پاورپوینت کامل تو آمدی که…. ۱۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تو آمدی که…. ۱۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تو آمدی که…. ۱۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تو آمدی که…. ۱۷ اسلاید در PowerPoint :

>

در جاهلیت اولی نهضت تو بذر ایمان و اعتماد به آزادگی را در اذهان و قلوب کاشت. صدایت فریادی بود علیه بت هایی که ریشه ی جامعه را می برید.

در ایامی که تاریخ از امراض مرگباری چون تفرقه و اباحه گری، قتل و غارت، شرب خمر و قمار، سود جویی، ربا و… حکایت می کرد و دنیا در اغما به سر می برد و در آتش جهل می سوخت و خلعت عزّت را در گورستان ذلّت از تن برون آورده بود؛ در ایامی که کرت های تفته ی ضلالت تشنه ی آب هدایت بودند؛ چون طبیبی با اولین دستور بر بالین دنیا آمدی و خواندی و کلامت آیات نوری بود که بر سینه ات در حرای تزکیه نازل شده بود.

آمدی و ما را فضایلی چون عشق و حمد و تزکیه آموختی.

ما را آموختی که چگونه دردها را تحمل کنیم و بر مصائب روزگار صبر نماییم.

ما را آموختی که از جهالت بگریزیم و به ابدیت برسیم.

ما را آموختی که باید چشمانمان را بگشاییم و زیبایی طبیعت را ببینیم.

ما را آموختی که ابر، باران، خشکی و دریا، آب و باد، خاک وآتش، زمین و آسمان، ماه وخورشید، ستارگان و کوه ها جلوه هایی از اویند و ستودنی.

ما را آموختی که باید پرنده ای باشیم در فضا و سرود آزادگی و شرافت بخوانیم.

ما را آموختی که باید چون کوه استوار باشیم و از طوفان نهراسیم.

ما را آموختی که باید چون آیینه ای باشیم دور از عداوت و کینه.

ما را آموختی که باید قدر فرصت ها بدانیم و از لحظات سعادت پاس داری کنیم. با اباطیل مبارزه کنیم و خون گرم عشق را در رگ هایمان جاری سازیم. ظلمت را بشکافیم و به نور برسیم.

آموختی ما را که برای هر دردی دوایی است و برای هر گناهی توبه ای و بعد هر سختی آسانی است. تو با بهترین سخن و نیکوترین پندها آمدی و هدف از آمدنت تعلیم بود و تزکیه. دانش بود با نام خدا و برای خدا و در این راه چه سختی ها که ندیدی.

تو مظهری از « فاصدع بما تؤمر» بودی که قصر طواغیت را لرزاندی. ایام تلخ شعب ابیطالب را سپری کردی و دوستانت تبعید به حبشه و شکنجه های امیّه ها را تجربه کردند.

حامیانت خدیجه و ابوطالب را در عام الحزنی از دست دادی و تنها پناهت علی بود و فاطمه تا بارقه ای دیگر از رحمت الهی درخشید و در عقبه های مخوف، انصار دست یاری به سویت دراز نمودند.

رفتی با چشمانی مملو از اندوه اشک و کعبه در انتظارت باقی ماند تا روزی که وعده ی الهی «إِنَّ الَّذِی فَرَضَ عَلَیک الْقُرْآنَ لَرَادُّک إِلَی مَعَادٍ» (قصصص/۸۵) تحقّق یابد.

درثنیه الوداع ماه چهره ات درخشید و در قبا نماز عشق خواندی و ولایتت در بین مؤمنین تحقّق یافت و نظام اسلامی شکل گرفت. امرت مطاع بود و کلامت آشنا و خانه ات قبله ی قلب ها.

دعوتت را از مدینه