پاورپوینت کامل اسناد تحولات ایران در آرشیو ملی بریتانیا ۴۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اسناد تحولات ایران در آرشیو ملی بریتانیا ۴۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اسناد تحولات ایران در آرشیو ملی بریتانیا ۴۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل اسناد تحولات ایران در آرشیو ملی بریتانیا ۴۵ اسلاید در PowerPoint :

خودکامگی مطلق شاه، بی اراده بودن نهادهائی مانند مجلس و حزب رستاخیز در برابر اراده شاه، عدم امنیت شغلی در رژیم گذشته، وجود سانسور و اختناق مطبوعاتی، فرار ایرانیان تحصیلکرده، سرکوب آزادیهای سیاسی و بسیاری دیگر از نابسامانیهای ایران عصر پهلوی دوم، از جمله موضوعاتی هستند که به صورت گزارشی مستند به نقل از «آنتونی پارسونز» آخرین سفیر انگلیس در حکومت شاه در آرشیو ملی بریتانیا به معرض قضاوت افکار عموم گذارده شده اند.

آرشیو ملی بریتانیا در آخرین روزهای سال ۲۰۰۶ نیز همانند سال های گذشته پرونده های محرمانه در آستانه بازگشایی خود را در اختیار شمار بسیار محدودی از محققان و روزنامه نگاران داخلی و خارجی قرار داد. نگارنده (دکتر مجید تفرشی) امسال نیز موفق شد تا برای هفتمین سال متوالی به عنوان تنها ایرانی در این مراسم حضور داشته باشد. امسال برخلاف سال های قبل امکان تهیه فتوکپی به شیوه معمول در اختیار محققان قرار نداشت و در عوض به آنان اجازه داده شده بود که با دوربین از اسناد عکس برداری کنند. امری که تا سه سال پیش در آرشیو ملی بریتانیا به کلی ممنوع بود و اخیراً در پرتو نوگرایی آرشیوی در این کشور مجاز شمرده شده است.

در مجموع حدود ۴۰ پرونده و در حدود ۱۶۰۰۰ صفحه طی دو روز مورد بررسی سریع نگارنده قرار گرفتند و حدود ۲ هزار صفحه از آنها برای تصویربرداری برگزیده شدند. بخش مهمی از این اسناد توسط تصویربردار همراه هنرمند و دوست گرامی جناب آقای «رضا مسعودی نژاد» در قالب ۱۷۰۰ فریم عکس برداری و سپس پرینت شد و بقیه که شامل حدود ۳۰۰۰ صفحه بودند به صورت دیجیتالی توسط مسئولان آرشیو اسکن و روی سی. دی ضبط شدند.

دوره اسناد مورد مطالعه عمدتاً از اول ژانویه تا ۳۱ دسامبر ۱۹۷۶ مطابق با ۱۱ دی ۱۳۵۴ تا ۱۰ دی ۱۳۵۵ هستند، ولی موارد خاصی اسناد قبل و بعد از این تاریخ نیز مورد بررسی قرار گرفته اند.

براساس این اسناد مهمترین رویداد خارجی ایران از منظر روابط با آمریکا تغییر رییس جمهوری آن کشور و روی کار آمدن «جیمی کارتر» به جای «جرالد فورد» بود که این تغییر و شکست جمهوری خواهان و پیروزی دمکراتها برای ایران نیز سرنوشت ساز شد.

علاوه بر این روابط ایران با کشورهای بریتانیا، افغانستان، مصر، اتحاد جماهیر شوروی و عراق از جمله موضوعاتی بودند که اسناد مربوط به آنها در آرشیو ملی بریتانیا به نمایش گذارده شد. اسناد مربوط به روابط با بریتانیا شامل گزارش «آنتونی پارسونز» آخرین سفیر آن کشور در رژیم شاه، اقتصاد و برنامه پنجم توسعه در ایران، حزب رستاخیز، و دو موضوع تأمین اجتماعی و حقوق ناشران و مؤلفان در ایران می باشد.

«آنتونی پارسونز» روز ۱۵ آذر ۱۳۵۴ گزارش محرمانه ای را با عنوان «صحنه سیاسی ایران» به لندن ارسال کرد و طی آن وضعیت حکومت پهلوی و سیاستهای شاه را تشریح نمود. توجه خوانندگان گرامی را به قسمتهائی از این گزارش که به صورت اسناد مکتوب در آرشیو ملی بریتانیا به نمایش درآمده است، جلب می کنیم.

