پاورپوینت کامل هنر و دین، روشها و روش‌شناسیها، ترجمه دکتر یدالله غلامی ۵۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل هنر و دین، روشها و روش‌شناسیها، ترجمه دکتر یدالله غلامی ۵۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل هنر و دین، روشها و روش‌شناسیها، ترجمه دکتر یدالله غلامی ۵۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل هنر و دین، روشها و روش‌شناسیها، ترجمه دکتر یدالله غلامی ۵۱ اسلاید در PowerPoint :

متخصصان اغلب اوقات تعامل هنر و دین را، که هنوز دارای ماهیتی کاملاً روشن نیست، از طریق روش‌شناسیهای «انعطاف‌پذیر» و درک‌شدنی [و به‌کاررفته در موضوعات مشابه]، تحقیق و مطالعه کرده‌اند. آنان در ادامه کار به بررسی گستره روش‌شناختی رویکردها، زبانهای فنی، و سؤالها و مسائل پرداخته و چگونگی بسط یافتن موضوع را از طریق مطالعه دین بررسی کرده‌اند. مانع اصلی کار محققان، نبودن متدولوژی محوری‌ای بوده است که مقبول و منفرد و مختص به خود باشد، یا حتی متدولوژی‌ای که [با چشم‌پوشی از بعضی ویژگیهای لازم بتواند برای این مبحث میانرشته‌ای] به اشتراک گذارده شود. مصطلحات فنی متنوع و متدولوژیها[یی که در اینجا به‌کار رفته‌اند] مشتمل بر ـ‌و نه محدود به‌ـ تاریخ هنر، تصویرشناسی عملی و نظری، تاریخ فرهنگی، تاریخ کلیسا، اخلاق، تاریخ دین، مطالعه مناسک و مراسم، ادیان تطبیقی، و الهیاتند. اولین ویژگی در زوجیت هنر و دین که مطرح شدن آن را به‌عنوان یک رشته مطالعاتی مهم مفهوم می‌بخشد و آن را ایجاب و توجیه می‌کند، این است که شناخت ارتباطِ هنر و دین اساساً رشته‌ای چندزمینه‌ای [و به‌عبارت‌دیگر جزو مطالعات میان‌رشته‌ای] است، و از جهاتی مانند مایه‌های موضوع، نبود مختصات جغرافیایی، محورهای دینی، و زبان فنی گستردگی دارد.

داین آپوستولوس‌ـ‌کاپادونا
ترجمه دکتر یدالله غلامی

متخصصان اغلب اوقات تعامل هنر و دین را، که هنوز دارای ماهیتی کاملاً روشن نیست، از طریق روش‌شناسیهای «انعطاف‌پذیر» و درک‌شدنی [و به‌کاررفته در موضوعات مشابه]، تحقیق و مطالعه کرده‌اند. آنان در ادامه کار به بررسی گستره روش‌شناختی رویکردها، زبانهای فنی، و سؤالها و مسائل پرداخته و چگونگی بسط یافتن موضوع را از طریق مطالعه دین بررسی کرده‌اند. مانع اصلی کار محققان، نبودن متدولوژی محوری‌ای بوده است که مقبول و منفرد و مختص به خود باشد، یا حتی متدولوژی‌ای که [با چشم‌پوشی از بعضی ویژگیهای لازم بتواند برای این مبحث میانرشته‌ای] به اشتراک گذارده شود. مصطلحات فنی متنوع و متدولوژیها[یی که در اینجا به‌کار رفته‌اند] مشتمل بر ـ‌و نه محدود به‌ـ تاریخ هنر، تصویرشناسی عملی و نظری، تاریخ فرهنگی، تاریخ کلیسا، اخلاق، تاریخ دین، مطالعه مناسک و مراسم، ادیان تطبیقی، و الهیاتند. اولین ویژگی در زوجیت هنر و دین که مطرح شدن آن را به‌عنوان یک رشته مطالعاتی مهم مفهوم می‌بخشد و آن را ایجاب و توجیه می‌کند، این است که شناخت ارتباطِ هنر و دین اساساً رشته‌ای چندزمینه‌ای [و به‌عبارت‌دیگر جزو مطالعات میان‌رشته‌ای] است، و از جهاتی مانند مایه‌های موضوع، نبود مختصات جغرافیایی، محورهای دینی، و زبان فنی گستردگی دارد.
