پاورپوینت کامل تدبّر در قرآن (سوره مبارکه قدر) ۶۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تدبّر در قرآن (سوره مبارکه قدر) ۶۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تدبّر در قرآن (سوره مبارکه قدر) ۶۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل تدبّر در قرآن (سوره مبارکه قدر) ۶۱ اسلاید در PowerPoint :

>

تدبّر قرآن امری ممکن است زیرا اگر چنین نبود خداوند متعال غایت نزول قرآن را تدبّر در آن معرّفی نمی نمود. تدبّر در قرآن اگر ممکن نبود ترغیب و تشویق مردم نسبت به آن تکلیفی خارج از توان آنان بود و امر به آن تعلّق نمی گرفت.

از سلسله درس های استاد محمدحسین الهی زاده

آداب قرائت قرآن

خداوند متعال همگان را به قرائت قرآن امر نموده و در بسیاری از آیات، تشویق و ترغیب نموده است: «فَاقْرَؤُا ما تَیسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ»؛ آن چه از قرآن میّسر شود بخوانید (مزمّل/۲۰). البته قرائت کتاب الهی آدابی دارد که باید رعایت شود، از جمله:

۱- استعاذه و پناه بردن به خداوند از شرّ شیطان رجیم. قرائت کننده بایستی از آغاز تا پایان قرائت قرآن حالت استعاذه را داشته باشد: «فَإِذا قَرَأْتَ الْقُرْآنَ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیْطانِ الرَّجِیمِ»؛ زمانی که خواستی قرآن قرائت کنی پس پناه ببر به خدا از شیطان رانده شده. (نحل/۹۸).

۲- طهارت داشتن. طهارت دو نوع است، یکی ظاهری مثل وضو یا غسل یا تیمّم و دوم طهارت باطنی که طهارت از آلودگی های روحی و قلبی است. به هر نسبتی که این طهارت باطنی برای انسان حاصل شود از آیات بهره ی بیشتری برده و نورانیت بیشتری در وجود و قلب تلاوت کننده ایجاد می شود: «لا یمَسُّهُ إِلاَّ الْمُطَهَّرُونَ»؛ جز پاکان نمی توانند به آن دست یابند. (واقعه/۷۹).

۳- قرائت ترتیلی: «وَ رَتِّلِ الْقُرآنَ تَرْتیلاً»؛ قرآن را با تأمّل و دقّت (شمرده و پی در پی) بخوان. (مزمل/۴).

۴- تلاوت متدبّرانه: «کِتابٌ أَنْزَلْناهُ إِلَیکَ مُبارَکٌ لِیدَّبَّرُوا آیاتِهِ وَ لِیتَذَکَّر اُولُوا الْأَلْبابِ»؛ این کتابی پربرکت است که بر تو نازل کردیم تا در آیات آن تدبّر کنند و صاحبان خرد متذکر شوند. (ص/۲۹).

هدف از نزول قرآن این نبوده که تنها به تلفظ الفاظ و لقلقه ی زبان قناعت کنند بلکه هدف این بوده که در آیاتش تدبّر نموده و سرچشمه ی فکر و اندیشه و مایه ی بیداری قرار گیرد و در نهایت منجر به عمل شود.

قرائت متدبّرانه چیست؟

تدبّر در قرآن گامی مهم و ضروری در فعّالیت های قرآنی است که از یک سو تکمیل کننده ی مهارت های تجوید و قرائت و تفهیم است و از سویی مدخل و مقدّمه ی تفسیر می باشد.

چون تدبّر تنها در حیطه ی الفاظ است و متدبّر را با بهترین شیوه با الفاظ، عبارات، آیات، سوره ها و معانی آن ها آشنا و مأنوس می کند تا گام اوّل برای پرداختن به تفسیر بردارد.

در واقع می توان گفت که تدبر حلقه ی مفقوده ی مجموعه فعالیت های عمومی قرآنی است و در جهت انس هرچه بیشتر با ظاهر آیات است و باعث می شود موضوعات مطرح شده در سوره را بهتر بفهمند و پیام هدایتی که هر سوره دارد دریافت کند و این مهم از نگاهی مجموعی به آیات حاصل می شود.

یعنی متدبّر با قرائت مکرّر در مکرّر متدبّرانه در آیات یک سوره، نحوه ی اتّصال آیات و چگونگی انفصال ظاهری آن ها را از یکدیگر تأمّل کرده و دسته بندی آیات را در درون یک سوره به دست می آورد و پس از آن سمت و سوی هدایتی آیات را در سوره کشف می کند و همه ی این ها را ابزاری برای فهم بهتر متن سوره قرار می دهد. بنابراین تدبّر قرآن به معنای تفهّم متن قرآن است یعنی فهمیدن آن چه قرآن می فهماند.

