پاورپوینت کامل حجاب و تعاملات اجتماعی ۶۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حجاب و تعاملات اجتماعی ۶۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حجاب و تعاملات اجتماعی ۶۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل حجاب و تعاملات اجتماعی ۶۷ اسلاید در PowerPoint :

>

رعایت عفاف و پوشش اسلامی در تعاملات و ارتباطات اجتماعی، با تأکید بر سیره ی امام رضا (علیه السّلام)

بروز اختلاف نظر، در انتخاب پوشش مناسب و رعایت حجاب در تعاملات اجتماعی به عوامل مختلفی بستگی دارد. که کم رنگ شدن دامنه ی اعتقادات اسلامی و تغییرات اجتماعی وفرهنگی -متأثّر از برنامه های توسعه و الگوهای فرهنگی غرب- مهم ترین این عوامل شمرده می شود، به طوری که این عوامل بر هنجارهای پذیرفته شده ی اجتماعی اثر گذاشته وگاه باعث شده است که افراد با نوعی انفعال درباره ی نوع پوشش وحجاب خود روبه رو شوند.

دور شدن تدریجی از سیره ی معصومین، که به دنبال تهاجم فرهنگی و برداشتن حریم های اخلاقی میان زن و مرد و تغییر در وضعیّت زنان روی داد، از مهم ترین محورهایی است که باعث تغییرات چشم گیر در تعاملات اجتماعی شد.

با ترویج کتاب ها و نشریات، فیلم ها و سریال هایی که به تدریج روحیه ی تساهل در امور اخلاقی، ترویج نسبیت گرایی در حوزه ی اخلاق و روابط آزاد را در دستور کار خود قرار داده بودند، مظاهر ابتذال در پوشش و رفتار بیش از گذشته آشکار شد و رفته رفته فرض نسبتاً پر سر و صدای فردی بودن اخلاق، تأثیرات خود را بر اخلاق و تربیت، نظام آموزشی رسمی و خانواده نیز گذاشت؛ به طوری که به تدریج، حتّی در خانواده های مذهبی، قبح بد پوششی از بین رفت.

به طوری که بعضی از دخترانی که در خانواده های مذهبی رشد یافته و یا دختران و زنانی که به نوعی علاقه مند بودند تا هنجارهای اسلامی را، که شارع در رابطه با نامحرم وضع کرده بود، به نوعی رعایت کنند، با دو سؤال جدّی رو به رو بودند:

۱- نظر اسلام در مورد تعاملات اجتماعی و ورود زن به اجتماع چیست؟

۲- برای این که در معرض برداشت های نادرست در مورد نوع پوشش و حجاب قرار نگیریم چه باید بکنیم؟

با توجّه به این که پاسخ به این دو سؤال می تواند برای ما در نحوه ی معاشرت های اجتماعی و پذیرش باورهای مذهبی و هنجارهای اجتماعی و یا ردّ آن مؤثّر باشد، این پژوهش می کوشد به سؤالات فوق پاسخ گوید.

ضرورت این پژوهش بیشتر از این جهت است که ما معتقدیم که اعتقادات، باورها و هنجارهای اجتماعی است که تعیین می کند، انسان چه بگوید و از گفتن چه چیزهایی اجتناب ورزد.

چگونه باید بیندیشد و چگونه رفتار کند. چه اعمالی را انجام دهد و از انجام کدام ها بپرهیزد. خصوصاً این که اخلاق، معنویت و سعادت مهم ترین بعد زندگی افراد یک جامعه است و این ویژگی ها در جامعه است که بروز پیدا می کند.

از این رو، شناخت قوانین و دستورات اسلامی در زمینه ی چگونگی ارتباط صحیح در تعاملات اجتماعی که حافظ منافع معنوی وکرامت انسانی باشد، اهمیّت می یابد.

حدود و ویژگی های روابط اجتماعی زن از دیدگاه مام رضا (علیه السّلام):

با وجود تأکید فراوان بر حفظ پوشش و رعایت حریم ها در ادیان الهی، حضور زنان در اجتماع و شرکت در فعالیت های اجتماعی و مشارکت های سیاسی و فرهنگی، نه تنها از سوی اسلام منع نشده، بلکه مورد تأیید اسلام وائمه ی معصومین (علیهم السّلام) قرار گرفته است.

چنان که در مناسبت های مختلف، زنان در عصر نبوی و حضرات معصومین در تعاملات وارتباطات اجتماعی شرکت داشته اند و از سوی آن بزرگواران منع یا بازداشتی برای جلوگیری از این مشارکت ها نبوده است.