مبحث «هنر و دین»، از آغاز رسمی خود در نیمه قرن نوزدهم تا قرن بیست و یکم، قواعد و زبانهای روش‌شناختی گوناگونی مانند تاریخ هنر، شمایل‌گری و نمادگری، تاریخ دین، تاریخ فرهنگی، الهیات، فلسفه، پدیدارشناسی، و شمایل‌شناسی آزموده‌است. در همین حال توجه نسلی جدید از محققان در دهه ۱۹۷۰ به جمع‌بندی اصول و زیرمجموعه‌های موضوع هنر و دین به‌منظور بسط دادن آن، و از حیث سؤالات برخاسته از مقولاتِ قرار یافته در حاشیه و نیز مقوله فمینیسم، معطوف گشته، و آنگاه به مباحث گروه و مرتبه و جایگاه گفتاری و منطقی در دهه ۱۹۸۰ رسیده است. مقبول افتادن کتاب پیشگامانه دیوید فریدبرگ مورخ هنر تحت عنوان «نیروی تصویر» (۱۹۸۹) سبب آن شد که تاریخ «نظریه واکنش» مشخص و مطرح شود. این نظریه، هنر و دین را با اذعان به گرایش خود درباره تجربه هنر انسان یا انسان دیندار، تبیین کرده است. در اواخر دهه ۱۹۸۰ پژوهشهایی تخصصی که مشتمل بر روش‌شناسیها و زبانهایی برای بیان فرهنگ مادی، فرهنگ عمومی، کار و عمل، فرهنگ بصری، وبررسیهای موزه‌ای بود به هم ملحق شدند، و گاه غیرمستقیم با هنر و دین ارتباط یافتند.
افزایش تعداد رشته‌ها و شاخه‌های یاد شده، ‌می‌توانسته است حوزه هنر و دین را گسترش دهد. دراین‌مورد دو مطلب قابل ملاحظه وجود دارد: یکی آنکه اینگونه رویکردها یا زمینه‌ها اغلب دارای هویتی مستقلند که نگرش، حالت، معنی یا موضوعی را در تحقیق و بررسی هنر و دین بیان می‌کند، مانند «نظریه واکنش» فریدبرگ؛ و دیگر اینکه موضوع واحد هنر و دین باید دارای سرشتی عمومی و جامع باشد تا بتواند چهره‌ای از مطالعات دینی ارائه کند [و مقوله‌ای تنها متعلق به حوزه هنر نباشد]. به‌هرحال جا دارد که پرسیده شود آیا هنر و دین را به عنوان رشته‌ای فاقد روش‌شناسی، باید یک رشته آکادمیک بلاتکلیف دانست یا رشته‌ای معتبر که دارای روشی متمایز و جداگانه است.