براین اساس فرد هنگام خواندن آیات قرآن ضمن دانستن معنای آیات، ارتباط آیات را با هم درک کرده و آن ها را یک مجموعه ی منسجمِ منظّمِ دارای جهت هدایتی خاص می داند و درمی یابد که چگونه قرآن به جهت گویایی الفاظ و رسایی معنایش مقصود و پیام هدایت خود را به صورت کامل به مخاطبانش تفهیم می کند.

اهمّیت تدبّر

آیات و روایات مربوط به تدبّر اهمّیت آن را در دیدگاه قرآن و معصومین نشان می دهد.

الف: آیات تدبّر

*آیه ی اوّل: «کِتابٌ أَنْزَلْناهُ إِلَیکَ مُبارَکٌ لِیدَّبَّرُوا آیاتِهِ وَ لِیتَذَکَّرَ أُولُوا الْأَلْبابِ»؛ این کتابی پربرکت است که بر تو نازل کردیم تا آیات آن را تدبّر کنند و صاحبان خرد متذکر شوند (ص/۲۹). از این آیه استفاده می شود:

۱- تدبّر در قرآن وظیفه ی همگان است. (ضمیر جمع «لِیدَّبَّرُوا»)

۲- تدبّر در قرآن غایت انزال کتاب خداست.( نْزَلْناهُ إِلَیکَ لِیدَّبَّرُوا ) لام در«لِیدَّبَّرُوا» برای غایت و تعلیل است.

۳- تدبّر زمینه ساز تذکر خردمندان است. این نکته از مقدّم داشتن «لِیدَّبَّرُوا» بر «لِیتَذَکَّرَ أُولُوا الْأَلْبابِ» استفاده می شود.

*آیه ی دوم: «أَفَلَمْ یدَّبَّرُوا الْقَوْلَ أَمْ جَاءَهُمْ مَا لَمْ یأْتِ آبَاءَهُمُ الْأَوَّلِینَ»؛ آیا در قرآن تدبّر نمی کنند یا آن که کتاب و رسول تنها بر ایشان آمده و بر پدرانشان نیامده است؟ (مؤمنون/۶۸).

تدبّر نکردن در قرآن از عوامل شرک و بی ایمانی است.

*آیه ی سوم: «أَفَلاَ یَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ و لَوْ کَانَ مِنْ عِندِ غَیْرِ اللّهِ لَوَجَدُواْ

فِیهِ اخْتِلاَفًا کَثِیرًا»؛ آیا در قرآن تدبّر نمی کنند و اگر از جانب غیر از بود در آن بسیار اختلاف می یافتند.(نساء۸۲) از این آیه استفاده می شود:

۱- در کلام خداوند هیچ گونه اختلافی وجود ندارد و در کلام غیر خدا اختلاف فراوان است.

۲- از راه تدبّر در قرآن به هماهنگی و عدم اختلاف در قرآن علم پیدا می شود و در نتیجه کلام الله بودن قرآن اثبات می شود.

*آیه ی چهارم: «أَفَلَا یتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ أَمْ عَلَی قُلُوبٍ أَقْفَالُهَا»؛ آیا در قرآن تدبّر نمی کنند یا یا بر قلب هاشان قفل ها زدند؟(محمد/۲۴) از این آیه استفاده می شود:

۱- عدم تدبّر در قرآن در کنار قفل قلب، از عوامل بی ایمانی است.

۲- توبیخ خداوند با بیان «أَفَلَا یتَدَبَّرُونَ» بر ضرورت و اهمّیت تدبّر دلالت می کند و اگر تدبّر مستحب بود توبیخ و مؤاخذه بر ترک مستحب صورت نمی گرفت.

روایات تدبّر

روایات زیادی در رابطه با تدبّر در قرآن است که به سه مورد اشاره می شود:

قال امیرالمؤمنین (علیه السّلام): «أَلا لا خَیرَ فی قَرَائه لَیسَ فیها تَدَبُرٌ»؛ آگاه باشید فایده ای در قرائت بدون تدبّر نیست (اصول کافی، ج۱، ص۳۶). طبق فرموده ی امام علی(علیه السّلام) تدبّر، وصف لازم قرائت است و قرائتی ثمربخش و پرخیر و برکت است که متدبّرانه باشد.