قران کریم، در تعبیری زیبا، نه تنها بر فعالیّت های سیاسی زنان صحه گذاشته، بلکه تأکید کرده است که در این معاشرت ها به معروف عمل کنید «وَعاشروهُنَّ بالمَعروف»؛ یعنی با صنف زن طوری عمل کنید که عقل و شرع آن را به رسمیّت می شناسد؛ چرا که ممکن است خیر فراوانی در این کار باشد و شما ندانید (جوادی آملی،ص۳۹۴-۳۹۵).

در عین حال، در سیره ی اجتماعی حضرت زهرا، حضرت زینب و فاطمه معصومه (علیهم السّلام) می بینیم که زن در همه ی عرصه های اجتماعی نمی تواند دخالت داشته باشد؛ یا وقتی تحلیل می کنیم، می بینیم که حضور زن در موقعیت های خاصی است که در خیلی از این موقعیت ها، دیگر مردها نمی توانند در آن حضور یابند.

همان طور که در خانواده مرد نمی تواند جایگاه زن را اشغال کند، در هویت اجتماعی عرصه هایی وجود دارد که مخصوص زن است؛ چنان که در مجلس یزید امام سجاد (علیه السّلام) سکوت می کنند و زینب (سلام الله علیها) سخن می گوید. بنابراین گرچه زن می تواند در جامعه حضور فعّال داشته باشد، امّا در این روابط باید هویت اسلامی او مورد توجّه قرار گیرد (آیت الله علم الهدی، ۲۵/۲/۹۱).

از آن جایی که هدف از خلقت انسان، رسیدن به کمال بیان شده است؛ که آن نیز در سایه ی عبادت و پرستش و بندگی به دست می آید، صیانت از روح و نگهداری آن از آلودگی ها و رذیلت ها در هر نوع ارتباطی مورد تأکید قرار گرفته است. از این رو رعایت تقوا و خویشتن داری از گناه در رهنمودهای ائمه (علیه السّلام) به عنوان کلید نجات از عذاب الهی و رسیدن به حیات طیبه، تأکید شده است:

قال الرضا (علیه السّلام): «عَن أَکثَرُ مَا یدْخِلُ الْجَنَّهَ قَالَ. تَقْوَی اللَّهِ…»؛ بیشتر به چه چیز می توان وارد بهشت شد؟ فرمود: تقوای خدا (عیون اخبار الرضا (علیه السّلام)۴۰/۲). و در جایی دیگر امام رضا (علیه السّلام) می فرماید: «لَرَدُّ الْمُؤمِنِ حَراماً یَعْدِلُ عِنْدَ اللهِ سَبْعینَ حِجَّهً مَبْرُورَهً»؛ نپذیرفتن حرام توسط مؤمن، نزد خدا با هفتاد حج پذیرفته شده برابر است (مستدرک،۲۷۹/۱۱).

بنابراین ائمه ی معصومین هر گاه احتمال می دادند که حتی ذرّه ای این شخصیت بخشی و مصونیت سازی ممکن است به خطر افتد، واکنش نشان می دادند. چنان که زمانی که «جلودی» بعد از غارت مدینه به منزل موسی بن جعفر (علیه السّلام) به قصد غارت نزدیک شد، امام رضا (علیه السّلام) که صیانت از خانواده ی پدر و حفظ کرامت و پوشش زنان اهل حرم را به عنوان یک اولویت مصونیت بخش می دیدند، با دادن این قول که خود تمام دارایی و زیورآلات زنان را در اختیار وی قرار می دهند، مانع حرمت شکنی و از بین رفتن حریم زنان و کنار زدن پوشش آنان شدند.

در واقع امام رضا (علیه السّلام) با این اقدام در حفظ عفّت زنانی که سرپرستی آن ها را بر عهده داشتند، کوشیدند. در تحلیل این موضوع می توان گفت در کنار این که زنان باید خود برای حفظ عفّت شان تلاش کنند، بر عهده ی مردان و سرپرستان خانوار نیز این وظیفه نهاده شده است که نسبت به موقعیت هایی که ممکن است عفّت زنان جامعه و افراد تحت سرپرستی ایشان به خطر افتد، بی تفاوت یا منفعل نباشند.

توجّه به این نکته اهمیّت دارد که بدانیم حتّی در مواردی ممکن است جامعه به اجبار، عفّت زن را به خطر اندازد، امّا تأثیرات سوء آن می تواند بر روان جامعه و زن تأثیرات نامطلوب خود را بگذارد. بنابراین در پیش گرفتن روش هایی که به نوعی جلوی این گونه ناهنجاری ها و هویت شکنی دینی را بگیرد، مهم است.

