پاورپوینت کامل دستورات اخلاقی مولا علیه السلام برای اصلاح سبک زندگی مادی و معنوی مسلمانان ۴۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل دستورات اخلاقی مولا علیه السلام برای اصلاح سبک زندگی مادی و معنوی مسلمانان ۴۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دستورات اخلاقی مولا علیه السلام برای اصلاح سبک زندگی مادی و معنوی مسلمانان ۴۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل دستورات اخلاقی مولا علیه السلام برای اصلاح سبک زندگی مادی و معنوی مسلمانان ۴۱ اسلاید در PowerPoint :

>

استاد نوقانی

تنظیم: شفیقه رأفت

نامه ی ، مولا علی (ع): «…وَ احْذَرْ کلَّ عَمَلٍ یرْضَاهُ صَاحِبُهُ لِنَفْسِهِ وَ [یکرَهُهُ] یکرَهُ لِعَامَّهِ الْمُسْلِمِینَ؛ وَ احْذَرْ کلَّ عَمَلٍ یعْمَلُ بِهِ فِی السِّرِّ وَ یسْتَحَی مِنْهُ فِی الْعَلَانِیهِ؛ وَ احْذَرْ کلَّ عَمَلٍ إِذَا سُئِلَ عَنْهُ صَاحِبُهُ أَنْکرَهُ [وَ] أَوْ اعْتَذَرَ مِنْهُ.

وَ لَا تَجْعَلْ عِرْضَک غَرَضاً لِنِبَالِ [الْقَوْمِ] الْقَوْلِ؛ وَ لَا تُحَدِّثِ النَّاسَ بِکلِّ مَا سَمِعْتَ بِهِ، فَکفَی بِذَلِک کذِباً؛ وَ لَا تَرُدَّ عَلَی النَّاسِ کلَّ مَا حَدَّثُوک بِهِ، فَکفَی بِذَلِک جَهْلًا… وَ اسْتَصْلِحْ کلَّ نِعْمَهٍ أَنْعَمَهَا اللَّهُ عَلَیک، وَ لَا تُضَیعَنَّ نِعْمَهً مِنْ نِعَمِ اللَّهِ عِنْدَک، وَ لْیرَ عَلَیک أَثَرُ مَا أَنْعَمَ اللَّهُ بِهِ عَلَیک…»؛

از کاری که تو را خشنود و عموم مسلمانان را ناخوشایند است بر حذر باش و از هر کار پنهانی که در آشکار شدنش شرم داری پرهیز نما و از هر عملی که اگر از عامل و انجام دهنده ی آن پرسش کنند، انکار کند و یا عذرخواهی نماید، اجتناب کن.

آبروی خود را هدف تیرهای گفتار مردم قرار مده.آنچه را می شنوی برای دیگران بازگو مکن زیرا تو را به دروغ آلوده می کند و آنچه را برای تو نقل می کنند تکذیب نکن؛ زیرا برای نادانی تو کافی است…. هر نعمتی که خدا به تو عطا فرموده نیکو دار و هیچ نعمتی از نعمت ها را ضایع و تباه مکن و باید اثر نعمت هایی که خدا به تو بخشیده، در تو دیده شود.

توضیح:

این نامه مجموعه ای است از نصایح و اندرزها و اوامر و نواهی و دستوراتی برای بهتر زیستن در جهات معنوی و دنیایی که در واقع می توان آن را یک دوره علم اخلاق به صورت فشرده دانست.

مخاطب امام (ع) در این نامه «حارث همدانی» است ولی در واقع همه ی شیعیان بلکه همه ی مسلمانان مقصودند.

پرهیز از آنچه برای دیگران نمی پسندی

در فراز اول می فرمایند: «وَاحْذَرْ کُلَّ عَمَل یرْضَاهُ صَاحِبُهُ لِنَفْسِهِ وَیکْرَهُ لِعَامَّهِ الْمُسْلِمِینَ»؛ از هر عملی که صاحبش آن را (فقط) برای خود می پسندد و برای عموم مسلمانان نمی پسندد، دوری کن.

امام (ع) نخست به همان چیزی اشاره فرموده که در بعضی از آیات قرآن و در روایات به طور گسترده آمده؛ این که انسان آنچه را برای خود می پسندد برای دیگران هم بخواهد و آنچه را برای خود نمی پسندد برای دیگران نخواهد و به این ترتیب میان سود و زیان خود و دیگران فرقی نگذارد.

پیامبر اکرم ص می فرمایند: «أَحِبَّ لِلنَّاسِ مَا تُحِبُّ لِنَفْسِک» (نهج الفصاحه، ج، ص)؛ آنچه برای خود دوست داری و می پسندی برای دیگران نیز بخواه.

افراد خودخواه و خودبین فقط خود را می بینند و هر کاری که به نفع خودشان باشد و نفسشان را خشنود و راضی نماید، انجام می دهند؛ گر چه به زیان جامعه و همنوعان و نارضایتی دیگران تمام شود. چنین افرادی مبغوض جامعه و حتی خانواده خواهند بود.