حضرت رسول (صلی الله علیه وآله): «مَعاشِرَالنّاسِ، تَدَبَّرُوا الْقُرْآنَ وَ افْهَمُوا آیاتِهِ…»؛ هان مردمان! در قرآن تدبّرکنید و ژرفای آیات آن را دریابید (وسائل الشیعه، ج۲۷، ص۱۹۳).

پیامبر(صلی الله علیه وآله) قبل از بیان «مَنْ کنْتُ مَوْلاهُ، فَهذا عَلِی مَوْلاهُ» که در خطبه ی غدیر آمده همه ی مردم را مورد خطاب قرارداده و امر به تدبّر در قرآن فرمودند. پس معلوم می شود تدبّر در قرآن برای سطح فهم عموم مردم مورد نظر است.

حضرت زهرا (علیهاسلام) در خطبه ی فدکیه: «مَعَاشِرَ النَّاسِ تَدَبَّرُوا الْقُرْآن».

با استفاده از این آیات و روایات می توان موارد زیر را در اهمّیت تدبّر برشمرد:

– تدبّر یکی از اهداف انزال قرآن

– تدبّر زمینه ساز تذکر خردمندان

– تدبّر راه کشف هماهنگ و حلّ تعارضات قرآنی و اثبات کلام الله بودن قرآن

– تدبّر از عوامل ایمان به قرآن و عدم تدبّر از علل بی ایمانی به قرآن کریم

– تدبّر وظیفه ای همگانی و جهانی

– تدبّر عامل ثمربخش در قرائت قرآن

امکان تدبّر

آیا تدبّر در قرآن ممکن است یا محال؟

تدبّر قرآن امری ممکن است زیرا اگر چنین نبود خداوند متعال غایت نزول قرآن را تدبّر در آن معرّفی نمی نمود. تدبّر در قرآن اگر ممکن نبود ترغیب و تشویق مردم نسبت به آن تکلیفی خارج از توان آنان بود و امر به آن تعلّق نمی گرفت و عدم تدبّر هم مورد عتاب و توبیخ قرار نمی گرفت و به عنوان وظیفه برای همگان به آن امر نمی شد.

مقام معظّم رهبری می فرماید: قرآن را باز کنید، بنشینید، با حضور قلب، ده آیه، بیست آیه، پنجاه آیه، صد آیه بخوانید. قرآن را برای تدبّر کردن و فهمیدن و استفاده کردن بخوانید.

یک نوع قرآن خواندن این است که انسان ظاهر قرآن را بگیرد بخواند تا آخر. این نوع، نمی خواهیم بگوییم هیچ اثری ندارد، ولی اثرش در قبال آن اثری که متوقّعِ از قرائت قرآن است، شبیه هیچ است؛ نزدیک هیچ است.

روایت است سوره را وقتی می خوانید همّت شما این نباشد به آخر برسید. همّت شما این باشد که قرآن را بفهمید… تأمّل کنید و تدبّر کنید. قرآن را این گونه بخوانید. اگر کسی با قرآن مأنوس بشود از قرآن دل نمی کند (بیانات مقام معظّم رهبری در دیدار با قاریان قرآن، ۲۲/۶/۱۳۸۶).

روش تدبّر در قرآن چگونه است؟

برای تدبّر در یک سوره گام نخست به دست آوردن ساختار آیات یعنی سیاق ها و دسته هاست که برای این مقصود پیوستگی های ادبی میان آیات مثل حروف عطف، ضمایر، اسم اشاره، اشتراکات لفظی یا اسلوب پیاپی و تقابل لفظی و قسم و جواب قسم و… لحاظ می شود و هرجا انفصال تامّ ادبی وجود داشت آن را شروع دسته ی جدید و سیاق جدید می دانیم.

گام دوم به دست آوردن جهت متن سوره است؛ یعنی سمت و سوی هدایتی کلام الله در یک سوره که تأثیری هدایت گرایانه دارد. روش کشف جهت هدایتی سوره، استفاده از مشترکات لفظی و محتوایی در ابتدا، وسط و پایان سوره و فضای سخن است.

گام سوم که مقصود اصلی در تدبّر است و دو گام پیشین مقدّمه ی رسیدن به آن به شمار می روند، تفهّم متن است. تفهّم متن بدین صورت است که ابتدا از فهم سباقی آیات بهره می گیریم یعنی آن معنایی که از ظاهر و نصّ الفاظ آیات به ذهن