از سوی دیگر، در عین این که حضرات معصومین در احیای هویت اسلامی می کوشیدند، از فعّالیت های اجتماعی که به شأن زن صدمه نمی زند، حمایت می کردند. چنان که فاطمه ی معصومه، خواهر گران قدر امام رضا (علیه السّلام)، در دورانی که آن حضرت به عنوان پسر بزرگ موسی بن جعفر (علیه السّلام) در مدینه حضور داشتند پاسخ گوی علمی مراجعین بیت پدر بودند و به سؤالات و پرسش های آنان پاسخ علمی می دادند (مهدی پور، ص۴۹-۵۱).

با توجّه به این که فاطمه ی معصومه زمانی می توانستند مرجع علما و پرسش گران باشند که خود از دانش، علم و فضل بهره مند بوده باشند و قبل از این موسی بن جعفر (علیه السّلام) و برادر بزرگوارشان امام رضا (علیه السّلام) زمینه های علم آموزی، تفقّه علمی را برای ایشان فراهم ساخته بودند.

می توان گفت، معصومین نه تنها به حضور اجتماعی زنان توجّه داشتند، بلکه طبق آیه ی شریفه ی قرآن، معاشرت به معروف را در این باره مورد توجّه قرار داده و زمینه های حضور فعّال و هویت بخش را برایش فراهم ساخته بودند.

نکته ی دیگر، که نباید از آن غفلت کرد، این است که در این تعاملات اجتماعی به هیچ وجه از دستورات اسلام درحفظ حجاب، عفّت و حفظ حریم زن و مرد عدول نشده است و این به خوبی مشخص می سازد که زنان با حفظ هویت اسلامی و رعایت حجاب می توانند نقش های اجتماعی و فعّالیت هایی را که هویت آنان را مخدوش نسازد، به خوبی عهده دار شوند و این تقید به دستورهای الهی و حفظ حجاب، مانع ارتباطات سالم اجتماعی نیست.

و حتّی رعایت این گونه دستورات آرامش بخش، مصونیت آفرین و آبرو دهنده است. از این رو قرآن، پوشش را هدیه ای الهی دانسته که خدا به بشر لطف فرموده است که مایه ی زینت اوست (اعراف/۲۶) و به زنان توصیه ی مؤکد می کند که با رعایت حجاب، نه تنها بدن، بلکه زینت های خود را از چشم نامحرمان محفوظ دارند (نور/۳۱)؛

چرا که در سایه ی این پوشش است که انسان به عفّت و حیا دست می یابد که باعث آرامش او و مصونیت بخشی وی در تعاملات اجتماعی است و وقار و شأن وی را حفظ می کند. در عین حال، قرآن کریم انذار می دهد که این هدیه در صورت گناه از انسان گرفته می شود: «فَلَمَّا ذَاقَا الشَّجَرَهَ بَدَتْ لَهُمَا سَوْءَاتُهُمَا» و در این صورت است که زشتی های انسان نمایان می گردد و چه بسا این زشتی ها می تواند از بین رفتن وقار و حیا و شخصیت افراد باشد.

با توجّه به این که حیا زمینه ی پاک دامنی را فراهم می سازد (سَبب العفه الحَیاء، منتخب میزان الحکمه، ح۱۸۲۰) و مانع زشت کاری می شود «الحیاءُ یَصُد عَن الفعلِ القَبیح»؛ حیا آدمی را از کار زشت بازمی دارد (میزان الحکمه، ح۱۸۱۹)، لزوم توجّه به حفظ حیا در ارتباطات اجتماعی بیشتر مشخص می شود.

از سوی دیگر در ارتباطات اجتماعی، نگاه می تواند زمینه های لغزش دل را فراهم سازد و انسان را به پرتگاه گناه بکشاند. از این رو در معارف اهل بیت (علیه السّلام) بر حفظ نگاه از حرام تأکید شده و از نگاه به عنوان تیری از تیرهای شیطان یاد شده است: «النَّظْرَهُ بَعْدَالنَّظْرَهِ تَزْرَعُ فِی الْقَلْبِ الشَّهْوَهَ وَ کفی بِها لِصاحِبِها فِتْنَهً».

و با توجّه تأثیرات نگاه آلوده بر روان آدمی از آن تعبیر به فتنه شده که چه بسا مدّت آن کوتاه ولی موجب خسارت و افسوس بسیار و طولانی است. «و عن الرضا (علیه السّلام) لا تتبع النظره…» (وسائل الشیعه، ۱۹۳/۲۰).

ارزش و اهمیت این موضوع از این بابت است که چشم دروازه ی دل است. آن چه که از این دریچه وارد وجود شخص می شود، گاهی او را به سر منزل سعادت و گاه به ورطه ی سقوط و ذلّت می کش