پاورپوینت کامل نبشتن زگفتن مهم تر شناس (اسم ها از آسمان می آیند) ۲۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نبشتن زگفتن مهم تر شناس (اسم ها از آسمان می آیند) ۲۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نبشتن زگفتن مهم تر شناس (اسم ها از آسمان می آیند) ۲۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نبشتن زگفتن مهم تر شناس (اسم ها از آسمان می آیند) ۲۲ اسلاید در PowerPoint :

>

نام شناسی و اثر آن در شناخت روایت

جمله ی معروفی است که می گوید: «الأسماء تنزّل من السّماء»؛ اسم ها از آسمان می آیند. داشتن اسم برای آدمی خیلی مهم است و تا آن جا اهمّیت دارد که همه ی ما همیشه در اوّلین برخورد با دیگران اوّل نام آن ها را جویا می شویم؛ چه بسا نام افراد در پیش داوری های ذهنی ما نسبت به آن ها نیز نقش بازی کند؛ مثلاً با شنیدن نام «کامران خان»، «آقاچنگیز» یا «طاووس خانم» احساسات متفاوتی در ما برانگیخته می شود.

نام شناسی یکی از مباحث مهم در نویسندگی و نقد ادبی به شمار می رود که در قرن جدید بسیار اهمّیت یافته است و توجّه به آن نشانه ی دقّت و دانش نویسنده در این باره است. در این مقاله مسائل مطرح درنام شناسی داستانی را به طور خلاصه بیان می کنیم و در فرصتی دیگر به تحلیل این مسأله در آثار نویسندگان اسلامی خواهیم پرداخت.

نام و بی نام

چرا در بعضی از آثار داستانی از شخصیت ها با اسم خاص نام برده می شود و در برخی دیگر آن ها را با عباراتی توضیحی مانند: «پسرک»، «مرد قد بلند»، «زن چاق» معرّفی می کنند؟ یا با اسم شغل شان مانند: «رفتگر»، «دکتر»، «راهب» و یا بعضی شخصیت ها اصلاً نام و عنوانی ندارند؟

اگر نویسنده یا راوی شخصیت یاد شده را نشناسد و یا اسمش را به یاد نیاورد از آوردن اسم او خودداری می کند. امّا دلیل مهم تر برای بی نام ماندن یک شخصیت در طول روایت، تعمّد در ناشناس ماندن وی است.

گاه خبری را نقل و یا ماجرایی را تعریف می کنیم که می خواهیم راوی آن مجهول بماند؛ این خود دو معنا دارد: اوّل این که خبر مهم است و این که راوی کیست زیاد مهم نیست: «گفتند مهمان ها آمده اند»؛

آمدن مهمان ها مهم است نه این که چه کسی این سخن را گفته! دوم، راوی مهم است امّا به دلایل سیاسی و امنیتی نباید نام او فاش گردد: «حسنک را بر دار کردند و مشتی رند را سیم داده بودند تا او را سنگ زنند»؛

در این جا بیهقی به دلایل سیاسی امنیتی نمی تواند عاملان قتل حسنک را که همان سلطان مسعود غزنوی و ایادی اویند نام ببرد؛ بنابراین از یاد کردن نام شخصیت های داستان تاریخی اش طفره می رود.

هم چنین بنا بر اهمّیت نام یک شخصیت از دیدگاه راوی، وی می تواند اسم بعضی از اشخاص مهم را حذف کند. برای مثال در داستان «گلدسته ها و فلک» از آل احمد بسیاری از شخصیت های مهم اسم ندارند در حالی که شخصیت های فرعی مانند حسین سوری یا اماکن و مساجد اسم های پرطمطراقی دارند: گنبد سیّد نصرالدین، تیمچه ی حاج حسن و….

از دلایل دیگر بی نام ماندن یک شخصیت می توان به بی هویّتی او اشاره کرد. آدم هایی که نام ندارند، آدم بودنشان هم مهم نیست و یا نویسنده می خواهد که مهم نباشند.

فرانتس کافکا نویسنده ی نهلیست فرانسوی در آثار خود غالباً اشخاص را با حروف می نامد نه با نام آن ها مثل آقایk در رمان «قصر» و یا اجاره نشین ها در «مسخ». ترس و نفرت از یک شخص یا موجود نیز می تواند موجب حذف نام او از آثار نویسندگان و حتّی ذهن مردم شود چنان که دیو و جن را با القابی نظیر «از ما بهتران» یا «اسمش را نبر» می خوانیم.

اسم جنس

گاه برخی از اسم ها برخلاف ظاهر خود نوعی بار جنسیتی را بردوش می کشند و معنایی خلاف ظاهر اسم را در ذهن خواننده تداعی می کنند؛ مثلاً در گلدسته ها و فلک، موچول با این که یک پسر از طبقه اشراف است، ویژگی هایی زنانه دارد.

چشم