پاورپوینت کامل تنفیر از دنیا و ترغیب به آخرت ۳۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تنفیر از دنیا و ترغیب به آخرت ۳۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تنفیر از دنیا و ترغیب به آخرت ۳۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تنفیر از دنیا و ترغیب به آخرت ۳۰ اسلاید در PowerPoint :

>

شرحی برخطبه ۱۱۳نهج البلاغه

استاد نوقانی

فراز اول «وَ أُحَذِّرُکمُ الدُّنْیا فَإِنَّهَا مَنْزِلُ قُلْعَهٍ وَ لَیسَتْ بِدَارِ نُجْعَهٍ. قَدْ تَزَینَتْ بِغُرُورِهَا وَ غَرَّتْ بِزِینَتِهَا»؛ «شمارا از دنیا بر حذر می دارم؛ زیرا جایگاهی است برای کوج کردن، و نه خانه ای برای اقامت گزیدن، خود را به امور فریبنده آراسته، و مردمان را با زیورش فریفته است.»

بعضی موضوعات است که در آیات قرآن و خطب نهج البلاغه و لسان روایات زیاد تکرار شده و معلوم می شود موضوع مهم است و در طریق ارشاد و تربیت بشر نقش مؤثری دارد من باب مثال در قرآن درباره ی تقوی، عمل صالح، صبر و… آیات زیادی آمده در نهج البلاغه هم که اقتباس از قرآن شده همان واژه ها در اکثر خطبه ها آمده اند.

یکی از موضوعات و واژه هایی که شناخت آن نقش مهمی در تربیت و کمال انسانیت دارد، شناخت و معرفت نسبت به دنیا است، چون دلبستگی به دنیا انسان را مشغول می کند و از شناخت هدف آفرینش که رسیدن به مقام قرب الی الله است غافل می نماید؛ لذا هم در قرآن و هم در نهج البلاغه آیات زیادی درباره ی بی ارزشی و بی اعتباری دنیا آمده است که مقصود از همه ی این ها ترک دنیا نیست؛ بلکه هدف قرار ندادن دنیا است.

دنیا خوب است مشروط بر اینکه وسیله ی سعادت برای آخرت باشد چنانچه گفته اند: «الدّنیا مزرعه الآخره» (تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص۱۴۲)، امام باقر(ع) می فرماید:«نِعْمَ الْعَوْنُ الدُّنْیا عَلَی الْآخِرَهِ»(کافی، ج۵، ص۷۲)؛ چه خوب یاور و معینی است دنیا برای آخرت.

بنابراین چه در قرآن و چه در نهج البلاغه و چه در لسان روایات در هر جا که مذمت از دنیا شده جایی است که دنیاپرستان هدف از خلقت را دنیا قرار داده و مفتون آن شده اند. لذا می بینیم در قرآن تقریباً ۱۱۶ بار کلمه ی دنیا و اهل دنیا با توصیفات مختلف آمده است.

برای نمونه قرآن کریم در این مورد می فرماید: «زُینَ لِلَّذِینَ کفَرُوا الْحَیاهُ الدُّنْیا…» (بقره/۲۱۲)؛ زندگی دنیا برای کافران زینت داده شده است».«وَ مَا الْحَیاهُ الدُّنْیا إِلَّا مَتاعُ الْغُرُور»(آل عمران/ ۱۸۵)؛ زندگی دنیا چیزی جز سرمایه ی فریب نیست.

«زُینَ لِلنَّاسِ حُبُّ الشَّهَواتِ مِنَ النِّساءِ وَ الْبَنینَ وَ الْقَناطیرِ الْمُقَنْطَرَهِ مِنَ الذَّهَبِ وَ الْفِضَّهِ وَ الْخَیلِ الْمُسَوَّمَهِ وَ الْأَنْعامِ وَ الْحَرْثِ ذلِک مَتاعُ الْحَیاهِ الدُّنْیا وَ اللَّهُ عِنْدَهُ حُسْنُ الْمَآب» (آل عمران/ ۱۴)؛ محبّت امور مادی، از زنان و فرزندان و اموال هنگفت از طلا و نقره و اسب های ممتاز و چهارپایان و زراعت، در نظر مردم جلوه داده شده است (تا در پرتوی آن، آزمایش و تربیت شوند؛ ولی) این ها (در صورتی که هدف نهایی آدمی را تشکیل دهند) سرمایه ی زندگی پست (مادی) است؛ و سرانجام نیک (و زندگی والا و جاویدان) نزد خداست.»

تحذیر از دنیا

در این خطبه و خطب دیگر که با واژه ی تحذیر آمده در هر یک از قسمتی از بی اعتباری دنیا و بی ارزشی آن عنوان شده گویا مولا می خواهند چهره ی واقعی دنیا را در نظر انسان ها ترسیم کنند تا فریب زرق و برق دنیا را نخورده و دلبسته به آن نشوند.

در این خطبه می فرمایند: «وَ أُحَذِّرُکمُ الدُّنْیا فَإِنَّهَا مَنْزِلُ قُلْعَه»؛ بر حذر می دارم شما را از دنیایی که همانا جای ناپایداری است. مقصود مولا در این جا برحذر داشتن از نزول به دنیا نیست؛ زیرا آمدن به دنیا در اختیار ما نیست؛ بلکه از امری اختیاری ما را بر حذر می دارند؛ یعنی دلبستگی به دنیا و اعتماد به مال و مقام قدرت زندگی در دنیا به قدرت و سلامت آن که همه در معرض فنا و نابودی قرار دارد.

و می فرمایند: «وَ لَیسَتْ بِدَارِ نُجْعَه»؛ نه خانه ای برای اقامت گزیدن. (نجعه) از نجاع گرفته شده به معنی جایی که انسان به آرزوی آب و گیاه و آبادی در آنجا فرود می آید. (لغت نامه دهخدا، ماده ی نجعه) کنایه از این که دنیا جایی نیست که انسان به آرزو و مراد خود برسد و مسکن و محل آسایش و آرامش خود قرار دهد.

مولا علی(ع) در خطبه ی ۱۸۷ می فرماید: «وَ أُحَذِّرُکمُ الدُّنْیا فَإِنَّهَا دَارُ شُخُوصٍ وَ مَحَلَّهُ تَنْغِیصٍ سَاکنُهَا ظَاعِنٌ وَ قَاطِنُهَا بَائِن. ..»؛ «شمارا از دنیا بر حذر می دارم؛ زیرا دنیا سرای کوچیدن و جایگاه کدورت و سختی است. ساکنِ آن، بار سفر برمی بندد و مقیمانش مجبور به جدا از آن هستند».

دنیا و زینت های فریبنده ی آن

«قَدْ تَزَینَتْ بِغُرُورِهَا وَ غَرَّتْ بِزِینَتِهَا»؛ خود را به امور فریبنده آراسته و مردمان را با زیورش فریفته است.

این دو جمله مولا اقتباس از آیات قرآن کریم است که در آیات متعدّدی انسان را از فریب و خدعه زرق و برق دنیا برحذر داشته است.