شاید وجود شکاف روش‌شناختی بین هنر و دین را خصوصاً هنگام کوشش برای دفاع از آن به‌عنوان یک رشته علمی، بتوان یک معضل به شمار آورد؛ اما وجود روشهای گوناگون تحقیق در رشته‌ها، و موضوعاتی از قبیل تاریخ هنر، مطالعات فرهنگی، الهیات، و مذکر-مؤنث‌شناسی، ترکیب پژوهش و نگارش و مباحث مربوط به هنر و دین را بسیار پیچیده ساخته است[. به‌عبارت‌دیگر روشها، موضوعات و اجرای کار تحقیقی را در این باب، می‌توان به صورت شبکه‌ای تودرتو از مختصات و ارتباطها تصور کرد]. پاره‌ای از موضوعات اساسی برای تحقیق در این زمینه عبارتند از: ارتباطات تاریخی میان هنر و دین(ها)؛ نگرشهای دینی درباره تصویر (یا نشانه یا بت)؛ نگرشهای دینی درباره تقدس تصاویر؛ نمادگرایی مذکر و مؤنث در هنر دینی؛ دگرگونی رویکردهای فرهنگی به دین و تأثیر(های) آن بر هنر؛ و گواه‌های عینی برای چگونگی فهم جنسیت و بدن در فرهنگهای گوناگون. به‌علاوه، طرح متعارف این بوده است که متخصص هنر و دین، با قاعده روش‌شناختی و لغوی‌ای کار کند که در فرایند تحقیق و نگارش درباره هنر و دین، موضوع مورد نظر ابتدا بار آید و گسترش یابد، ودگرگون شود، و دوباره شکل گیرد.
هنر و دین ابتدا در نیمه سده نوزدهم شکل رشته علمی به خود گرفت، و عامل متمرکز کننده نخستینی که در آغاز می‌توانست محقق هنر و دین به وجود و بار آورد، با سه مقوله درخور مطالعه و تحقیق ارتباط مستقیم یافت. این سه مقوله عبارتند از تاریخ هنر و علم کلام و تاریخ دین. به‌علاوه، در این طبقه‌بندیهای معطوف به منشأ: مقوله تحقیقهای «هنرمحور» از اولویت خود هنر نشأت می‌گیرد؛ تحقیقهای «دین‌محور» نیز از گرایش دینی بر‌می‌خیزد و پیش می‌رود؛ و همچنین تحقیقهای «هنرودین‌محور» از مطالعه تطبیقی سنتها بیرون می‌آید.
بررسیهای هنرمحور طبعاً با مرکز توجه قرار دادن خود هنر، و به‌ویژه اثر دقیقاً هنری آغاز می‌شود. دراین شیوه تحلیل، موضوعاتی که نقد و بررسی می‌شوند عبارتند از: منشأ پیدایش اثر هنری، «قرائتِ» نشانه‌ها و نمادها، و شناخت زمینه فرهنگی و تاریخی به‌عنوان عامل تعیین کننده مسیر هنرمند و بینش هنری. اغلب محققانی که به «تحقیق هنرمحور» روی کرده و به‌عبارت دیگر دین را پیرامون هنر در نظر گرفته‌اند مورخان هنر، منتقدان هنر، و زیبایی‌شناسان بوده‌اند. نمونه‌های این نوع پژوهش عبارتند از بررسی هیساماتسو شین‌ایچی (۱۸۸۹-۱۹۸۰) درباره هنر ذن-بودایی (۱۹۸۲)، نگاشته‌های آندره گرابار (۱۸۹۶-۱۹۹۰) درباره هنر مسیحی و شمایل‌سازی (۱۹۶۸)، و کار استلا کرامریش (۱۸۹۸-۱۹۹۳) درباره هنر و معماری هندو (۱۹۶۴ و ۱۹۶۵). دانشجویانی که مشغول به تحقیق در زمینه‌های هنر روم شرقی، قرون وسطی یا رنسانس هستند به‌سرعت می‌آموزند که درک هنرهای این دوره‌های تاریخی، مسلماً بدون مطالعه تاریخ و الهیات دشوار است.
متون مربوط به هنر مسیحی نوشته امیل ماله (۱۹۸۴)، ایروین پنوفسکی (۱۹۵۳ و ۱۹۷۲)، و اتو وان سیمسون (۱۹۵۶) نمونه‌هایی از ترکیب دقیق الهیات و کتاب مقدس و تاریخ کلیسا، و ناظر بر عوامل پیوند دهنده اصول بصری در آثار هنری فردیِ تحلیل‌شده، هستند. در طی اواخر دهه ۱۹۶۰، کار آکادمیک رسمی درباره فرایند خلاق بیشتر به تحلی