در روایت دیگری می فرمایند: «یا عَلِی مَا کرِهْتَهُ لِنَفْسِک فَاکرَهْ لِغَیرِک وَ مَا أَحْبَبْتَهُ لِنَفْسِک فَأَحْبِبْهُ لِأَخِیک تَکنْ عَادِلًا فِی حُکمِک مُقْسِطاً فِی عَدْلِک مُحَبّاً فِی أَهْلِ السَّمَاءِ مَوْدُوداً فِی صُدُورِ أَهْلِ الْأَرْض» (تحف العقول، ص)؛

یا علی! آنچه برای خود نمی پسندی برای دیگران نیز نپسند. آنچه برای خود می خواهی برای دیگران هم بخواه. در قضاوت، عادل و در عدالت، دادگر و باانصاف باش تا محبوب اهل آسمان و موردعلاقه و مودت اهل زمین باشی.

لذا انسان در برخورد و معاشرتش با دیگران باید خودش را میزان سنجش خوبی و بدی معاشرت با دیگران قرار دهد؛ همان طور که انتظار دارد با او برخورد شود با دیگران رفتار نماید.

پرهیز از هر چه با افشای آن شرمسار می شوی

فراز دوم: «وَاحْذَرْ کُلَّ عَمَل یعْمَلُ بِهِ فِی السِّرِّ، وَیسْتَحَی مِنْهُ فِی الْعَلاَنِیهِ»؛ از هر کاری که در پنهان انجام شود و از افشاو آشکار شدنش شرم داری، پرهیز کن.

انسان عاقل نباید کار خلافی انجام دهد که از افشای آن ترس داشته باشد؛ چون هیچ کار پنهانی برای همیشه مخفی نمی ماند؛ لذا انسان نباید شخصیت خود را درگرو کار خلاف قرار دهد.

فراز سوم: «وَلاَ تَجْعَلْ عِرْضَکَ غَرَضاً لِنِبَالِ الْقَوْلِ»؛ (هرگز) عِرض و آبروی خود را هدف تیرهای سخنان مردم قرار نده.

آبروی مؤمن باارزش است لذا نباید کاری کند که آبرویش در مخاطره قرار گیرد. یکی از موارد آبروریزی، نزاع و جدال است. چون طرفین مجادله سعی دارند نقطه ضعف های یکدیگر را برملا سازند؛ لذا باید از مجادله و نزاع های بی مورد و غیرضروری دوری کرد.

مولا علی (ع) می فرمایند: «مَنْ ضَنَّ بِعِرْضِهِ فَلْیدَعِ الْمِرَاءَ»؛ (نهج البلاغه، حکمت ، ترجمه ی فیض)؛ هر که به آبروی خویش بخل ورزد و آبرو دوست باشد، باید جدال در چیزی با دیگری را رها کند؛ زیرا جدال خصوصاً با عیب جویان آبروی شخص را برده و دل ها را نسبت به او کینه دار می کند.

پرهیز از نقل و تکذیب حرف های دیگران

ادامه ی فراز سوم: «وَ لَا تُحَدِّثِ النَّاسَ بِکلِّ مَا سَمِعْتَ بِهِ، فَکفَی بِذَلِک کذِباً؛ وَ لَا تَرُدَّ عَلَی النَّاسِ کلَّ مَا حَدَّثُوک بِهِ، فَکفَی بِذَلِک جَهْلًا»؛ و تمام آنچه را از این وآن می شنوی برای مردم بازگو نکن؛ زیرا این کار برای آلودگی تو به دروغ کافی است و نیز تمام آنچه را مردم برای تو نقل می کنند تکذیب نکن؛ زیرا این کار برای نادانی تو کفایت می کند.

جمله های «وَلا تُحَدِّثِ…» و «لا تَرُدَّ…» در واقع ناظر به نهی از افراط و تفریط است. از یک سو انسان نباید آن قدر خوش باور باشد که هر چیزی را که می شنود، بپذیرد و همه جا نقل کند و از سوی دیگر نباید آن قدر دیرباور و دارای سوءظن باشد که هر چه را می شنود، در آن تردید کند که اوّلی سبب اشاعه ی کذب و دومی نشانه ی جهل است.

همان طور که در شنیدنی ها و خبرها غالباً راست و دروغ و حق و باطل با هم آمیخته و مخلوط است، در نقل چنین شنیدنی هایی هم گاهی دروغ و اخبار ناحق نقل و شایع می شوند. علاوه بر این، یک کلمه ی دروغ کافی است که انسان را دروغ گو معرفی کرده و موجب سلب اعتماد مردم از او شود.

این چنین سخنان دروغینی اگر بدگویی درباره ی اشخاص باشد، تهمت است و اگر راست باشد، غیبت و در هر صورت از گناهان کبیره است. بازگو کردن بعضی از شنیدنی ها، نمامی و سخن چینی است که موجب کدورت و دشمنی بین ا