پاورپوینت کامل امام هادی(علیه السلام) و احیای سنّت زیارت ۴۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل امام هادی(علیه السلام) و احیای سنّت زیارت ۴۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل امام هادی(علیه السلام) و احیای سنّت زیارت ۴۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل امام هادی(علیه السلام) و احیای سنّت زیارت ۴۴ اسلاید در PowerPoint :

>

دوران امامت امام هادی (علیه السّلام) یکی از دشوارترین و پر مخاطره ترین دوره های تاریخ تشیع است که با خلافت شش تن از خلفای عبّاسی هم زمان بود.

امام هادی (علیه السّلام) بعد از شهادت پدر بزرگوارشان در سال ۲۲۰هجری در سنّ هشت سالگی به امامت رسیدند. معتصم با مسموم کردن امام جواد (علیه السّلام) در سنین جوانی، می خواست چراغ امامت و نور هدایت را خاموش کند و با از بین بردن رهبر و پیشوای شیعیان، آنان را پراکنده ساخته، در دل آنان رعب و وحشت بیفکند. شیوه ی معتصم در رویارویی با تفکر شیعی و رهبران آن توسّط خلفای بعدی دنبال شد و در دوران متوکل به اوج خود رسید.

از این رو بررسی اجمالی عملکرد دستگاه عبّاسیان علیه شیعیان دشواری امر امامت را در این دوره برای ما بهتر می نمایاند و می تواند الگویی مناسب در برابر ستمگران فراروی رهبران آزاده ترسیم کند و شیوه های صحیح امر به معروف و احیای دین را در سطح جامعه گسترش دهد.

یکی از فعّالیت های خلفای عبّاسی در دوره ی امام هادی (علیه السّلام) لعن و طرد رهبران شیعه و توهین به خاندان اهل بیت(علیهم السّلام) بوده است.

گرچه خلفای عبّاسی از زمان روی کار آمدنشان محدود کردن، تبعید، زندانی کردن و شهادت شیعه و رهبران آنان را در برنامه ی خود قرار داده بودند امّا هیچ کدام از خلفای عبّاسی به خود جرأت توهین علنی و جسارت زبانی به ائمّه ی هدی و به ویژه امیرمؤمنان علی (علیه السّلام) و امام حسین (علیه السّلام) را نمی داد.

حتّی گروهی از خلفای عبّاسی برای به دست آوردن دل شیعیان تظاهر به تشیع می کردند؛ خلفایی چون مأمون و واثق گرچه در خفا علیه شیعه و ائمّه ی هدی(علیهم السّلام) توطئه و برنامه ریزی می نمودند امّا در میان مردم تظاهر به رعایت حال خاندان پیامبر)صلی الله علیه و آله) می کردند و حتّی مأمون چنان زیرکانه تظاهر به تشیع می کرد که بنی عبّاس که از پشت پرده خبر نداشتند،

به خاطر انتخاب علی بن موسی الرضا (علیه السّلام) به عنوان ولیعهد توسّط او، زبان به انتقاد گشودند. امّا حسادت، هوای نفس و حبّ جاه و مقام، رفته رفته همین رفتار به ظاهر مسالمت آمیز را نیز تغییر داد و زمینه ی بروز علنی مکنونات قلبی خلفای عبّاسی را فراهم ساخت، به طوری که متوکل کوشید سیاست رعب و وحشت را در سطح جامعه گسترش دهد.

متوکل که نمی توانست نفوذ اجتماعی و معنوی امامان شیعه را تحمّل کند همواره از اقبال مردم به آنان حسد و کینه داشت و برای در مضیقه قرار دادن ایشان و به ویژه امام هادی (علیه السّلام) و پراکندن شیعه، اقدامات مختلف فرهنگی، سیاسی، اجتماعی و اقتصادی را برنامه ریزی کرد که از جمله ی آن می توان به موارد زیر اشاره کرد:

الف: تعصّب نسبت به مذهب سنّت

متوکل به عنوان مدافع سرسخت مذهب سنّت به اهل حدیث توجّه ویژه ای نمود و از احمد بن حنبل حمایت کرد و در مقابل، مذاهبی مثل معتزله و شیعه را که با اهل حدیث اختلاف داشتند، به شدّت سرکوب کرد. به طوری که سخن گفتن علنی از اعتقادات این دو مذهب در این عصر ممنوع شد.

ب: توهین به امامان شیعه و سبّ آنان

ممنوعیت بحث های کلامی غیر از عقاید اهل حدیث (رک. مسعودی، ۱۳۷۰، ص۴۹۶/۲) می توانست عشق و محبّت مردم نسبت به فرزندان اهل بیت(علیهم السّلام) را کم کند و مرتبه ی اجتماعی و نفوذ معنوی امامان شیعه را پایین بیاورد.