پارسونز درباره شاه می گوید: «وضعیت وی شبیه به یک مدیر عامل است. … مدیر عاملی وی از نوع رؤسای قدیمی و خودکامه شرکت ها است. او از بسیاری کانال های رسمی و غیر رسمی راهنمایی و مشورت می گیرد، ولی به تنهایی تصمیم گرفته و اوضاع را کنترل می کند. او مردم را همانند سهام داران کمپانی خود تلقی می کند، از این نظر همه اقدامات وی توجیه پذیر تلقی می شوند و او تحت تأثیر دیدگاه ها و علایق هیچ واسطه ای قرار نمی گیرد.»

پارسونز می افزاید: «وی به گروه های واسطه ارتباطش با مردم [مسؤولان کشور] نیز همانند مجریان حقوق بگیری نگاه می کند که در هر زمان که لازم دانسته شود، توسط وی استخدام، یا عزل می شوند. هیچ کس اجازه اتکا به هیچ منبع قدرت دیگری را ندارد. نقش نهادهایی مانند مجلس و حزب رستاخیز، محدود و منحصر به برگردان تصمیمات وی به ابزارهای قانونی و اداری و ارائه آنها به عموم است. … برای مردم وی یک حاکم دوران اولیه استعمار است. شاه خودرا بهترین داور منافع مردم می داند و توقع دارد که آنان همه تصمیم گیری های او را در قالب آزادی و دموکراسی بپذیرند. … از نظر وی کسانی که در پذیرش این امر تردید داشته باشند لایق آن هستند که به زور، تن به این مسأله بدهند.»

سفیر بریتانیا در مورد وضع کارمندان و تحصیل کردگان ایرانی که اعتقاد و وفاداری به حکومت پهلوی ندارند ولی مجبور به کار با آن هستند، می نویسد: «با وجود نظام گسترده دیوان سالاری که مردان زیادی با قابلیت های حرفه ای بالا در آن به کار مشغول اند، تصمیم گیری ها در همه مقاطع، مستبدانه وغیر قابل پیش بینی است. همه کسانی که در ادارات دولتی هستند، کاملاً دچار نا امنی هستند. آن ها ممکن است همین فردا بدون هیچ دلیل کافی تنها به خاطر یک تصمیم غلط، یا گام کوچکی که به غلط بردارند کارشان به دیگری داده شود و منتقل یا برکنار شوند.»

آنتونی پارسونز درباره وضعیت رسانه ها و آزادی در ایران چنین گفته است: «رسانه ها نوعی سیستم خود سانسوری همه جانبه را اجرا می کنند. آن هایی که [با حکومت] همکاری نکنند، تعطیل خواهند شد. بیشترین مطالب رسانه ها به شیوه ای تکراری و متملقانه در جهت تحکیم رشته بین شاه و مردم است. … کسانی که شجاعت آن را دارند که مستقیماً با مبانی رژیم مخالفت کنند توسط ساواک شناسایی می شوند و بدون محاکمه به زندان می افتند و احتمالاً به سرنوشتی بدتر از آن دچار می شوند.»

در ادامه این گزارش آمده است: «شاه در تنگنای انتخاب بین استراتژی سیاسی که احتمال رسیدن به اهداف اجتماعی و اقتصادی وی را به حداکثر برساند از یک سو و راهی دیگر قرار دارد. احتمال اینکه او سیاست راهبردی خود را تغییر دهد و با درجه واقعاً بیشتری اجازه مشارکت در تصمیم گیری های سیاسی و اداری بدهد، وجود ندارد. هنوز تضمینی برای این که مشوق لازم برای ایجاد تغییرات واقعی در شیوه برخوردها فراهم کند وجود نخواهد داشت.»

پارسونز در ادامه ی نوشته ی خود به مشکل دیگر شاه در ادامه همکاری نخبگان و تحصیل کردگان ایرانی توجه می کند: «بسیاری از ایرانیان بسیار تحصیل کرده و نیروهای با ارزش به عنوان حس اولویت بخشی به منافع شخصی و حفاظت از خود، راه فرار را از طریق انتقال سرمایه های خود و سرمایه گذاری، و مهم تر از همه خرید املاک، در اروپا و امریکا باز گذارده و یا آن را عملی می کنند. این بدان معنا است که گروه قابل توجهی از افراد متمول این آلترناتیو را دارند که به مخالفت فعال رژیم تبدیل شوند.»

با توجه به همه جنبه ها که سفیر بریتانیا در گزارش مفصل خود به آن ها اشاره کرده، وی نیز همانند بسیاری دیگر از جمله خود شاه در پایان سال ۱۹۷۶ هنوز صدای پای دگرگونی در ایران را نشنیده بود: « من در کوتاه مدت پیش بینی یک وضعیت انقلابی و به دنبال آن سرنگونی ثبات کنونی [در ایران] ولو با معیارهای جهان سومی را نمی کنم.»

این نگاه خوش بینانه در مصاحبه شاه با «دیوید دیمبلبی» (David