حوادثش به امر مبهم و مجهولی برخوردی که نتوانستی حکمت آن را بدانی و بفهمی، بر نادانی و جهالت خود حمل کن، زیرا تو در اوّل امر جاهل بودی و بسیاری از امور را نمی دانستی سپس عالم و آگاه شدی. لذا چه بسیار اموری را که نمی دانی و فکر و اندیشه ات در آن مفید است و تشخیصت در آن گمراه است و به جایی نرسیده، در آینده برایت روشن و معلوم گردد.

فراز ۴۲: فَاعْتَصِمْ بِالَّذِی خَلَقَک وَ رَزَقَک وَ سَوَّاک وَ لْیکنْ لَهُ تَعَمُّدُک وَ إِلَیهِ رَغْبَتُک وَ مِنْهُ شَفَقَتُک

پس به آن که تو را آفریده و روزی داده، و آن چه لازمه ی خلقتت بود، عطا فرموده پناه ببر و چنگ بزن به ریسمان رحمت و هدایت او، و عبادت و میل و رغبتت فقط برای او و به سوی او باشد و از معصیت او بترس.

مولا در این فرازها از وصیّتشان توجّه کلّی به نظامی که در آفرینش جهان و خلقت دنیاست دارند. و این که این نظام یکی از سنن آفرینش است. لذا تمام امور از مرگ و حیات، میراندن و خلق کردن، فانی نمودن و دوباره برگرداندن، گرفتاری ها و عافیت و بیماری و سلامتی، همه و همه به دست قدرت اوست، و دنیا پایدار نمی ماند مگر در پرتو همین تغییر و تحوّلات. گاه نعمت، گاه بلا وگاه سلامتی و زمانی غم و زمانی شادی و…. این دگرگونی لازمه ی ماهیّت طبیعت دنیاست. یکنواخت بودن با سرشت دنیا منافات دارد.

پس جوان باید خود را برای این دگرگونی ها آماده سازد، تا در هنگام مواجه شدن با ناملایمات آن، برایش غیر مترقّبه نباشد و بتواند استقامت ورزد، همیشه در رؤیای شادی ها و شادکامی ها به سر نبرد، آماده ی غم ها و ناسازگاری های دنیا نیز باشد.

این دنیا با این خصوصیّات، برا ی مؤمن و کافر یکسان است. البتّه اثر وضعی بعضی اعمال در دنیا جزء سنّت آفرینش است و در همین دنیا به عاملش بر می گردد. امّا جزای اعمال انسان از نیک و بد، عبادت و معصیت در آخرت است.

چنان چه مولا می فرمایند: «والجزاء فی المعاد». این است که اگر انسان کار خوبی را بر اساس وظیفه اش انجام دهد پاداشش در آخرت است، آن طور که خدا می داند و بنده نمی داند و پاداش یا بر اساس استحقاق است یا بر اساس تفضّل. در هر حال اگر حوادثی پیش آمد که از قدرت فهم ما خارج بود، حتماً مصلحتی داشته که آن مصلحت از دید ما پوشیده است و وظیفه ی ما تنها صبر بر آن هاست:

اگر در نظام خلقت دگرگونی هایی پیش آمد که تو نمی دانستی و نمی فهمیدی، بر جهالت و نادانی خود حمل کن و بدان که حکمت و مصلحتی در آن بوده است که تو هنوز نمی دانستی.

فراز ۴۳: وَ اعْلَمْ یا بُنَی أَنَ أَحَداً لَمْ ینْبِئْ عَنِ اللَّهِ کمَا أَنْبَأَ عَنْهُ الرَّسُولُ صَلَّی اللَّهُ عَلَیهِ وَ آلِهِ. فَارْضَ بِهِ رَائِداً، وَ إِلَی النَّجَاهِ قَائِداً، فَإِنِّی لَمْ آلُک نَصِیحَهً وَ إِنَّک لَنْ تَبْلُغَ فِی النَّظَرِ لِنَفْسِک وَ إِنِ اجْتَهَدْتَ مَبْلَغَ نَظَرِی لَک:

فرزندم بدان هیچ کس هم چون پیامبر اسلام (صلّی الله علیه و آله) از جانب خدا خبری نیاورده، پس در طریق نجات و رستگاری از او پیروی کن و به رهبری او راضی باش و ایشان را قائد و پیشوای خود قرار ده.

در آخر این فراز باز تذکر می دهند و می فرمایند: من از هیچ نصیحتی درباره ی تو کوتاهی نکردم، و تو هر قدر کوشش کنی و مصالح خود را در نظر بگیری نمی توانی به اندازه ی من خیر و صلاح خود را تشخیص دهی.

این جمله ی مولا اشاره به این است که این وصیّت و سفارشاتی که نموده اند از پدری دانا و معصوم از خطا و اشتباه و عالمی که از مدینه ی علم پیامبر، علم آموخته می باشد و علاوه بر این ها نسبت به فرزند شان دارای تجارب بیشتری نیز می باشند که این برتری را همه ی پدرها بر جوانان دارند.

لذا یک جوان هر اندازه علم و دانایی و هوش و استعداد داشته باشد باز تجربه اش کمتر از سالمندان است پس باید از آن ها تجربه آموزد و از این جهت تابع آن ها باشد.

مولا علی(علیه السّلام) در فراز بعد یکی از دلایل توحید را بیان می فرمایند:

فراز ۴۴: وَ اعْلَمْ یا بُنَی أَنَّهُ لَوْ کانَ لِرَبِّک شَرِیک لَأَتَتْک رُسُلُهُ وَ لَرَأَیتَ آثَارَ مُلْکهِ وَ سُلْطَانِهِ وَ لَعَرَفْتَ أَفْعَالَهُ وَ صِفَاتِهِ وَ لَکنَّهُ إِلَهٌ وَاحِدٌ کمَا وَصَفَ نَفْسَهُ لَا یضَادُّهُ فِی مُلْکهِ أَحَدٌ وَ لَا یزُولُ أَبَداً وَ لَمْ یزَل

پسرم بدان اگر پروردگارت شریکی داشت رسولان او نیز بسوی تو می آمدند و آثار ملک و قدرتش را می دیدی، و افعال و صفاتش را می شناختی ولی او معبودی است یکتا هم چنان که خود را توصیف نموده است.

در قرآن کریم نیز آیاتی در این زمینه آمده است:

-« إِنَّما أَنَا بَشَرٌ مِثْلُکمْ یوحی إِلَی أَنَّما إِلهُکمْ إِله