از این رو متوکل که سخت نسبت به خاندان اهل بیت کینه در دل داشت و روش ها و الگو بودن زندگی آنان را برای مردم خطرناک می دانست و نیز می دانست که با روش های علمی و فکری نمی تواند آنان را تخریب کند و حتّی با زندانی، تبعید و یا قتل آنان نیز محبّت ائمّه(علیهم السّلام) از دل مردم کاسته نمی شود،

کوشید با توهین و سبّ امامان شیعه، زمینه های فکری و اجتماعی بی حرمتی نسبت به خاندان اهل بیت(علیهم السّلام) را در جامعه فراهم سازد؛ از این رو متوکل همواره مجالس هزل و مضحکه ترتیب می داد و در آن مجالس به دلقکانش دستور می داد تا با روا داشتن انواع مسخرگی ها نسبت به ائمّه ی هدی(علیهم السّلام) به ایشان توهین کنند.

از جمله یکی از ندیمان متوکل عباده مخنّث بود که یک بالش زیر جامه بر شکم خود می بست و سر خود را که طاس بود برهنه می کرد و می رقصید و نوازندگان و آوازخوانان چنین می خواندند:

قد اَقبل الاصلع البطین خلیفه المسلمین: آن اصلع (بی مو) شکم گنده خلیفه ی مسلمین (علی (علیه السّلام) ) آمد.

که منظورشان از این کار، توهین به علی بن ابیطالب (علیه السّلام) بود (ابن اثیر، الکامل، ۱۹۶۵م ۲۲۱/۱۷؛ تاریخ گزیده، ص۳۲۳).

ج: تخریب بارگاه و قبر امام حسین (علیه السّلام)

قیام و شهادت امام حسین (علیه السّلام) به عنوان نقطه ی عطف تاریخ تشیع زمینه ی بیداری امّت اسلامی در برابر ظلم و ستم حاکمان زور بود و می توانست به عنوان یک الگو و سرمشق، همواره مورد استناد آنان قرار گیرد. زیارت مقبره ی امام حسین (علیه السّلام) به عنوان یک نقطه ی قوّت برای گردهمایی شیعیان و الهام بخش سیره ی آن حضرت محسوب می شد.

از این رو متوکل که از گردهمایی شیعیان می هراسید و از سوی دیگر کینه ی اهل بیت پیامبر(صلی الله علیه و آله) را به دل داشت (مستوفی، تاریخ گزیده، ۱۳۶۴، ص۳۲۲) دستور تخریب قبر امام حسین (علیه السّلام) را صادر کرد.

امّا از آن جا که بعد از تخریب قبر، شیعیان از رفتن به آنجا منصرف نشدند دستور داد تا زمین را شخم بزنند و آب در صحرا انداخت تا قبر مبارک امام به کلّی ناپدید گردد و سپس دستور بذر پاشیدن در آن منطقه را داد و از سوی دیگر مردم را از مجاورت و زیارت قبر منع نمود (طبری، تاریخ طبری، ۱۳۷۵، ۶/۱۴؛ ابن العبری، تاریخ مختصر الدول، ص۱۹۷).

د: آزار شیعیان و کسانی که ولای اهل بیت(علیهم السّلام) داشتند

متوکل برای این که نام علی (علیه السّلام) از ذهن ها پاک شود و کسی به اظهار محبّت اهل بیت(علیهم السّلام) و فرزندان پاک ایشان جرأت نکند، دستور داد کسانی که به این خاندان اظهار علاقه می کنند یا متّهم به تشیع هستند، مالشان مصادره شود و حتّی در بسیاری از موارد خونشان ریخته شود (ابن اثیر، الکامل، ۱۹۶۵م، ۲۲۱/۱۷).

سیوطی در گزارشی که از سال ۲۴۴ می دهد، می نویسد: متوکل در این سال یعقوب بن سکیت پیشوای عالم نحو را به قتل رساند. وی که معلّم فرزندان متوکل بود، روزی مورد سؤال متوکل قرار گرفت که آیا دو فرزند من، معتز و مؤید را بیشتر دوست داری یا حسن و حسین(علیهم السّلام) فرزندان پیامبر(صلی الله علیه و آله) را؟

ابن سکیت که شیعه و محبّ علی (علیه السّلام) بود از این سخن برآشفت و گفت: قنبر غلام علی (علیه السّلام) از این دو نزد من بالاتر است و همین مسأله باعث شد که متوکل دستور دهد تا به شکم او لگد زنند و زبانش را قفا ببرند و وی را به قتل رسانند (جلال الدین سیوطی، تاریخ الخلفا، ۲۰۱۰م، ص۲۶۹).

ه: سخت گیری و در مضیقه قرار دادن امام هادی (علیه السّلام)

 اشتراک گذاری در شبکه های اجتماعی، به دوستانتان معرفی کنید.

  راهنمای خرید:

• همچنین لینک دانلود به ایمیل شما ارسال خواهد شد به همین دلیل ایمیل خود را به دقت وارد نمایید.
• ممکن است ایمیل ارسالی به پوشه اسپم یا Bulk ایمیل شما ارسال شده باشد.
• در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.